Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 31 januari 2012

Langste en mooiste snor?

Degene met de dikste, beste en mooiste bontjas, is natuurlijk Iegje, die eigenlijk gewoon Igor heet. Wij zagen hem op het muurtje in de Hoftuin, vroegen of we even mochten voelen en tot onze grote vreugde stemde hij daarin toe. Natuurlijk mocht de fotograaf ook nog wel een foto van hem maken, en op de redactie zagen wij eigenlijk voor het eerst dat Igor misschien wel de langste snor van de buurt heeft.





En nog fraai van vorm ook. Was er niet een bekend schilder met een dergelijk kunstwerkje onder en naast zijn neus? Ja, u weet wel wie wij bedoelen! Hij lijkt, heh? Misschien is Igor ook wel een markies, wie zal het zeggen.....

Maar Igor had iets heel anders aan zijn kop. Al halverwege de aaisessie sprong hij daarom van het muurtje af.





Want Oscar zat een eindje verderop wat bevroren gras te eten, en hem besluipen gaf natuurlijk veel meer voldoening dan die paar aaien die je ook thuis kunt krijgen.








Igor kroop langzaam en als een echte tijger naar Oscar toe, met zijn mooie vacht slepend door de plantjes en het kleine laagje sneeuw. Dat hij er zo echt niet gevaarlijk uitzag en ondanks zijn inspanningen duidelijk in beeld bleef, hebben wij hem maar niet verteld. Hij kwam daar trouwens zelf wel achter, want Os zag hem al van verre aankomen en stond derhalve ruim op tijd bovenop het muurtje in de verdedigende houding.
De fotograaf dacht (gezien de vorige ontmoeting van de twee - waarbij het meppen uitbleef) dat het niet tot een treffen zou komen, maar vergiste zich.


Igor viel deze keer wél aan en er werd over en weer een behoorlijke serie klappen uitgedeeld.
Oscar was tenslotte degene die vond dat de lol eraf was en hij verliet de tuin.
Wij maakten nog een foto van Igor, triomfantelijk en trots op het muurtje staand met zijn snor in een nog grotere krul, doch deze foto is helaas mislukt doordat Os tijdens zijn haastige aftocht tegen de benen van de fotograaf aanstootte.

Wel, nu rest ons alleen nog de mensen van Igor te vragen de langste snorharen van Igor op te meten, en hun bevindingen aan ons door te geven zodat wij deze gegevens in ons archief kunnen opnemen; dit in verband met de verkiezing "langste en mooiste snor van de Katbladbuurt" die wij waarschijnlijk in het voorjaar of de zomer zullen gaan houden.

Zelfs in de vrieskou nóg op zoek....

Helaas hebben wij nog geen meldingen ontvangen van mensen die Pincho (Bollewangen) ergens hebben gesignaleerd, maar het geluid van zijn sirene wordt in onze buurt in elk geval deskundig vervangen door het gekerm van Witte Wangen, die dagelijks enkele keren onze redactie aandoet.
Merkwaardig zijn de reacties van onze haarfabrieken op deze kater; Japekoppie maakt doorgaans een studie van de kk (kermende kater, krolse kater, u mag kiezen), Oscar toont ook veel interesse in hem en de Boez neemt de benen als hij WW ziet of hoort.
Cera houdt bescheiden afstand maar loert stiekem naar de kk, mevrouw Troy bekijkt hem spottend maar dat kan (in geval van te dicht naderen) naadloos overgaan in pure afschuw. Op bijgaande foto ziet u trouwens hoe WW op zijn dooie gemakkie onbeschaamd zijn toilet zit te maken onder onze buitentafel.

WW komt niet alleen overdag langs maar helaas ook 's nachts. Wij horen hem dan beurtelings luid kermen onder ons slaapkamerraam en voor onze voordeur. Ja, zelfs in de vrieskou van de laatste dagen!
Is hij aan de vroege kant dan moet mevrouw K. het zonder haar kruikje stellen; de Boez verdwijnt dan namelijk onder het logeerbed in plaats van onder het dekbed, en dat vindt zij (mevrouw K. dus) erg teleurstellend (om begrijpelijke redenen). Zij zal nu op zoek moeten gaan naar de kersenpittenzak, tenzij natuurlijk WW inziet dat hij beter 's nachts thuis kan blijven omdat er toch geen gewillige niet-geopereerde kattendames in onze buurt zijn te vinden. Hij zou natuurlijk ook in een andere buurt kunnen gaan zoeken, als hij dan zo nodig zijn genen moet doorgeven....

maandag 30 januari 2012

Uitgaande post: Aan De Poezenkrant

Geachte Heer Piet Schreuders,
Hierbij een berichtje van Het Leidsch Katblad.
Foto 1 (kat wit met rood) Oscar









Foto 2 Cera


Januari 2012
In de categorie “geholpen katers” heeft Oscar een nieuw record “Pergola-Zitten voor Stadskatten” gevestigd, nl. 2 uur en 34 minuten aaneengesloten. Het oude record stond ook op zijn naam en bedroeg 2 uur en 7 minuten.
In de categorie “geholpen poezen” vestigde Cera een record van 44 minuten voor dezelfde (in-)activiteit; haar oude record stond op 41 minuten.
Gezien het naderende koudefront zullen er voorlopig wel geen nieuwe recordpogingen worden gedaan en met het registreren van de recordpogingen “Radiator-Zitten” hebben we helaas wegens tijdgebrek moeten stoppen.
Verder delen wij u mede dat wij vinden dat er maar weer eens een nieuwe Poezenkrant moet verschijnen – we worden zo langzamerhand een beetje chagrijnig van het uitblijven ervan. (U leeft toch nog wel, meneer Piet? Zo ja, wilt u dan onmiddellijk aan de slag gaan? Of moeten wij alweer dreigen met overname? Tjongejonge....)
Hoogachtend,
Mevrouw Katblad

Effe zonder die lastige ventjes!

Gizmo vindt het altijd erg fijn om met haar mens een stukje in de buurt te lopen, behalve als Sonny en Wamy mee zijn en onderweg lopen te klieren. En dat schijnt dus nogal eens te gebeuren.
Wel, daarom besloot MaGiz om de jongens maar eens een keer thuis te laten en alleen met de Giz op stap te gaan. Ze kwamen bij de redactie langs, en terwijl MaGiz met mevrouw K. stond te kletsen, klom de kleine Miss bovenop onze Pergola om daar te wachten tot de twee mensen uitge..eh..klept waren.


Nu ligt de redactie van het Katblad een beetje centraal in de Katbladstraat, dus gebeurt het regelmatig dat er allerlei mensenvolk langskomt en ook blijft staan om even te babbelen. Deze keer was dat het hij-mens van Juffrouw Sokkevoet en Columbus, en natuurlijk ging het gesprek over de haarfabrieken; dat betekende logischerwijze dat het nog wel even kon duren voordat men uitgesproken was.
Gelukkig had Gizmo gezelschap tijdens het wachten want Cera zat ook bovenop de balken - u ziet haar links.

Echt contact was er niet tussen de meisjes, maar het was wel duidelijk dat Gizmo het erg gezellig vond om nu eens met een dame te kunnen verpozen in plaats van met twee lastige kwajongens.
Wat Cera van het gezelschap van Gizmo vond kunnen wij u helaas niet zeggen, maar het leek erop dat ze enige afstand wilde bewaren, iets wat de Miss uiteraard (zij het met wat moeite) respecteerde.




Lang stilzitten zat er voor Gizmo echter niet in, want zij is nog jong en beweeglijk, en bovendien was zij een tikje nerveus geworden van het wachten.
Vandaar dus dat ze besloot om wat rondjes te lopen over de balken, terwijl Cera deed alsof zij de Miss heus niet in de smiezen hield (maar mevrouw K. wist dus wel beter).
Wel, van "de haarfabrieken" kwamen de mensen ook nog op het onderwerp "straatverlichting", Oscar kwam nog voorbij en mevrouw Troy kwam ook maar eens kijken waar haar mens nu toch bleef, evenals haar zoon want het liep tenslotte tegen etenstijd.


Ach, viel daar een spetter van het één of ander op onze lens?
Jawel, er moest dus snel gepoetst gaan worden.
Wij namen afscheid van Gizmo en de mensen, en één fluitje van mevrouw K. was genoeg om alle reporters mee naar binnen te krijgen.

Ondertussen hebben wij trouwens van mevrouw Inge vernomen dat wij voortaan bij uitval van de straatverlichting "Liander" moeten bellen, en dus niet verder hoeven zoeken naar een telefoonnummer van de Nuon.
We kunnen nu bijna niet wachten tot de straatlantaarns weer eens dienst weigeren; mevrouw K. wil dolgraag haar ei eens kwijt! Ha!

Koffieshop voor haarfabrieken?

Of ze het nu aan elkaar hebben doorverteld weten we niet, maar de halve haarfabriekenpopulatie uit de Katbladbuurt is al langs geweest om aan onze sprietjes Nepeta te knabbelen terwijl de Kruidentuin nog vol staat met dat spul.
Maar goed, dit plantje kregen wij afgelopen zomer van Katja, dus het zal waarschijnlijk een heel goed ras zijn met extra lekkere aroma, zeg maar.
Wij hopen nu maar dat het de winter overleeft ondanks het voortdurende geknabbel en gewriemel.
Op de foto hiernaast ziet u het achterwerk van Charli (het werd opeens erg donker in de kamer....) terwijl hij vol overgave zijn snuit langs de blaadjes wrijft. Wij schatten zijn snuifpartij in op een minuut of drie.

Ook Wamy is al diverse keren op bezoek geweest, en deze keer dus eens niet om brokjes te jatten.
U ziet, terwijl hij aan het uiteinde van een sprietje snuffelt, houdt hij zijn ogen ondertussen in opperste zaligheid gesloten.













Dat Wamy erg gulzig is wisten we al, maar zijn onmatigheid geldt dus niet alleen voor het eten van brokjes doch ook voor zijn drugsgebruik.
Nadat hij een tijdje flink had zitten snuffelen en kauwen, wreef hij wild met zijn wangen en oren door het groen.
Wij hebben trouwens eens gelezen dat het spulletje ongeveer 20 minuten lang (hooguit) zijn werk doet en dat de haarfabrieken daarna hun belangstelling voor het kruid verliezen.
Wel, Wamy was ongeveer 10 minuten druk met het kruid in de weer.








Hoelang zijn trip vervolgens heeft geduurd hebben wij helaas niet kunnen meten.

Het is ons opgevallen dat alle bezoekers de takjes met opzet breken om vervolgens aan het geknakte deel te ruiken of likken.
Op bijgaande foto kunt u zien hoe Wamy het "knakje" in zijn neus lijkt te willen duwen.
Het plantje ziet er ondertussen erg rommelig uit, maar we zijn natuurlijk wel blij dat er door zovelen van genoten wordt!

zondag 29 januari 2012

Het valt niet mee om oud te worden....

T. Troy:
Eindelijk heeft er eens iemand gevraag hoe het nu met mij gaat. Nee, niet via het Katblad maar gewoon via de mail. Omdat ik de laatste tijd niet zoveel meer in het nieuws ben, en misschien maakte ze zich wel een beetje ongerust over mij, die mevrouw.
Wel, speciaal voor haar (maar ook voor andere belangstellenden) wil ik zeggen dat ik het redelijk goed maak. Ik slaap veel maar dat komt doordat er buiten niet zoveel te beleven is op dit moment (tijd van het jaar) en het behoorlijk frisjes is (idem). En daar ik niet zoveel vet op mijn oude botten meer heb, kan ik dan maar beter in de warmte blijven en voldoende rust nemen.
Ik eet redelijk goed, niet al te veel maar ook niet te weinig. Eigenlijk heb ik weinig last van wat dan ook, behalve dan dat ik me af en toe een beetje gedesoriënteerd voel. Zo kwam het laatst voor dat ik midden in de nacht naast het bed van ons mens tegenover de Boez zat, en verdomd, ik wist opeens niet meer wie hij was en wat hij kwam doen. Dus ik zet een keel op, mens wakker, licht aan, zit ik in die twee grote verbaasde ogen van die knul te kijken, komt mijn zoon naast me zitten en zie ik ook nog zo'n vreemd mokkel op een stoel naar mij liggen loeren. Nee, dat was niet zo aangenaam allemaal. Toen mijn mens rustig tegen me begon te praten, werd me duidelijk dat het aan mij lag, en niet aan de anderen. Ja, opeens kwam het hier en nu weer terug bij me: ons huis, zoonlief die eigenlijk allang het huis uit had moeten zijn, de geadopteerde buurmeid op die stoel en die zwart-witte dondersteen om wiens capriolen ik soms erg moet lachen maar die ook behoorlijk irritant kan zijn. Wat een opluchting om dan opeens weer bij de tijd te zijn, heh? Ja. Wel, ik ben toen maar bij mijn mens op het bed gesprongen, want haar ken ik al mijn hele leven. We zijn toen allemaal verder gaan slapen tot de volgende ochtend, en toen was er niks meer met me aan de hand. Nee, 's ochtends heb ik het altijd wel op een rijtje, het zijn vooral de nachten waarin ik wel eens even niet meer weet van de hoed en de rand. Een tijdje terug raakte ik nog wel eens beneden verdwaald, of dacht dan dat het ochtend was terwijl het dat nog niet was. Zat ik me daar af te vragen waar toch iedereen gebleven was, maar dan waren ze gewoon boven omdat er geslapen werd. Zag ik alleen Oscar liggen op de bank en dacht ik dat ik in het verkeerde huis zat. Kwam mijn mens naar beneden om me te vertellen dat ik gewoon wat in de war was en dat ik ook naar bed moest komen, en ik deed dat dan maar.
Nee, het valt niet mee om oud te worden, vooral niet als je af en toe het spoor een beetje bijster raakt. Maar verder gaat het dus best wel redelijk goed met me. Al heb ik laatst wel in de doucheruimte van mijn mens erg lang achter mijn eigen staart aangezeten, maar mijn mens heeft mij verteld dat ik dat als jonge kat wel vaker had gedaan dus dat het niet verontrustend was. Achteraf was ik wel doodmoe, dat wel....
Dank u wel aardige mevrouw, voor uw belangstelling. En ik dank mevrouw Katblad dat ik hier even mijn verhaal mocht doen.

Geen naambordje nodig!

Iedere bezoeker van het Hof heeft al heel snel in de gaten waar Panda en Harremans wonen, want zij verwachten dat elke voorbijganger wel even bereid is de deur voor hen open te doen. De twee broers zijn weliswaar graag buiten, maar net als alle andere katten hebben zij regelmatig behoefte aan een hapje, en worden vaak teleurgesteld als blijkt dat een bezoeker niet beschikt over een sleutel van hun huis. Een kattenluik hebben deze twee haarfabrieken helaas niet.



Als de broertjes binnen vertoeven is het trouwens ook niet moeilijk hun huis te herkennen.

Juist ja.
Wij denken dat dit het werk is van Harremans (Harry dus), want vooral hem zien wij vaak zijn nagels manicuren. In elk geval heeft Har op deze manier geen naambordje meer nodig.

zaterdag 28 januari 2012

Verwend mormel!

Net toen Japekoppie wilde gaan spelen met de ring met oplichtende bal, kreeg Boez ook zin om zich met dat speeltje te gaan vermaken. Er was even wat gesteggel, maar tenslotte nam de Boez het speelgoed in beslag omdat hij vindt dat hij daar meer recht op heeft dan Japekoppie. Boez nam zó plaats (binnen de ring) dat Japie alleen nog maar kon toekijken, en daar onze oudste Verkenner A niet van ruzie houdt, liet hij zich door de Boez "ringeloren".




Nee, de Boez is niet altijd even lief en gedraagt zich als de verwende jongste van het gezin. Jawel, mevrouw K. trekt hem inderdaad af en toe een beetje voor omdat de Boez haar met zijn ogen en vele kopjes weet te chanteren. Hij chanteert eveneens de lezers van dit Katblad met diezelfde ogen, dat kunt u zien als u de stemming bekijkt (bericht hieronder) betreffende de leukste T-shirt-foto.
En straks kruipt hij (Boez) weer purrend en slijmend onder het dekbed, wetende dat hij daarmee mevrouw K. nog meer voor zich wint. En zij trapt daar natuurlijk weer in.
Arme Japekoppie. Nee, die doet niet aan slijmen, behalve natuurlijk als er een kaasproeverijtje is, maar dat is van een andere orde en daar gaat het nu niet over. Nee.... Boez eist het mooiste speelgoed van de redactie op. Kan moeilijk delen. Is dus eigenlijk gewoon een verwend mormel.....

Help mevrouw K. kiezen!

Voor ons vier-jarig bestaan (a.s. maart) willen wij T-shirts met daarop een afdruk van een reporter van het Katblad gaan fabriceren. Natuurlijk heeft mevrouw Katblad weer moeite met het uitkiezen van een geschikt plaatje en vraagt derhalve uw hulp daarbij! U kunt uw keuze middels een enquête in de linkerkolom aangeven; het verplicht u tot niets maar wellicht wilt u straks wel zo'n leuk shirt hebben?!
Wij denken overigens aan alleen witte of zwarte shirts, de kaders van de foto's kunnen zowel in wit als zwart gemaakt worden en zijn bovendien om- of uitwisselbaar.

                                                        Foto nr. 1, Japekoppie met wit kader


---------------------------------------------------------------



Foto 2, Cera, wit kader


----------------------------------------------------------




Foto 3, Cera, zwart kader


---------------------------------------------------------------




Foto 4, Boez, close-up


-------------------------------------------------------------------




Foto 5, Boez op trap

--------------------------------------------------------------




Foto 6, Cera in boom

---------------------------------------------------------------



Foto 7, Boez, grote ogen


--------------------------------------------------------------------



Foto 8, Oscar achter tralies


------------------------------------------------------------------



Foto 9, Boez zit op printer

--------------------------------------------------------------------




Foto10, Oscar achter tralies, wit kader


---------------------------------------------------------------------



Foto 11, Boez, scheef kader


-------------------------------------------------------------------



Foto 12, Oscar in gras

-----------------------------------------------------------------
Nou, gaat uw gang en stem! Daar de enquête in tweeën is verdeeld, kunt u ook twee keer stemmen, nl. in beide rijen dus... Wij zijn erg benieuwd!
(Helaas zijn de letters van de foto-titels zwart, daar kunnen we niets aan veranderen, ook niet vergroten...)

Pincho (bollewangen): Waar ben je?



Laatste foto's van Pincho, genomen door meneer Frans.
Waar is Pincho gebleven? Zie verder bericht hieronder....

vrijdag 27 januari 2012

Ingezonden: Pincho (Bolle Wangen) vermist?

Hola, hier de verzorger van Pincho..

Pincho is al enige dagen niet thuis gekomen.. normaliter is dat dagelijks of slaat hij wel eens een dagje over.. maar nu is dat al bijna een week..

ik heb meerdere poezen clubhuizen gebeld maar ook daar hebben zij niets van mijn beste vriend gehoord of gezien ..

wie enig idee heeft kan mij op contact@tatushop.nl
berichten...

p.s. ik zou ook graag willen weten in welke nieuwe buurten hij gezien is... bij voorbaat dank ...

Stekjes verzamelen?

Gisteren werden wij opeens opgeschrikt door het constant schuren en bonken van een kattenlijf tegen ons raam.
Mevrouw K. wilde natuurlijk erg graag weten wie dit was en wat hij/zij kwam doen, en dus sloop zij naar het andere raam om in het geniep (om een hoekje) een foto te maken.






Dat werd deze dus.
Nu wisten wij tenminste het antwoord onze eerste vraag, want het was duidelijk Lima.
Maar wat kwam hij doen en waar was hij zo druk mee bezig?
Mevrouw K. liep weer terug naar het andere raam voor een antwoord op deze vraag.














Ah! Door het zachte weer is een reeds zieltogend Nepeta-plantje weer gaan groeien, Lima had deze ontdekt en was druk doende geweest zijn eigen stekjes te verzamelen door er takjes af te breken.
Doch nu mevrouw K. zo dicht bij het raam was gekomen, had hij zijn klus niet kunnen afmaken helaas.






We namen weer wat afstand van het raam om Lima in de gelegenheid te stellen zijn karwei te voltooien, maar iets anders had blijkbaar zijn aandacht getrokken (zoals u op de foto kunt zien) en hij ging er vandoor.
Wij zijn nu erg benieuwd of hij nog terug zal komen.

Kort nieuws: Nachtelijk souper

Gisteravond was de Katbladbuurt weer in totale duisternis gehuld wegens een defect aan de straatverlichting. Omdat dit de zoveelste keer was binnen een klein aantal maanden, hebben wij de gemeente maar eens gebeld, maar daar wisten ze zogenaamd van niets.
Op het moment van de duisternis zelf is er overigens geen telefoonnummer beschikbaar om de storing te melden, en dat vinden wij erg vreemd. Bovendien: er ontstaat een zeer gevaarlijke situatie in de Katbladstraat wanneer het licht uit is; enige klinkers steken (door de groei van boomwortels) dermate hoog uit dat de kans om te struikelen erg groot is (aan den lijve ondervonden), en wie gaat er betalen voor een gebroken enkel of een gekanteld invalidewagentje? Juist.
Wel, een dame van de gemeente (afdeling woonomgeving) heeft beloofd dat er actie ondernomen zal worden, maar wanneer kon ze niet zeggen....
De enige die de duisternis leuk en spannend vindt is Oscar. Hij ontsnapte daarom ook gisteravond laat, en wij moesten heel veel moeite doen om hem weer naar binnen te lokken. Het tikken met enkele voerbakjes op het aanrecht hielp tenslotte, maar toen zat natuurlijk wel gelijk de hele club klaar voor een nachtelijk souper....

Kort nieuws: WW dringt huis MaGiz binnen

Midden in de nacht werd MaGiz wakker door klaaglijk gemauw in haar huis. (We hebben dit overigens uit zeer betrouwbare bron.)
Omdat zij direct besefte dat het geluid niet afkomstig was uit de keeltjes van Gizmo, Sonny of Wamy, moest zij haar bed wel uit om te gaan kijken wie het dan wel was.
Er was gelukkig (nog) geen paniek uitgebroken, dat viel dus reuze mee, maar MaGiz ontwaarde wel een groot zwart-witte kater in haar huis die wij kennen onder de naam: Witte Wangen. Sonny en Wamy zaten de indringer met grote ogen te bestuderen, Gizmo had zich afgezonderd want wilde waarschijnlijk niets te maken hebben met de Kermende Kater.
Enfin, WW werd uiteraard onmiddellijk door MaGiz "uitgezet" en zo kon de rust in haar huis wederkeren. Voortaan het luikje maar niet meer op inkomend verkeer laten staan, heh? Nee..... eh, Ja!

donderdag 26 januari 2012

Verschillende aard, gedrag en interesses...

Omdat wij vanuit de redactie recht door de Poort in (een stukje van) de Hoftuin kunnen kijken (mits er geen groot wielhuis op die plek staat geparkeerd), hadden wij Igor al zien rondscharrelen. Jawel, hij leek zelfs op jacht te zijn gezien zijn capriolen, en dus stuurde mevrouw K. de fotograaf erop af.
Natuurlijk ging Oscar mee, hij grijpt elke kans aan om een stukje buiten te lopen en nieuws te zoeken, weer of geen weer. Ideale reporter inderdaad, maar dat wist u al.



Omdat Iegje na de begroeting van de Os direct onder de staart van onze reporter dook, besloot Oscar eerst maar eens op het muurtje te gaan zitten om zodoende zijn rozijntje buiten bereik van Igor te houden. Nee, Oscar is niet van zulke intimiteiten gediend en had gelijk flink de pest in.















Igor had ondertussen een andere bezigheid gevonden, namelijk het bestuderen van de meesjes die vrolijk kwetterend in de boom van tak tot tak sprongen en fladderden. Echter, toen hij (erg onhandig) een poging waagde een manier te vinden de boom in te klimmen, vlogen de vliegebeestjes natuurlijk geschrokken weg. Wij moeten trouwens voor de eerlijkheid wel melden dat de betreffende boom niet erg klimwaardig is door gebrek aan duidelijke structuur, hoewel we de Boez er wel eens in hebben zien zitten (of eigenlijk "hangen").

De meesjes waren over de daken naar de Katbladstraat gevlogen, en Igor keek ze verbaasd en met spijt na. Wat nu, Iegje?










Oscar was bezig met heel andere dingen, namelijk het besnuffelen van een schuilplek onder een struik. Of zeg maar eigenlijk: DE schuilplek, want elke haarfabriek uit de buurt heeft hier al eens verstopt gezeten als er gevaar dreigde. Wel, zo'n plek moet je dus regelmatig aandoen want alleen zó kom je erachter wie hier pas nog is geweest, en elke Verkenner A van enig niveau zal dat willen weten en bijhouden.





Igor is voor zulk soort dingen nog een beetje te jong en ziet het nut er dus niet van in. En daar de vogeltjes waren gevlogen, richtte hij zijn aandacht weer op Oscar. Nee, totaal geen respect voor hardwerkende Verkenners.








Uiteraard had Oscar direct in de gaten dat Ieg weer snode plannen had. En toen hij zijn borst vooruit zette en Igor met zijn boze blikken duidelijk maakte dat er met hem niet te spotten valt, zette het jonge gastje zijn aanval niet door. Ja, een schijnbeweging maakt hij nog wel, maar trok zich direct daarna weer snel terug.







Oscar ging verder met zijn Verkennerswerk, maar Igor volgde hem daarbij constant en zeer hinderlijk. De fotograaf probeerde Igor nog af te leiden en stelde voor een paar mooie portretfoto's van hem te maken, maar Igor riep iets als "Smeer die plaatjes maar in je haar" (dat meenden wij tenminste te verstaan) en verloor de Os niet uit het oog.






Oscar wilde doen voorkomen alsof hij zijn achtervolger niet opmerkte, maar wij zagen dat hij op zijn beurt Igor constant in de gaten hield omdat hij hem (heel terecht) niet helemaal vertrouwde.
Het werd een soort kat-en-muis spelletje, maar dan anders natuurlijk want je kunt Igor zeer beslist geen muis noemen en de Os al helemaal niet. Stel je voor! Nee.....






Toen Oscar aan zijn vijverinspectie begon (u heeft al eens in dit Katblad kunnen lezen wat zo'n inspectie inhoudt en hoe dat in zijn werk gaat), keek Igor aan de andere kant van de waterteil toe. Hoewel, eigenlijk probeerde hij een manier te vinden om Oscar even pesterig aan te tikken, maar het water zat ertussen, heh?





De fotograaf hoopte nog op een kleine plonspartij (doet het altijd erg leuk op de foto), maar had pech.











Er was nog iemand die zat te hopen op een beetje spektakel, maar hij (Panda) had dus ook pech. Hoewel, het kan ook zijn dat Panda (als enthousiast lid van de partij Hof is Vol) de pest in had omdat hij opgesloten zat, want hier liepen dus wel twee illegalen die uitgezet dienden te worden, heh? En als je zo achter je raam zit word je wel gedwongen te "gedogen", al zit dat niet in je aard...





En zo zit het niet in de aard van Oscar om boos te worden op een hinderlijke stalker als Igor, al leek het er af en toe wel op of hij uit zou halen naar het brutale wolbaaltje.
Wel, de fotograaf had zo ongeveer 3 keer de tuin rondgelopen achter de twee haarfabrieken aan, en heeft met deze reportage (dachten wij) wel duidelijk weten te maken hoe twee haarfabrieken zich kunnen gedragen als ze beide niet in eigen gebied zijn en bovendien verschillende interesses hebben, maar toch niet overgaan tot het maken van echte ruzie.
Tijd dus om naar huis te gaan!

Igor vond het jammer dat we de tuin verlieten en liep ons nog een stukje achterna.
Nee, de Katbladstraat inlopen doet hij niet, dat is blijkbaar net een brug te ver (al hebben we hem wel eens een paar meter buiten de Poort zien scharrelen).

Wel, wij danken de fotograaf voor deze interessante reportage. Nee, heel spannend was het niet, maar wel erg leerzaam zullen we maar zeggen. Igor bleef overigens niet erg lang in de Poort zitten want hij had nog meer te doen. Erg belangrijke zaken inderdaad....