Weer thuis

Ja, mevrouw Katblad is weer thuis! Gistermiddag arriveerde ze met haar wielhuis in de Katbladstraat en werd daar allerhartelijkst ontvangen door haar receptioniste, mevrouw T. Troy, zowel verbaal als met vele fysieke tekenen van genegenheid (en daarmee bedoelen we natuurlijk kopjes enzo). Daarna wilde T. Troy de tas van mevrouw K. inspecteren, want daar zaten natuurlijk veel vreemde luchtjes aan. Bovendien wilde mevrouw Troy uiteraard weten of ze wel de juiste persoon voor zich had, al was het alleen maar voor de zekerheid. (Je weet  immers maar nooit, als je Katzheimer hebt, of je je niet per ongeluk vergist en de mensen door elkaar haalt.)
Ondertussen had Oscar het gekir van die twee gehoord, en dus kwam hij ook naar de redactie toe om mevrouw K. te begroeten. Ja, dit was een warm welkom!

Sonny was ook aanwezig, maar niet om mevrouw K. te begroeten, integendeel kunnen wij wel stellen. Hij gromde naar haar en verzocht haar direct weer te vertrekken. Wij denken dat hij de opwinding van Os en T.T. niet helemaal begreep en daar erg nerveus van werd. Wel, wij lieten hem maar even met rust en keken uit naar de andere reporters. Waar waren zij? Waar ze ook verbleven, ook zij hadden natuurlijk de thuiskomst en het gekir gehoord en zouden weldra tevoorschijn komen, toch?

Aha, daar kwam Cera al aan. Waarschijnlijk had zij op bed gelegen want zij kwam door het luikje naar buiten en moest even flink gapen. Na haar knuffels in ontvangst genomen te hebben moest ook zij de tas van mevrouw K. uitgebreid besnuffelen. Was daar dan een reden voor? Ja, misschien wel, maar daarover hoort u vast later nog.
Eerst maar eens kijken waar Japekop was, de meest gevoelige van het stel en dus misschien wel van streek, gekwetst, of gewoon boos.
Wel, wij vonden Jaapje boven op bed. Met grote zielige ogen keek hij mevrouw K. aan en erg timide nam hij haar aaien en kussen in ontvangst. Nee, hij kwam niet naar beneden maar bleef nog even verder zielig wezen op het logeerbed. Want het was tenslotte nog lang niet zeker dat mevrouw K. gekomen was om te blijven, en dat wilde hij dus eerst nog even afwachten. Dat even werd tenslotte een paar uur, toen onze geweldige oppas langs kwam en hij haar stem hoorde. Nee, mevrouw K. voelde zich niet beledigd; Japekop zou vast en zeker nog wel bijtrekken en spoedig zou hij weer haar grote, aanhankelijke, beste vriendje zijn.... Ja..... Maar nu dus nog even niet. En de Boez? Wij riepen hem buiten, wij riepen hem binnen, maar Boez bleef nog een hele poos uit beeld.

Toen hij tenslotte thuis kwam, was dat voornamelijk om even te fourageren. Ja, wel begroette hij mevrouw K. snel, snuffelde kort aan haar broekspijpen en nam wat aaitjes in ontvangst, maar direct daarna liep hij door naar een voerbakje, want dat was de werkelijke reden van zijn thuiskomst: gewoon trek in een hapje.

En toen de Boez genoeg had gegeten, riep hij mevrouw K. een soort van Doei toe en ging hij weer op weg omdat hij daarbuiten nog zeer belangrijke zaken had af te wikkelen.

Wij vernamen van de oppas dat mevrouw Troy het nogal moeilijk heeft gehad, deze afgelopen week. Zij kon het niet opbrengen om een beetje aardig te doen en heeft diverse keren lopen grommen. Wel at zij zonder problemen haar pilletje, en daar zijn wij erg blij om.

Gisteravond was er nog wat verwarring op de redactie. Mevrouw K. was een hapje gaan eten bij het restaurant van Thassos (die zich overigens had ziek gemeld omdat het voor hem te druk op het terras was), en toen zij thuiskwam zaten alleen Japekop en mevrouw Troy klaar om hun avondhap in ontvangst te nemen. Ja, ook Oscar meldde zich natuurlijk, maar hij weet best dat hij thuis moet dineren en niet bij ons; hij blijft het echter proberen....
Cera kwam niet lang daarna, en op Boez konden we natuurlijk weer wachten, iets wat wij deze keer niet wensten te doen. Doch toen we hem later op het dak meenden te horen en de deur naar het dakje openden, ontsnapten Japekoppie en Cera naar buiten, het dak op. Japekop liep triomfantelijk over de daken het pikkedonker in en verdween zodoende uit beeld, Cera bleef in de buurt maar weigerde beslist om weer binnen te komen.
Met het luik op "inkomend verkeer" heeft mevrouw K. nog even op de bank een boekje zitten lezen met Oscar - die handig gebruikt had gemaakt van het openstaande kattenluik - half bovenop haar, luid spinnend en alsmaar kopjes gevend... Totdat Japekop zich weer meldde bij het slaapkamerraam, en Cera bij het Poezenloket (zij weigerde zich om de één of andere reden door het luikje binnen te komen).
Oscar vond het toen te druk worden en vertrok naar zijn eigen huis (nemen wij aan), de Boez kwam pas ver na middernacht binnen en dook gelijk bij mevrouw K. onder het dekbed, maar daar was het natuurlijk veel te warm voor.
Ja, mevrouw K. is weer thuis! Tjongejonge.....