Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 30 november 2016

Belangrijk bericht!





























Langs deze weg laten wij u weten dat de Nepeta in de Kruidentuin regelmatig tot ver in de middag in bevroren staat verkeert, en derhalve niet meer voor consumptie geschikt is. Dit meldde onze reporter Oscar ons. Het kan zijn, vertelde hij ook nog, dat er aan het eind van de middag wat ontdooide blaadjes te vinden zijn, maar in tegenstelling tot boerenkool wordt kattenkruid beslist niet lekkerder nadat het bevroren is geweest. Ook dit weten wij uit betrouwbare bron.
Dus voor alle haarfabrieken die van plan waren vandaag of morgen naar de tuin gaan om nog eens lekker high te worden: doe het niet! Blijf gewoon lekker bij de kachel of ga naar onze buuf, want daar staat het kattenluik de hele dag open, en als je eenmaal binnen gelijk door de deur linksaf de huiskamer ingaat, tref je daar een ruime vloer die geheel verwarmd is (en bovendien belegd met zacht tapijt), en na een of twee (drie desnoods) zielige mauwtjes krijg je bovendien ook nog een aantal snoepies toegeworpen, gratis en voor niks. Wel even uitkijken want Wamy kent deze plek ook en meent te denken dat hij het alleenrecht heeft op zowel vloer als lekkers, wat natuurlijk nonsens is.
Deze informatie hebben wij van Cera, die vast en zeker ook op dit moment weer bij de buuf binnen zit of ligt; wij hebben haar namelijk sinds haar ontbijt niet meer gezien.

Tevens maken wij gebruik van de gelegenheid om u te berichten dat een zogenaamde Kerstster zeer giftig kan zijn voor haarfabrieken, en dat ze dat zelf niet zo in de smiezen hebben. Mocht u er al één hebben aangeschaft, geef 'm dan vandaag nog weg aan iemand die geen katten heeft of ruil die rotplant in voor een pot met gewoon gras of desnoods een papyrus, maar dan wel graag onbespoten.

Einde bericht.

maandag 28 november 2016

Fabels!

Jongeheer Boezelmans:

Dit ben ik. Had net een muis gevangen en die mee naar huis genomen. Ja, doe ik altijd, prooi naar huis brengen, opdat mevrouw K. kan zien hoe knap en stoer ik ben.
Alleen is het dan wel oppassen geblazen omdat K. behoorlijk jaloers kan worden en mij mijn muis wil afpakken. Maar dat laat ik niet toe.
Hier had ze me bijna te grazen, maar snel daarna zat ik weer onder de tafel met mijn muis en dan kan ze er niet meer bij.



Toen ik de muis niet meer leuk vond omdat ie niet meer bewoog, mocht de Os ermee spelen. Eerst ben ik nog even blijven kijken, maar daarna ben ik weer naar buiten gegaan om nog meer muizen te zoeken. Nee, heb ik niet meer gevonden, helaas.

Mevrouw K. heeft laatst verteld dat er mensen zijn die soortgenoten van ons willen afschieten omdat ze teveel vogeltjes zouden vangen. Ik ben het daar niet mee eens.
Voor ons geldt trouwens dat we helemaal niet zoveel vogeltjes vangen. Sowieso niet zoveel levende diertjes, nee. Alleen af en toe voor de sport.
Wel, we krijgen namelijk elke ochtend een bakje gourmet gold, en tussendoor ook nog brokjes. Dus honger hebben we niet, nee. Wat ik afgelopen zomer heb gevangen? Nou, één keer een duif maar die bewoog al niet meer toen ik 'm op straat zag liggen. Ja, ik nam een stuk mee naar huis om indruk te maken op mevrouw K., maar ze trapte er niet in. Ik geloof dat het een vleugel was, maar weet het niet zeker.
Ja, verder heb ik een libel of twee gevangen. Een bruine en een rooie. En één muisje dus. Nee, dat was het geloof ik.
Oscar? Die heeft in het voorjaar een keer een klein vogeltje gevangen met veel geel. Nee, ik weet niet waar want zag 'm pas toen ie in onze huiskamer lag. Dood al, ja.
En ook een keer een muis die nog leefde. Mocht ik van hem niet mee spelen want hij wilde 'm opeten en heeft dat ook gedaan. Mevrouw K. is toen de kamer uitgelopen. Weer jaloers denk ik, ja.
Cera? Die heeft twee keer een muis gevangen en meegenomen naar onder onze eettafel. Ja, daar brengen we onze prooien altijd heen, want daar kan niemand je vangst van je afpikken. Inderdaad, lekker tussen die tafel- en stoelpoten want dat geeft bescherming.
Inderdaad, ook Cera eet haar muizen op, van kop tot staart.
Nee, ik niet, ik lus geen muizen. Heb ze ook nooit leren eten, nee.
Ja, Oscar en Cera wel. Dat komt omdat ze een tijdje op straat hebben geleefd, min of meer, en dan moesten ze wel wat gaan vangen als ze honger hadden en niet bij hun etensbakje konden.
Net zoals die poezen die in het wild leven omdat ze werden achtergelaten door domme mensen. Nee, die waren niet geholpen en kregen dus alsmaar kleintjes en die leerden ze ook weer jagen. Inderdaad, dan is het hek van de dam. Als je niet dagelijks je portie brokjes krijgt, moet je zelf je eten vangen, toch? Ja, zo is het maar net. Dus als er ergens teveel vogeltjes worden gevangen door onze soortgenoten, is dat de schuld van mensen, want die hebben niet goed voor die haarfabrieken gezorgd. Dus inderdaad, dat probleem moet worden aangepakt en er mag niet worden geschoten. Dat is mijn mening inderdaad, en die heb ik overgenomen van mevrouw K. omdat zij dat ook vindt. Ja, ze vindt ook dat het fabels zijn dat wij katten verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van veel vogels, en het opsluiten van alle huiskatten vindt ze een belachelijk idee, en ook daarmee ben ik het helemaal eens.

Iemand vergeten? Oh, Bohr! Ja, die was ook nog bij ons in juni.

En toen is ze bij haar mens gaan wonen op de Volkstuin, en daar waren heel veel muizen en daarvan heeft ze er een paar gevangen. En padden ook, ja. Nee, ik heb niet gehoord dat ze ze op at, ik kan me dat ook niet voorstellen want Bohr is erg kieskeurig wat eten betreft.
Ja, Bohr had het heel erg naar haar zin op die tuin, maar nu is haar mens weer op reis en is ze terug bij ons.
Het is inderdaad alsof ze niet is weggeweest, al was ze in het begin wel erg boos dat ze van haar tuin weg moest. Zou ik ook zijn, ja.

Kunnen we het hierbij laten? Al dat gepraat over muizen, ik word daar onrustig van. Moet nu nodig naar buiten, mag ik?

zondag 27 november 2016

Met ons gaat het prima!

Oscar:
Om te beginnen wil ik graag zeggen dat het mij persoonlijk ook spijt dat we zolang niet nieuwe berichten hebben gehad. Maar dat ligt niet aan mij, Boez of Cera, maar aan ons mens, mevrouw K. dus. Die zag het niet meer zitten omdat ze een schrijversblok had, zei ze. En verder moest ze ook nog veel in de tuin werken, zei ze. Twee excuses dus die kant nog wal raken, zeg ik nu. Maar gedane zaken nemen geen keer. En in elk geval ben ik blij te kunnen zeggen dat het goed met ons gaat. We zijn ondertussen 7 maanden ouder, dat wel. Maar verder geen klachten, nee.
Wat dacht u van een foto op deze plek, mevrouw K.? Dank u.

Ja, dat ben ik inderdaad. Een stukje afgeslankt, maar dat is hier slecht te zien. Het was op een warme dag, dat weet ik nog goed. En ik kan het zien omdat ik hier onder een struik ben gaan liggen. De lavendel ja, die bedoel ik. Moet de oortjes beschermen, heh? Tegen de felle zon inderdaad, hoewel die op dit moment niet scheen. Dan vraag ik me toch af waarom ik daar was gaan liggen. Misschien dat ik moe was? Uiteraard van het harde werken. Ik ben namelijk nog steeds tuinopzichter en dat werk brengt een hoop verantwoordelijkheid met zich mee. Vandaar dus ja. Hebt u nu nog even een foto van de Boez?

Ja, dit is 'm. Van wanneer zijn deze kiekjes? Ah, augustus. Wel, dan was Boez aan het libeljagen. Dat lukte hem aardig, want hij heeft er een zooi gevangen. Maar alleen als ze vlak voor zijn neus langs vlogen, meen ik me te herinneren. Hebt u daar nog een foto van?










Deze bedoel ik niet, ik bedoel die ene waarop ie sprong. Oh, de fotograaf was dus te laat. Nou, fraai is dat.
Nee, meer kan ik niet vertellen over dit plaatje. Boez is niks veranderd, nee. Nog even jeugdig en brutaal inderdaad. Maar tegenwoordig slapen we wel samen op het grote bed. Ja, ik heb veel moeite moeten doen om zijn toestemming te krijgen om erbij te mogen, op dat bed. Dat is een verhaal apart en vertel ik later nog wel.
Heeft u ook nog een foto van Cera om het compleet te maken, dit bericht? Fijn.
















Nou, staat ze wel erg klein op, heh? Helemaal achter ook nog. Ja, ik weet nog goed dat Cera bijna elke avond zoek was. Dan kwam ze gewoon niet thuis om te eten. We hebben heel wat keren met u lopen zoeken, de Boez en ik, en dan vonden wij haar niet. Maar dat is ook een verhaal op zich.
Bent u niet iemand vergeten, mevrouw K.? Ja, ik bedoel Bohr, want die logeert weer bij ons toch? Oh, heeft u nog geen foto's van. Ja, ze is alweer aardig gewend, en heeft ook al menig keer tegen geblazen als ik te dichtbij haar kwam. Nee, ik wilde haar dan gewoon een kopje geven, maar daar is ze niet van gediend.
Had ik nog een vraagje aan u, mevrouw K. Kunt u een nieuwe kopfoto plaatsen? Ja, de huidige foto is wel goed, technisch gezien, maar ik vind Cera er maar raar opstaan. Vandaar dus. Nee, er is geen haast bij, maar voor de Kerst zou toch wel leuk zijn.
Zijn we dan verder klaar voor vandaag? Goed, dan mag u me nu vertellen wat de pot schaft, want het is ondertussen al aardig donker en u weet wat dat betekent, toch? Nou dan!