Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 26 februari 2018

Ik ben er ook nog!

Cera:
Voor wie mij misschien vergeten was: ik ben Cera en ben er ook nog bij het Katblad! Al moet ik toegeven dat ik flinke dagdelen bij de buuf zit omdat die lekkere snoepjes voor mij koopt en het bij haar rustiger is dan bij het Katblad.
Maar ik kom elke middag wel weer op tijd voor het eten thuis, al ging dat afgelopen zomer nog wel eens mis, maar waardoor dat kwam leg ik later nog wel eens uit. Deze foto werd genomen rond mijn verjaardag, toen ik 13 jaar was geworden. Dat betekent inderdaad dat ik a.s. zomer 14 wordt.
Ik heb helaas niet zoveel tijd en energie meer om echt reporterswerk te doen maar maak me nuttig door stoelen te testen, zoals deze, die mevrouw K. bij de Kringloopwinkel had gekocht. Ik lag graag op deze stoeltjes, vooral ook omdat ze op een leuke plek in de Kruidentuin stonden en ik vanaf deze positie mevrouw K. in de gaten kon houden als ze in de tuin aan het werk was. Bovendien had ik daar geen last van Boez en Os, die nogal eens de behoefte voelen mij te pesten omdat ze weten dat ik daar niet goed tegen kan.
Ja, ik ben dus afgelopen zomer af en toe wat nachtjes weggebleven, en soms ook nog de ochtend daarna. Daarmee bracht ik mevrouw K. tot wanhoop, maar dat is haar probleem. Mijn probleem is dat ik, als ik volgevroten bij de buuf vandaan kom, niet direct de behoefte heb om huiswaarts te keren, vooral niet op zwoele avonden als er allerlei leuke, stoute jongens in de Kruidentuin rondlopen. Wie ik daarmee bedoel? Nou, die ongecastreerde Grote Snor bijvoorbeeld, en Wamy uiteraard, maar ook die kleine Rooie, Monster, en een witte, langharige van de overkant van de Gevaarlijke Weg. En dan nog een paar nieuwe gasten over wie ik nog niet zoveel te weten ben gekomen, en mevrouw K. ook nog niet.
Ik heb het dus eigenlijk op mijn manier best wel druk, al zegt K. dat ik al een ouwe taart begin te worden, net als zij.
En dan hebben we ook nog Bohr te logeren sinds begin november. Daar heb ik verder niet zo'n moeite mee, behalve dan dat ze doet alsof het bij ons een deftig hotel is. Nee, ik ga dat verder niet uitleggen want anders vinden ze me behalve een viswijf ook nog een roddeltante, en dus pas ik daar voor. En met uw welnemen laat ik het hier bij voor nu, dan zien we later wel weer verder. Oké?
Dan ga ik nu naar boven om een lekkere slaapplek in te nemen. Ik heb namelijk begrepen dat mevrouw K. nu eindelijk ook de radiator boven heeft opengedraaid, zodat we vannacht niet meer met zijn allen op een kluitje op haar bed hoeven te liggen om het nog een beetje warm te hebben.
Ja, ik denk dat K. zelf ook wel blij zal zijn als ze wat meer ruimte krijgt, zodat ze lekker onder haar dekbed kan draaien als ze daar behoefte aan heeft, en niet steeds al die kilo's kat van zich af hoeft te duwen. Mag ik nu gaan? Dank u!

zondag 25 februari 2018

Japekoppie verscheen in een droom

 Boez:
Het is alweer een tijd geleden dat ik mocht vertellen op onze blogspot-pagina. Oftewel in onze eigen krant, het Leidsch Katblad. Ik zal maar niet uitleggen wat de oorzaak daarvan is, want dat is aan mevrouw Katblad die daarover kan vertellen, al zal ze dat waarschijnlijk niet willen.
Wel, ik pak de draad maar weer op, al zijn we met zijn allen dus wel ondertussen weer een jaar ouder geworden. Nee, er is niet veel veranderd en gelukkig zijn we nog steeds gezond, al worden we deze zomer al tien jaar, maar dan heb ik het over de Os en mijzelf.
Ik kan wel stellen dat Os en ik nog steeds elkaars beste vriendjes zijn, al hebben we wel eens mot. Dat ligt dan uiteraard niet aan mij, want ik heb met iedereen altijd het beste voor, en vooral met de Os. Mevrouw Katblad vindt dat ik hem wel vaak uitdaag en lastig val, maar dat is omdat ik nou eenmaal graag de aandacht trek en daarnaast wat last van ADHD heb, terwijl mijn vriend Oscar dus de rust zelve is, niet van gedoe houdt en het liefst zijn eigen gang gaat. Ik hou er dus van om vaak spelletjes te spelen en chaos te veroorzaken, maar Oscar is wat meer autistisch, heeft behoefte aan een vaste structuur en vaste gewoontes, waarbij ik hem dus graag stoor omdat ik dat allemaal onzin vind.
Op de foto hierboven liggen we samen te loeren in de Kruidentuin. Daar is in deze tijd van het jaar niet zoveel te beleven omdat er maar weinig rondvliegt en je je niet echt leuk kunt verstoppen vanwege de kaalheid, zeg maar.
Maar omdat Oscar de tuinopzichter is daar, is hij altijd heel serieus op zoek naar nieuwe dingen of zaken die niet kloppen, en dat interesseert mij dus geen biet om het maar zo te zeggen. Ik wil vooral lol maken en aandacht trekken. Ik kan niet wachten tot het weer voorjaar is. En voor nu laat ik het daar even bij en geeft het woord aan Oscar.



 Oscar:
Ik neem mijn taak zeer serieus en controleer elke dag de stand van zaken in de tuin. Zo ben ik hier bezig met het inspecteren van de takken van de Moerbei en de klimmogelijkheden in deze boom. Die zijn inderdaad nog in orde, al is het nog een kale boel.
Ik heb sinds het vorig jaar dus heus niet stil gezeten maar ben gewoon doorgegaan met mijn werk. Dat mijn tuininspectieverslagen niet in het Katblad verschenen is niet mijn schuld en dus kan ik daar niks aan doen.Uiteraard heb ik mevrouw Katblad diverse keren verzocht toch vooral te blijven schrijven over onze ervaringen in ons zo belangrijke kattenleven, maar op de één of andere manier kon ze dat niet opbrengen wegens een verstoord energieprobleem bij haarzelf, en dus niet bij mij, en ook niet bij Boez of Cera. Wij hebben namelijk nooit problemen van dien aard omdat we ons niet en never druk maken over de toekomst of over het verleden, want we leven in het heden en dat is de enige manier om je te handhaven en blij te blijven. Daarbij is het natuurlijk wel van belang dat je dagelijks je brokjes en je Gourmet-mousse krijgt, maar dat spreekt vanzelf.


Boez:
Het schijnt nu dat mevrouw K. heeft gedroomd in haar slaap, en dat wijlen Japekoppie tot haar verscheen in deze droom.
En hij sprak haar boos toe omdat ze ZIJN katblad al zo lang had verwaarloosd, en dat ie dat stom vond en graag wilde dat ze weer ging schrijven. Want al was hij er niet meer, wij waren er nog wel, toch? Nou dan.
In die droom ging mevrouw K. lopen ijsberen, zomaar ergens in een vreemde straat, en Japekoppie bleef haar volgen, liep met haar mee, en weigerde te vertrekken en mauwde aan één stuk door. En toen ze wakker werd, wist ze wat haar te doen stond, al wist ze niet precies hoe te beginnen.
Gelukkig heeft ze er nog wel aan gedacht om ons vandaag eten te geven, want het is koud buiten en dan is op tijd eten belangrijker dan ooit.
En ik hoop ook dat ze straks op tijd naar bed gaat, want dan kan ik lekker bij haar onder het dekbed kruipen, als de Os tenminste niet breeduit de boel gaat liggen blokkeren.
Wat Cera allemaal bedenkt en uitvreet weet ik niet, dat zal ze binnenkort zelf wel vertellen. En we hebben ook weer onze logé Bohr, maar die heeft ook zo haar eigen gedachten waarnaar ik niet ga raden.
Morgen weer een dag. Hopelijk minder koud, maar dat moeten we gewoon afwachten en daar maak ik me nu nog niet druk om.