Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 30 september 2014

Geen haarfabriek is hetzelfde

Mevrouw K. heeft haar reporters gevraagd om af en toe een loketdienstje te draaien, maar had daarmee bedoeld dat de haarfabrieken dat om de beurt zouden doen en niet samen tegelijk, zoals dat hier het geval is (zie de foto).
Wel, de Boez heeft er geen bezwaar tegen om af en toe het Poezenloket te bewaken, vooral als er regen in de lucht zit, hij dan lekker droog kan zitten terwijl hij ondertussen toch een frisse neus houdt.
Nu moeten we eerlijkheidshalve toegeven dat een natte Boez altijd een drama is omdat zijn vacht heel gretig elk drupje regen direct opneemt, als ware het een spons met bijzonder groot absorptievermogen. Wanneer de Boez onverhoopt overvallen wordt door een flinke bui, hebben wij altijd een grote badhanddoek nodig om hem weer een klein beetje droog te krijgen en blijft hij er zelfs dan nog gedurende lange tijd letterlijk uitzien als de spreekwoordelijke verzopen kat.

De vacht van Oscar daarentegen is dermate compact, kort en vettig, dat de nattigheid er bovenop blijft liggen en heel simpel en snel is te verwijderen door een enkele veeg (van kop naar de punt van zijn staart) met drie velletjes goedkoop keukenpapier. Daarna kan hij direct op de bank gaan liggen zonder de bekleding daarvan te verpesten, terwijl wij een natte Boez liever nog even een uurtje op het vloerkleed bij de cv zien blijven liggen, iets wat hij natuurlijk niet doet.

Bij Cera ligt het allemaal wat ingewikkelder. Zij heeft een vacht die qua absorptie en lengte tussen die van de Boez en de Os inzit, maar zij zorgt er meestal wel voor dat ze niet al te nat wordt door bij plotselinge regen onder een tafel of wielhuis te duiken en daar te blijven tot de bui is overgewaaid. Maar als ze onverhoopt toch een keer niet op tijd is met het vinden van een schuilplek en daarna meer dan alleen maar vochtig de redactie betreedt, weigert zij elke vorm van welke droogmethode dan ook, en mocht mevrouw K. toch een poging willen wagen, rent Cera snel de trap op om zich met haar natte mantel op het dekbed neer te vlijen.
Nee, geen haarfabriek is hetzelfde, en dat begint al bij de productie van niet alleen kleur, maar dus ook de samenstelling van het materiaal.

maandag 29 september 2014

Bohr slachtoffer van terreur

Dit is Harremans, ook wel Karremans of gewoon Harry genoemd. Maar volgens zijn mens luisteren hij en zijn broer Panda vooral naar: "Jongens!" of "Poezen!
Beide broers zijn actief lid van Hof is Vol, de partij die jaren geleden al in het Hof voor alleen Hofhaarfabrieken werd opgericht en (voor zover wij weten) thans drie leden telt. Harry en Panda zijn knechten, buurkat Myo is partijleider. Diens huisgenote Mickie is nog in opleiding en wordt derhalve nog niet voor vol aangezien door de drie ventjes.
Maar dat alles ter zijde, want wat speelde hier?


Een eindje verderop zat Bohr, en ze keek niet erg blij. Dat komt doordat ze vaak door de "jongens" van Hof is Vol wordt gepest omdat ze zich distantieert van de partij en zeker van het program dat voornamelijk het uitzetten van vreemdelingen en/of illegalen betreft. Bohr heeft meer een pacifistische instelling, is weliswaar ook Hofbewoonster maar wordt niet erg serieus genomen door de jongens, die er bovendien ook nog eens veel plezier in scheppen haar op te jagen en haar brokjes te jatten.
En nu zat Bohr in een patstelling. Hoezo?


Wel, Panda zat vanaf de noordzijde op haar te loeren, Harry zat op de westzijde, en Bohr zelf zat met een muur achter haar rug op west en een andere muur op zuid, dus kon ze geen kant uit.
Gelukkig deed even later het mens van Bohr een raam open, Harry schrok daar vervolgens van en vluchtte naar een ander deel van de tuin en zodoende kon Bohr snel en ongeschonden haar huis binnen vluchten.
Maar de terreur van die jongens van Hof is Vol is voor Bohr verre van prettig, heh? Ja. En het is toch zo'n lieverd, die arme Bohr...

zondag 28 september 2014

Bepaald niet achterlijk

Charli:

Ha buuf K.
Ja, het gaat steeds beter met mij al laat mijn ontlasting nog een beetje te wensen over, qua samenstelling dan, heh? Ja, en de leeftijd gaat ook tellen, dus ik ga liever niet meer zo ver van huis en lig bij voorkeur hier om zo mijn voordeur in de gaten te houden. Natuurlijk moet ik dat doen, want nu Ollie er niet meer is om van binnenuit ons huis te bewaken, moet ik dat tegenwoordig zelf opknappen en dat doe ik zoals ik eerder zei bij voorkeur vanaf deze tafel omdat ik hier nog een beetje frisse lucht oppik en dan snijdt het mes aan twee kanten, snapt u? Mooi.


Het klopt dat wij elkaar laatst tegenkwamen in de Kruidentuin, ja. Ik was daar om te zien of de Nepeta het nog deed en zo ja, om er even aan te snuiven. Weer een ander soort frisse lucht, ja.
Nee, ik blijf daar nooit zo lang omdat er dus geen bewaking meer is bij mijn luikje, en dan voelt het niet goed om te lang weg te zijn van huis. Heb ik inderdaad van mijn moeder geleerd (mevrouw T. Troy - red.), dat heeft u bij het goede eind.
Nee, mijn moeder was bepaald niet achterlijk en ik gelukkig ook niet.



Deze plek bij mijn luik is de laatste tijd ook een goed alternatief voor alle andere plekken, omdat ik dan snel in en uit ben, zeg maar. En zo heb ik natuurlijk helemaal het perfecte zicht op wie eventueel mijn huis zou willen binnendringen, zoals die twee reporters van u. Nee, niet die Boez, die durft niks, maar ik bedoel die Meip en haar vriendje, die dus van tussendoortjes houden in de vorm van mijn etensresten. Ja, die staan er vaak genoeg omdat ik nogal kieskeurig ben geworden waar het voedsel betreft en ik er dus niet voor terugdeins om het voor mij opgediende maal te weigeren of er slechts een paar kleine hapjes van te nemen. Beleefdheid ja.
Wel, mevrouw K. of buuf zo u wilt, het lijkt me een goed moment om mij nu weer met rust te laten zodat ik me weer kan concentreren op mijn taak. Ja, u ook nog een fijne zondag, dank u wel.

Schokkende beelden

Hier ziet u Wamy bezig met een (door hem gevangen?) dooie duif. Hij zit gretig en smakelijk van dit arme beestje te eten; wij hoorden het gesmak en het luide gekraak van de botjes al van verre.
We zagen nog geen vliegen op de duif zodat we ervan uitgaan dat de vogel nog vrij vers was.
De volgende foto's kunnen door sommige lezers als schokkend worden ervaren, en mocht u een zwakke maag hebben moet u zéker niet verder kijken!
Mevrouw K. ging gelukkig net niet over haar nek toen ze met haar neus op de gruwelijke feiten stond, maar de fotograaf had wel heel erg veel moeite tijdens het maken van de volgende beelden.



U KUNT HET LEZEN EN/OF BEKIJKEN VAN DEZE REPORTAGE NU NOG AFBREKEN!



WEET U ZEKER DAT U DOOR WILT GAAN?

GOED, MAAR DAN WEL VOOR EIGEN RISICO, HEH?


Wamy deed erg zijn best om geen veren tussen zijn kiezen te krijgen. Hij verscheurde de duif gelijk een wild dier met ontzettend veel honger. Voor ons een raadsel, want Wamy krijgt thuis genoeg aan diverse soorten overheerlijke brokken en ander smakelijk voer. Daarnaast jat hij regelmatig brokjes van onze reporters (hoewel deze niet echt zijn honger zullen stillen daar het light-brokken zijn), maar hij jat ook uit het voerbakje van Charli en die zijn beslist niet van het light-soort.
Dus waar komt die overdreven trek dan wél vandaan?













Wel, wij denken nu (evenals zijn mens trouwens) dat de Wams zijn onbedaarlijke trek in "wild" overgehouden heeft van zijn leven op straat in zijn jonge jaren. Want er is een periode in zijn bestaan geweest waarin hij vanuit zijn (vorige) huis wel de straat op wist te komen, maar dan niet terug kon naar zijn voerbak. En als hij dan de pech had dat er niemand thuis was als hij zich bij de deur meldde, moest hij vervolgens ook de nacht op straat doorbrengen; bij nog meer pech was hij zelfs dagen achtereen genoodzaakt op rooftocht te gaan om zijn maag te vullen.
Die tijd mag dan wel voorbij zijn, sommige gewoontes leer je blijkbaar nooit meer af.

Het kraken hield aan dus namen de fotograaf en mevrouw K. maar weer wat meer afstand.

De Boez kwam ook nog een kijkje nemen, maar toen hij de Wams met duif tot op twee meter was genaderd, besloot hij resoluut om te keren.
Waarom dat was heeft de B. ons echter niet willen vertellen.






Slechts 1 fietstas

Oscar is laatst naar de Parallelstraat geweest om een fietstasseninspectie uit te voeren. Helaas viel het resultaat tegen: er was slechts 1 tas die de moeite van het inspecteren waard was. Van deze tas hebben wij een foto gemaakt (zie hiernaast).
Oscar kwam zeer teleurgesteld weer terug op de redactie, maar heeft later nog wel rustig en heerlijk in de Kruidentuin op wacht gelegen. Over deze rustige periode kunnen wij u helaas verder helemaal niks melden.






zaterdag 27 september 2014

Niks te klagen

Boez:
Dat gevoos van die twee (Cera en de Os - red.), daar kan ik dus niet tegen. Ik word er helemaal misselijk van als ik hen bezig zie op de bank, en dan ook nog op schoot bij mevrouw K.
Nee, ik kan het niet aanzien en ga dus zodra ze ermee beginnen direct naar boven zodat ik het ook niet hóef te zien, snapt u?
Ik bedoel, ik kan er niks mee en bovendien heeft niemand tijdens die vozerij meer aandacht voor mij, vandaar dus.



Maar ik ben toevallig wel degene die altijd bij K. onder het dekbed mag slapen, en dat mogen zij lekker niet.
En ik ben toevallig ook de enige die op de tafel ligt terwijl mevrouw K. op haar laptop bezig is, en zij vergeet heus niet om mij tussendoor regelmatig te knuffelen.
Nee, ik heb dus eigenlijk niks te klagen, het is alleen dat ik niet getuige wil zijn van dat voosgedoe op die bank want daar word ik dus hartstikke misselijk van.
Nee, meer heb ik niet te zeggen op dit moment. Wilt u dan nu nog even tussen mijn oren eh.... en dan ook nog even onder mijn kin graag, ja?

donderdag 25 september 2014

Bericht voor onze facebook-lezers

De foto's van onze digitale poezenkrant zijn mooier, scherper en duidelijker op ons LKB-blog:

http://hetleidschkatblad.blogspot.nl/

En bovendien worden de reacties die u daar plaatst door meer mensen gelezen en maakt u ook meer kans op een reactie terug van mevrouw K. haarzelve!
En u kunt zich daar op het LKB ook nog eens als echte fan opgeven... Nou, wat wil je nog meer?

Maar verder moet u het allemaal natuurlijk helemaal zelf weten, heh? Het is maar een tip van de redactie...

De Hoofdredacteur.

Zoekplaatje: Waar zit Oscar?


Vlammende haarfabriek

Deze dame of heer hadden wij al eens eerder gezien in de Parallelstraat, maar nu "vingen" wij de haarfabriek al slapende in zijn/haar huis. Jawel, mevrouw K. kijkt overal gewoon naar binnen als er geen dichtgetrokken gordijnen zijn, dat moet gewoon want anders kom je helemáál nooit iets aan de weet.
Wel, wij probeerden langs de planten heen nog een foto te maken van dichterbij, en dat lukte min of meer.





Inderdaad, de vlammen slaan eruit!

Lekker ding!

Mimi heeft een nieuw huisgenootje gekregen. Wij hebben echter gehoord dat Mimi zelf het daar niet zo mee eens is en de kleine kit het liefst zo spoedig mogelijk weer ziet vertrekken.
Ondertussen vermaakt het kleintje zich uitstekend. Hier ziet u het in het raamkozijn, waar het probeert door het glas heen een blaadje te vangen. Dat lukte uiteraard niet.







Wat een lekker ding, heh?

Natuurlijk vergat het lekkere ding onmiddellijk het blaadje toen onze reporter Oscar voorbij kwam.
Hij of zij heeft trouwens (naar wij weten) nog geen naam.

woensdag 24 september 2014

Twijfel over juiste aanpak

Cera:
Dit was gisteravond, maar het was niet de eerste keer dat ik de Os mijn liefde betuigde door hem een serie welgemeende minnekopjes te geven. Het ging als volgt.

We waren wat vroeger in de avond naar binnen gegaan omdat het al aardig donker begon te worden en de maag ging knorren. Bovendien krijgen we tegenwoordig regelmatig een kuipje Sheba, iets wat we vroeger ook al erg lekker vonden maar waarop we nu weer helemaal gek zijn. Redenen genoeg dus om ons ruim op tijd te melden voor het diner.
Wel, het ging zoals het zo vaker gaat, de Os schrokte zijn portie met grote vaart naar binnen terwijl ik het altijd wat rustiger aan doe en dan mijn laatste hapjes aan hem af moet staan, want hij komt en duwt me gewoon opzij. Maar ondanks deze nare gewoonte van de Os, blijf ik toch heel veel van hem houden, en als we dan even later op de bank liggen of zitten tijdens DWDD (hij tegen mevrouw K. aanleunend en ik op haar schoot), toon ik hem dus mijn onvoorwaardelijke liefde (zie foto).

Weet je, ik hoef dan niet per se een zelfde dosis genegenheid van hem terug te krijgen, al komt het best wel af en toe voor dat hij heel lief even met zijn tongetje over mijn kop likt of één van mijn oren wast. Daar geniet ik natuurlijk met volle teugen van en dan stroomt mijn hartje vol met nog grotere dankbaarheid en nog meer liefde voor hem.
Maar het komt ook te vaak naar mijn zin voor dat hij niet reageert op mijn liefdesbetuigingen en zelfs een boze grom laat horen, of zich demonstratief van me afwendt en afstand neemt door weg te gaan om op zijn kussentje te gaan liggen.

De Os is niet mijn eerste vriendje want eerder in mijn leven heb ik een relatie gehad met een vreemde gast die mij met een paar kits liet zitten, daarna ben ik enige tijd de verloofde geweest van Japekoppie maar zijn moeder (mevrouw Troy - red.) was het daar niet mee eens en speelde constant de boze, gemene schoonmoeder zodat onze relatie geen enkele kans had, en daarna was ik ook nog een poosje verliefd op de Boez, maar die was toen nog veel te jong voor mij (ik was slechts zijn oppas) en dat werd dus ook niks. Bovendien trok Boez later steeds meer naar Os toe en voelde ik me daardoor buitenspel gezet.
Nu is het dus Oscar die mijn hart heeft veroverd, maar het lijkt er sterk op dat de liefde niet wederzijds is.
Jawel, ik heb een goed leven en krijg een hoop aaien van bijna iedereen die ik daar om verzoek, maar in de echte liefde ben ik dus niet zo gelukkig en dat stemt mij toch wel een beetje verdrietig.
Daarbij is het ook nog eens zeer frustrerend wanneer degene aan wie jij jouw liefde schenkt, zo onverschillig daaronder blijft en zelfs wegvlucht op de momenten dat jij zo goed je best doet om hem gelukkig te maken, ook al heeft ie net je laatste hapjes onder je neus weggejat.

Mevrouw Katblad zegt nu dat ik best kan doorgaan met het tonen van mijn liefde voor de Os, maar dat ik moet stoppen met het verwachten dat mijn liefde door hem wordt beantwoord omdat dat er blijkbaar gewoon niet in zit. Zelf denk ik dat het misschien goed zou zijn om de Os gewoon eens een flinke knal voor zijn kop te geven om hem wakker te schudden en hem op die manier te dwingen eens wat meer aandacht aan me te schenken; mevrouw K. vindt dat ook wel een aardig idee, zegt ze.
Maar ik twijfel nog over de juiste aanpak en heb daarom nog geen beslissing kunnen nemen; het kan best zijn dat ik Os nog even wat meer tijd gun.

(Noot van de redactie: de Boez kan het vozen op de bank niet aanzien en verdwijnt altijd direct na het diner naar boven.)

dinsdag 23 september 2014

Verborgen camera (slot)

Mevrouw K. en mevrouw M. verlieten het Zooiplein en nu kreeg Gizmo (nog steeds op het bankje) het touw toegeworpen. Na een paar speelse tikjes echter, verloor ze al gauw haar belangstelling. Maar dat kwam ook doordat nog een haarfabriek zich meldde.








Jawel, onze eigen Cera dus. Zij had al die tijd op de tafel bij de redactie gezeten (of in de buurt daarvan) en kwam pas aanhobbelen toen mevrouw K. haar al diverse keren had geroepen.
Inderdaad, er wordt af en toe heel wat afgeschreeuwd in die Katbladstraat!








Gizmo schoof een eindje op, maar Cera liet zich niet verleiden tot een spelletje met het touw; ze vond het te druk en voelde zich niet op haar gemak.













Totdat mevrouw M. het touw midden op de straat had gegooid en Cera dus alle ruimte had om lekker te gaan liggen rollen met het touw in haar bek.

Doch tenslotte was het tijd om te gaan, en dat kwam vooral omdat mevrouw K. erg onrustig werd omdat zij zich herinnerde dat haar voordeur nog wagenwijd openstond, en dat was niet erg verstandig want je weet tenslotte maar nooit. Niet dat er veel te jatten valt uit haar huis, maar de laptop van het Katblad kunnen wij beslist niet missen.


Eenmaal weer voor de deur van de redactie kwam de Boez ook nog even tevoorschijn om zijn belangstelling voor het speeltouw te tonen.
Op dat moment waren Mimi en Lima er niet meer bij; zij waren al eerder naar huis gegaan. Wamy en Gizmo waren nog wel in de buurt omdat hun mens M. nog steeds met het touw liep te zwaaien, maar op eigen terrein hadden onze reporters nu toch wel enigszins de regie overgenomen.
Linksboven ziet u Cera, rechts van haar Oscar en onder dus de Boez die eerst nog alleen maar stond toe te kijken.


Maar niet lang daarna durfde hij ook aan het touwspel deel te nemen.
Achter de struik ziet u nog net (linksonder) Wamy, die zich deze keer om bepaalde redenen bescheiden op de achtergrond hield.









Wel, de Boez hield het niet lang vol, maar dat heeft niet zozeer met zijn conditie te maken als dus wel met het niet krijgen van genoeg aandacht. Een bekend fenomeen overigens, dat niet alleen bij haarfabrieken voorkomt.
Mevrouw M. leek onvermoeibaar en Cera eveneens, maar het was ondertussen al tegen etenstijd en mevrouw K. moest daarom heel erg nodig haar glaasje wijn gaan drinken.
En dat betekende het einde van deze reportage.

maandag 22 september 2014

Verborgen camera (2)

Wel, mevrouw M. (mens van Giz, Wams en Sonny B.) was ook al een poosje in de buurt en had een leuk speeltouw gevonden. Door daarmee over het Plein te slepen, trok ze de aandacht van de haarfabrieken. Voor de duidelijkheid: de kat boven is dus Mimi, onder (veel dikker maar ook ouder) komt Oscar net aankuieren. Ja, onze topreporter is altijd wel in voor een spelletje met takjes of touwtjes. In dit geval was het dus een lang touw.





Natuurlijk was Wamy ook van de partij. En daar Mimi bijzonder in hem geïnteresseerd is, liet ze de Wams blijken dat ze wel samen met hem en het touw wilde spelen. Maar Wamy vond dat een minder goed plan. Nee, de communicatie tussen die twee verliep minder vriendelijk dan wij hadden gehoopt en verwacht, maar echte klappen vielen er gelukkig niet.







Lima wilde ook wel graag meespelen maar durfde niet. Hij was weliswaar het Zooiplein opgekomen maar bleef halverwege staan. Te verlegen, heh? Ja, erg jammer.











Voor Gizmo was het te druk op het Plein en daarom bleef zij buiten het hek en ging zich op een bankje uitgebreid zitten wassen. Misschien was dit wel erg hard nodig, maar het kan ook zijn dat zij haar vacht ging reinigen om zo haar onverschilligheid aan de anderen te tonen.
Maar behalve mevrouw K. besteedde niemand aandacht aan haar.
Dat maakte haar echter niet zielig, wel werd zij nu ontzettend schoon en dat is altijd erg handig en aangenaam.




Het spel met het touw ging ondertussen natuurlijk gewoon verder. Wamy (midden) vroeg zich af waarom zijn stuk touw niet meer bewoog, Oscar (de grote) moest nog even wat meer zin krijgen en Mimi (links) had de rol van toeschouwer op zich genomen. Mens M. deed haar best om alle belangstellende haarfabrieken te voorzien van een stuk zwaaiend touw, maar dat bleek geen eenvoudige opdracht.






Doch de aanhouder wint, en weldra kwamen de haarfabrieken weer in beweging om opnieuw jacht te gaan maken op het voortgetrokken touw.












Wamy was het snelst en won. Oscar vond het wel best; zijn tijd zou nog wel komen, dacht hij.
Was dit ook zo?
Dat leest u in de volgende aflevering van deze spannende serie!

Met de verborgen camera (1)

Mevrouw K. ging laatst op stap met de verborgen camera. Dit deed zij natuurlijk om de haarfabrieken die zij wilde fotograferen zo min mogelijk af te leiden.
Vooral Mimi, één van onze nieuwe straatgenoten, wilden wij niet in verlegenheid brengen door open en bloot met de camera te zwaaien; zij is nog niet gewend aan zoveel aandacht van de Poezenpers.
Hier ziet u haar (rechts) Gizmo (links) in de Katbladstraat volgen. Giz deed net of ze het niet merkte, maar ze had dus wel degelijk in de gaten dat Mimi vlak achter haar aan sloop.


Terwijl Gizmo rond deze tafel scharrelde, werd ze even later bespied door de slimme Mimi die haar vanaf de tafel goed in de gaten kon houden.











Omdat e.e.a. zich afspeelde voor het huis van Lima, keken we er niet van op dat juist hij door het kattenluik naar buiten was gekomen om te zien wat er allemaal werd uitgespookt op en onder zijn tafel.










Maar dat had tot gevolg dat Mimi zich daar niet meer zo op haar gemak voelde en de straat overstak, om zich vlak voor het Zooiplein verdekt op te stellen tussen een aantal plantenpotten.











Lima, nog steeds bij zijn tafel, hield Mimi goed in de smiezen, want je weet natuurlijk maar nooit hoe zo'n nieuw buurmeisje zich gaat ontwikkelen. Daarmee doelen wij uiteraard op territoriumgedrag en zaken als het eisen van recht op overpad, en om e.e.a. niet uit de klauw te laten lopen, moet je nieuw volk altijd erg goed in de gaten houden. Voor je het weet lopen ze over je heen en zitten ze met hun snuit in jouw voerbak.





Maar Mimi heeft nog helemaal geen belangstelling voor andermans voerbakken want zit namelijk nog in de verkenningsfase.
Opeens zat de kleine meid op het Zooiplein, maar dat had zo zijn oorzaak. Echter, daarover hoort u later meer want mevrouw K. wil nu graag een kopje Nespresso gaan nuttigen en dat kan echt niet wachten. Tot straks dus, bij het vervolg van dit zeer spannende verhaal.

zondag 21 september 2014

Nieuws Kruidentuin

Mevrouw K. heeft de zondagochtend besteed aan het bijwerken van de Kruidentuinblog. Wij laten u dit weten opdat u niet denkt dat ze nu alweer last heeft van liefdesverdriet, een zware verkoudheid of andere ongein.

Voor het werk in de Kruidentuin hebben wij dringend nieuwe vrijwilligers nodig, vandaar natuurlijk het bordje met de oproep. De staart is trouwens die van Oscar; hij loopt namelijk altijd in de weg en probeert zo vaak mogelijk op de kiek te komen. Maar het gaat dus om het bord en niet om de staart van Os. Wie kent nog iemand in Leiden die in zijn vrije uurtjes kan komen helpen bij het ongewenst kruid trekken, scheppen en snoeien en zo?
De link naar het Kruidentuinblog vindt u ergens hiernaast in de linkerkolom van het Katblad.

zaterdag 20 september 2014

Nog geen einde der tijden

Afgelopen week werd er een stuk asfalt van de Gevaarlijke Weg gerepareerd; dit gebeurde tussen 21.00 en 23.00 uur en speelde zich vlakbij de Katbladstraat af.
Het met de werkzaamheden gepaard gaande lawaai bezorgde de Os dermate veel stress dat hij niet naar huis durfde te komen maar het einde der tijden liever afwachtte onder een wielhuis. Pas toen hij er zeker was dat de wereld niet was vergaan maar gewoon doordraaide, kwam hij thuis om zijn verlate diner te gebruiken. Het was toen 23.30 uur en onze andere twee reporters lagen al urenlang onder zeil.

Zomaar een foto: en waar mag mevrouw K. nu zitten?


Ontzettend lui...

Cera heeft tijdens onze verlofperiode niet veel uitgevoerd. Dit heeft helaas tot gevolg gehad dat zij weer een paar onsjes is aangekomen, wat duidelijk te zien is als zij in haar favoriete houding weer eens ontzettend lui ligt te wezen.
Het is ons trouwens onlangs ook opgevallen dat ons modelletje een klein beetje mank loopt, maar hebben nog niet kunnen ontdekken waar dat aan ligt. Mocht dit euvel komende week niet overgaan dan zullen wij haar helaas toch even in de Katmobiel mee moeten nemen voor een klein ritje naar een zekere praktijk. Uiteraard houden we dit voornemen liever geheim voor haar en wij verzoeken u hetzelfde te doen.

Gehakkeld koolwitje?

Neen, een zogenaamd gehakkeld koolwitje bestaat niet, al zou je het wel denken als je dit exemplaartje ziet.
Wij vrezen echter dat deze fladderaar werd aangevallen door één van onze reporters of een andere haarfabriek met een overdosis aan jachtinstinct.
Gelukkig heeft dit beestje de aanval overleefd en kan het nog vliegen, dus hebben wij het gewoon meegeteld bij de vlinderinventarisatie van die dag. Voor twee andere koolwitjes ging dat helaas niet op; zij hingen roerloos in twee afzonderlijke spinnenwebben, waren reeds overleden en tot kleine pakketjes verwerkt. De twee verantwoordelijke kruisspinnen zagen er met hun enorme bierbuiken (zeg maar) weldoorvoed uit.

Pletten van dropplant wordt niet gewaardeerd

Oscar heeft besloten om nu naast het vak met de bieslook, óók vak 8 te adopteren. Alleen heeft hij nog niet goed begrepen wat wij precies voorhebben met de adoptie van de kruidenvakken; in elk geval houdt dat niet het pletten van de plantjes in, en dat is nu precies wat de Os aan het doen is.
Vak 8 bevat een aantal muntplanten met verschillende kleur en smaak, en een enkel exemplaar Agastache (in de volksmond ook wel dropplant genoemd) waar de Os zich nu dus uitgerekend bovenop heeft laten vallen. Oscar weegt tussen de 5 en 6 kilo, dat staat minimaal gelijk aan een flinke zak stamppotaardappelen, dus dan kunt u zich voorstellen wat voor effect zijn gewicht heeft op het betreffende plantje. Vandaar ook dat wij de Os vriendelijk doch zeer dringend hebben verzocht zich uit vak 8 terug te trekken en uit te kijken naar een ander te adopteren vak, en daar pas met zijn zorgactiviteiten te starten na in- en toestemming van mevrouw K. of een ander tuinteamlid. Wij vrezen echter dat hij niets van onze tirade heeft begrepen.