Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 30 januari 2015

Teveel fantasie

Mevrouw K. had even niks te doen toen de NPO-zender het opeens niet meer deed. Want ze wil per se toch wel één keer nieuws per dag, en dat bleef uit.
Dat was dus gisteravond (en deze tijdsaanduiding is voor later, als we dit nog eens overlezen - je weet maar nooit - en dan willen weten wanneer het ook alweer was, vandaar).
Maar op het moment van deze foto wist K. het allemaal nog niet, al voelde ze wel dat er amok ergens moest wezen, vooral toen zender nr. 2 ook op zwart ging, want dat doen ze niet zomaar.
Afijn, op zo'n stiltemoment zijn er gelukkig altijd nog een paar haarfabrieken om naar te kijken, heh? Ja, vaak nog leuker dan tv zelfs (niet altijd, maar goed).
Oscar lag te pitten dus aan hem hadden we helemaal niks. Boez lag boven, idem. Maar Cera kwam in de speelgoedmand neuzen want zij was nog te wakker. Welk speeltje zou ze nu weer gaan kiezen? K. was erg nieuwsgierig.

Cera had best wel een tijdje nodig om te kiezen, maar dat maakte K. niks uit want ze had best wel even geduld. Dat stond ook op de tv, dat ze geduld moest hebben, dus vooruit dan maar.
We konden het niet zo goed zien, maar het lijkt erop dat het Meipie weer eens voor een Nepeta-muis had gekozen. Dit keer de grote. En zij zette haar nageltjes er in om het beestje op die manier uit de mand te kunnen vissen.






Spannend, heh? (Zeg maar ja...)
Wel, het lukte Cera om het speeltje ietwat te isoleren van de andere speeltjes. Net zoals de jongeman met psychose werd geïsoleerd door de man van de beveiliging in de leegstaande studio. Maar dat wisten we toen nog niet, dus dat was toeval.










Ondertussen was Oscar wakker geworden. Hij keek met veel belangstelling naar het geklooi van Cera, en vroeg zich vast en zeker af waar ze nou in 's hemelsnaam mee bezig was. Hijzelf is namelijk niet zo van de speeltjes, of er nu Nepeta in zit of Valeriaan. Dat is op zich heel bijzonder, want de doorsneehaarfabriek is dol op dergelijke verdovende middelen. Overigens, Oscar houdt wel van Kiwitakjes als drug, maar een Kiwi-muis hebben wij nog nooit ergens voor hem kunnen kopen.

Ergens anders in het land werd er een bewaker onder schot gehouden. Hoewel, dat viel wel mee want later bleek dat het gewoon een namaakproppenschieter was. Maar dat hoorden we heel veel later pas en de bewaker ook.

Onder toeziend oog van de Os begon Cera aan de muis te sabbelen. Die werd helemaal nat van haar kwijl. En mevrouw K. bedacht dat Cera dus waarschijnlijk nooit van plan was geweest de speelgoedmuis uit de mand te halen. Of had ze het geprobeerd en was het haar niet gelukt.

Net zoals het de jongeman in de studio niet gelukt was om zendtijd af te dwingen voor zijn belangrijke boodschap. Maar ook dat zagen en hoorden we later dus pas.
Ja, pas veel later zag mevrouw K. wat er allemaal aan de hand was geweest, daar in Hilversum. Ondertussen had zij zich dus gewoon ontspannen vermaakt met het bestuderen van haar haarfabrieken.

Er is alleen nog één ding wat mevrouw K. nog dwarszit over gisteravond, En dat is dat ze nog steeds de boodschap van die jongeman niet kent. Want het zou zomaar kunnen dat die man toch een heel goed verhaal had, ons belangrijke feiten wilde melden, gelardeerd met interessante openbaringen over onze samenleving, over onze veiligheid, hoe vernietigend het grootkapitaal bezig is en hoe link onze inlichtingendiensten zijn en doen. Bijvoorbeeld, heh?
Mevrouw K. is namelijk ontzettend nieuwsgierig, heeft teveel fantasie en is ook niet bepaald helder en stabiel in haar bol als ze vergeet haar pilletjes te nemen.
Zo, dat weet u dan ook weer.

donderdag 29 januari 2015

Flink ventje!

Mevrouw K. nam voor de gein een foto van de hagelstenen, omdat ze zo groot waren toen ze naar beneden vielen. Maar eenmaal op de grond smolten ze snel.
Nog een fotootje van de straat dan maar? Gewoon voor het archief, zeg maar?
Oké, draaien met die camera, snel een beetje, mevrouw K.!








Nou, het was dus toen heel toevallig dat we Os in beeld kregen; wij wisten niet beter dan dat hij ergens op het logeerbed lag te snurken. Maar nee dus, hij was gewoon buiten en moest net toch behoorlijk wat stenen op zijn knar hebben gehad!
Hij zag er echter vrij ontspannen uit.









En ging op z'n gemakkie water drinken.
Wij denken nu dat hij weer een trainingsrondje had gemaakt, dus toen hij even later binnenkwam, hebben we hem enthousiast ontvangen en geprezen.
Flink ventje, die Os!

woensdag 28 januari 2015

(On)rust in de tent

De Boez:
Daar zal je d'r hebben. Komt zeker de gordijnen opendoen terwijl dat helemaal nergens voor nodig is. En nou ben ik dus wakker geworden van haar gestamp op de trap. Lag net zo lekker te dromen. Stom mens.
Gaat ze nog lopen flitsen ook...
Ze heeft hier niks te zoeken, verstoort met haar aanwezigheid alleen maar de rust. Onze rust. En die hebben we hard nodig.








Cera:
Ha, daar is mevrouw K. Zou ze willen dat we aan het werk gaan?
Ah, ze is natuurlijk naar boven gekomen om mij te fotograferen. Wel vervelend die flits, maar dat zal wel nodig zijn. Afijn, als ik er maar goed opsta, de rest doet er eigenlijk niet zo toe.
Eén foto maar? En ik lig er net zo mooi bij!
Of zou ze willen dat ik even op mijn andere zij ga?
Ze zegt helemaal niks. Wat moet ik nou?

Oscar: Mmmpppfffff.













Boez:
Ja, en wat nu? Nog niet genoeg plaatjes geschoten? Kan ik nu weer verder gaan slapen of heb je misschien Snoepies bij je? Zal wel niet want we krijgen nooit Snoepies boven.
Nee heh, niet die gordijnen open, K! Het licht doet zo'n pijn aan mijn ogen en er is bovendien buiten toch helemaal niks te zien....








Behalve een hoop nattigheid dus. Tjonge, wat een triestige bedoening daar. Geen haarfabriek op straat want het is hondenweer. Of verzopen-katten-weer, zo zou je het ook kunnen noemen.
Wat zag ik daar? Nee, het was niks. Kun je ook niet verwachten want niemand gaat naar buiten als er zoveel nattigheid is. Ik heb daar toch zo erg de pest aan, aan al dat vocht in de lucht! Maar ik lig hier goed. Als ik zou willen zou ik de hele dag wel kunnen slapen. En af en toe even naar buiten kijken, alleen maar uit nieuwsgierigheid. Maar dan weer lekker verder tukken. Tot de nattigheid voorbij is. Of totdat het Snoepiestijd is.

Oscar:
Ah, mevrouw K is er! En ze heeft de gordijnen omhoog gedaan. Opeens een hoop schel licht in de kamer. Ze zal toch niet het zuigmonster gaan pakken? O nee, ze maakt een paar foto's van ons. Dat is goed, daar heb ik geen last van. We zouden toch niet aan het werk moeten vandaag? Nee, dat kan ze niet van ons verwachten. Bovendien lig ik net zo lekker hier en dat zou graag nog even willen voortzetten. Maar dat zal K. wel begrijpen, vooral als ik gewoon mijn ogen dicht hou.



Ik snap echt niet wat er allemaal aan de hand is. Eerst dacht ik dat we misschien aan de bak moesten, toen nam ze wat foto's, daarna deed ze de gordijnen open en het lijkt er nu op dat ze weer weggaat. Ondertussen is de Boez chagrijnig geworden en zal het niet meer lang duren voordat hij zich weer zo nodig moet afreageren op mij.
En ik ben dus nu helemaal in de war omdat de rust compleet verstoord is en ik niet weet wat er gaat gebeuren. Gelukkig is de Os de rust zelve. En hij ligt tussen de Boez en mij in, dus dat geeft me toch wel een gevoel van veiligheid. Maar met die Boez weet je het maar nooit. Het lijkt me het beste wanneer mevrouw K. snel weer naar beneden gaat zodat we allemaal weer verder kunnen tukken.

En aldus geschiedde.

maandag 26 januari 2015

Slecht gedrag wordt niet beloond.

Nee, dit is geen duidelijke foto, maar dat kwam doordat het zo donker was en K. kreeg niet de gelegenheid een tweede te maken van deze actie.
Wat u zou kunnen zien op dit plaatje, is dat Boez de Os aanviel. Niet omdat hij boos was maar gewoon uit pure pesterij en om zijn dominantie te tonen. Os had helemaal geen zin in de fratsen van Boez en reageerde nauwelijks op de actie van de B. Hij slaagde erin op de poot te blijven en liep daarna rustig door naar zijn voerbakje, want daarvoor was hij gekomen: het eten van een paar brokjes. En toen?

Toen was de B. gefrustreerd, heh? Ja. En omdat Cera in de buurt was, ging hij zich vervolgens op haar afreageren. Een beetje pedant om haar heen draaien en haar bedreigen. Cera liet zich van schrik achterover vallen, klaar om zo nodig terug te kunnen meppen. En toen?










De B. weet dat C. erg scherpe nageltjes heeft en zette de aanval dus nog niet in. Maar ging wel door met dreigen, want hij geeft niet snel op en zat nog steeds in zijn rol van het dominante ventje dat het meisje wel eens even zou pakken en vernederen.
Ja, en toen?

Toen begon mevrouw K. de B. uit te schelden. Zij had zeker een déja vu? Ja, dat zou zomaar kunnen. In elk geval werd ze boos en riep de B. toe dat hij onmiddellijk op moest houden, anders zou ze hem aanklagen wegens mishandeling of iets dergelijks. Maakt eigenlijk niet uit wat ze riep of hoe ze het riep. En toen?

Wel, de Boez nam afstand van Cera en zij dook weg onder het tafeltje. De B. keek nog wel even om, maar daarna liep hij naar K. toe en eiste hij snoepies.
Of hij die kreeg?
Nee, natuurlijk niet! Slecht gedrag wordt niet beloond, en hoogmoed of arrogantie en getreiter ook niet.
En toen niks meer.
Dit wilden wij even aan u kwijt.

zondag 25 januari 2015

Trots op Oscar!

Omdat er blijkbaar mensen zijn die ernstig twijfelen aan Os' conditie-activiteiten, hier een voorbeeld hoe de Os toch wel degelijk erg zijn best doet e.e.a. op peil te houden.

Wij fotografeerden hem op het moment dat hij net aan een trainingsrondje begon en volgden hem daarna een poosje met onze camera.
Hier ziet u Oscar in de boom. Halverwege de stam doet hij zijn rek- en strekoefeningen, dan klimt hij verder omhoog.




Op een zijtak doet hij nogmaals wat oefeningen, en dat toch echt met verdomd veel inzet en toewijding, dat zult u moeten toegeven.
Maar hier bleef het niet bij!
Nee.













Na al die inspanningen moest hij natuurlijk eerst even pauzeren. Maar terwijl hij stond uit te rusten op de stevige zijtak, deed hij in de tussentijd zijn oog-oefeningen. Inderdaad, het bewegen van zijn kijkers, scherpstellen, ronddraaien, weer scherpstellen enzovoorts. En toen hij zijn poot- en rugspieren voldoende rust had gegeven, ging hij weer moedig door.







Er volgden nog meer rek- en strekoefeningen met als speciale toevoeging het in- en uittrekken van zijn nagels over de stam. Erg vermoeiend, dat zult u begrijpen, doe het zelf maar eens, heh? Daarom.
Vervolgens draaide hij losjes wat rondjes over nog steeds dezelfde tak (die was namelijk het meest geschikt voor gymnastiekdingen). Dat was erg knap van hem want er zaten een hoop kleine takjes behoorlijk in de weg en daar moet je toch maar langs zien te manoeuvreren! Wat u zegt.


Daarna kwam hij de boom uit, niet erg sierlijk maar ook wel weer met veel vakmanschap en toch ook daarnaast met enige behendigheid.
Was hij toen klaar met zijn training?
Nee, echt niet!
Kijk maar.










Want omdat Oscar namelijk zo'n doorzetter is en dus graag de grenzen van zijn kunnen verkent, deed hij er ook nog een rondje hordelopen achteraan! Jawel, u ziet het goed, met heel veel snelheid ook nog!

Wij zijn heel erg trots op de Os dat hij toch maar mooi ondanks zijn wat uitgezakte buikje en zware bontjas zo tekeer ging om zijn conditie op peil te houden.
En wij stellen het dan ook niet langer op prijs wanneer sommige lezers opmerkingen menen te moeten maken over zijn gebrek aan beweging of eetgedrag, want die lezers moeten maar eerst eens even kritisch naar hun eigenste ik kijken voordat ze weer zulke lullige dingen zeggen over onze topatleet!
En daar laten wij het liever bij. Voor nu dan. Dus.


zaterdag 24 januari 2015

Zomaar een foto: Oscar tijdens tuininspectie


IJswandelaar in de problemen

Vandaag in het AD:

http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/article/detail/3836221/2015/01/24/Bange-bibberende-kater-van-eiland-gered-in-Hellevoetsluis.dhtml

donderdag 22 januari 2015

Twee minuten

Omdat het vandaag net iets onder nul was (qua buitentemperatuur dan, heh?), ging de Boez liever niet met K. en de Os mee even in de Kruidentuin kijken. Toen zij echter weer de redactie naderden, kwam de B. net naar buiten om hen beiden te verwelkomen. Dat was natuurlijk heel aardig van hem, vooral zijn afschuw van de koude in aanmerking genomen.
Wel, de Os ging niet zo snel want kwam onderweg nog interessante voorwerpen op straat tegen, dus Boez moest nog een paar tellen langer op hem wachten dan aanvankelijk verwacht.




En dan kun je beter nog maar even in beweging komen, anders vries je misschien met je poten aan de bank vast, heh Boez? Ja, en daarom werden er door hem wat rek- en strekoefeningen gedaan, zoals u hiernaast kunt zien.

















Daarna werd door de B. onze ex-kerstboom besnuffeld, ook een nuttige bezigheid uiteraard, want zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen, en wie zich niet verschoont, krijgt luizen als kamelen. Tenminste, dat zei grootmoeder K. altijd, en zij kon het weten want had twee oorlogen meegemaakt, 7 kinderen gekregen, was daarna haar man verloren (Spaanse Griep) en werd toch nog 92. Maar goed, dit alles terzijde.
Boez moest dus in beweging blijven.




Toen, eindelijk, kwam Oscar in de buurt van de bank. Wij weten bijna zeker dat de B. zijn vriend wilde gaan bespringen (zie de wilde blik in de oogjes van de B.), maar dat kwam er niet van want de Os sprong iets sneller, en dat ook nog over de Boez heen, op de bank. Dit was een flinke misrekening van ons zwart-witte ventje! Jaja, baas boven baas dus.







Zwaar teleurgesteld en weer een illusie minder, keerde de Boez terug door het luik naar de warme redactie.
Hij was (en dan gokken wij) zo'n minuut of twee buiten geweest, en we hopen nu maar van harte dat hij daarmee zijn gezondheid niet in gevaar heeft gebracht.

woensdag 21 januari 2015

Niet-harige katten

Nadat we onze poezen nr. 4 (Kat van Staal) en 5 (Kat van Hout) in of op het Katblad hadden gezet, was het natuurlijk nog maar een kwestie van tijd totdat onze vaste bezoekers ook gingen roepen over al onze andere katten zonder haar, want mevrouw K. heeft die natuurlijk in allerlei soorten en maten, kattengek als ze is.
Deze bijvoorbeeld hangt aan onze muur (u had het schroefje al gezien?) en is gemaakt van een soort licht metaal.
De fraaie kleuren van dit beestje doet de muur helemaal opfleuren!
Hij komt uit Amsterdam en daarom noemen wij hem de Amsterdamse Hangkat.
Deze twee schoonheden zijn gemaakt van keramiek. Ze staan bij ons bovenop de servieskast; dit om te voorkomen dat één van onze echte 3 haarfabrieken ze om zeep helpt. Nee, onze harige schatjes kunnen niet op die kast komen, tenzij met vleugels met aandrijfmotor.
Beide beeldjes komen uit België, en daarom noemt K. ze "de Belgische Katten".
Dan hebben wij uiteraard ook nog wat kleiner spul, en dat staat verspreid in de diverse kasten, het hele huis door. Geen één verdieping van ons pand is dus geheel katloos.
Deze kleintjes hebben wij geen naam gegeven want K. zou die nooit allemaal kunnen onthouden.
Dit fraaie exemplaar draagt wel een naam, namelijk Wachtmeister, of Rosina. Heel vroeger had mevrouw K. ook ingelijste posters met katten van Rosina W. aan de muur, maar die zijn in de loop der jaren gesneuveld.
Tot slot nog zo'n bijzondere: de Gooise Poes. Zij komt inderdaad van het G. Matras, en werd ons geschonken door de pleegmoeder van de Boez.
Deze Poes is best van flink formaat, al lijkt dat niet zo door het wijnglas ernaast. Maar als je nagaat dat dit glas absoluut niet in de vaatwasser past en dat er bijna een halve fles wijn in kan, weet je wel beter.

Misschien vervolgen wij dit bericht nog, maar alleen als daar voldoende belangstelling voor bestaat...

dinsdag 20 januari 2015

Alsjeblieft, mevrouw K.?

 Cera:
Het is dus momenteel zo dat ik niet naar binnen kan omdat de Boez in de kamer zit, precies voor de kier van de deur. Ja, ik zou er wel doorheen kunnen, maar dan zal je zien dat de Boez me net op het kritieke moment een mep gaat geven of me anderszins gaat treiteren, en daar heb ik totaal geen zin in.
Dus blijf ik hier zitten wachten tot hij zeg maar oprot, maar dat doet hij natuurlijk niet.
 Af en toe doet hij wel alsof hij weggaat, of hij doet gewoon alsof hij me niet ziet opdat ik besluit om toch naar binnen te gaan, maar reken er maar op dat hij mij constant in de smiezen houdt om toe te kunnen slaan als ik een fout maak.
Maar ik ga die fout niet maken want ben door schade en schande wijs geworden en trap er dus niet meer in, in die machtsspelletjes van dat ventje.
 Natuurlijk zou mevrouw K. me te hulp kunnen schieten. Zij zou de Boez daar met snoepies weg kunnen lokken en dan kan ik veilig de kamer binnen komen. Of ze zou de deur verder open kunnen doen zodat ik Boez terug kan meppen als hij me wil slaan. Maar dat doet ze niet omdat ze vindt dat ik zelf mijn problemen op moet lossen.
 Ik denk dat de Boez jaloers op me is, omdat ik laatst een muis had gevangen en hij niet. Dat ik dus een cadeautje had en hij niet. Ja, ik weet wel dat ik tenslotte dat cadeautje toch maar liever zelf hield, maar het gaat hier meer om de triomf van het binnenkomen met een fantastische prooi, terwijl het al meer dan een jaar geleden is dat hij eens zo'n geweldige prooi heeft gevangen en thuisgebracht (een duif - red.). Tussendoor kwam hij nog wel eens met vlindertjes of ander klein goed thuis, maar verder dus niks van betekenis.

 Terwijl ik maar mooi steeds met muisjes thuis kwam, en ook nog een keer met een vliegebeest met veel geel, dat door K. een meesje werd genoemd.
Hij is gewoon jaloers op me, daar ben ik bijna zeker van. En daarom gaat hij me pesten en treiteren, door voor de deur te gaan zitten als ik naar binnen wil. De dominante kwal uithangen en me belachelijk maken, dat is wat hij doet en dat heeft hij blijkbaar nodig om zich goed te voelen.
Maar ik trek me daar nog maar weinig van aan, want ik ken hem zo langzamerhand en heb alleen nog maar medelijden met zo'n zielig ventje als hij. Ik bedoel, als je je op die manier moet manifesteren, dan...eh.... heh? Juist ja.

Maar K.?
Misschien kun je me toch voor deze ene keer even te hulp schieten? Want het wachten duurt nu al wel heel erg lang en ik zit dringend verlegen om een paar brokjes. Voor één keertje maar, dan los ik in het vervolg mijn problemen zelf wel weer op. Ja, mevrouw K.? Alsjeblieft?

maandag 19 januari 2015

Cera hield cadeautje voor zichzelf...

Gisteravond, tijdens een knus en gezellig samenzijn met een paar aangewaaide gasten, kwam Cera opeens met een muis thuis. Ze zat eerst enige tijd voor ons raam (Poezenloket) om zo met haar vangst te kunnen koketteren en triomferen; het staartje van het beestje hing bewegingsloos uit haar grijnzende smoeltje.
Waarschijnlijk wilde Cera haar prooi niet door het kattenluik duwen(waardoor het nog meer beschadigd zou kunnen worden), en daar mevrouw K. dacht dat het hier om een verjaarscadeautje ging, opende zij dankbaar de voordeur voor de succesvolle jachtpoes. Cera kroop direct met het levenloze beestje onder de eettafel. Het bezoek bleef kalm, doch mevrouw K. was behoorlijk in de war gebracht door deze onverwachte gebeurtenis. Want zeg nu zelf, wie krijg er nu op zijn verjaardag zo'n bijzonder cadeau?

Wel, het werd al snel duidelijk dat Cera bij nader inzien niet van plan was het cadeau ook daadwerkelijk aan te bieden; zij hield het liever voor zichzelf en ging ermee zitten klooien aan de voeten van het bezoek.
Inderdaad een flinke teleurstelling voor mevrouw K., maar haar gasten keken er minder raar van op en kozen partij voor Cera.

Toen mevrouw K. aanstalten maakte om haar verjaarscadeautje dan maar af te pakken van de geefster (dit voornamelijk in verband met een opkomend gevoel van misselijkheid), vluchtte Cera met medeneming van het presentje naar de andere kant van de kamer, waar het rustiger was. En daarmee was het nu dus helemaal duidelijk geworden dat K. het cadeautje definitief niet in ontvangst zou mogen nemen...




Oscar zag het allemaal gebeuren en deed helemaal niets. Hij keek met veel bewondering toe hoe Cera met haar muisje lag te klooien en kwam niet van zijn kussentje af.
De Boez was natuurlijk weer eens de grote afwezige; hij lag ergens lui te wezen of te dromen, maar dat is voor hem ongeveer hetzelfde.










Toen Cera haar geklier met de muis zat was en K. zich weer aan tafel bij haar gasten had gevoegd, kwam C. wederom gezellig onder de eettafel zitten met haar prooi en begon het diertje op te smikkelen.
U weet hoe dat klinkt? Dat vreselijke gekraak en gemaal? Wel, u kunt zich dan voorstellen dat mevrouw K. even geen zin meer had in de hapjes die op tafel stonden, maar ze nam nog wel snel een glaasje bubbels om haar droge keel mee te smeren. De gasten vonden het gekraak echter heel normaal en juichten Cera's gedrag toe. Tevens ontstond er zelfs nog een gesprekje over hoe gezond zo'n muisje wel niet is voor haarfabrieken, en hoeveel vitamientjes en mineralen er wel niet allemaal in zo'n diertje zouden zitten. Dit terwijl mevrouw K. op dat moment alleen maar kon denken aan een muizenmaagje vol kleurige Rentokil-korrels.

Tenslotte bleef er nog een klein fliebertje muis op het kleed achter, en dit werd vakkundig met een stukje keukenpapier door de jonge mevrouw K. verwijderd. Zij had daar geen moeite mee omdat zij tijdens haar studie veelvuldig allerlei beestjes heeft moeten ontleden, en daarmee vergeleken is het opruimen van een restje muis een kleinigheid.
Cera wilde vervolgens graag bij iedereen op schoot om geprezen te worden, maar dit gelukkig niet voordat zij haar snuit en poten zorgvuldig had gewassen.

Niet lang daarna werd het diner van de haarfabrieken geserveerd, en Cera at zowaar haar normale portie zonder dralen op. De Boez at zijn Gourmet natuurlijk weer op de trap op, maar dat terzijde.

zondag 18 januari 2015

Zeer belangrijk nieuws!

Snoesje (links) en Cera hebben onlangs even neus aan neus gestaan. Dit komt maar zelden voor, vandaar dat er een foto van werd gemaakt.
Snoes zit namelijk altijd de hele zomer op een camping, en als ze dan weer terug is in haar huis in de Katbladstraat, gaat zij niet vaak naar buiten, alleen af en toe als haar huisgenoten/blafbeesten worden uitgelaten, want dan moet zij mee als gids, zeg maar.
Daarnaast is Cera meestal niet zo vriendelijk tegen buurkatten omdat zij immer vreest door hen gepest te worden. Vandaar dus de foto met deze belangrijke mededeling.

Zomaar een foto: Oscar telde vogels


Oscar tijdens zijn ronde (2)

Op het Zooiplein moest de Os per se even rollen in een randje zand. Hij heeft namelijk een heel dikke vacht en zijn fabriek werkt op volle toeren om die vacht zo dik te houden. Dat betekent dat er ook regelmatig veel oud haar dient afgestoten te worden, en dat gebeurt wat sneller als je in het zand op asfalt gaat liggen schurken en schuren.

Nou Os, gaan we nog even op de glijbaan of op de zandbak?





Wel, Os wilde dat wel, al was het alleen maar voor een aardige foto, maar op weg naar de glijbaan toe, werd hij afgeleid en veranderde hij van richting.
Drie keer raden wat hij had ontdekt! Of is één keer genoeg?











Juist. Zijn fietstasinspectiebehoefte was vandaag wel erg groot, heh? Ja. En deze was wel bijzonder interessant, want Oscar had best veel tijd nodig om de inspectie uit te voeren.
En mevrouw K. maar wachten...











Nee Os, om vliegbeestjes te tellen moet je een half uurtje in één en dezelfde tuin blijven zitten, niet alleen maar vijf minuten turen naar een muurtje met klimop.
Maar mevrouw K. had helaas geen zin meer om ook nog de Hoftuin te bezoeken, dus ging het vogeltjes tellen niet door. Bovendien kijken die vliegbeestjes wel uit als er een Os onder de boom gaat zitten, ze vliegen dan vast snel door naar een andere tuin.
Nou, dan maar terug naar de redactie?



Ja, om wat te drinken uit de grote waterbak en daarna de poten te wassen, van klauw tot oksel natuurlijk want dat vindt Oscar leuk om te doen en daarbij komt dat het vaak geen overbodige luxe is.
Maar er kwam niks van poten wassen. Niet omdat het water te koud was maar omdat er twee duifjes in een boom neerstreken, en dat was voor de Os te interessant om geen aandacht te besteden.
Mevrouw K. geloofde het toen wel en ging snel naar binnen; Oscar bleef nog een tijdje buiten om duifjes te tellen.