Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 30 november 2013

Zomaar een foto


Rollen omgedraaid

Wij gingen met Oscar naar de Parallelstraat om het bijzondere wielhuis dat daar staat geparkeerd nog een keer goed te gaan bekijken. Helaas was de deur weer in de wagen teruggezet, en dus kon Oscar het fraaie interieur niet nogmaals inspecteren.
Echter, doordat nu blijkbaar de ramen netjes waren opgepoetst, kon onze fotograaf deze keer een vrij heldere foto maken van de binnenkant van de oude Snoek, en zo kunnen wij u laten zien dat de bekleding van de voorstoelen wel héél bijzonder is! Inderdaad: spijkerjasjes!


Oscar had dus groot gelijk toen hij laatst ruim de tijd nam om de binnenkant van dit wielhuis te bekijken en te besnuffelen!
Deze keer waren de rollen omgedraaid en moest de haarfabriek op de fotograaf wachten.









En daar de achterruiten nog niet waren gelapt, was het moeilijk een duidelijke foto van de, eveneens zeer fraaie, achterbank te maken.




vrijdag 29 november 2013

Iemand moet het doen!

Het klopt dat dit altijd Japekop's plek was, vooral als het tegen etenstijd liep. Maar hij is er dus niet meer en daarom probeer ik maar zijn belangrijke werk over te nemen, iemand moet het tenslotte doen, heh?
Ja, want mevrouw K. is tegenwoordig een beetje slordig met onze etenstijden. Geen idee hoe dat komt, maar ik vermoed dat het is omdat niemand haar er meer op wijst dat het uur G (Gourmet - red.) is aangebroken, en misschien komt het ook wel door de steeds vroeger intredende schemer. Je zou denken dat ze dan juist de maaltijden wat vroeger zou serveren, maar nee dus, de tijd schuift steeds verder op naar achteren en niemand die daar wat van zegt of er iets aan doet.
Vandaar dus dat ik de taak van Japekop op mij heb genomen, de leuning van de bank bezet op het G-tijdstip en daar niet meer vanaf kom voordat mevrouw K. naar de keuken gaat om onze bakjes te vullen met een hapje zacht, tongstrelend voer.
Ik kan u tevens tot mijn grote tevredenheid meedelen dat de voor mij nieuwe taak zijn vruchten begint af te werpen en dat geeft mij dan weer wat meer vertrouwen in de toekomst, al blijven de porties kleiner dan we gewend waren omdat K. het nodig vindt dat we afvallen. Nee, daar heb ik nog steeds niets op gevonden, helaas.

donderdag 28 november 2013

Jachtpauze

Wamy:
U ziet, mevrouw Katblad, ik ben ook wel eens gewoon rustig en lief. Dat ik dus effe niet op brokjesjacht zeg maar ben.
Het is namelijk zo dat mijn mens daar een eindje verderop staat te kletsen, en ik wacht tot zij het sein geeft want dan gaan wij gezamenlijk naar huis.
En het is namelijk ook zo dat in het geval wij gezamenlijk naar huis gaan, wij na binnenkomst altijd lekkers krijgen. Dat weet ik zeker ja, want dat is bij ons gewoonte. Vandaar ook dat ik op dit moment even van een brokjesjacht afzie, begrijpt u? Soort van jachtpauze, ja.

Maar mocht het nu zo zijn dat ik straks nog een gaatje vind in mijn volle agenda, kom ik graag nog even bij u langs. Het is dan misschien wel handig als u op dat tijdstip net even boodschappen gaat doen, uw bed gaat verschonen, de was ophangen of een andere bezigheid op enige afstand van de keuken aanvangt.
Ik schat dat ik zo'n minuut of drie nodig heb, want dat is 1 minuut per voerbakje. Ja, dat red ik met gemak.
En zorgt u er dan voor dat de jongens ook net even "uit" zijn? Of dat u ze mee naar boven neemt om te helpen met het bed of de was? Mooi, dan spreken we af voor over een uurtje, tenzij er iets tussen komt natuurlijk. Mijn drukke agenda, inderdaad.

Niet veel wijzer geworden

Aan een struik in de Parallelstraat zat een zeer interessante geur, vond hij. Reporter Oscar vroeg daarom permissie om één bepaalde tak aan een grondig onderzoek te onderwerpen.
"Nou, vooruit dan maar", zei mevrouw Katblad, "maar wel een beetje snel, heh?"
Het was namelijk nogal frisjes en de fotograaf had last van kouwe klauwen, om het maar zo te zeggen.













Het onderzoek (of de zogeheten inspectie) begon.
Os kwam traag op gang maar ging zeer zorgvuldig te werk.












Want het ging hier blijkbaar om een zeer bijzondere geur.












"Heeft u nog even, mevrouw K.?"
Nou, nog heel even dan.
"Maar wel opschieten, heh Os?"
Tuurlijk.











Mevrouw K. begon nu erg ongeduldig te worden, maar Oscar had nog even wat langer nodig.

Tjongejonge!

Zo Os, en wat heb je nu ontdekt? Veel verschillende geuren? Van wie? Wanneer? Goed of slecht volk? Bekenden of vreemdelingen?
Je moet het nog even op een rijtje zetten? Geen conclusies getrokken?
Je bent eigenlijk niet veel wijzer geworden?
Tjongejonge. En dat noemt zich topreporter...






Opgesloten en boos

Monster heeft niet zo veel geluk met de meisjes in zijn straat. Eerst verhuisde de kittige Mini, maar gelukkig kwam er al snel een nieuw lekker ding voor in de plaats: Anijs, die er ook mocht wezen. Helaas is zij deze zomer ook vertrokken, en nu woont Monster dus weer helemaal alleen in het tweede deel van de Parallelstraat. Maar, al zien wij hem nooit overdag in de Parallelstraat of daarbuiten, wij weten uit betrouwbare bron dat hij regelmatig 's nachts op strooptocht gaat; wellicht ontmoet hij dan andere, aantrekkelijke dames.


De enkele keren dat wij hem achter zijn raam zien zitten, kijkt hij altijd erg ontstemd, of eigenlijk gewoon boos. Maar dat komt waarschijnlijk doordat hij op dat moment zit opgesloten en onze reporters onderwijl aan zijn struikjes lopen te snuffelen.










Hij houdt ze heel goed in de gaten en probeert te zien waar ze allemaal met hun bemoeizuchtige snuitjes inzitten en let op of ze niet hun nagels ergens inslaan.













Het grappige is dat de reporters zich meestal niet bewust zijn van het feit dat ze door Monster in de gaten worden gehouden; ze hebben het veel te druk met hun snuffelwerk, vergeten naar boven te kijken en zien hem zodoende dus ook niet zitten. Gelukkig hebben wij een oplettende fotograaf in dienst.

woensdag 27 november 2013

Fris en tiptop

Laatst zagen wij Gizmo bij het Zooiplein. Haar mens stond daar te kletsen met andere mensen, en dus probeerde Giz de tijd stuk te slaan met wat klooien en zooien.











Nadat Giz haar nagels had bijgewerkt aan het stammetje van het jonge boompje waar zij naast zat, begon zij met het schoonmaken van haar gebitje aan de takjes van een struikje.
En zo kwam het dat Gizmo uiteindelijk helemaal weer fris en tiptop mee naar huis huppelde toen haar mens uitgepraat was.
En thuis? Wel, daar kreeg ze natuurlijk een snoepje als beloning voor haar geduld...

zondag 24 november 2013

Mijn werk gaat altijd vóór

Oscar:
Nee, ik hoef geen column, maar wil wel af en toe mijn zegje doen. Zoals nu dus.
Soms treden er wel eens misverstanden op tussen mij en mevrouw K., maar in dit geval neem ik het haar niet kwalijk omdat zij een tijdje niet helemaal toerekeningsvatbaar was. Inderdaad, het afscheid van eerst mevrouw Troy en toen ook nog Japekoppie bracht haar van haar stuk, en daardoor zag zij de dingen niet zo helder meer. Ik zal het u uitleggen. By the way: op bijgaande foto verken ik het tuintje van Myo en zijn concubine Mickie. Ja, dit terzijde, hoewel u hieruit kunt afleiden dat ik nog wel degelijk in de Hoftuin kom, als verkenner en inspecteur zijnde, en als reporter dus ook, ja.

Laatst ging ik inderdaad niet mee deze zelfde tuin in, omdat ik al wist dat er diverse leden van de partij Hof is Vol rondliepen, en dat zij bovendien slecht gehumeurd waren. Nee, waarom kan ik u niet vertellen, maar het was zoals het was.
U moet namelijk weten dat ik al in de vroege ochtenduren begin aan mijn rondes, en dan reeds zelfs voor het ontbijt, weet welke soortgenoot waar zit en in welke bui hij/zij is. (Klopt, want Oscar gaat altijd nog even voor het ontbijt naar buiten vanwege de hoge nood - hij houdt namelijk niet van plassen op de bak - en knoopt daar dan gelijk een eerste verkenningsrondje aan vast. - red.)

Als wij dan later als groep naar de Hoftuin gaan, weet ik dus al precies wat daar gaande is, en voor mij, als verkenner zijnde, heeft het vervolgens geen enkele zin om me in die tuin te begeven als die gasten van de partij daar zitten omdat ik dan toch op dat moment niet goed mijn werk kan doen. Bovendien voel ik er niks voor om me in elkaar te laten slaan of een gevecht aan te gaan als dat niet nodig is (zie ook het handboek voor verkenners van Japekoppie). Ik ben tenslotte reporter en verkenner, en heb er derhalve geen enkel belang bij om ruzie te gaan schoppen of één of andere idiote territoriumstrijd aan te gaan.
Bijgaande foto's zijn dus gemaakt op een tijdstip waarop er geen Hofbewoners buiten liepen. Ik kon toen op mijn gemak de tuin van Myo en Mickie onderzoeken zonder dat er het gevaar was om daarbij lastig gevallen te worden. Ja, ik was inderdaad al eerder op de dag hier geweest en wist wat ik kon verwachten, want daar ben ik tenslotte reporter voor.
Ik hoop dat ik duidelijk heb gemaakt waarom ik de dingen doe zoals ik ze doe, en dat ik nooit met krassen op mijn neus terugkeer op de redactie. In tegenstelling tot de Boez, inderdaad. En dat ik geen lafaard ben maar mijn belangrijke reporterswerk voorrang geef boven politieke issues, zeg maar. Heeft u dit genoteerd?

Redactie:
Helaas heeft Japekoppie zijn handboek voor verkenners niet meer kunnen publiceren, maar wij zullen ervoor zorgen dat het, om hem te eren, alsnog uitgegeven zal worden.

Geen lellebel!

Ten eerste wil ik mevrouw Katblad graag bedanken voor haar bereidheid mij mijn eigen column te gunnen. Ik heb namelijk best wel vaak iets op mijn hart en ben bovendien wat serieuzer dan collega de Boez, wat de diversiteit qua toon en sfeer in het Katblad alleen maar ten goede kan komen. Dat is inderdaad mijn mening. En dit gezegd hebbende, ga ik ten tweede dus nu maar gelijk van start.

Ik word door veel mensen als "lellebel" aangeduid, louter en alleen om het feit dat ik graag aaien en knuffels in ontvangst neem van zowel bekende als onbekende mensen. Dit doe ik echter niet alleen om aan mijn eigen gerief te komen, maar omdat ik naast het "nemen" vooral het "geven" belangrijk vindt. Veel mensen vinden het namelijk heel plezierig om in mijn zachte vacht te mogen kroelen, denken bovendien, doordat ik hen daartoe uitnodig, dat ze speciaal zijn en voelen zich zelfs in enkele gevallen uitverkoren, vooral als ze zelf geen haarfabriek in huis hebben. En zo is de cirkel rond en inderdaad, een perfect voorbeeld van een win-win situatie. Kunnen we dan bij deze afspreken dat het woord lellebel vanaf nu niet meer aan mijn persoon wordt gekoppeld? Mooi zo.
Ik denk overigens dat ik een beetje verliefd ben op Oscar. En die liefde voor hem komt meestal in mij boven als we samen op de bank zitten: hij rechts van mevrouw K. en ik aan haar linkerzijde. We ontmoeten elkaar vervolgens in de buurt van K.'s knieën, en dan kan ik mezelf niet meer goed inhouden. Ja, ik word op zo'n moment overspoeld door heel veel genegenheid voor hem en strijk daarom met mijn wangen langs de zijne. Hij sluit dan zijn ogen en duwt zachtjes terug met zijn snuit, dus het lijkt me dat de genegenheid wederzijds is. Daarna vind ik het nog prettig om even het plekje tussen zijn oren te wassen. Nee, niet omdat hij daar vies is maar omdat ik me niet meer onder controle heb. Ja, dat zijn heerlijke momenten waar we allemaal van genieten, ook mevrouw K. Alleen de Boez dus niet. Nee, die vindt het niet leuk als wij zo close zijn. Misschien is hij ook wel jaloers omdat wij zo knus met K. op de bank zitten en hij niet. Ja, hij zou er best nog bij kunnen maar wil dat dus niet. Hoewel, ik weet niet of ik dat zelf nu wel zo leuk zou vinden.
In elk geval gaat de Boez dan meestal enigszins aangeslagen naar boven, in zijn eentje, en daar wacht hij totdat K. naar bed gaat en hij bij haar onder het dekbed kan kruipen. Daar blijft hij gemiddeld een half uur liggen en daarna zoekt hij een andere slaapplek.
Nee, ik slaap niet bij Oscar maar bij de Boez. Hoewel niet echt bij hem, maar wel in dezelfde kamer, ook bij K. dus. Ik heb op dit moment geen vaste plek, want door het vertrek van eerst mevrouw Troy en toen ook nog Japekoppie, kan ik maar moeilijk mijn draai vinden. Dat geldt trouwens ook voor de Boez. Wij wisselen regelmatig van stoel, bed of kussen, maar het liefst slaap ik op het tafeltje voor het raam, want daar kan ik goed naar buiten kijken, naar de Katbladstraat dus. Ja, u moest eens weten wat er 's nachts allemaal voorbij komt door die straat. Maar goed, de Boez slaapt daar dus ook graag, en zo komt het dat we wel eens mot hebben, maar hij is de baas. Dat zegt hij, ja.
Nee, Oscar ligt altijd beneden op dezelfde plek: zijn kussentje. Dat is inderdaad tegen de kachel aan maar die gaat 's nachts uit. Boez slaapt ook wel eens beneden bij Oscar, maar dan in de stoel, en dan ga ik graag op het grote bed bij mevrouw K. liggen.
Ja, mijn verhaal wordt inderdaad een beetje warrig, maar dat komt ook doordat de situatie op dit moment een beetje onduidelijk is; we moeten er allemaal nog heel erg aan wennen dat we nog maar met drie zijn.
Er was nog iets wat ik wilde vertellen maar ik ben vergeten wat dat was.
Ja, ik zal me de volgende keer beter voorbereiden, maar alle begin is nu eenmaal moeilijk aan daar mag u best een beetje rekening mee houden.
Wilt u me overigens niet meer onder mijn kin aaien? Ja, daar zit een vervelend korstje waar ik een beetje last van heb. Krentenbaard, zegt u? Nee toch?

Op tijd erbij zijn

In het kader van "op tijd erbij zijn", daarbij in aanmerking genomen dat Japekop een paar weken terug onverwacht ernstig ziek werd en zijn broer Charli nu ook allerlei vage klachten heeft, zijn wij met de buuf en de oudste zoon van TT naar de dierenarts gegaan.

Charl had al wat langer klachten, is ook alweer zestien jaar, en daar haarfabrieken altijd te laat aangeven dat ze wat mankeren, was het hoog tijd voor een bloedonderzoek.

De belangrijkste klachten waren:
regelmatig braken, minder eetlust, vrij veel drinken, af en toe langere tijd voor zich uit staren (buuf noemt dat mediteren) en klaaglijk mauwen, ook midden in de nacht.

U zou de indruk kunnen krijgen dat Charli hier werd gemarteld, en dat was ook zo.

Met behulp van een thermometer, om precies te zijn.

Wel, het bloedbeeld was niet verontrustend, al was het "ureum" op de grens van het toelaatbare, maar dat zie je meer bij katten van die leeftijd.
De weegschaal toonde dat Charl sinds zijn vorige bezoek zelfs een paar onsjes was aangekomen en nu aardig (met 5.2 kilo) op gewicht is. Niet (meer) afvallen is in elk geval een goed teken.
Maar die klachten dan?
Het kan zijn dat Charli last heeft van een haarbal, dus daar werd een pasta voor meegegeven. Verder moet hij voorlopig op licht verteerbaar voer, in elk geval tot hij zich weer beter voelt. Geeft dat geen resultaat dan moet er nog een urine-onderzoek volgen.
En dat mauwen midden in de nacht?
Wel, mevrouw Troy had last van Katzheimer en vertoonde hetzelfde gedrag, en Charl is immers haar zoon? Dus het zou zomaar kunnen dat ook hij af en toe in de war is; gezien zijn leeftijd behoort dat zeker tot de mogelijkheden.
De buuf gaat aan de slag met de pasta en aangepast voer, en verder is het afwachten. Uiteraard leeft de redactie van het LKB zeer met haar en Charli mee. Beterschap, Charl!

zaterdag 23 november 2013

Soms loopt het anders af

Laatst was het weer zover.
Wamy had zijn slag al geslagen (resultaat: 3 lege voerbakjes) maar zat gevangen.
Hoezo?











Deze keer was het Oscar die de weg naar buiten min of meer blokkeerde. Als de Wams nu het lef zou hebben om toch door het luik te gaan, kreeg hij vast en zeker een pak slaag van de Os.
Maar zover kwam het niet.










Wamy had namelijk meer geduld dan Oscar en bleef wachten tot Os het zat was en naar buiten ging. Dat duurde overigens niet gek lang, hooguit een minuut of vier.

Maar soms loopt het wel eens anders af.
Zoals vanmorgen.
Wams had weer lekker zitten knabbelen toen opeens de Os en Boez van buiten naar binnen kwamen. Os liep naar het voerbakje in de keuken toe en trof daar de Wams (in elkaar gekropen in een poging zich onzichtbaar te maken) aan. Boez was ondertussen naar het voerbakje in de huiskamer gelopen.
Wamy ontsnapte weliswaar aan de klauwen van de Os, maar tijdens zijn vlucht naar buiten werd hij op zijn rug gesprongen door de attente Boez, die hem dus wel wist te raken. Hoop lawaai door het beiden uit de bocht vliegen, verschoven vloerkleden en deurmat, ontzette knopjes van het luikje, losse plukken vacht in de gang. Oscar stond ondertussen zijn brokjes te tellen.

vrijdag 22 november 2013

Nieuw "afvalbeleid"

Cera:
Mevrouw K. heeft ons op rantsoen gezet. Dat betekent dat de bakjes met brokjes minder vaak worden bijgevuld en de inhoud, althans de smaak ervan, ook langzaam verandert. Dat is allemaal omdat we te dik zouden zijn.

Hier ziet u mij gillen omdat ik het niet eens ben met het nieuwe rantsoenerings- en afvalbeleid.





En omdat het winter aan het worden is en we daarom vaker lekker uitslapen of meer tussendutjes doen, is dat ook een reden om ons minder eten te geven, aldus mevrouw K. Want we zouden op die manier dus minder energie gebruiken, beweert ze. Ze houdt dus gewoon geen rekening met het feit dat we juist bij koud weer meer vet nodig hebben op onze ribbenkast. Ter bescherming, ja.

U ziet mij hier schelden op K. omdat dat mens niet wil horen wat ik te vertellen heb.



Nu het buurmens het luik van Charli vaker op slot doet zodat ik daar niet meer kan bijsnacken, wordt mijn situatie alsmaar nijpender. En ik durf te wedden dat Os en Boez er net zo over denken, nee, ik weet het zeker.

Hier ziet u mij harken met mijn poot in een poging om mijn nagels in haar trui te slaan, haar dan naar mij toe te kunnen trekken zodat ik in haar oren kan schreeuwen want dan luistert ze misschien eindelijk eens een keer naar me!



Jawel, er liggen inderdaad nog wel een aantal brokjes in mijn bakje, maar niet van het soort dat ik het liefst eet. Daarom heb ik ze ook laten liggen inderdaad, en ook omdat ik zou afvallen van die zogenaamde light-brokjes, die ze overigens bij de dierenarts heeft gehaald. En afvallen vind ik in deze tijd van het jaar echt niet verstandig.

Hier ziet u mij overigens even uitrusten van mijn scheldpartij en het harken naar haar trui, maar wees er maar zeker van dat ik straks de draad weer oppak. Want ik ga door tot ze overstag gaat en me geeft waar ik recht op heb. Zo niet dan sla ik mijn nagels straks buiten op straat gewoon in een vuilniszak; ik weet heus nog wel hoe dat moet. Dat is dan mijn nieuw "afvalbeleid", heh? Zo is dat en daar laat ik het voor nu maar bij.

Afgekeurd

Oscar heeft laatst een middelgroot wielhuis geïnspecteerd. Vooral het dak had zijn aandacht.
Helaas heeft onze reporter dit wielhuis moeten afkeuren, en wel om de volgende redenen:

- Er was geen voorziening voor een voetenbad of ijsbaan op het dak.
- De antenne was niet goed bereikbaar (dus kan niet door haarfabrieken worden gemarkeerd).
- Er was geen geschikte plek die kon dienen als zonneterras of uitkijktoren.
- De trap bovenop het dak had te dunne treden om er goed op te kunnen balanceren, was dus zodoende ongeschikt voor gymnastiekoefeningen.

U ziet op bovenstaande foto hoe Oscar teleurgesteld naar beneden komt om zijn rapport in te dienen bij mevrouw K.
Wij zullen nu (op aanraden van inspecteur Oscar) de eigenaar verzoeken dit waardeloos wielhuis uit de Katbladstraat te verwijderen.
Het is maar dat u het weet.

donderdag 21 november 2013

In een flits

Wij hebben eindelijk Snoesje weer eens gezien, al was het slechts in een flits. Dat kwam doordat zij grote haast had: haar blafbeesten waren al een eind vooruit, Snoes was thuis blijkbaar nog even opgehouden en moest nu de vaart erin zetten om hen in te halen en leiding te geven.
Wij wilden u dit belangrijke bericht niet onthouden.

Vreemde objecten in Katbladstraat

Reporter Boez is zomaar geheel zelfstandig in zijn uppie op verkenning gegaan. Dat was in de Katbladstraat, vlakbij de Muizentuin.
Boez stuitte eerst op een goedgevulde fietstas met een zeer bijzondere geur. Toen hij dit vreemde aroma had geanalyseerd, ging hij naar een volgend, erg interessant object.







Inmiddels waren de andere twee reporters ook op deze spannende plek gearriveerd. Zoals u ziet betrof het een grote container met een hoop zooi erin.
Geen van de reporters had echter de behoefte de inhoud van de bak aan een onderzoek te onderwerpen; ze hielden het bij wat sporenonderzoek.
Natuurlijk had mevrouw Katblad wél belangstelling voor de inhoud van de bak, zij is nu eenmaal zeer nieuwsgierig en hebberig aangelegd.
Helaas, er zat niets van haar gading in de container; het betrof hier hoofdzakelijk onbruikbaar bouwafval en er zaten geen nette plankjes, leuke tegeltjes of emmers waarin zij plantjes zou kunnen zetten tussen.
Wel, container 656 kan dus wat ons betreft afgevoerd worden.

Op weg naar de redactie vond de Boez nog een interessant object: een lange fietskabel waaraan eveneens zeer merkwaardige geuren kleefden. Wij zagen hem zelfs even flemen; iets wat de Boez niet zo gek vaak doet.
Na het opsnuiven van de diverse luchtjes voelde de Boez zich erg vermoeid en ging hij naar huis om bij te komen en al zijn indrukken te verwerken, maar dan wel onder het genot van een snoepstaafje met zalmsmaak.

woensdag 20 november 2013

Pleininspectie min of meer geslaagd

Cera ging laatst mee naar het Zooiplein om daar het groen te verkennen. Ze begon met de klimop, die het overigens weer prachtig doet.
Elk uitstekend takje werd door Cera zorgvuldig besnuffeld, en de diverse, verschillende geuren werden door haar zorgvuldig geregistreerd.





















Oscar was ook mee, maar wilde niet gaan verkennen voordat zijn vriend de Boez ook op het Plein was gearriveerd. Boezelmans werd helaas door "iets" opgehouden, en het was nog maar de vraag of hij überhaupt nog naar het Plein toe zou komen. Een nadere toelichting kunnen wij hierbij echter niet geven wegens gedane beloften (aan jongeheer Boezelmans).






Cera ging ondertussen gestaag door met haar inspectie. Toen zij klaar was met de buitenste takken, dook zij wat dieper de klimop in. Waarschijnlijk rook zij daar nog veel meer interessante geuren, want ze werd totaal in beslag genomen door haar onderzoek. En daardoor had ze niet in de gaten dat Oscar haar gezelschap kwam houden.






En zodoende dus schrok Cera zich te pletter toen de Os onverwachts naast haar opdook.
Uiteraard zette Cera direct haar protestmachine aan, maar Oscar is daaraan gewend en trok zich derhalve niets aan van haar scheldpartij. Daarbij kwam dat ook hij onmiddellijk geïnteresseerd raakte in de o zo bijzondere geuren die aan de klimop kleefden.






Cera, die eigenlijk het liefst in haar eentje werkt, was verderop gelopen naar een kuip met, jawel, Nepeta. Nog lekker groen, niet zo gek jong meer, maar toch de moeite waard om aandacht aan te besteden. Dus dat deed zij dan ook.








Oscar was naar de andere kant van het Zooiplein gegaan, waar ook een aantal kuipen met planten stond die nodig gecontroleerd moesten worden.
En toen?











Toen kwam toch nog de Boez aanhobbelen, alleen ging hij niet verder dan het hek.
Daar heeft hij een poosje lopen klooien tot we weer terug naar de redactie gingen.









En de winnaar is?

Nu het buiten een stuk kouder wordt, moeten onze haarfabrieken regelmatig binnen even komen opwarmen. De stoel naast de laptop is daarbij favoriet bij de jongens, en zo ontstaan er soms wrijvingen tussen die twee.
Vlak voordat deze foto werd genomen, zat de Boez op de rand van de tafel naar beneden, naar zijn vriendje dus, te meppen. Os deed tijdens die aanval slechts zijn ogen dicht en vertrok verder geen spier, vastbesloten om zijn plekje niet af te staan. De Boez mocht van K. best wel op de tafel naast de laptop liggen maar droop tenslotte toch chagrijnig af. Os had gewonnen.

dinsdag 19 november 2013

Watervrees overwonnen

De Boez heeft nooit zo van natiigheid gehouden (en nog niet), maar af en toe voelt hij zich erg eenzaam (zeg maar) als hij op het grote bed ligt. Immers: tot een aantal weken terug lag hij daar altijd in gezelschap van Cera, mevrouw TT en Japekoppie, nu is het er erg stil met alleen maar Cera, met wie helemaal geen lol te beleven valt. Want zodra hij een geintje met haar wil uithalen, scheldt zij hem uit. En daarom dus gaat de Boez vaker "uit", zelfs in de regen, om zijn vriendje Oscar op te zoeken.

Ja, Os is inderdaad altijd buiten, regen of niet, maar daarover vertelden wij u al vaker.



Os heeft trouwens een nieuw schuilplekje gevonden. Niet helemaal waterdicht, maar dat deert hem blijkbaar niet.

Wel, nu gebeurde het volgende.





Oscar had de Boez naar buiten zien komen en was direct druk aan de gang gegaan met het markeren van "zijn" schuilplek. Gaf hij daarmee aan dat hier geen plaats was voor zijn vriend?
Boez kon er natuurlijk sowieso niet bij wegens gebrek aan ruimte en bleef in vertwijfeling staan terwijl de regendruppels gestaag op zijn rug neervielen.
Het was duidelijk dat Oscar niet bereid was om van zijn balk te springen om wat lol te gaan trappen met zijn maatje.


De Boez had dus zijn watervrees overwonnen, maar toen bleek dat daarbuiten helemaal niks te beleven viel, keerde hij om en liep teleurgesteld terug naar de redactie.
Gelukkig had mevrouw K. zijn dappere poging gezien en vastgelegd, en beloonde zij de Boez met het gooien van een paar snoepies door de kamer. Dat was ook best wel om te lachen.