Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 26 november 2014

Waar zit Streepje? Zoek mee!

Streepje is sinds gisteren verdwenen.
Streepje is qua formaat Oscar.
Hij kwam nog niet zo lang buiten.
Misschien kunnen katbladbuurt bewoners naar hem uitkijken?
Hij is best bang buiten maar erg lief tegen mensen.


Zijn mensen zijn erg bezorgd en verdrietig.

Inge.

Wel, toevallig hoorde mevrouw K. vanmiddag een vreemde kat mauwen. Niet even, maar zeker een paar minuten lang.
Ze ging naar buiten en zag de Os bij de hoek van de straat staan, met zijn neus in de bosjes. Toen Oscar echter K. zag, kwam hij direct naar de redactie toe. We vroegen hem nog wat er toch allemaal aan de hand was, maar de Os wist niet hoe hij het moest vertellen.


Dus liep mevrouw K. met Os naar het betreffende bosje, maar daar zag ze niks. Dan maar in de Kruidentuin kijken, dacht ze, en ze liep door naar de tuin. Voor de zekerheid maakte ze een paar foto's en liep ze een rondje, maar er kwam geen vreemde kat tevoorschijn...
Doch het zou dus zomaar Streepje geweest kunnen zijn. En dat hij zich verstopte omdat hij bang voor K. was, is ook goed mogelijk. Of misschien was hij wel bang voor Oscar?

Wel, wij verzoeken in elk geval alle Katbladbuurtbewoners goed op te letten of ze Streepje misschien ergens zien. Je weet maar nooit. En Streepje moet natuurlijk zo snel mogelijk naar huis want het is 's nachts veel te koud buiten!

dinsdag 25 november 2014

Voor één keertje maar...

Boez:

Kom nou naast me zitten, Os! Gaan we samen gezellig wat geluid maken en doen we net alsof we om komen van de honger en het de hoogste tijd is voor ons diner. Jij hebt toch ook al trek? Met een beetje geluk vergeet mevrouw K. op de klok te kijken en denkt ze er ook niet aan om Cera te roepen, en dan hebben wij samen drie porties voor z'n tweetjes. Ja, we zijn wel een uurtje te vroeg, maar het wordt steeds eerder donker dus dat heeft ze heus niet door.


Os, luister nou een keer naar me en doe gewoon wat ik je vraag! Of wil je soms niet naast me komen zitten? Jij durft toch best ook op het aanrecht? Heb ik je al heel vaak zien doen, dus mij hou je niet voor de gek. Osman, blijft daar nou niet zo staan want dan kan mijn hele plannetje niet doorgaan en moeten we nog hartstikke lang wachten op onze Gourmet.
Os?



Daar kan ik nou zo kwaad om worden als Os niet naar me luistert! En verdrietig ook ja, omdat ik barst van de honger. Heb je wat aan, aan zo'n vriend, tsjongejonge.

Mevrouw K. wil je misschien voor één keertje, ja voor één keertje maar alvast nu....? Nee?

Oscar lag te suffen

Wij dachten dat Oscar gisteren een dienstje "druivenbewaking" op zich had genomen, maar hij was gewoon een beetje aan het Pergola-hangen (links, u ziet nog net zijn buik) en lette dus helemaal niet op. Ondertussen zag mevrouw K. hoe een vliegbeestje lekker zijn gang ging en het zich goed liet smaken.
Voor de duidelijkheid hieronder nog even een vergroting van het gevederde diertje.





Jawel, een hele druif tussen de snavel!
En de suffende Os had helemaal niks door, totdat mevrouw K. achter het raam verscheen om een plaatje te schieten. Het vliegbeest ging er toen natuurlijk gauw vandoor, druif nog steeds in de bek. Hij had er toen trouwens al een paar op. Waar laat zo'n klein beest al die druiven eigenlijk!?

maandag 24 november 2014

Zoete herinneringen aan een lieve vriend

Oscar had zich niet in de war laten brengen door de tik tegen zijn billen door Wamy. Hij had wel tegen het brutale ventje gegromd maar was toen doorgelopen om een eindje verderop een hoopje bladeren te besnuffelen.
En de Wams?
Wat voerde hij ondertussen in zijn schild?

















Ja hoor, verstopt achter een wielhuis, klaar om een nieuwe aanval in te zetten, of tenminste nog een zogenaamd geintje uit te halen.






























Maar hij kwam te laat want Oscar was alweer op weg naar de Katbladstraat. Blijkbaar waren de bladeren niet interessant genoeg geweest om erbij te blijven rondhangen, en had de Os nog meer te doen.
Even leek het erop of Wamy het opgaf en daarom langs de wielhuizen bleef lopen om naar zijn huis te gaan, want de Wams woont namelijk aan het Gevaarlijke Water.






Maar nee dus, op het laatste moment draaide hij mee de Katbladstraat in en volgde opnieuw de voetsporen en geur van onze reporter.














Een eindje verderop probeerde de Wams wederom de aandacht van Oscar te trekken, maar onze reporter was daar, zoals u duidelijk kunt zien, niet van gediend.

Een kleine bengel achter het glas keek zijn oogjes uit.













Maar het kwam niet tot een schermutseling want de Wams kreeg plots weer een jeukaanval en had voor Oscar dus even geen belangstelling meer. Tja, sommige dingen hebben nu eenmaal acute aandacht nodig, heh? Inderdaad.
En toen?



Toen liepen wij langs Os' oude huis, waarin het koud en kaal was. Wel nog een kattenluikje maar geen Lima meer. Hoe zou Os zich houden als wij dit huis van dichtbij zouden gaan bekijken?
Wel, het duurde best even voordat Oscar besloot om mee te gaan; hij bleef eerst nog een poosje midden op de straat zitten twijfelen.








Maar toen mevrouw K. hem een paar keer geroepen had, kwam hij naar haar toe en nam plaats op de tafel voor het verlaten huis.
Aanvankelijk had hij voornamelijk oog voor Wamy die aan de overkant van de straat wat aan het klooien en zooien was.










Wams leek echter niet van plan om achter Oscar aan te komen; hij had het veel te druk met het inspecteren en markeren van een typisch Leidsch paaltje.












Dat betekende dat Oscar zich in alle rust kon overgeven aan zijn zoete herinneringen aan Lima, die zo vaak op deze tafel had gezeten.
Hij wreef daartoe telkens met zijn snuit langs de paal en sloot daarbij regelmatig zijn oogjes. Zo, wat was dat genieten!











Gelukkig kwam de Wams onze reporter niet storen, en mevrouw K. besloot dat het beter was om Oscar nu verder lekker zijn eigen gang te laten gaan totdat hij klaar was met waarmee hij nu bezig was. Voorzichtig sloop zij van de tafel weg om naar de redactie terug te gaan, en Oscar had dat niet eens in de gaten...

zondag 23 november 2014

Geen sprake van!

Boez:

De avonden worden weer ouderwets gezellig. Ik doel dan vooral op de aangename warmte in huis en de kaarsjes op tafel voor de nodige sfeer. Ik hou daar wel van en lig er dan graag bij om de sfeer zo mogelijk nog wat verder op te schroeven. Alleen wordt mevrouw K. altijd erg nerveus als ik zo dicht bij de vlammetjes ben en dan ook nog uit puur genot lekker met mijn staart zwaai, vlak over het vuur heen.

Maar ik ben toch Japekoppie niet, heh? Nee, die was inderdaad wél zo stom om met zijn staart door een kaarsvlam te gaan. Dan hoorde je een soort WOEFFF en dan begon het direct afschuwelijk te meuren in de kamer.
Hij gelijk druk aan het wassen, alsof dat hielp, en vervolgens duurde het een week of langer totdat de zwarte stoppels waren verdwenen en zijn staart er weer een beetje normaal uit begon te zien. En je zou denken dat hij daar dan wel van geleerd had, maar nee, het overkwam hem vaker, vooral als ie niet oplette omdat er een proeverijtje op komst was en de lekkere trek de werking van zijn hersenen negatief beïnvloedde.
Maar mij zal dat dus echt niet overkomen, dat heb ik dus ook tegen mevrouw K. gezegd om haar gerust te stellen. Helaas heeft dat niet geholpen en blijft ze nerveus doen als ik zo dicht bij de kaarsjes ga liggen. Maar goed, dat is dan haar probleem en niet het mijne.
Gezellig heh, mevrouw K.? Heb je ook nog van die hoge kaarsen? Die vind ik namelijk nog mooier dan deze. Hoezo geen sprake van?

Confrontatie op gevaarlijke plek

Vanochtend kregen wij alleen Oscar maar mee. En dat terwijl het helemaal niet zo koud was en het bovendien ook niet regende.
Maar de Boez en Cera hadden dus blijkbaar geen zin in het maken van een reportage, wilden zeker weer eens uitslapen, de luie donders.

Wel, Oscar begon met een korte inspectie van de Kruidentuin.
Daarna ging hij met mevrouw K. naar de Parallelstraat.




Os zette er flink de pas in.
Mevrouw K. gluurde hier en daar naar binnen om te zien of zij nog andere haarfabrieken kon ontdekken, maar zonder succes.
Zeker ook allemaal aan het uitslapen?
Ook op straat waren geen harige beesten te bekennen, totdat we vlakbij de hoek met het Gevaarlijke Water arriveerden.








Want daar zagen we opeens Wamy opduiken, die, toen hij ons zag, net ging doen of hij iets interessants tussen het groen had ontdekt. Natuurlijk wisten wij wel beter.













Pas toen Oscar al vlakbij hem was gekomen, keek de Wams op. Tja, wat nu te doen? Geintje uithalen misschien? Want je weet maar nooit met Wamy; hij is altijd wel in voor een grap of een grol.











Oscar had duidelijk geen zin in een ontmoeting, maar Wamy kwam juist daarom expres op hem toe lopen.
Nou, dat beloofde wat, toch?
Mevrouw K. wachtte met de camera in aanslag gespannen af.












Maar dat bleek overbodig, want Wamy besloot uiteindelijk toch niet tot een confrontatie met de Os.















Oscar liep door en de Wams keek hem na. We denken dat W. er achteraf toch spijt van had dat hij opzij was gestapt om Oscar zo de vrije doortocht te verlenen.
Zou hij misschien alsnog wat gaan ondernemen?











Oscar was ondertussen al op de hoek gearriveerd, en mevrouw K. was hem achterna gegaan.
Natuurlijk keek ze wel nog even om, naar Wamy dus.













Deze had echter een aanval van jeuk gekregen en was druk doende deze te bestrijden.
Nou, van de Wams hadden wij zo te zien voorlopig niets meer te vrezen.












Maar dat pakte anders uit, want nog geen drie seconden later zagen we het ventje alweer aan de waterkant. Hij probeerde zich schuil te houden achter de wielhuizen, maar dat ging hem niet zo goed af.












Hoewel, de Os had hem misschien toch niet gezien want hij stak de straat over om een kade-inspectie uit te gaan voeren. Was dat wel een goed idee? K. vond eigenlijk van niet, want een confrontatie tussen twee haarfabrieken aan de waterkant vindt zij gevaarlijk en dus zeer ongewenst.









Kijk, daar had je het al. Wamy besloop de Os en het was duidelijk dat dat niet voor een gezellig praatje was.
Waarvoor dan wel?
Dat leest u in een volgend bericht!

zaterdag 22 november 2014

Wat is de oorzaak?

Heeft Oscar soms ergens de pest over in?
Wat vooraf ging weten wij niet, maar opeens begon de Os te snauwen en grauwen tegen Cera, die even helemaal niet meer wist wat haar overkwam. Ze deinsde terug maar Os was nog niet klaar.










Hij besprong haar en begon te meppen, waarna Cera uiteraard van hem wegvluchtte.
En nog was dat niet genoeg voor de Os.













Nee, want hij zocht haar namelijk nogmaals op. Gelukkig had Cera hem aan zien komen en was in een paar tellen al een heel eind weg.
Waarschijnlijk was dat precies wat de Os wilde: Cera uit zijn buurt hebben, en dus ondernam hij verder geen actie. Bovendien was hij te lui, iets waar hij wel meer last van heeft de laatste tijd. Daarbij komt ook nog dat hij zich het schompes vreet als hij de kans krijgt en zelfs weer steeds het eten van de andere twee reporters probeert te jatten.
Nee, Os zit niet goed in zijn vel
en heeft dus ergens de pest over in, dat is duidelijk.
Natuurlijk heeft mevrouw K. nagedacht over wat de oorzaak daarvan kan zijn, en kwam tot de conclusie dat er diverse mogelijkheden zijn. Een nadere studie moet nu uitwijzen welke optie de meest voor de hand liggende is. Vervolgens kunnen we dan wellicht overgaan tot behandeling middels een nog nader te bepalen therapie. Wij houden u uiteraard op de hoogte.

vrijdag 21 november 2014

Achtervolging met onduidelijke afloop

Eindelijk mochten wij Snoes weer eens van wat dichterbij bekijken, maar zij bleek niet in zo'n goede bui te verkeren. Dat kwam natuurlijk omdat zij liever op de camping was gebleven en altijd, na een lang verblijf aldaar, maar heel langzaam weer kan wennen aan haar huis in de stad.









Maar het kan natuurlijk ook zijn dat zij in haar wiek geschoten was omdat Oscar haar had genegeerd en met zijn rug naar haar toe was gaan zitten. Tja, je weet het niet, heh? Nee...








In elk geval was Snoes niet bereid even vriendelijk in onze lens te kijken, dat moge duidelijk zijn.
































En omdat zij allesbehalve hartelijkheid uitstraalde, durfde mevrouw K. haar dus ook geen aai te geven, zelfs niet heel voorzichtig...

















Opeens veerde Snoes echter op. Zij had blijkbaar iets gezien wat haar aandacht trok, dus laten wij gauw doorgaan naar de volgende foto om te kijken wat dat iets dan wel mocht wezen.












Ach, nog geen duidelijkheid dus, maar uit deze foto begrijpen we dat het iets heel interessant moest zijn en de moeite waard om voor op te staan.
Misschien dan duidelijkheid op de foto hieronder?











Aha, het was Cera die nietsvermoedend voorbij was gekomen, plots de rooie kop van Snoes had gezien en het onmiddellijk in haar broek deed en daarom dacht onder de tafel te kunnen kruipen om zich zo in veiligheid te brengen.
Maar Snoes was snel en vastbesloten, sprong van de tafel en dook bovenop ons arm modelletje. Dit speelde zich af buiten het bereik van de camera, helaas, dus kunnen wij u alleen nog laten zien wat er daarna gebeurde.



Wel, dat was dit: Cera ging op de vlucht, richting Kruidentuin. Snoes twijfelde eerst nog even over wat zijzelf nu graag wilde gaan doen, maar bedacht toen dat het wel lollig zou kunnen zijn om Cera nog een stukje verder op te jagen.
Over de afloop van deze achtervolging kunnen wij u niets berichten, want toen K. met camera in de tuin arriveerde, was daar geen haarfabriek meer te bekennen. We kunnen natuurlijk wel gaan gissen naar wat daar gebeurd zou kunnen zijn, maar de ware toedracht van e.e.a. zullen we toch nooit aan de weet komen, dus heeft dat eindeloos speculeren van mevrouw K. geen enkele zin.

We kunnen u nog wel tot slot melden dat de Boez vanaf zijn comfortabele zitplaats alles heeft gezien wat er plaatsvond op en rond de witte tafel, en dat hij het allemaal, gelet op de uitdrukking van zijn wijd opengesperde kijkertjes, bijzonder spannend vond.
Cera keerde overigens na een minuut of tien ongeschonden terug op de redactie om haastig wat brokjes tot zich te nemen.

Geen spannende acties

Oscar heeft het laatst voor elkaar gekregen als eerste in de boom te klimmen. Daar nam hij zijn favoriete plek in: op een dikke stam met uitzicht op de Gevaarlijke Weg.












Cera was dus te laat en had derhalve behoorlijk de pest in. Terwijl zij over de paaltjes liep, wierp ze Oscar om de paar stapjes een zeer vuile blik toe. Natuurlijk trok de Os zich daar niets van aan.


















Dhr. Boezelmans was ondertussen een beetje aan het klooien en zooien tussen de kruidenplanten. Of dat enig nut had is maar de vraag, maar hij was gewoon lekker bezig en dat telt ook.











De Boez keek eveneens af en toe even naar Oscar. De blikken van de Boez waren echter niet vuil doch leken meer een soort verbazing te bevatten, terwijl er toch echt niks bijzonders aan de hand was.
Oscar bleef nog lange tijd op zijn stam liggen, Cera dreutelde alsmaar doelloos over de paaltjes heen en weer en de Boez dook voor een of ander geheim onderzoek een poosje het bonenkruid in.
En daar moeten we het voor deze keer bij laten, want verder waren de haarfabrieken niet over te halen tot spannende acties of spectaculaire kunstjes in de Kruidentuin.
Erg saai, inderdaad!