Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 31 mei 2015

Mankementen van technische aard

Gedurende reeds langere tijd werkt het automatisch doorsturen van onze berichten van het LKB naar de facebook-pagina niet meer.
Ook blijkt de lijst met nieuwe berichten op ons blog Kruidentuin Leiden niet meer op het LKB-blog terecht te komen. Kunt u het nog volgen?
Kortom, weer een hoop problemen. We hebben helaas nog niet kunnen vinden waar het mankement zit...
Om het simpel te zeggen:
Onze facebook-pagina van het LKB werkt niet meer.
Ons blog over de Kruidentuin werkt nog wel, maar dat kunnen we via het LKB niet meer zien.
Wilt u deze berichten lezen, moet u het blog zelf opzoeken:

http://kruidentuinleiden.blogspot.nl/

Mocht iemand weten hoe wij ons probleem kunnen oplossen, dan graag advies!


dinsdag 26 mei 2015

(Nog) niet gevangen

Ah, schattig, heh? Parende koolwitjes!
Gelukkig had Gizmo ze niet in de gaten omdat ze er nogal stilletjes bijzaten.

Hoewel?

(De vlinders bleven gespaard. Een half uur later zaten ze daar namelijk nog, en Gizmo niet meer.
En nu maar wachten op de kleine baby fladderbeestjes! Maar dat zal nog wel even duren, er zijn nóg meer stadia die doorlopen moeten worden...)

Meerkeuzevraag

Wat doet Oscar hier?

a. insecten bestuderen
b. nepeta snuiven
c. met zijn dikke billen een nieuw ingezet plantje pletten

Tip: dit is geen win-win vraag en er is maar één verliezer en dat is mevrouw K.

Zomaar een foto: Kattenstaart!


Geen interview

Soms zien wij Igor nog wel eens door de Poort naar de Katbladstraat komen. Hij blijft dan meestal vlakbij de Poort staan, kijkt wat rond en keert vervolgens weer terug, de Hoftuin in.
Deze keer liep hij echter helemaal door naar de redactie, alsof hij gekomen was om iets te vertellen. Maar toen mevrouw K. aanstalten maakte om naar buiten te gaan om hem te begroeten, bedacht hij zich en snelde weer naar de overkant van de straat om daarna in de Poort te verdwijnen.
Zodoende hebben wij dus geen interview met hem kunnen hebben.
Inderdaad erg jammer.

maandag 25 mei 2015

Triestigheid voor Cera

Cera liep te zoeken naar Oscar. Ze zouden samen iets leuks gaan doen.
Cera heeft maar twee echte vrienden, en dat zijn de Boez en Oscar. En ons Meipie heeft nu eenmaal heel veel aandacht nodig.
Zij is namelijk heel erg zielig omdat ze zo vaak gepest wordt door buurhaarfabrieken. Wat de oorzaak c.q. reden daarvan is, weten wij niet, maar misschien heeft het te maken met haar scheldpartijen en haar eigen onvriendelijke benadering? Of is het één misschien het gevolg van het ander of andersom?

In elk geval had Oscar even geen tijd om zich met Cera bezig te houden omdat hij heel nodig op onderzoek uit moest tussen de varens. Dat onderzoek duurde best lang, en bovendien: het leverde helemaal niks op. Maar goed.
Tegen de tijd dat hij klaar was met wat hij daar deed tussen die varens, had Cera het al opgegeven. Ze liep toen zielig blatend achter mevrouw K. aan. Maar die had ook geen tijd voor haar.
Wat een triestigheid, heh?
Ja...
Ach en wee.

zondag 24 mei 2015

Geen verslag ingeleverd!

Af en toe komt Sonny ook de Kruidentuin inspecteren, maar dan alleen als het echt lekker weer is, dat wil zeggen wanneer de CV buiten ook aangezet is.
Hier lijkt het of hij de gieter besnuffeld, maar we moeten u teleurstellen: het betrof slechts een geranium.
Op de achtergrond ziet u inderdaad de Os, die net even een kleine pauze had genomen en zijn zo kwetsbare oortjes buiten de zonnestralen hield.


Hier controleert Sonny of de struiken wel goed gesnoeid werden. Hoewel, het kan ook zijn dat deze plek door een andere haarfabriek werd gemarkeerd en dat Sonny graag wilde weten wie dat was geweest, waarom en hoe lang geleden.
Wij gokken op de Os of Boez, ongeveer een kwartiertje daarvoor, en omdat dat nodig was. (Een andere reden kunnen we niet verzinnen.)






Even later verlegde Sonny zijn inspectie naar een ander deel van de tuin. Heel toevallig was zijn mens daar ook aan het werk (iets met een schop in de grond.)














Met de camera had Sonny helaas niet zoveel op. Wij denken dan ook dat hij nooit het LKB leest maar liever lekker lui ligt te wezen in de vensterbank.
Wij vinden dat dat moet kunnen.
Wij vinden het echter wél jammer dat Sonny geen verslag heeft gedaan van zijn inspectie...



















Zomaar een foto: Insectenstudie


woensdag 20 mei 2015

Aangetast ego

Boez:
Mevrouw Katblad, mijn snoepiesbehoefte is op dit moment bijzonder groot en dringend. Dat heeft voornamelijk te maken met een zojuist opgelopen trauma tijdens het verdedigen van mijn territorium, en dat van mijn huisgenoten uiteraard.
Om nu zo snel mogelijk van dit trauma af te komen, lijkt het me een goed plan dat u mij nu onmiddellijk even troost met wat van die snoepdingetjes uit zo'n paars doosje dat achter u in het keukenkastje te vinden is.
Ja, er is inderdaad grote haast bij want anders lopen ik en u de kans dat dat trauma te diep inzinkt en dat de verwerkingsperiode dan onnodig lang wordt. Het kan namelijk een lengte bereiken variërend van wel een paar uur tot enkele dagen en zich uiten in de vorm van ernstige jankbuien mijnerzijds, alsmede veel gezeur, overgeven, 's nachts windjes laten naast uw hoofdkussen, irritant gedrag tegen mijn huisgenoten en diverse andere soorten, voor u erg onaangename uitingen van mijn ongenoegen over mijn zojuist aangetaste ego.
Als u nu weigert het betreffende doosje te pakken en mij weer in mijn element te brengen, sta ik dus niet voor de consequenties in en bij deze bent u daarvoor gewaarschuwd. En nee, een kusje erop gaat heus op dit moment niet helpen, maar kunt u altijd later nog een keer doen. Na de snoepies dus, heh?



Nieuwe records met nieuwe regels

Oscar is aan een nieuw seizoen Pergola-zitten begonnen. Na overleg in een redactie-vergadering hebben wij echter besloten om de regels betreffende records enigszins aan te passen. Dit ook in verband met de regelmatig vallende buien, die het vestigen van nieuwe records kunnen bemoeilijken.

1. Voor het vestigen van de nieuwe records is het langere tijd wegdutten toegestaan; languit liggen of hangen eveneens.




2. Ook is het thans toegestaan van houding te veranderen. Dit dan weer in verband met de leeftijd en de mogelijk optredende stijfheid van spieren en gewrichten.













3. Eveneens is het toegestaan om enige rek- en strekoefeningen te doen tussen het zitten of liggen door.
Ook mag er af en toe even heenn en weer gelopen worden.
Zie verder boven.












4. Het is uiteraard nog steeds verboden de Pergola te verlaten, ook al is de nood nog zo hoog.

En hier gaat de Os nog wel eens de fout mee in.
Nu moeten wij eerlijk toegeven dat de buitentemperatuur erg wisselend is en de laatste dagen zelfs flink onder het gemiddelde blijft hangen.
Maar daarbij komt ook dat Oscar nog niet in de juiste, psychische conditie is om het zitten/liggen lang vol te houden. Telkens als hij denkt dat mevrouw K. naar de kruidentuin wil gaan, verdwijnt zijn motivatie om een nieuw record te vestigen.
Wij nemen hem dat natuurlijk niet kwalijk.
We hebben daarnaast het volste vertrouwen in Oscar en verwachten dat, als de temperatuur is gestegen en mevrouw K. weer wat vaker een wijntje zal gaan nuttigen aan de buitentafel, hij weer met frisse moed en de nodige ernst zijn recordpogingen zal hervatten.
Mocht de Os het plan opvatten om nieuwe uitdagingen aan te gaan (zoals het Struikjes-liggen in de kruidentuin), zullen wij daarvoor ook regels opstellen en daartoe een soort tijdwaarnemingssysteem moeten meenemen naar de kruidentuin.
Hoezo struikjes-liggen?
Wel, de Os wordt steeds vaker duttend waargenomen op de bodembedekkende struiken in eerder genoemde tuin. Niet alleen als er in de tuin wordt gewerkt, maar ook als mevrouw K. naar de fysiotherapeut gaat; hij loopt dan met haar mee tot de hoek van de tuin, zoekt vervolgens een stevig struikje uit en blijft daar (bovenop) op haar wachten tot zij na ongeveer 3 kwartier terugkeert van haar martelingen.
Tenzij het regent natuurlijk, want dan kruipt hij heus wel onder de struiken of zoekt hij een andere schuilplaats waar hij enigszins droog zit. Maar de tuin verlaten zolang K. nog niet terug is, doet hij niet...

donderdag 14 mei 2015

Een vervlogen droom...

Gisteravond werd mevrouw K. geraadpleegd over de conditie van een klein kitten, want die maakte het niet zo best.
Het verhaal was als volgt.
Nog geen 6 weken geleden kreeg moederpoes 4 kittens. Eén werd dood geboren, een tweede werd al gauw steeds zwakker en stierf tenslotte ook in de loop van de vorige week. Het was dus geen sterk nestje...
Daarna ging het ook steeds slechter met nummer 3 (hiernaast). En om dit kitten ging het nu. Hij dronk niet meer bij zijn moeder, maar likte nog wel hele kleine beetjes aangelengd voer op. Lopen kon hij al niet meer goed; hij waggelde. Een oogje zat dicht van de pus, er was nog wel een poging gedaan het schoon te maken met gekookt water. De oppas had hem in een doosje gelegd en daar een warme lamp opgezet, maar geloofde eigenlijk al niet meer in herstel.
K. wilde echter nog wel een poging wagen en belde haar dierenarts. We konden onmiddellijk komen naar de ons zo vertrouwde praktijk, dus dat was fijn.
De oppas ging achter het stuur van de Katmobiel, mevrouw K. met het doosje met poesje op haar schoot ernaast. Ze was op slag verliefd geworden op dit mooie, hulpeloze kleintje en was bereid alles voor hem te doen om hem beter te krijgen. Zijn moeder had hem mooi schoon gehouden, hij was zo prachtig met zijn lange, witte haartjes en volmaakte pootjes. K. nam die onderweg een paar keer voorzichtig in haar handen en streelde zijn schattige kopje. Hij was vel over been en de verwarming in de auto werd op hoog gezet. Gelukkig was het niet erg druk op de weg.

Dierenarts Karin had, toen zij het verhaal over de telefoon had gehoord, nog wel mogelijkheden gezien dit kleintje te behandelen, maar toen ze naar zijn hartje had geluisterd, moest ze vaststellen dat dit kitten het sowieso niet zou gaan halen. Misschien zou hij nog een paar dagen leven, maar dan was het over. Zij vermoedde dat hij een aangeboren hartafwijking had, waarschijnlijk hetzelfde probleem als bij de al eerder gestorven kittens.
Er werd telefonisch overlegd met de eigenaar die op dat moment op zijn vakantieadres was, en we besloten het kleintje verder leed te besparen en hem in te laten slapen. Zo gezegd, zo gedaan. K. huilde tranen met tuiten om dit kleintje dat ze nog geen half uurtje daarvoor had leren kennen...

Rust zacht, klein lief beestje...
In gedachten noemde K. je al Poesje Tijntje. En zo ga je onze herinnering in, als Poesje Tijntje die we maar heel even mochten kennen.
Als een vervlogen droom ben je weer gegaan; je had een mooi leven kunnen hebben maar het was je helaas niet gegund...

We hopen dat de eigenaar, als hij weer thuis is, met het laatste kitten ook even langs de dierenarts gaat om naar het hartje te laten luisteren. Dit doet de dierenarts zonder dat het kosten met zich meebrengt, werd ons verzekerd. Dat vinden wij heel tof...

dinsdag 12 mei 2015

Ik kom zwaar tekort!

De Boez:
Eigenlijk word ik het een beetje zat, dat gewroet (werken - red.) van het mens (mevrouw K. - red.) in die tuin (Kruidentuin - red.). Nee, die tuin ben ik natuurlijk niet zat, maar wel dat gewroet (onkruid wieden - red.) en geschep. Want dat soort dingen kan ze ook doen bij de redactie voor de deur, zodat we dan tenminste wat dichter in de buurt van het keukenkastje met snoepies blijven.
Want eerlijk gezegd schiet dat er best wel bij in, het uitdelen van snoepies door K. aan ons dus (nou, nou - red.). Bovendien weet je, als we zo lang van huis zijn, nooit wie er allemaal van ons luikje gebruik maakt, of liever misbruik maakt. Het gebeurt immers vaak genoeg dat we, als we eindelijk weer eens thuiskomen, onze voerbakjes leeg vinden (valt reuze mee - red.). En dat hebben wijzelf dan niet gedaan, dat is een ding dat zeker is. Dat weet ik omdat er dan nog overal kleine kruimeltjes liggen, niet in de bakjes zelf maar ernaast, op de vloer. En wij eten tamelijk netjes, al zeg ik het zelf (valt reuze tegen - red.).

Oscar vindt het jammer genoeg niet zo erg om lang van huis te zijn omdat hij wel houdt van het werken (rondbanjeren, zie foto - red.) in de tuin.
En Cera houdt van lekker zonnen, dus die vermaakt zich ook wel, vooral als ze tussen de Nepeta kan liggen (is helemaal waar - red.).

Maar ik ben nu eenmaal een grote snoepiesliefhebber (ook waar - red.) en komt nu dagelijks zwaar tekort (zwaar overdreven dus - red.).
En dat zit me eerlijk gezegd wel een beetje dwars... (Is genoteerd - red.)


zondag 10 mei 2015

Haarfabriekengekrioel!

 Afgelopen week had zich een hele groep haarfabrieken verzameld in de Katbladstraat. Behalve de oudjes had zich namelijk ook een stel jonge, voor ons nog vrij nieuwe haarballen gemeld.
Onder ziet u de Os, boven (naast de Vlikobak) lag Wamy. Oudjes dus, zeg maar, want hen kennen wij al een tijdje.
 Omdat deze grijze geen wit puntje aan zijn staart heeft, is het dus niet de Wams maar de mini-Wams, die Beessie (of iets dergelijks) heet. Een nog jonge haarfabriek, erg nieuwsgierig en zo mogelijk nog brutaler dan Wamy.
 Eerst twijfelden wij nog even. Was dit nu de Grote of de Kleine Snor? De Kleine had toch een rood bandje om? Wij zagen in de nek dat deze snor wel degelijk een bandje had gedragen, dus moest het wel de Kleine Snor zijn. Tjonge, wat lijkt die kleine toch op zijn vader!

 En dit is inderdaad niet Oscar, maar Mimi, de
 huisgenote van KS (Kleine Snor).
De Os heeft namelijk een klein, rood snorretje, Mimi's snuitje is helemaal wit. Bovendien is zij (nog) wat slanker dan onze rood-witte reporter...
 De Boez was ook in de buurt.
Erg nerveus natuurlijk met zoveel nieuw, jong haarvolk in de buurt. Ja, want in zijn ogen zijn zij allemaal kandidaat-brokjesrovers en onze voordeur stond open, dus genoeg redenen tot ongerustheid.


 Ze hielden elkaar trouwens allemaal goed in de gaten.
Onder het wielhuis ziet u Kleine Snor weer, bij de fiets ziet u.... eh....
Was dit nu Wamy of Beessie?
 Boez kon het, evenals mevrouw K. dus, niet allemaal meer bijhouden.
En zo kwam het dat KS en zijn huisgenote Mimi toch even de redactie binnen gingen om de voerbakjes te controleren... Of de twee ook daadwerkelijk een brokje (of meer) hebben weten te verschalken, hebben wij niet kunnen constateren.
 Oscar hield zich niet met de nieuwe buurtgenoten bezig omdat hij het te druk had met het bedelen om aandacht en aaien.
 Kleine Snor besteedde vooral veel aandacht aan het verkennen van het grondgebied rond de redactie.
En de Boez liet zich tenslotte toch nog even verleiden tot een spelletje met een plastic bandje.

Ja, dit belooft inderdaad wat voor de komende zomer, dit haarfabriekengekrioel! Wellicht zullen wij maatregelen moeten gaan nemen om het binnendringen (van onze redactie) tegen te gaan, om zodoende dus de brokjes van de Boez (en van onze beide andere reporters) beter te kunnen beschermen tegen het nieuwe, brutale volkje!

Waar Cera was tijdens dit gekrioel? Geen idee. En daar moeten we het helaas bij laten...

dinsdag 5 mei 2015

Domme Wamy stak zomaar over...

Oscar:
Het was hier waar Wamy laatst zomaar de weg overstak. En dat terwijl er best veel verkeer was.
Hij had er niks te zoeken, daar aan de overkant, dus waarom hij dat deed is een raadsel. Ik denk dat hij gewoon stoer wilde doen...
Hij dook daarginds onder een wielhuis en raakte toen een beetje in paniek want er scheurden ondertussen heel wat wielhuizen en bromwielen voorbij. Dat had ie, denk ik, niet van te voren verwacht.
Zijn mens, die in de tuin aan het werk was, kreeg zowat een hartverzakking, en mevrouw Katblad idem.
Gelukkig kwam hij snel daarna weer ongeschonden terug in de tuin en kon iedereen weer opgelucht ademhalen. Vooral Magiz, zijn mens dus, had toen effe flink wat tijd nodig om op een bankje weer tot haar- of zichzelf te komen en heeft de Wams een hele tijd op schoot gehouden en hem zitten zoenen...

Ik ben ook wel eens zomaar naar de overkant gegaan. Hoewel, dat was niet zomaar maar omdat mevrouw K. daar haar wielhuis parkeerde en ik haar wilde begroeten. Toen stak ik over en dacht verder niet na over het gevaar ervan. Toevallig was er niet veel verkeer op dat moment, maar K. was toch boos op mij. Ze wilde me oppakken om me terug naar de andere kant te dragen, maar dat vond ik niet nodig. Zij had boodschappen gedaan en lokte me met een tartaartje dat ze uit een pakje had gehaald. Maar ik was veel te veel in de bonen om daar een hap van te nemen, want ik had heus wel in de gaten dat ik iets had gedaan dat niet zo verstandig was.
We hebben toen samen gewacht tot het helemaal stil was op de weg, en zijn toen ook samen overgestoken naar de Katbladstraat. Nu zet K. haar wielhuis nooit meer aan de overkant van de Gevaarlijke Weg neer omdat ze nog steeds bang is dat ik dan weer zo dom zou kunnen doen. Ze zegt dat je maar nooit weet, en ik ben het eerlijk gezegd wel met haar eens.

maandag 4 mei 2015

Vrolijke bende!

 Cera:
Ik had mevrouw K. opgehaald omdat ik gepest werd (zie vorig bericht). Samen gingen we naar de Kruidentuin waar Oscar ruzie zat te schoppen met Kaija.
 Toen de Boez kwam, stopten ze met schelden tegen elkaar en dook Os tussen de planten.
Maar even later kwam hij weer terug en liep toen vlak langs Kaija, om haar te treiteren.
 Toen begonnen ze weer tegen elkaar te schelden.
 Dit gebeurde niet echt want een schaduw kan niet praten, dat weet u best. Ja, doe de volgende foto maar, want hier heb ik geen zin in.
 En hier bent u vergeten mijn naam bij te zetten, maar bovendien zei ik iets heel anders tegen de Boez. Ja, ik vroeg hem of we samen iets leuks konden gaan doen, maar hij had andere plannen, zei hij. En toen liep hij zomaar weg. Nee, ik heb niet gezien waarheen. U wel dan?
 Ja, dit vond ik eng. Ik ga ook wel eens naar de Gevaarlijke Weg, maar ik doe nooit alsof ik wil gaan oversteken. Vroeger heb ik dat wel gedaan, maar nu niet meer. Ja, wijzer geworden, heh?
 Oh, zat ie daar, de Boez? Hij had laatst nog ruzie met die Kleine snor. Ja, het was vechten, echt waar! Heeft u daar geen foto van? Ach, wat jammer nou...
 Waar slaat dit op? Oh, op de Os dus. Dat ie deed alsof ie ging oversteken. Dan klopt de volgorde van de foto's niet. Kunt u dat niet even veranderen? Nee dus. Jammer, ja.
 Ik wilde net zelf de boom in, dat weet ik nog. Maar ik kreeg de kans niet want Os was me voor. Nee, toen had ik geen zin meer want de Os was in een rotbui en ik had geen trek in ruzie met hem.
 Heb ik dat echt gezegd? Nou, dan zal het wel. Ik kijk wel een beetje boos, heh?
 Nee, de sfeer was niet om over naar huis te schrijven. Misschien doordat het al laat in de middag was en we zo hard in de tuin hadden gewerkt? Ja, dat was dan wel 's ochtends, maar we hadden allemaal ons middagdutje overgeslagen en het liep alweer tegen etenstijd, toch?


 Hier kan ik niks over zeggen omdat ik ondertussen ergens anders was en u helemaal aan de andere kant stond.
 Dit heb ik ook niet gezien of gehoord, maar ik denk eigenlijk dat Boez wat anders heeft gezegd. Nee, wat weet ik niet; doet dat er wat toe?
 Dit klopt wel weer. Ja, ik liep toen met u mee, weet u nog? En Oscar kwam achter ons aan.
 Ook dit heb ik niet gezien, want ik was toen de hoek al om.
 Oscar deed inderdaad vervelend. Hij was een beetje agressief en bozig, misschien wel door de eerdere ruzie met Kaija? Nee, ik heb niks naars tegen hem gezegd, echt niet!
 Dit is waar gebeurd, inderdaad. Ik was blij dat we naar huis gingen en wilde nog even dollen met de Boez, maar dat wou hij niet. Ja, hij was ondertussen ook flink chagrijnig geworden...
 Toen kwam de Os me bedreigen, en dat vond ik heel naar.
 Hij heeft me inderdaad nog geslagen, de rotzak. Ja, een dubbele mep. Jammer dat u dat niet op de foto heeft. Ging het te snel voor uw camera?
 Boez zag het gebeuren en werd enorm boos. Heeft u daar wel een plaatje van?
Nou, wel een beetje vaag, he? Oh, ging dat ook te snel?
In elk geval gaf de Boez de Os nog even flink op zijn laz... eh, falie, en toen gingen we pas naar huis.
Nee, verder gebeurde er niets meer, behalve dat we gingen eten en dat Boez zijn voerbakje weer op de trap kreeg. Vindt ie rustiger, ja.