Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 30 november 2015

Shit happens

Boez:

Ik kon er niks aan doen want het was niet mijn schuld.
Het was namelijk zo dat er 's avonds laat nog werd aangebeld en dat mevrouw K. toen ontzettend heeft lopen vloeken en tieren. Daar raakte ik van in de war. En al deed ze verder niet open, ze ging best lang door met vloeken en tieren en nam tenslotte nog een borrel ook.
Toen ben ik nog maar even naast haar op de bank gaan liggen want ik weet dat ze vaak erg rustig ervan wordt als ze mijn buik mag aaien en tussen mijn oren. Ja, en ook onder mijn kin. En toen ze naar het toilet en douche ging voor de laatste dingetjes die ze altijd doet voor het naar bed gaan, glipte ik met haar mee de natte cel in om haar in de gaten te houden omdat ik me nog steeds een beetje ongerust over haar maakte en niet wilde dat ze domme dingen zou gaan doen. Eventueel dus, snapt u?
Maar ze zag niet dat ik daar dus ook binnen was en deed de deur  even later dicht en sloot mij daarmee op.

Hoe het verder ging? Het was vreselijk.
Ik moest steeds denken aan die donkere garage waarin ik toen lang geleden zat opgesloten, want dat duurde vreselijk lang en ik had daar verschrikkelijke dorst en er was niks te eten en toen was ik bijna dood gegaan...
Nou, hier was het dus ook pikkedonker want er zitten geen raampjes in die cel. Ja, ik kon wel drinken uit de wc, dat klopt, maar er was dus geen bak, he? Nee, en ook geen brokjes want die staan daar nooit omdat het er vochtig is, zeg maar.
Natuurlijk heb ik 's nachts nog hard zitten janken, maar ze hoorde me niet omdat ze naar bed was gegaan en bovendien lag ze misschien nog wel steeds te vloeken en ze dacht natuurlijk dat ik ergens lekker lag te slapen, maar dat was dus niet zo, ik lag helemaal niet lekker want ze heeft niet eens een zacht kleedje in die cel. Ja, alleen maar kouwe tegels op de vloer dus kun je nagaan.
Het was dus inderdaad een vreselijke nacht, want ondertussen lagen ze natuurlijk met zijn allen op dat grote bed, Cera, Oscar en mevrouw K. dus, terwijl ik hier op de kouwe tegels lag en opgesloten zat. Ja, en zo tegen de ochtend hield ik het niet meer en er was dus geen bak om op te gaan, dus werd het toen maar de douchemat want ik moest het toch ergens laten.
Maar het was dus niet mijn schuld want als er 's avonds laat niet iemand voor de deur had gestaan, was mevrouw K. ook niet zo boos geworden, had ze niet gevloekt en had ze ook beter opgelet en gezien dat ik nog in de cel zat toen zij eruit ging en dan had ik ook niet boven die mat hoeven gaan zitten.
"Shit happens", zei mevrouw K. toen ze de deur van de cel de volgende morgen opende, en daarna ging ze haar fototoestel pakken.
Ja, dat was het wel zo ongeveer, behalve dan dat ik er gelukkig alweer helemaal overheen ben.


donderdag 26 november 2015

Drukte weer voorbij

Boez:
Het was weer zover, we hadden een logé. En dat betekent dat we 5 dagen lang het logeerbed niet konden gebruiken om op uit te rusten. Ja, overdag dus wel, maar 's nachts hadden we een probleem en raakten we in de war omdat we allemaal een andere plek moesten zoeken om in alle rust onze schoonheidsslaapjes te kunnen doen.
Ikzelf ging het liefst naar beneden. Dat deed ik voornamelijk omdat ik de pest in had dat Oscar mijn plek had ingenomen op het bed bij mevrouw K. Dus lag ik eenzaam te wezen op de stoel (van K. - red.) bij de eettafel terwijl de Os lekker tegen K. lag aan te schurken.
Maar overdag was het soms wel erg gezellig, vooral als de twee vrouwen aan tafel zaten. Daar zaten ze veel om eindeloos te babbelen over hoe de dingen in Nederland gaan en hoe in Spanje, waar onze gast dus woont, en dan kwam ik erbij liggen, bovenop de tafel. Vooral de verhalen over de huisdieren vond ik wel leuk, want hier in ons land worden we beter verzorgd en dus ook minstens zo'n 6 jaar ouder. Gemiddeld dan, heh?
Maar ze gingen ook wel vaak de stad in om te winkelen. In Spanje hebben ze namelijk geen Action met allemaal goedkope prullen die mooi zijn van lelijkheid en nog handig ook. En daar hebben ze ook geen gedichten op de muren van de gebouwen, en ook geen V en D en winkels met boeken in het Nederlands en/of bloembollen.
Maar nu kunnen we dus weer op het logeerbed slapen want ze is vertrokken, die mevrouw. En ze heeft gezegd dat mevrouw K. toch nu echt in februari naar Andalusië moet komen, maar dan mogen wij niet mee en dus vind ik dat geen goed plan.

Cera:
Ik ben opgegroeid bij mensen met kleine kinderen, dus ik kan er wel tegen als het druk is in mijn huis. Maar ik vond het ook wel prettig dat ik af en toe gewoon even bij de buurvrouw naar binnen kon, en dan vooral op de momenten dat ik weg wilde van die twee gozers die alsmaar ruzie zaten te maken over wie waar mocht of moest slapen.
Ik ging 's avonds dus gewoon in mijn stoel met het zachte mandje. Op bed bij K. of iemand anders liggen doe ik sowieso niet graag, want de meeste mensen bewegen teveel in hun slaap en zijn niet bereid om mij uitgebreid te aaien in het midden van de nacht op de tijdstippen dat ik dat nodig heb of vind.

Oscar:
Op de eerste foto ziet u mij eindelijk weer eens languit op het logeerbed liggen. De betreffende gast had ik slechts één keer eerder gezien, en wel toen ik hier pas woonde. Ik vond het toen al raar dat er zomaar iemand binnenkomt met een koffer en dan een heel bed in beslag neemt, en dan ook nog voor een flink aantal nachten. Iedereen weet: bezoek en vis blijven maar drie dagen fris, en bovendien staat het hele huis op zijn kop als er meerdere mensen in leven en rondbanjeren. Ik heb dus daarom de afgelopen dagen vooral erg veel tuininspecties uitgevoerd, heb buiten in de hagel gelopen en heb regelmatig tijdens heftige regenbuien onder het wielhuis van K. gelegen en ging pas weer het huis binnen als het etenstijd was. Dan nam ik heel snel een paar happen en ging vervolgens zo snel mogelijk naar boven om mijn plek in te nemen op het dekbed van mevrouw K, voordat de Boez dat zou gaan doen.
Maar nu is er weer rust in de tent en lig ik lekker languit en ontspannen op het logeerbed. Dat de Boez daar ook ligt, maakt me niet uit. Ik ben alleen benieuwd hoe het straks gaat als K. naar bed gaat en ik mogelijk zal besluiten om bij haar te gaan liggen, zoals steeds de afgelopen dagen het geval was. Want als de Boez hetzelfde besluit, zullen we daar toch even over moeten overleggen omdat ik geen zin  heb in gedonder en mevrouw K. ook niet.
Er is trouwens nog één belangrijk nieuw detail, en dat is dat de verwarming bij het logeerbed werd opengezet vanwege de koude aldaar, aan die kant van het huis dus. Mocht K. vergeten die weer dicht te draaien, is het logeerbed wellicht toch een betere keuze dan het bed van K. aan de koude kant van het huis. Bovendien gun ik haar best ook wel een beetje rust en ruimte in haar eigen bed na al die drukke dagen vol winkelen, kletsen, eten en drinken, spelletjes doen met dobbelstenen en letterblokjes en nachtbraken.
Afijn, we zien wel.

vrijdag 20 november 2015

donderdag 19 november 2015

Sluipmoordenaars moeten verboden worden!

Oscar:
Helaas is ook voor mij het tuinseizoen voorbij. Dat wil zeggen dat ik niet meer de noodzaak voel om regelmatig inspectierondjes uit te voeren en toezicht te houden op de groei en bloei van één en ander. Er is nog maar weinig zon en daar staat dan logischerwijs tegenover dat het vaak regent. En storm houden wij haarfabrieken al helemaal niet van.
Rest ons dus de mooie zomerherinneringen van vooral veel nepeta snuiven, vlinders jagen (ondanks het verbod daarop) en libellen pesten.
Op bijgaande foto ziet u mij op jacht in het tuinvakgebied aan de Gevaarlijke Weg, eind september was dat, als ik mevrouw K. tenminste mag geloven.


Hier probeerde ik uit te zoeken waar het gekrijs van de vliegbeesten (met groene veren) vandaan kwam (Halsbandparkieten - red.), maar helaas was het te vol met bladeren en kwam ik dus niet zo hoog als aanvankelijk mijn bedoeling was.
Gelukkig maakte mevrouw K. een foto van mij zodat het gezeur over mijn zogenaamd te dik zijn in de kiem gesmoord kan worden. Een TE dikke haarfabriek zou namelijk niet in staat zijn tot wat ik hier presteerde. Ik ben gewoon stevig en heb een postuur dat bij mij past en mij op geen enkele manier hindert bij het jagen en sporten.


Natuurlijk moesten er ook regelmatig wielhuizen (auto's en bussen etc. - red.) geteld worden. Hiertoe lag ik op de rand van de tuin naast de stoep aan de Gevaarlijke Weg. Helaas raakte ik voortdurend de tel kwijt en moest ik steeds weer opnieuw beginnen. Maar dat was niet mijn schuld.
Echter, daardoor kwam het jammer genoeg dat ik deze opdracht niet naar behoren kon vervullen, doch ik heb wel kunnen constateren dat er nog steeds teveel wielhuizen veel te hard rijden en teveel herrie maken.
Ik heb overigens liever dat ze herrie maken dan dat ze geen geluid maken. Er zijn namelijk de laatste tijd steeds meer exemplaren (auto's  - red.) die je niet hoort aankomen, en dat is voor ons haarfabrieken bloedlink. Ook in de Katbladstraat rijden er van die dingen die je niet hoort als ze wegrijden. Ik persoonlijk vind dat deze wielhuizen verboden zouden moeten worden, want als je ze niet hoort en toevallig op dat moment ook niet ziet, kun je zomaar onverwachts ..... ach nee, laat ik er maar niet aan denken wat er dan kan gebeuren.
Ik ben erg voor het milieu en tegen luchtvervuiling enzo, maar een wielhuis behoort geluid te geven en mag geen sluipmoordenaar zijn. Dat wilde ik even aan u kwijt.
Oh ja, en ik wilde eveneens nog even vertellen dat ik tegenwoordig niet meer beneden slaap maar boven, bij die andere twee. Maar dat kan zomaar weer veranderen als het boven kouder wordt en de kachel daar niet aangaat; kwestie van optellen en aftrekken. Nee, dit was het.
Wat schaft de pot vanavond eigenlijk, mevrouw K.? Of is het nog te vroeg om daarover een mededeling te doen?

maandag 16 november 2015

Nieuwe buren!

Dit is Mug, een nieuwe buurthaarfabriek die twee deuren verderop is komen wonen.
Mug is niet voor de poes, dat is duidelijk te zien aan de vriendelijke uitstraling.

Mug is al een paar keer buiten geweest, maar dan wel in een tuigje, doch waarschijnlijk mag Mug in het voorjaar zelfstandig de deur uit om de buurt te verkennen zonder de knellende riempjes.


De Boez (links, nieuwsgierig onder de tafel door loerend) is niet erg enthousiast over zijn nieuwe buur. Wat hij echter nog niet weet is dat Mug er ondertussen ook nog een huisgenoot heeft bij gekregen in de vorm van een jong Siameesje.
Wij verwachten derhalve een spannend voorjaar met veel strijd om de territoriumgrenzen, en wellicht moeten wij ons Meipie (Cera) nu toch maar eens naar een cursus zelfverdediging sturen!? Want met schelden alleen zal zij het vast niet gaan redden tegen dit felle Abessijntje en de Siamees!
Oscar heeft nog niet gereageerd op de komst van de nieuwe buren, hij wacht gewoon af wat er komen gaat en maakt zich voorlopig nog helemaal nergens druk om.

Kattentrap voor Wams, Sonny en Miss Gizz.

MaGiz is een paar maandjes terug met haar drie haarfabrieken verhuisd naar een straatje verderop. Zij wonen thans in een bovenhuis, maar hebben gelukkig een prima uitgang naar de daken, met aldaar een handige doorsteek naar de Katbladstraat (het Zooiplein). Er was echter nog één probleem, en dat was: van het dak naar de straat! Dus besloot MaGiz een kattentrapje te fabriceren (zie foto).

Wamy heeft de trap overigens niet nodig want springt gewoon van een garagedak naar de straat; dat deed hij al vaker zonder zijn poten te breken.
Reeds in het weekend van de verhuizing wist de Wams de weg van en naar zijn nieuwe huis perfect te vinden, want hij kende de hele buurt (inclusief dakgebied) immers al op zijn duimpje (strooptochten, heh?) en weet bovendien drommels goed waar zijn voerbakje staat en hoe het fluitje van zijn mens klinkt. Wij van het Katblad hebben hem dus geen dag hoeven missen...
Ondertussen kennen Gizmo en Sonny de weg ook goed, maar vooral Sonny staat erop de voordeur te gebruiken, en dat betekent voor MaGiz dat zij regelmatig de trap op en neer moet om de eigenwijze rooie in- en uit te laten.
Of het vernuftige kattentrapje al gebruikt werd? Daarover hebben wij nog niks vernomen, maar dat is ook erg moeilijk te controleren...

Shit, alweer betrapt...

NOU, EN???
IK WAS VERDWAALD EN HAD HONGER!
EN IK DACHT DAT ER NIEMAND THUIS WAS!
STOM MENS!
MRAUW!

zondag 15 november 2015

Foto van de maand augustus


Recordhoudster

Cera:

Ik was nog vergeten te melden dat ik afgelopen zomer ook een aantal muizen heb gevangen. Hoeveel weet ik niet meer precies, maar wel dat ik het record had en nog steeds heb. Mevrouw K. zei dat ze niet anders verwachtte dan dat ik de meeste muizen zou vangen omdat damespoezen nu eenmaal behendiger zijn in het jagen dan jongenskatten. Bovendien zijn jongens ook veel luier dan dames; dit significant verschil komt inderdaad wel bij meer diersoorten voor.

De muizen die ik vang, breng ik altijd naar mevrouw K. toe. Je zou verwachten dat zij mij prijst als ik weer met zo'n heerlijk cadeautje thuis kom, maar het tegendeel is het geval. Ik denk dat zij geen muizen blieft.
Vandaar dus dat ik mijn muizen voortaan maar zelf opeet. Met huid en haar dus, heh? Nee, ik laat helemaal niks over van zo'n heerlijk maal want ik vind dat de jongens maar hun eigen hapjes moeten vangen.
Ja, ik eet ze pas op als ze gestopt zijn met bewegen en ik dus niet meer leuk met ze kan spelen. De ene keer duurt dat spelen langer dan de andere keer, dat verschilt per muis.
Tegen die tijd heeft mevrouw K. de kamer al verlaten. Nee, ik heb geen idee waarom. Maar een foto kan er altijd wel af gelukkig. Leuk voor het archief, zegt ze dan.


Niet stilgezeten

Cera:
Dit is oud nieuws want dit zijn foto's die K. in juli heeft gemaakt.
Maar goed, ik wilde hier eigenlijk alleen maar mee aantonen dat ik deze zomer vaak met mevrouw K. meeging naar de tuin om haar te supporten bij het onkruid trekken en meer van dat soort onzin. Opdat u niet denkt dat ik alleen maar heb liggen luieren, want dat is dus niet zo.
En als zij tussendoor even wilde praten, was ik altijd bereid haar gezeur aan te horen, en dan deed ik ook nog alsof ik het interessant vond terwijl ik eigenlijk alleen maar even een aai nodig had. Gelukkig zag K. dat altijd in, dus kwam ik zelf ook niks te kort. Ja, want in het leven gaat het vooral om geven en nemen. Hoewel, als het om aaien en knuffelen gaat, neem ik liever omdat geven mij niet zo goed ligt, al ben ik wel weer goed in het uitdelen van kopstoten. Maar die hebben dan ook weer een zekere bedoeling uiteraard.
Kortom, ik heb niet stilgezeten, al lijkt het (zie foto's) dus van wel.
En daar laat ik het voor nu even bij.

vrijdag 13 november 2015

Geen gemekker meer!

Mevrouw Katblad?
Ja lieve Boez, zeg het es?
Wordt het niet weer een keer hoog tijd?
Tijd voor wat, Boez?
Nou, dat weet je best zelf ook wel.
We krijgen de laatste tijd steeds meer smeekbedes om toch maar weer eens berichten van ons te publiceren omdat er best veel mensen zijn die dat missen.
Ja Boez, ik weet het, maar heb nog steeds een beetje moeite met leuk doen en verhaaltjes schrijven...


 Maar mevrouw K., het is nu toch alweer 10 maanden geleden dat u zo'n verdriet had en zo teleurgesteld was in een mens?
Ja Boez, maar het lijkt alsof het nog pas gisteren was, en ik ben nog steeds niet helemaal de oude, om het maar zo te zeggen.

Boez:
Mevrouw K., dan moet u nu even goed naar me luisteren.
U houdt toch heel veel van ons?
En als u had moeten kiezen tussen ons en die narcist, had u toch voor ons gekozen? U heeft dat tenslotte toch gedaan ook?

En ja, u had natuurlijk ook andere zorgen, heh? Of het wel goed zou gaan met de kruidentuin, maar dat gaat prima. En verder bent u zo verstandig geweest om te gaan praten met iemand over wat u is overkomen en te zoeken naar een goede manier om dat te verwerken.
En verder bent u ook niet meer zo bang voor dat manmens, want als hij u weer komt bedreigen weet u wat u te doen staat, toch?
En u weet ook dat hij ons niet zal komen ontvoeren, al heeft hij aangekondigd dat te doen, want wij zullen dat nooit toestaan, heh?
En mocht hij plantjes komen jatten uit de kruidentuin, moet u goed bedenken dat het maar plantjes zijn en dat de politie heel goed oplet en hem in zijn kraag zal vatten als ze hem betrappen, toch?
En ondanks dat u voelt alsof iemand op uw hart en ziel heeft getrapt, heeft u veel lieve mensen in de buurt en heeft u ook ons, uw echte levensgezellen, die elke avond weer trouw met u naar boven gaan om samen met u de nacht door te brengen, heh? Ja, opdat u zich niet eenzaam voelt en het niet koud krijgt in uw bedje.
Het wordt dus hoog tijd dat u gaat beseffen dat u heel veel mee heeft, en dat die ene figuur die uw leven kwam vergallen slechts een zandkorrel was in uw leven, en dan nog een vieze ook, heh?
U zit nog met een hoop wraakgevoelens, zegt u? En u zou hem het liefst nog een keer met een honkbalknuppel tot moes slaan?
Wel, mevrouw K., dat lijkt ons niet zo verstandig. Een narcist verandert namelijk nooit, ook al timmer je hem helemaal in elkaar, en bovendien verander je daar ook het verleden niet mee.
U dacht dat hij uw prins op het witte paard was, maar u heeft zich vergist want hij was gewoon een oplichter en heeft u misbruikt, getreiterd en vernederd. Inderdaad iets wat wij, uw haarfabrieken nooit zouden doen, en uw echte vrienden ook niet.
U hoeft zich ook niet schuldig te voelen omdat u in zijn mooie verhalen trapte en u zich heeft laten bedotten door hem, want dat zet geen zoden aan de dijk, zeg maar.
Waar ik nu dus voor wil pleiten is dat u die zogenaamde prins voorgoed uit uw gedachten zet, en uw aandacht gaat concentreren op de enige prins in uw leven die ertoe doet, mij dus.
Ja, Oscar mag dan een soort bijprins wezen, maar ik sta als nummer 1 op de lijst, toch? En Cera, omdat ze een slettenbakje is, komt naar mijn mening op drie. En omdat ik het langst bij u woon en er geen bezwaar tegen heb om even een half uurtje bij u onder het dekbed te kruipen, mits u mij even een aaibeurt op mijn buik geeft inderdaad.
En wat is er gezelliger dan te zitten op de bank met mij naast u?
Nee, daar heeft u niet van terug, heh? Daarom dus. Schrijven, mevrouw K.! En geen gemekker meer!