Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 30 maart 2014

Top 5 van de Boez

1. bij K. onder het dekbed slapen
2. met Oscar stoeien
3. Wamy met veel geweld door het luikje naar buiten meppen
4. K. met geweld wakker maken door van de vensterbank in haar maag te springen (want dat werkt namelijk uitstekend)
5. al zwemmend (schoolslag) over de eettafel aaien en knuffels in ontvangst nemen van K. of bekende gasten, vooral als die tafel net schoongepoetst is...

Het kan nog alle kanten op

Voor Mickie is het jachtseizoen weer geopend. Wij zien haar geregeld in de Hoftuin, in de tijgersluipgang, op haar prooi afgaan.
Voor zover wij weten, heeft Mickie nog geen meesjes, duifjes of andere vogeltjes in haar klauwen gehad. Wel al had zij een vlinder te pakken en bijna een hommel. Uit dit laatste blijkt dat zij nog niet heeft geleerd van de steken van vorig jaar. Nu zijn we natuurlijk erg benieuwd hoeveel hommelprikjes er nog nodig zijn voor het kwartje bij haar eindelijk valt, maar zover wij kunnen inschatten zullen dat er vast minder zijn dan bij de Boez; wij moesten bij hem twee zomers lang regelmatig angeltjes uit zijn lippen, neus en pootjes trekken. Het kan niet anders dan dat Mickie slimmer is dan hij, maar je weet natuurlijk maar nooit, heh? Nee, en bovendien is deze kleine meisjeshaarfabriek vermoedelijk een stuk minder kleinzerig dan onze reporter, dus kan het nog alle kanten op.


vrijdag 28 maart 2014

Top 5 van Oscar

1. lekker en veel eten
2. wandelen met mevrouw K. en de andere twee reporters
3. met K. op de bank zitten of liggen en lekker tegen haar aanschurken
4. graven in en rollen door de bagger
5. op de Pergola dutten

Facultatief want seizoen- en klimaatgebonden: high worden middenin een pol Nepeta.

Meer of minder?

Wij zagen Myo laatst door de Poort loeren, naar ons dus. Hij zat daar al een tijdje als een trouw blafbeest aan de voeten van zijn mens, en dat vonden wij vreemd. Het kan natuurlijk zijn dat Myo nog geen eten had gekregen, maar een andere reden kunnen wij echt niet zo gauw bedenken voor dit hondengedrag.
Wel, mevrouw K. besloot naar de Hoftuin te gaan om Myo wat vragen te stellen over wat hem bezielde; ze had toch even niks anders te doen en bovendien erge last van nieuwsgierigheid.


Myo zag haar echter aankomen en had zich subiet verplaatst naar een plekje vlak naast de Poort. Hij negeerde mevrouw K. compleet en zat gespannen te wachten of er misschien nog iemand met K. was meegekomen. Maar dat was niet zo, want onze reporters hadden Myo lang daarvoor al gezien en waren nu ergens in de Katbladstraat aan het klooien en/of zooien (is inderdaad bijna hetzelfde maar niet helemaal, en hoe dat dan precies zit, leggen wij nog wel eens uit).
Het duurde even voordat de partijleider van Hof is Vol door had dat er geen harige indringers zouden komen, en toen K. hem vervolgens toch maar benaderde en vroeg of hij liever meer of minder illegale haarfabrieken in het Hof zag komen, keek hij haar vol ontzetting aan: Méér natuurlijk, want dan valt er nog eens wat te meppen en uit te zetten! Tjonge, wat een stomme vraag, mevrouw K.! Tja...

donderdag 27 maart 2014

Top vijf

Mevrouw K. is druk bezig geweest met het vervaardigen van haar bijenhotel voor de Kruidentuin. Helaas moest zij even pauze nemen wegens blaren op de handen, opgelopen tijdens het zagen van de stokjes.
Erg sneu inderdaad, de (solitaire) bijen moeten dus nog even wachten...








Foto geplukt van het internet, maar zó ongeveer moet het hotel dus uiteindelijk worden, alleen dan wel met blikjes als steun binnenin!















De stokjes zijn trouwens ook uitstekend geschikt om mee te spelen, en dat demonstreert Cera maar al te graag.












Natuurlijk ging er eerst een aaibeurt vooraf aan het spel, want knuffelen staat bij Cera nog altijd op nr. 1. Op 2 staat overigens lekker eten, op 3 komt spelen, en tot slot, op 4: slapen op het dekbed. In geval van vlooien komt krabben ergens tussenin, maar wij proberen een dergelijke situatie uiteraard te voorkomen.
Is deze lijst nu compleet? En klopt het eigenlijk wel, wat hier in de haast is neergeschreven?
Wij vrezen van niet, gaan er nog even beter over nadenken en komen daarna bij u terug. Huiswerk, mevrouw K.!


























Heeft uw haarfabriek ook een top 5? Laat het ons weten! (Nee, in die van uzelf zijn wij inderdaad volstrekt niet geïnteresseerd!)

woensdag 26 maart 2014

Kort nieuws: Ollie in de problemen

Gisteren, aan het eind van de ochtend, kwam onze buuf mevrouw K. even raadplegen, want Ollie gedroeg zich niet helemaal normaal. En inderdaad, Ol draaide wat rond in zijn mandje, zat frequent te slikken en hield zijn bek telkens een stukje open. Toen de buuf vertelde dat Ol al een tijdje erg slecht at en nauwelijks dronk, ook niet meer buiten kwam en al een keer omgevallen was, leek het K. een goed idee om onmiddellijk de dierenarts te bellen; gelukkig konden wij dezelfde middag al terecht.
Tja, en het ziet er dus niet al te goed uit, want de dierenarts constateerde dat Ol's longen vol vocht zitten en hij serieuze problemen met zijn hart heeft. Hij kreeg een injectie met vochtafdrijvend medicijn en een "hartversterker", en verder nog wat pilletjes mee voor een goede doorbloeding van hart en nieren en tegen de benauwdheid.
En nu is het afwachten of deze medicijnen nog wat voor Ollie kunnen betekenen.
Ol is 16 jaar, is een groot deel van zijn leven erg gewichtig geweest (tot dik 8 kilo) en weegt nu nog slechts 5 kilo. Wij hopen uiteraard dat hij zich wat beter gaat voelen en nog een tijdje meekan; de dierenarts heeft de buuf aangeraden om Ol vooral heel veel lekkere hapjes te geven.

dinsdag 25 maart 2014

Voorstel tot herbeplanting Kruidentuin

Cera:
Mevrouw K., ik wil het graag even met u hebben over de beplanting in de Kruidentuin. Of eigenlijk wilde ik, mede namens mijn vrienden en kennissen, een voorstel doen tot herbeplanting met haarfabriekvriendelijke kruiden, ter vervanging van al dat andere spul waar wij helemaal niets aan hebben.
Daartoe hebben wij een wensenlijstje gemaakt, waarbij wij ook rekening gehouden hebben met kosten, onderhoud en wat dies meer zij. Zullen wij dan nu maar gelijk even een paar dingen kortsluiten?

Wel, om te beginnen zijn er minstens 10 winterharde Nepetasoorten op de markt, die wij graag allemaal regelmatig (zeg maar dagelijks) zouden willen inspecteren op geur, werking (effect, ja) en draagkracht. Inderdaad, dit is een behoorlijke kostenpost want deze plantjes zou u moeten aanschaffen en dat kost geld, financieel gezien dus. Het voordeel van deze planten is echter dat ze weinig eisen stellen wat de samenstelling van de grond betreft, een heel kattenleven meegaan, en ik kan u bovendien garanderen dat het onderhoud van de perken met dit Godenkruid geheel en al door ons haarfabrieken zal plaatsvinden; ik wil daar, als u daarom vraagt, blind voor tekenen.

Ten tweede: voor in overgebleven vakken gaat onze voorkeur uit naar het ordinaire, maar o, zo verrukkelijke Valeriaan. Dat kost behalve een half litertje benzine niets, want is te vinden langs de waterkant hier niet zover vandaan. Ik dacht zelf aan een plantje of dertig, maar in elk geval minstens één exemplaar voor iedere haarfabriek uit de Katbladbuurt met daarbij nog wat reserve-pollen voor eventuele gasten op zon- en feestdagen. Heeft u dat genoteerd? Dan gaan we naar het derde punt: de Kiwi.

Stekken, kopen, jatten, het doet er niet toe hoe u er aan denkt te komen, als er maar een paar Kiwi-bomen in deze tuin komen te staan. Wij dachten aan de Moerbei als steun voor de klimmende takken omdat een dergelijke constructie geen extra kosten met zich mee zal brengen, maar mocht u aan een leuke partij hout kunnen komen, is het natuurlijk nog beter om een fraaie Pergola te construeren, dat laat ik verder aan uw eigen verbeelding en energie over. Het onderhoud van de boompjes, zoals het snoeien bijvoorbeeld, kunt u uiteraard aan ons overlaten, wij houden de takjes goed op lengte tijdens onze regelmatige inspecties en kunnen bovendien te allen tijde in een mum een grote groep vrijwilligers voor dit werk mobiliseren.
Is de tuin eenmaal helemaal naar onze wens beplant en ingericht, heeft u aan ons geen kind meer, ook dát garandeer ik u.

Wel, ik denk dat ik zelf elke dag in de vroege ochtend zal beginnen met een paar Nepeta-baden, na de daaropvolgende zalige en langdurige roes me zal gaan verpozen met de Kiwi, en tot slot (ergens in de namiddag zal dat worden, schat ik zo in) nog een paar tripjes zal maken met behulp van de bedwelmende Valeriaan...
Er is echter één ding dat ik u niet kan garanderen, en dat betreft het op tijd thuiskomen voor het diner. Maar dat is van minder groot belang, vindt u ook niet?

maandag 24 maart 2014

Strip Kruidentuin

De Boez:
Dit was bij de ingang van de tuin en ik schrok inderdaad van dat kraaiende larfje.









Cera mocht zich niet laten aaien vanwege haar krentenbaard. En toen werd ze chagrijnig.
















Waarom zit deze foto ertussen?
Nee, ik zie de lol daar niet van in.



















Cera heeft gelijk. Al die kruiden hebben totaal geen nut, dat vind ik dus ook.




















Oscar stonk echt heel erg en verder wil ik er niets meer over zeggen.































Cera sloofde zich weer behoorlijk uit om op de foto te komen. Ik weet dat ze ons model is, maar soms overdrijft ze het.
































Ik zag de bui al hangen want het werd opeens erg donker en ik ben toen snel naar de redactie terug gerend. Ik was net op tijd thuis.



























Zij werden dus wel nat, al gingen ze onder de struiken zitten.
Dat was het, ja.

zondag 23 maart 2014

Dierenartsbezoek maar ten dele geslaagd...

Op deze foto ziet u Sonny. Hij moest eergisteren naar de dierenarts, en gezien de vorige ervaringen werd hij van te voren stevig gedrogeerd met een speciaal daarvoor geschikte pil, vond de dierenarts.
Wel Sonny was inderdaad na inname erg slap in de poten geworden en zijn ogen zaten tenslotte zelfs half dicht van ellende en door de drug, maar dat nam niet weg dat hij zich hevig heeft weten te verzetten, dwars door een speciale wilde-katten-handschoen heeft heen weten te harken met zijn nagels en de dierenarts en assistente daarmee tot wanhoop en verwondingen heeft gebracht. Wel heeft men nog net kunnen constateren dat hij een ontsteking in zijn bek had, en hopelijk doen de voorgeschreven antibiotica hun werk dusdanig goed dat er geen vervolgvisite moet gaan plaatsvinden; de militairen en politie hebben het komende dagen al druk genoeg met de bescherming van Obama en afschieten van de luchtafweerraketten (of hoe die mogen heten).

De kleine Gizmo is gelukkig wel enigszins beleefd gebleven (in tegenstelling tot de vorige keer) en veroorzaakte derhalve geen noemenswaardige excessen. Wat dat betreft mocht haar mens dus de vlag uithangen.









Het was de bedoeling dat ook Wamy mee zou gaan voor de jaarlijkse APK, maar helaas bleek zijn vervoersmand van slechte kwaliteit, dat wil zeggen dat hij het deurtje eruit wist te rammen en vervolgens het hazenpad koos. Dat was gelukkig nog thuis zodat er geen zoekactie in een vreemde wijk hoefde te worden georganiseerd. Uiteraard zal er binnenkort een tweede poging moeten volgen om de Wams van de nodige inentingen te laten voorzien, maar dat heeft geen haast, hebben wij begrepen.

Al met al had mens MaGiz een zeer moeilijke en stressvolle dag achter de rug; wij raapten haar totaal overstuur van de straat en hopen dat zij in het weekend enigszins bij heeft kunnen komen van alle spanningen en emoties.

Steunbetuiging

Het is hopeloos gesteld met mevrouw K., en dan doel ik voornamelijk op de gewijzigde tijden die zij hanteert bij onze verzorging. Ik maak mij ernstige zorgen omtrent dit gedrag, gezien we volgende week ook nog eens te maken krijgen met een wijziging van de wijzerstand, wat kan betekenen dat de situatie alleen maar erger zal worden. Kán inderdaad, want ze heeft nog een week om haar boel weer op de rails te krijgen, al heb ik daar een zeer harde kop in.
Wel, voor wie het niet begrijpt, zal ik proberen mijn zojuist gemaakte punt te verduidelijken.

Het bijtijds opstaan gaat K. de laatste tijd erg moeilijk af, en soms zelfs ben ik genoodzaakt om naar boven te gaan om haar attent te maken op het voortschrijden der tijd, mijn knorrende maag en mijn behoefte een boomspiegel op te zoeken (u weet wel waarvoor..).
Wat ik dan daarboven aantref, tart elke verbeelding. Cera die wanhopig in haar voeten probeert te bijten, de Boez die alsmaar op- en afspringt, het gekreun dat vervolgens onder dat dekbed vandaan komt, het is één grote gruwelbende en ik zie het allemaal met lede ogen aan.
Nee, ikzelf doe verder weinig, ga op het kleed naast het bed zitten en neem de situatie in mij op. Geluid maak ik wel, in de hoop dat ik op deze wijze ook mijn steentje bijdraag en met mijn gekerm haar geweten masseer, om het maar vriendelijk uit te drukken. Jawel, na een minuut of tien na mijn komst komt er wel degelijk beweging in en een niet nader te omschrijven geluid uit. Op zo'n moment kerm ik nog een tandje hoger en harder, springt de Boez nog een paar keer in haar solar plexus en doet Cera nog een laatste poging met haar tanden door het winterdekbed heen te dringen.
Onze gezamenlijke actie heeft uiteindelijk succes, en daarom houden we het nog vol, maar als nu volgende week die klok vooruit gaat, wordt het er niet allemaal gemakkelijker op, heh? Nee. Daarom dus.

Wel, ik stel om te beginnen voor dat mevrouw K. zich niet meer bemoeit met de plaatselijke politiek, of andere zaken die met het functioneren (of juist niet) van de gemeente te maken hebben. Dat zij geen ellenlange mails meer schrijft maar zich slechts richt op het Katbladwerk, de broodnodige boodschappen en haar plantjes, en last but not least: op ons.
Dan zou ik ook nog wat andere zaken die me niet bevallen kunnen aanstippen (zoals het aantal wijntjes bijvoorbeeld), maar doe dat liever niet in verband met de lieve vrede en de beeldvorming, om het maar zo te noemen.
Wat mij in elk geval wel een goed idee lijkt, is om die klok alvast nu te verzetten om te voorkomen dat het per volgend weekend op deze redactie helemaal in de soep loopt. Graag verzoek ik om uw steunbetuiging in deze, en daar wil ik het voor dit moment graag bij laten.

Biodiversiteit voor Stadskatten

Wij gingen in de Hoftuin eigenlijk op zoek naar andere haarfabrieken, doch troffen daar alleen een groep schreeuwende meeuwen, waarvan één bovenop een dak gezeten.
Weinig interessant dus want de meeuwen in de Katbladbuurt doen over het algemeen niets anders dan ruzie maken om een stukje brood of een weggegooid, nog half vol bakje patatjes. (Dat laatste liefst mét natuurlijk, want frieten met mayo glijden net zo lekker door de keel als vers gevangen of zelfs dooie visjes, stellen wij ons tenminste zo voor.)

Cera aarzelde bij de ingang van de tuin; zij was er nog niet helemaal van overtuigd dat er géén aanhangers van de partij Hof is Vol aanwezig waren om haar onverbiddelijk uit te zetten; het gebeurde immers al vaker dat zij werd uitgescholden en onheus bejegend, al is zij (Cera) dus verre van crimineel of anderszins gevaarlijk voor de Hofgemeenschap zeg maar.
Wel, dit gezegd hebbende, gaan we naar de volgende foto.




Oscar was wel direct op onderzoek uit gegaan want laat zich niet zo gauw intimideren, en zeker niet slaan. Bovendien lagen er zeer interessante sprieten in de tuin die hoognodig onderzocht moesten worden door een expert als hij. Jawel, want al heeft de Os zijn diploma als groeninspecteur nog niet behaald, hij weet zo langzamerhand zoveel van het groen (kruidendiversiteit) en de kruip- en vliegbeestjes in de Katbladbuurt, dat het doen van een afsluitend examen op dit gebied nog slechts een kwestie van tijd is. (Dit examen zal overigens nog voor de zomer plaatsvinden, en als de Os slaagt, zal hij de eerste haarfabriek zijn met zowel een diploma Verkennen A als "Biodiversiteit voor Stadskatten". Het is maar dat u het weet.)

Ondertussen was Cera toch maar verder de tuin in gekomen om Oscar te assisteren bij het in kaart brengen van de verschillende kerstboomgeuren, die natuurlijk bij een buitenboom weer heel anders zijn dan bij de zogenaamde seizoensgebonden binnenbomen. (Wij hoeven u vast niks uit te leggen over het hoe en waarom; wij schatten onze lezers hoog in.)

Of Cera zich nog wil gaan specialiseren  middels een cursus in bijvoorbeeld "groenkennis" is niet helemaal duidelijk. Het lijkt erop dat zij al dik tevreden is met haar functie als Oscar's assistente en het voor haar zo belangrijke modellenwerk bij het Katblad, naast haar taak als reporter. Over de aspiraties van de Boez zullen wij het maar niet hebben, hij was er dan ook weer eens niet bij omdat er af en toe wat druppels uit de lucht vielen, en beschikt dus om te beginnen al niet over de juiste instelling voor het volgen van welke cursus dan ook.

vrijdag 21 maart 2014

Verschil moet er zijn!

Het is ondertussen alweer een aantal jaartjes geleden dat ik mij als asielzoeker meldde aan de deur bij mevrouw Katblad.
Aanvankelijk was er geen plek voor mij in de herberg, maar door mijn bescheiden opstelling binnen de groep en vooral ook mijn volharding, was K. uiteindelijk toch bereid mij in haar huis op te nemen, op voorwaarde dat ik mij bescheiden zou blijven opstellen en op de redactie kwam werken als reporter. Daar had ik gelukkig geen moeite mee; ik ben uiteraard ten volle bereid te werken voor de (mijn) kost, als die tenminste maar wel de moeite van het arbeiden waard is, dat spreekt voor zich.
Wel, u ziet mij op bijgaande foto toezicht houden op de verdeling van de avondmaaltijd. Sinds de verdwijning van zowel mevrouw Troy als haar zoon Japekop, ben ik deze vacature gaan vervullen om de simpele reden dat ik daar gewoonweg de beste kandidaat voor was. U ziet op de foto tevens mevrouw K. bezig met het verdelen van de inhoud van een minuscuul klein blikje. Die inhoud is overigens best de moeite waard qua kwaliteit, maar de hoeveelheid bevalt mij wat minder, en daarom alleen al is mijn toezichtstaak van extra importantie.

Nu klaagt mevrouw K. regelmatig over de wijze waarop ik mijn belangrijke taak uitvoer, omdat zij van mening is dat ik haar bij háár werk behoorlijk in de weg zit; zij noemt het zelfs irritant. Doch dat "erbovenop zitten" heeft, zoals u natuurlijk ook weet, als oorzaak en reden dat mijn ogen eigenlijk wat minder geschikt zijn voor deze klus, ik moet het hier vooral hebben van mijn reuk. Vandaar dus dat ik er echt met mijn neus bovenop moet zitten wil ik kunnen constateren of alles wel volgens de regels gaat, maar zodoende stoot ik ook wel eens per ongeluk tegen de verdelende hand en komt er een lepeltje Gourmet op het aanrecht terecht in plaats van in een voerbakje. Ik ben best bereid om dit gemorste goud direct op te lebberen en daarmee het aanrecht weer onberispelijk te maken, maar dat wordt me helaas niet toegestaan; ik zou daarmee de verhoudingen scheef trekken, en zij (K. - red.) zou het overzicht verliezen.
Afijn, uiteindelijk komt alles toch meestal weer helemaal in orde en kan het uitserveren van ons diner plaatsvinden.

En natuurlijk krijg ik, wegens bewezen diensten, mijn portie het eerst en bovenop het zo heilige aanrecht aangeboden, maar ook dat spreekt voor zich, verschil moet er nu eenmaal zijn.

(Oscar achter, op het aanrecht, Boez vóór, op het muurtje, Cera zit iets verderop, naast de klok.)
Foto's genomen door Inge met de redactiecamera.)

donderdag 20 maart 2014

Met schone lei verder

Charli:
Het klopt, mevrouw K., dat ik me af en toe wat eenzaam voel en daarom regelmatig bij u binnen val om met eigen ogen en neus voor de zoveelste keer te kunnen vaststellen dat mijn moeder (mevrouw Troy - red.) en broer (Japekoppie - red.) echt niet meer bij u wonen.
Dat ik daarbij onheus wordt bejegend door uw drie reporters, neem ik maar op de koop toe, en bovendien denk ik niet dat ze mij aan stukken zullen scheuren, wel? Daarom...


U ziet mij tegenwoordig inderdaad ook wat vaker verschijnen op ongewone tijden, maar dat is uw eigen stomme schuld.
Jawel, want om de één of andere reden gooit u al vroeg in de ochtend uw slaapkamerraam open terwijl het luikje in uw voordeur op dat moment ook al in de welkom-stand staat, en dan laat ik mij de kans niet ontnemen om via de route trap/bed het dakterras te komen verkennen. Ja, ook al ligt u dan nog wat na te soezen en moet ik daarom dus over u heen klimmen, zeg maar.
Nu ben ik daarbij altijd heel voorzichtig en de laatste tijd flink in gewicht afgenomen, dus de overlast die mijn klimpartij eventueel zou kunnen veroorzaken, moet wel haast meevallen, of denkt u daar zelf anders over? Nee, dacht ik al, en bovendien rekende ik ook al op uw begrip omdat ik in uw huis werd geboren en u al mijn hele leven ken, en uiteraard omdat ik op de één of andere manier enigszins familie van u ben of tenminste een sterke band met u heb, toch? Dan hebben we dat tenminste helder voordat ik mijn betoog afrond met het volgende.

Het is namelijk zo dat ik, eenmaal op uw dakje gearriveerd en na mijn inspectie daarvan, klem wordt gezet door twee van uw reporters, die toch al chagrijnig zijn omdat u tegenwoordig nogal laat bent met het serveren van hun ontbijt (nee, we zullen het niet hebben over de reden of oorzaak daarvan; u kunt mij wat dat betreft helemaal vertrouwen), en mijn aanwezigheid op hun dakje (wat trouwens historisch gezien partieel mij ook nog toebehoort) maar moeilijk kunnen verdragen. Het is niet alleen dat zij (Cera en de Boez - red.) mij daar niet het recht van overpad gunnen, zij blokkeren zelfs welbewust de terugweg naar het raam, en dan zit er voor mij helaas niets anders op dan mijn bek open te trekken. U heeft daar vast wel wat van gemerkt, niet? Inderdaad, uw reporters spreken mijn beweringen op nogal agressieve toon tegen, zodat ik mij heel goed kan voorstellen dat u op dat moment klaarwakker bent geworden, en zo niet, gebeurt dat vermoedelijk wel enkele minuten later, toch?
Ja, want natuurlijk weet ik tenslotte uw raam toch wel te bereiken en moet dan helaas weer over u heen klimmen (wie verzint het eigenlijk om zijn bed op zo'n plek te zetten, maar dat terzijde) om de trap naar beneden te kunnen bereiken. En tijdens deze ingewikkelde tocht, is het voor mij echt noodzakelijk om mijn hart te luchten en enige klachten over het wangedrag van uw reporters bij u op bed te deponeren, alvorens ik mij daadwerkelijk naar de benedenverdieping kan begeven.
Als ik uiteindelijk beneden ben gearriveerd, kan ik het niet laten om nog even uw keuken te bezoeken, maar daar moet u verder niet moeilijk over doen want die hygiënische reinigingsdoekjes die u gebruikt om mijn sporen uit te wissen, zijn altijd wel ergens in de aanbieding.

Wel, fijn dat ik u hier in de Kruidentuin even vertrouwelijk heb kunnen toespreken, en als u mij nu nog even aait, is er wat mij betreft geen vuiltje meer aan de lucht en kunnen we weer met schone lei verder, heh?
Mooi zo.

Witte tafel

De lente is vandaag officieel begonnen (volgens de agenda van mevrouw K. dan), en een duivenpaartje wist dat al wat eerder.
Ze komen bijna elke dag naar onze Pergola om uitgerekend daar bovenop een partijtje te gaan zitten vozen en vrijen.
En Oscar kan daar dus helemaal niet tegen...






Dat leiden we tenminste af uit zijn gemekker, gekreun en andere, bijzonder typische geluiden die hij maakt als hij vanuit de vensterbank de duifjes zit te bespieden.

De duiven zien hem overigens heus wel zitten, maar trekken zich niks aan van de aanwezigheid van de haarfabriek, alsof ze weten dat hij achter glas zit en toch niet bij hen kan komen. Ze zijn echter wel zo verstandig om hun liefdesspel elders voort te zetten als onze reporters naar buiten komen.
En dat stelt K. dan weer gerust.
De tafel wordt ondertussen al aardig wit van de duivenpoep, maar dat hoort er nu eenmaal bij, heh? Ja.







dinsdag 18 maart 2014

Arme Charli werd aangeblazen

Onze buurhaarfabriek Charli (oudere broer van wijlen onze Japekoppie) loopt zo nu en dan achter mevrouw K. en de reporters aan naar de Kruidentuin, gewoon voor de gezelligheid.
De Boez kan dat echter niet altijd evenzeer waarderen, helaas.
Deze keer dachten wij eerst dat er een vriendelijke begroeting aan zat te komen. Maar nee.






De Boez zette het namelijk op een blazen, iets wat nergens voor nodig is omdat Charl de vriendelijkheid zelve is en nooit (echt nooit!) kwaad in de zin heeft.
Bovendien is de Kruidentuin openbaar terrein met recht van overpad voor alle haarfabrieken, dus er is geen enkele reden om zo onvriendelijk te doen.
Natuurlijk hebben wij de Boez later op het matje geroepen wegens zijn onacceptabel en bruut gedrag, maar hij deed net alsof hij zich het voorval niet meer kon herinneren.
Mevrouw K. heeft het erg met Charli te doen, maar dat ligt voornamelijk aan het feit dat hij al vrij oud is en bovendien een zoon van wijlen mevrouw Troy... Ach...

maandag 17 maart 2014

En toen dit, en toen dat

De Boez:
Ik wilde met Oscar een beetje gaan rollebollen maar hij wilde dat liever in zijn eentje doen. Dus stond ik erbij en keek ernaar, of liever naar hem.










Ik dacht: "Ik wacht wel even tot ie klaar is met dat stomme gedoe van hem".  Op dat moment zat er namelijk niks anders op dan te wachten, dus deed ik dat maar. Snapt u? Al was ik het er natuurlijk niet mee eens.








Hij deed het voor de foto, heh? Dat kun je hier duidelijk zien. Maar ondertussen werd ik toch wel een beetje ongeduldig en dus het wachten zat.










Dus toen ie effies een pauze nam (zoals u op deze foto kunt zien), viel ik hem aan (wat u op de volgende foto kunt zien).










Hij draaide echter gelijk onder mij weg (deze foto) en toen viel ik op mijn zij (volgende foto dus weer).












En toen lag ik in de lucht te maaien, iets wat dus helemaal niet mijn bedoeling was geweest.












Toen ben ik dus ook maar in mijn eentje gaan rollebollen, en dat kunt u hier zien. Ik was inderdaad nog mooi wit en zou later een vieze vacht hebben, maar niet zo vies als die van de Os.








Daarna hebben we eigenlijk niet veel meer gedaan, dus er valt verder ook niks te vertellen.

Ja, dan wel nog dat K. problemen heeft gehad met haar laptop. Die was en bleef zwart, al drukte ze nog zo vaak op allerlei knopjes.
Uiteindelijk was ze zo wijs om de batterij er gewoon uit te halen en toen gewoon de boel opnieuw op te starten. En nou doet ie het weer.