Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 29 april 2014

De gun-factor?

Oscar:
Mevrouw Katblad? Wakker worden! Het is al een paar uur dag en ik ben inmiddels ontzettend hard toe aan mijn ontbijtje!
Inderdaad, ik heb zelf - zij het niet met opzet - meegewerkt aan een zeer onrustige nacht voor u en zou u daarom wat meer uitslaaptijd moeten gunnen, net zoals ik u vannacht wat meer ligruimte had moeten gunnen, daar heeft u helemaal gelijk in.
Maar omdat we nog in een soort van testfase zitten, zullen we nu eenmaal allebei genoegen moeten nemen met een korte serie van onrustige, wat minder lange nachtjes, tot ik heb vastgesteld welk plekje op het bed het beste bij mij past, waarna ik altijd nog kan besluiten of ik die plek vervolgens officieel zal gaan claimen of terugkeer naar de schuilhut onder de trap, waar ik overigens de afgelopen maand ook zeer naar tevredenheid de nachten heb doorgebracht.
Nee, in mijn eentje sluimeren op de benedenverdieping behoort voortaan tot de voltooid verleden tijd, tenzij uiteraard ik merk dat het daar qua temperatuur aangenamer is dan hierboven, want het is zoals u mij al eerder voorspelde en tevens beloofde wel broeien geblazen op zo'n donsbed met zo weinig strekkende pootruimte, heh? Ja, en dan af en toe ook nog de zon de hele middag op de ramen, dat werkt eveneens niet bepaald mee aan een gezonde slaapomgeving, heh? Nee.
Maar voordat we ons in een bredere of zelfs diepere discussie gaan begeven, wat dacht u ervan om ons gesprekje beneden voort te zetten, met u aan en ik op het aanrecht? Ja?

Nog even geduld

Cera:
Ik had haar al eerder zo af en toe gezien, die nieuwe, ja. Misschien ben ik zelfs wel degene geweest die haar het eerst zag omdat ik zoiets direct aanvoel en er de betere antennes voor heb.
Ze is binnen gekomen toen K. zich steeds meer ging verdiepen in wat er zoal in de Kruidentuin groeit en vliegt, en vervolgens heeft ze enige tijd nodig gehad om te rijpen, net zoals de vruchten van de Moerbei straks weer moeten groeien en rijpen tot ze te pruimen zijn.
Maar ze gaat zich dus meer met het groen bemoeien en dat is uiteindelijk ook in ons belang, dat is wat ik u in ieder geval wél kan vertellen.
Nee, ze is nog niet helemaal rijp want ik zie alleen nog maar haar schaduw.
Ja, en daarbij moet ik het helaas laten, u moet nog even geduld hebben.
Net als wij, ja...


maandag 28 april 2014

Nieuwe medewerkster?

De Boez:
Mevrouw K., kunt u mij even vertellen wie er steeds zo half verscholen achter u aanloopt en staat? Jawel, ik hoor en zie haar luid en duidelijk, mij houdt u niet voor de gek.
Ach, een nieuwe medewerkster dus. En waarom is dat? U wilt er af en toe tussenuit kunnen en de boel dan overdragen aan een ander, bekwaam persoon? En dat zou zij dus zijn? En u denkt dat wij dat zomaar zullen accepteren?




U zegt dat wij geen keus hebben. En u wilt ons wijsmaken dat dat verdwijnen van u steeds stiekem zal gebeuren, dus zonder dat wij dat in de gaten zullen hebben.
En u denkt dat wij en onze lezers dit krankzinnige verhaal van u geloven?







Tja, u hebt het natuurlijk uiteindelijk voor het zeggen. En de hoofdredacteur niet te vergeten.
U rekent op onze medewerking?
Ze is trouwens weg. Opeens verdwenen ja, die nieuwe medewerkster. Net stond ze nog in uw schaduw, nu is ze plots onzichtbaar geworden; opgelost in het niets.
Voelt u zich wel goed, mevrouw Katblad? U ziet namelijk een beetje bleek..
(wordt vervolgd)

zondag 27 april 2014

Sans rancune!

Het mensenmeisje kwam naar de Kruidentuin om Oscar te aaien, maar daar kreeg zij de kans niet voor.
Nee, want Cera kwam hard aanrennen, wierp zich onmiddellijk voor haar handen en eiste daarmee alle aandacht voor zich op.
Het meisje herkende de eisende en jaloerse componenten in het gedrag van Cera niet en ontfermde zich liefdevol over dat oh, zo smachtende, mensvriendelijke, smekende, arme (want altijd tekort komende) poezenmeisje.
Oscar, bekend met dit scenario (Cera komt en eist) en deze gang van zaken (Cera krijgt uiteindelijk alle aaien en knuffels), draaide zich om, sans rancune, op zoek naar zijn boezemvriend, de Boez. En de Boez? Die houdt niet van vreemden!



Oponthoud stormbaan door selectief geheugen

Oscar werkt nog steeds stevig door aan het ontwerp van zijn stormbaan.
Hier ziet u hoe hij vanuit een zijvak naar het centrum van de Kruidentuin spurt, met gemak over het hekje heen in de richting van het absolute midden van het geheel: de Moerbei.














Nu hadden wij nog zo tegen Oscar gezegd (en daarna zelfs diverse keren herhaald) dat het verboden was om dwars door de plantjes heen te scheuren (zoals het hier de bieslook betreft), maar de Os heeft een beetje moeite met het onthouden van deze regel (inderdaad, selectief geheugen; kent u dat ook?) en ging de fout weer in.
Helaas moet hij nu dus alweer met een nieuwe, vervangende routeplanning komen. Wij vrezen dat de officiële opening van de stormbaan door alle tegenslagen pas tegen de herfst kan gaan plaatsvinden, doch dan moeten onze berekeningen wel kloppen en zal het overige bovendien ook moeten meezitten, maar dat spreekt voor zich.

Raadsel

Nou, echt zin hadden ze er niet in, in het inspecteren van de Hoftuin.
De Boez sjokte ongeïnteresseerd achter mevrouw K. aan, en Oscar liep weer achter zijn vriend aan, angstig kijkend en op zijn hoede.
Waren er soms andere haarfabrieken in de tuin aanwezig, misschien zelfs wel leden van de partij Hof is Vol?
Of vielen de eerste druppels reeds en hadden onze reporters daarom geen zin in hun werk?
Beide vragen kunnen wij met een stevig NEEN beantwoorden.

Wel, op de bovenste foto ziet u hoe de Boez en Oscar begonnen aan hun Hofronde, op deze foto zijn ze daar alweer klaar mee. Tussen foto 1 en foto nr. 2 registreerden wij nog geen volle minuut.
Temperatuur in de Hoftuin: 20 Celsius.
Windsnelheid: 1 Beaufort, of misschien nog wel minder.
Blafbeesten aanwezig: geen.
Postbodes aanwezig: geen.
Wasrekken met druipend goed: geen
Verdere bijzonderheden: geen.

Onze haarfabrieken zwijgen in alle talen.
Wij staan voor een raadsel.

vrijdag 25 april 2014

Steeds scherpere contouren

Voor de mensen die Oscar regelmatig in levende lijve zien, is het meer dan duidelijk dat onze rood-witte tijger langzaam maar zeker aan het afvallen is. Laatst riep nog iemand: "Hé, ik zie zijn heupen weer!" en mevrouw K. heeft al een paar keer opgemerkt dat de contouren van O's spieren steeds scherper worden.
Op deze foto is dat echter wat minder goed te zien.





En bij een liggende pose (zoals hiernaast) zou je bijna denken dat het bovenstaande klinkklare onzin is en dus niet op waarheid berust.

Daarom hebben wij onze fotograaf de opdracht gegeven om nogmaals een serie foto's van Oscar te maken,
waarop hij wat voordeliger uitkomt, om het maar zo te omschrijven. Deze foto's hebben wij helaas nog niet mogen ontvangen, maar ondertussen moet u ons maar gewoon op ons woord geloven...




Hopelijk nog niet uitverkocht...

Met de huisgenoot van Charli, Ollie dus, gaat het best wel weer goed. Had hij het een paar weken geleden nog erg benauwd en tikte zijn hart veel te snel, thans komt hij weer regelmatig buiten voor kleine wandelingetjes en dutjes in onze schuilhut; wij denken dat vooral de frisse buitenlucht hem goed doet.
In elk geval zijn we blij dat de Schuilhut weer een functie heeft en er niet voor niets staat. En ook natuurlijk dat Ollie het nog goed volhoudt. Nu maar hopen dat het geen al te hete zomer wordt, want daar kunnen de zwakkere hartjes nu eenmaal minder goed tegen... Zullen we dan toch maar pakket C bestellen? (Dat is tussen de 21 en 26 graden met zo nu en dan een buitje.) Hopelijk zijn die nog niet uitverkocht!

donderdag 24 april 2014

Vermoedelijk foute afloop

Onze knappe meid ving een flinke muis, maar bracht 'm niet naar binnen vanwege het gegil van ene mevrouw K.
Dus Cera liep vertwijfeld nog een stukje door met haar prooi.










Cera werd gevolgd door Oscar, die voor de redactie halt hield om sporenonderzoek te gaan doen.
Dat kunt u op deze foto zien.


















Os werd op zijn beurt weer gevolgd door de Boez, die ook erg nodig moest gaan snuffelen.
Ondertussen zat Cera een (klein) eindje verderop. Zij hield de muis nog steeds tussen haar lipjes (en vermoedelijk tandjes) geklemd. Mevrouw K. wilde nog wel een poging doen te muis te bevrijden, maar toen zij Cera erg dicht was genaderd, ging de muizenvangster ervandoor.
K. gaf het tenslotte op en en ging terug naar de redactie.

Een uur later (ongeveer) bracht Cera de muis onder onze eettafel. Het arme diertje bewoog nog steeds, alleen niet zo fanatiek meer. Ook nu liet Cera haar prooi niet afpakken.
Hoe het uiteindelijk met de muis afgelopen is, weten wij niet. We zijn bang dat die afloop niet goed was, misschien zelfs wel heel erg slecht. Cera wil er echter niets over kwijt, en ook de jongens hullen zich in stilzwijgen.

woensdag 23 april 2014

Zomaar een foto

Cera tussen de varens

Zomaar een foto

Charli onder de Moerbei

Omdat je maar nooit weet...

Eindelijk kwamen wij Bobo weer eens tegen. Zij woont aan het eind van de Katbladstraat (vlakbij het Gevaarlijke Water) en haar territorium ligt voornamelijk achter haar huis, maar af en toe is zij ook wel eens op straat te vinden als haar voordeur bijvoorbeeld open staat.
Wel, tijd voor een snel interview natuurlijk, want men moet nu eenmaal het ijzer smeden als het gloeiend heet is, nietwaar?
Doch eerst met spoed een foto maken van de haarfabriek omdat je immers maar nooit weet.


En ja hoor, inderdaad.
Net bezig met het maken van een tweede plaatje van Bobo, komt er een wielhuis de hoek om scheuren. En omdat mevrouw K. een klein beetje op straat stond (het betreft hier nota bene een woonerf!) vond de bestuurster het nodig een hengst op de claxon te geven.
Bobo bedacht zich geen ogenblik en ging er snel vandoor, haar huis binnen. Mevrouw K. schrok zich ook het apezuur en riep nog wat zinloze verwensingen in de richting van het wielhuis, dat zich snel en met gierende motor verwijderde.
En zo komt het dus dat wij wéér geen interview met Bobo konden hebben, maar we blijven ons best doen, daar kunt u zeker van zijn.

dinsdag 22 april 2014

Woorden overbodig


Boezy in the sky

Picture yourself in a boat on a river
With tangerine trees and marmalade skies
Somebody calls you, you answer quite slowly
A girl with kaleidoscope eyes


Mmmmmm
mmmm
mm






Lucy in the sky with diamonds
Lucy in the sky with diamonds
Aaaaaah!!!












Everyone smiles as you drift past the flowers
That grow so incredibly high


Lalalalala!









Mmmmm,
mmmmmmmmm,
mmmmmmmm...
















Lucy in the sky with diamonds
Lucy in the sky with diamonds
Lucy in the sky with diamonds
Aaaaaah!!!!!!











Boezie in de skai wit daimenz?
Tjongejonge!
Knettergek, dat ventje!

Adres nog steeds onbekend

Grote Snor (links) duikt de laatste tijd wat minder vaak op, maar als hij langskomt doen onze reporters daar niet zo moeilijk meer over. Wij denken dat zij in de gaten hebben dat het beslist de bedoeling van GS niet is om bij ons in te trekken of met ons mee te eten, en dat maakt hem een stuk minder bedreigend.
Daarbij komt dat GS niet zo agressief is als Bollewangen destijds; de laatste mepte nog wel eens naar onze haarfabrieken en liep regelmatig flinke (vecht-)wonden op tijdens zijn rondes, GS ziet er daarentegen nog steeds puntgaaf uit. We weten echter nog steeds niet waar hij woont!

maandag 21 april 2014

Close to you


Halverwege de Paaswandeling moest de Boez weer zo nodig naar huis. Oscar slaagde er niet in hem terug te halen.
Filmpje van slechts 1 minuut.

zondag 20 april 2014

Groenbewaking

Boez:
Mevrouw Katblad, u had mij iets belangrijks mede te delen? En dat ging vooral mij aan, dacht u? Wel, zegt u het dan maar.
Aha, u wilt bieslookboter maken. Lust ik dat ook? U dacht van niet, maar ik moet toch even blijven luisteren, vindt u. Wel, ga dan vooral door met uw verhaal, mevrouw K.
Kwart pakje boter, ja. Beetje zout ook, mm mm. Teentje knoflook, geplet en daarna nog eens fijngeknepen dus.
Bieslook knippen, goed wassen, jaja. Mmmm.
Ja, erg interessant inderdaad.












Eventueel peper uit de molen, ja.
Nee, ik snap het, niet te grof dus.
Mm, mmm.
Ja. Ja ja.
Mmm.
Ja.
O ja, goed prakken dus. Mmm.
Ja ja, helemaal helder.
Nee, het lijkt alsof ik niet goed luister, maar dat doe ik dus best wel.
U had het over bieslook, toch? Ja, ziet u wel? Ik let heus wel op.

Dat was het? U bent nu klaar met het delen met mij van deze bijzonder interessante informatie?
En u gaat dus lekker smullen straks?
Fijn, ik ben heel blij voor u.
Ja, ik voel me zeer vereerd, maar nu moet ik me echt weer concentreren op de groenbewaking, als u mij dat tenminste niet euvel duidt, mevrouw K. Mag ik u vervolgens en tot slot nog even veel succes wensen met de productie van uw kruidenboter? Graag gedaan, ja.

Geen schijn van kans















































































































































zaterdag 19 april 2014

Geven en nemen

Boez:
Mij niet gezien, ik blijf binnen totdat me duidelijk is wat er allemaal aan mankeert. Daarmee bedoel ik het buitengebeuren natuurlijk, want over het algemeen is het hier binnen redelijk veilig, een paar incidentjes daargelaten, maar dat ligt dan niet aan ons of mevrouw K. maar aan een toevallige bezoeker die niet helemaal snapt hoe het hier op de redactie werkt of niet weet hoe het hoort. Ik neem aan dat ik dit verder niet hoef toe te lichten? Mooi.
Het klopt dus niet meer, buiten op straat.
En daarmee bedoel ik niet alleen de Katbladstraat maar de ganse buurt, Gevaarlijke Weg incluis. Ik snap dat dit voor onze lezers als wartaal klinkt, zeker wanneer u niet op de hoogte bent van de situatie hier, en daarom zal ik proberen e.e.a. uit de doeken te doen, en wel stapje voor stapje, anders verlies ik zelf ook het overzicht en raak ik bovendien ook nog eens de draad kwijt.
Punt 1: De Gevaarlijke Weg is een eindje verderop afgesloten omdat onze buurtsuper meer ruimte nodig had om te laden en te lossen en daarvoor moest het asfalt op de schop en het gehele kruispunt worden herzien. Mevrouw K. zegt dat het er feitelijk op neer komt dat de fietsers straks de kegels op de bowlingbaan worden en de wielhuizen mogen dan voor bal spelen, terwijl de voedselwielhuizen dus alle ruimte hebben om naast de bowlingbaan hun spullen de buurtsuper in te schuiven. Kunt u het nog bijhouden? Nee, ik ook niet, maar voor ons gaat het er op dit moment vooral om dat de Katbladstraat (punt 2) een heuse sluiproute is geworden voor een groot deel van het verkeer dat anders gewoon op de Gevaarlijke Weg zou blijven rijden, op weg naar de kern van deze kleine stad. Hoelang dat nog gaat duren? Wel, wij gokken voorzichtig op nog een maand.

Oscar is minder onder de indruk en doet nog gewoon zijn dutjes op onze pergola, net als altijd. Maar ik heb hem toevallig de hele afgelopen week nog niet zien oversteken naar de Hoftuin, iets wat hij anders een paar keer per dag doet, maar nu dus nalaat vanwege het gevaar geschept te worden door zo'n sluiper die (punt 3) met minstens 60 per uur de redactie voorbij scheurt.





In de spits zie je mij dus zeker niet meer naar buiten gaan; ik denk dat mijn taak op deze tijdstippen vooral ligt bij het steunen en kalmeren van mevrouw K., dat wil zeggen dat ik mij aan haar aanbiedt als aai-object op de momenten dat ze dreigt te gaan hyperventileren omdat ik weet dat ze daar rustig van wordt, deze aanbieding voor mij tenslotte maar een kleine opoffering betekent en ik daarmee eveneens voorkom dat zij weer naar die witte rookstokjes gaat grijpen terwijl het hier op de redactie net een beetje prettig begint te geuren naar lavendelolie en Japans gras.

Ja, ik offer mij altijd graag voor haar op.
Inderdaad, zij mag best heel erg dankbaar zijn voor mijn bestaan en aanwezigheid, en daarbij mijn gevoelens voor haar van grote liefde en betrokkenheid.
Ja, ik overdrijf graag.
Nee, daar schaam ik mij niet voor; zij is nu eenmaal een gever en ik een nemer. Zo is het maar net, ja, en ik zie geen reden daar verandering in aan te brengen.

vrijdag 18 april 2014

Zen-perspectief

Kaija:
Wel mevrouw K., het is niet dat ik zat te wachten op uw komst en me verheugde op een interview door u, maar nu u hier toch bent en met uw camera voor mijn snufferd staat te zwaaien, wil ik wel even mijn zegje doen.
Ten eerste wil ik er graag nog eens de aandacht op vestigen dat dit stuk van de tuin toch echt tot mijn territorium behoort, al staat dat nergens op papier.
Jawel, na het overlijden van Siep ben ik de enig overgebleven beheerder, de rest is ook dood of vertrokken, maar dat weet u net zo goed als ik.
Het is inderdaad een flinke kaalslag geweest, hier rond de Kruidentuin. Aan de ene kant heeft magere Hein dus flink met zijn zeis lopen maaien (ik denk behalve aan Siep natuurlijk ook aan de oude Poekie en uw eigen twee bejaarde haarfabrieken), aan de andere kant zijn er veel gevallen van "inpakken en wegwezen" geweest, zoals een paar weken geleden nog die Sokkevoet en Columbus, die direct achter u woonden. Maken ze het trouwens goed op hun nieuwe adres? Mooi zo. En daar Luna toen ook rond die tijd definitief is verhuisd, neem ik aan dat het dakgebied achter de redactie nu in zijn totaliteit door de Boez is overgenomen, klopt dat? Wel, daar zal hij het best wel druk mee hebben, misschien wel te druk zelfs. Laat naar bed en heel vroeg op zeker? Dacht ik al.

Zijn vriend zou hem natuurlijk kunnen helpen bij het markeren van al die dakpannen, maar die schept er duidelijk meer genoegen in om mij dwars te zitten met zijn gesnuffel en markeer-activiteiten achter mijn rug in mijn territorium. Het is zeker niet mogelijk hem een leuke kantoorbaan aan te bieden? En als u nu eens voor hem een hele pol van die Nepeta thuis op uw tafel neerzet? U bent daar niet zo voor dus. Ach ja, en hij moet bovendien kunnen rollen in de bagger en de aarde, tuurlijk ja.
Ik begrijp dat er op dit moment weinig te doen valt aan mijn ergernis en eventuele andere klachten. En u meent dus dat ik maar eens aan mijn zen-gevoel moet gaan werken wegens onbalans op dat gebied. Ja, ja.
Dan rest mij niets anders dan u te zeggen dat wij elkaar vast gauw weer zien, al spreek ik de wens daarbij uit dat dat niet al te snel zal zijn omdat ik zeer op mijn rust gesteld ben en die eeuwige vragen van u kan missen als kiespijn, evenals uw goedbedoelde snertadviezen.
Vergeet u vooral niet die wit-rooie mee naar huis te nemen?
En dan nog één klein vraagje van mijn kant, mevrouw K.: hoe zit het eigenlijk met uw eigen balans in het zen-perspectief zeg maar?


dinsdag 15 april 2014

Lieve haarfabrieken en het lijden van mevrouw K.


Reiger bezocht Katbladstraat

Vorige week landde er een reiger op het dak tegenover de redactie. En ja, mevrouw K. maakte een foto van dit vliegbeest omdat dat niet zo gek vaak gebeurt (eigenlijk nooit), zo'n reiger op het dak aan de overkant; meestal blijft het bij een mereltje of van die stoffige, truttige tortelduiven.








Voor Oscar was de landing van de reiger (zo dichtbij!) een goede reden om de Pergola te verlaten en de poten te strekken. Want je weet immers maar nooit, heh? Nee, daarom dus.

De reiger bleef trouwens hooguit een minuutje zitten, daarna vloog hij verder het stadscentrum in, misschien wel op weg naar een visboer of snackbar.