Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 30 juni 2014

Geen last gehad

Oscar:
Nee, ik heb geen last gehad van het vuurwerk. Ja, ik was binnen toen ze begonnen met knallen maar het was gelukkig niet al te dichtbij dat ze dat deden.
Nee, ik heb niet gekeken naar het kastje, want ik hou niet van voetbal.
Ja, leuk voor ze dat ze doorgaan, al had ik het liever anders gezien.
Ik ben inderdaad een paar keer natgeregend vandaag maar vond dat zelf helemaal geen probleem. Verder heb ik ook nog in de schuilhut die onder de zoldertrap staat liggen slapen maar dat had geen speciale reden. Nee, geen vlinders gevangen, beetje zitten mijmeren. Ja, u ook bedankt voor dit interview.

donderdag 26 juni 2014

Waarvan akte

Zwarte Gijs komt regelmatig de waterstand in onze drinkbak bekijken, dit in verband met de grote droogte van de laatste tijd. Hoe dat zo?
Wel, mevrouw K. schept regelmatig het frisse nat met haar gietertjes uit de bak om daarmee de plantjes water te geven, en na een gietertje of 6 is de bak dus zo goed als leeg. En dan mag het wel eens voorkomen dat zij niet direct weer de tuinslang in de bak hangt en er dus zodoende überhaupt geen waterstand meer is, vandaar dus deze controle. Gijs is trouwens niet de enige die regelmatig de stand komt opnemen, ook Oscar (hoofdopzichter drinkbak) doet dat uiteraard, onze andere redactiekatten eveneens en dan ook nog jongens als Charli, Lima, Wamy en nog vele anderen. Wij verzoeken K. daarom al deze haarfabrieken niet teleur te stellen en de bak na het leegscheppen onmiddellijk te hervullen. Waarvan akte.

Zonder beschermheer

Het is alweer een dikke week geleden dat wij Mickie zagen zitten in de Poort.
Vanaf die plek kon zij uitstekend bekijken wat er allemaal gebeurde op, onder en aan de buitentafel van de redactie. Dat was op dat moment overigens niet zo gek veel, want het was rond koffietijd en dan ligt alles en iedereen bij het Katblad meestal alweer plat, vooral als er erg vroeg werd opgestaan (en daarmee bedoelen wij vóór zessen - om en nabij dan) en de zon lekker begint te branden op de haarfabriekvachtjes.
Lady Mick was alleen deze keer, dus zonder haar (zeg maar) beschermheer Myo. En daarmee is dan zo'n beetje alles gezegd, behalve dan dat Mickie terug haar tuin in vluchtte toen Oscar haar voorzichtig en nieuwsgierig naderde. Het kwam derhalve niet tot een treffen.



woensdag 25 juni 2014

Zij weet niet beter...

Oscar:
Soms wil ik even niets liever dan gewoon zitten tussen het groen, luisteren naar het geritsel van de wuivende bladeren en het gezoem of gefladder van al wat vliegt, de blik op oneindig en de gedachten op nul, zeg maar. En dat doe ik dan natuurlijk bij voorkeur als er niet gewandeld wordt maar mevrouw K. een beetje in de Kruidentuin bezig is met sprieten groen uit de grond trekken. Ja, omdat ze namelijk vindt dat die er niet horen en bovendien van een soort zijn dat zich snel vermeerdert en andere plantjes in de verdrukking brengt. Nu heb ik pas nog een cursus "planten verkennen en herkennen" gedaan, en volgens mij zijn de sprieten die K. uit de grond trekt juist erg nuttig voor de natuur en vaak nog smakelijk ook. Maar goed, ik ga daar verder gelukkig niet over en gebruik de tijd van het wieden dus voor de voor mij broodnodige retraite en meditatie, al zegt mevrouw K. dat ik tijdens deze rust- en vredemomenten gewoon ordinair apathisch zit te wezen en dat ik het niet mooier moet maken dan het is. Inderdaad, zij weet niet beter en daar zullen we het maar op houden, heh? Daarom ja.

dinsdag 24 juni 2014

Ik heb natuurlijk zo mijn eisen...

Boez:
Er wordt de laatste tijd weinig over mij geschreven in het LKB en dat zit me behoorlijk dwars. Terwijl ik toch regelmatig de aandacht trek en belangrijk werk verricht. En interessant onderzoek doe ook. Maar er lijkt dus erg weinig belangstelling en interesse te zijn voor mijn belangrijke activiteiten, en ik vraag me nu ernstig af of ik nog wel op mijn plaats ben bij het Katblad.





Misschien dat ik me beter kan laten inschrijven bij een uitzendbureau voor getalenteerde haarfabrieken, en zodoende een baan vinden die beter bij mij past.
Inderdaad, veel opleiding heb ik niet gehad, of wel gehad maar ben er niet altijd even serieus mee omgegaan, zeg maar. Dus geen diploma's gehaald zoals Oscar en Cera, maar wel veel opgepikt tijdens mijn barre tochten en het kijken naar en observeren van mijn collega's, dus kennis van zaken heb ik in voldoende mate en verder ben ik ook nog bijzonder creatief en vindingrijk, wat voor sommige posities in de journalistiek erg handig is en misschien wel het belangrijkste van alles, durf ik zelfs te beweren.

Verder ben ik natuurlijk bijzonder fotogeniek, dat staat buiten kijf, en is mijn gezondheid goed, mijn leeftijd nog aan de gunstige kant van de lijn, mijn conditie is uitstekend en mijn vacht in zeer goede staat. En ja, ik ben vlovrij, ook niet bepaald onbelangrijk inderdaad.

Wel, dat was het wel zo'n beetje.
Nee, een erg goede teamspeler ben ik niet zo, nee, dat moet ik eerlijk toegeven.
Weersgevoelig ben ik inderdaad wel, want bij te harde wind of neerslag trek ik er liever niet op uit, nee. U denkt dat ik dat maar niet op mijn CV moet vermelden?
Wat maaltijden betreft moet ik inderdaad toegeven dat ik niet zomaar alles eet. Ja, je zou me kieskeurig kunnen noemen, daar heeft u helemaal gelijk in. En wat de kattenbak betreft heb ik inderdaad ook zo mijn eisen, maar dat vind ik zelf een minder groot probleem al kan het voor mijn werkgever wel een tikje lastig zijn. En duur ja, ik kost nogal wat aan verzorging en de hoogte van mijn salaris ligt niet bepaald rond voedselbankniveau, om het maar zo uit te drukken. Ja, bovenmodaal, en dat zonder diploma's, heh? Ook maar niet in mijn CV zetten, vindt u?
U denkt dat ik weinig kans maak op de arbeidsmarkt gezien mijn wensen en eisen?

Drie vreemde gasten!























Sommige mensen hebben nog steeds niet door dat het gebruik van ondeugdelijke vuilniszakken tot gevolg kan hebben dat de straat wordt geterroriseerd door de vliegende stadsmaffia, altijd uit op gratis brood, vissenkoppen en Joost weet wat al niet meer.

Bovenstaande meeuw werd in de gaten gehouden door een haarfabriek die wij nog niet kenden. Magiz (mens van Giz, Wams en Sonny) had de vensterbankkat al wel eerder gezien en mevrouw Katblad attent gemaakt op deze nieuwe aanwinst voor de buurt.









Ondertussen had Cera zich om onduidelijke redenen bij de vuilniszak gemeld.
Sinds wij haar in ons huis opnamen en haar maaltijden verzorgen, hebben wij haar niet meer met haar snufferd bij of in het vuilnis gezien, maar toen wij haar naar het waarom vroegen begrepen wij dat zij in haar functie als reporter poolshoogte was komen nemen. Nou, vooruit dan maar. En niet openscheuren, heh?
De meeuw was 'm bij het naderen van de pers trouwens snel gesmeerd.



Nu kon onze aandacht vervolgens volop uitgaan naar de vensterbankhaarfabriek, die bijna niet goed werd van alle plotselinge gebeurtenissen voor haar raam en deur.

Ja, want ook Wamy was in de buurt en liep zelfs vlak onder haar raam langs, gewoon om een beetje te klieren, u weet wel.
Haar?
Jawel, wij kwamen aan de weet dat deze blauwoog-vensterbankhaarfabriek een dame is.























De mensen van deze schoonheid kwamen namelijk in de deuropening en vertelden ons dat ze Bibi heet. Grappig, want een paar deuren verder woont Bobo, de zwarte schoonheid die zo op Gizmo lijkt.
Wel, Bibi heeft nog een huisgenoot ook maar die liet zich liever niet zien. Inderdaad, een ernstige vorm van verlegenheid en dat zou eventueel misschien wat kunnen slijten als het nieuwe huis wat meer vertrouwd wordt. We wachten het maar af.



En Wamy ook, want er stond nergens een raam open dus viel er ook niks te jatten.













Tot onze verrassing zagen wij nu ook plots nóg een nieuwe buurkat! Jawel, en wij hoorden bovendien al eerder dat de vorige bewoners van dit huis, Apu en Inca, zijn vertrokken! Weet u nog, die twee zwarte opdondertjes waarvan 1 op de nominatie stond om de Schrik van de Buurt te worden? Wel, dat gaat nu dus niet meer door, want ze zijn op een avond naar Den Haag gegaan om niet meer terug te komen. En nu woont dus dit jonge (denken wij) haarfabriekje op hetzelfde adres. Tijd voor (binnenkort) een huisbezoekje en nadere kennismaking!



























Lekker ding, heh? Jah!

En het lekkere ding was snel klaar met po(e)seren want moest dringend een passerend blafbeest in de gaten houden.
Ja, als vensterbankhaarfabriek kun je het ook behoorlijk druk hebben, dat hebben wij door deze reportage maar weer eens bewezen!

maandag 23 juni 2014

Koolwitje te snel voor Oscar?

Heel veel vlinders hebben wij nog niet gezien, maar af en toe komt er toch een koolwitje in de Kruidentuin, en dit fladderbeestje wordt vooral door Oscar nauwlettend in de gaten gehouden.









Heel veel moeite om de vlinder te vangen, doet Oscar gelukkig niet, het lijkt alsof hij weet dat ze een beetje schaars zijn. Hoewel, het kan ook natuurlijk zo zijn dat de Os gewoon ontzettend lui is of vastgelijmd zit aan het pad in de tuin.
Of allebei...

zondag 22 juni 2014

Alsmaar verstoppen

Het gaat nu wel weer redelijk goed met de Os, maar toen K. gisteravond terugkwam van haar uitstapje naar de Hortus, moest zij wederom haar wit-rode reporter opsporen omdat hij zich verstopt hield en niet naar de redactie wilde terugkeren.
Os zat in het struikgewas in de Kruidentuin, kwam heel even tevoorschijn maar kroop toen weer weg zodat mevrouw K. met alleen Cera en de Boez (en o ja, het hij-mens was er ook) huiswaarts moest keren. Gelukkig wisten wij tenminste waar de Os zat, maar leuk was het niet om hem daar achter te laten. Uiteraard hebben wij het luikje gedurende de nacht niet afgesloten en is Oscar ergens in de vroege ochtenduren huiswaarts gekeerd. Vervolgens heeft hij het grootste deel van de dag onder het Poezenloket in een plantenpot liggen sluimeren. We staan voor een raadsel en roepen hem alsmaar toe dat wij heel veel van hem houden; meer kunnen wij immers niet doen en bovendien menen wij het natuurlijk ook nog uit de grond van ons hart...

Goed besteed weekend...

Mevrouw K. was gisterenavond met het hij-figuur naar de Hortus getogen om aldaar de langste dag van het jaar te vieren. Er traden veel koren op (erg mooi, daar niet van) maar K. had eigenlijk meer belangstelling voor de plantjes, en het toeval wilde dat die hij daar ook zo over dacht dus dat kwam mooi uit.







Van vak A tot Z namen zij alles door wat de moeite van het doornemen waard was, en er werden zelfs ergens stiekem wat zaadjes weggeritst...












Natuurlijk liepen er heel wat bekenden rond in de Hortus want Leiden is net een dorp, dus als er ergens een feessie is (of gewoon markt zeg maar), dan kom je iedereen vanzelf wel tegen, of je nu wilt of niet.
Helaas konden wij onze haarfabrieken niet meenemen, en daardoor kregen wij later nog wat probleempjes. Nee, niet omdat we ze thuis hadden gelaten (de reporters), maar omdat we te lang waren weggebleven (vermoeden we).
Maar daarover later meer.



Vandaag had mevrouw K. de opdracht gekregen om uit te vissen wat er gaande is op de begraafplaats Groenesteeg, want in het gemeentekrantje stond afgelopen week dat de gemeente Leiden een vergunning heeft afgegeven voor het aldaar kappen van 41 bomen. Ja, u leest het goed, en dit zou nodig zijn voor de restauratie van een aantal graven en stenen.
Wel, wie deze historische begraafplaats in Leiden kent, zal weten dat hier prachtige bomen staan van soms 200 jaar oud, en dus is het geen slecht plan om een vinger aan de pols te houden.

Een toevallig aanwezig bestuurslid van de Stichting (begraafplaats) vertelde aan mevrouw K. dat er helemaal geen sprake is van het omzagen van 41 bomen; het zouden er hooguit 5 zijn, en het ging dan ook nog om exemplaren die ziek, zwak of misselijk zijn. En verder zullen er best wel wat struikjes, heggetjes en ander klein spul moeten sneuvelen, maar men is van zins om meer terug te planten dan weggehaald wordt.
Nogmaals: een vinger aan de pols is geen slecht idee, een vergunning mag natuurlijk niet afgegeven worden als er helemaal geen reden is om waardevolle bomen te slopen. Wij zullen daarom zeker dit bericht doorsturen aan de bomenbond Rijnland, die vast en zeker weet wat haar te doen staat. Toch?
Ook hier trouwens niet veel vlinders; mevrouw K. zag 3 kleine vosjes en 2 koolwitjes. Wij maken ons echt grote zorgen om de fladderaars dit jaar.

vrijdag 20 juni 2014

Os in nood (3)

Mevrouw K. was naar de Hoftuin teruggegaan om Myo, Harry en Panda weg te blazen zodat ze eindelijk met Cera en de Boez door beide Poorten naar de redactie terug kon lopen, om vanaf daar de zoektocht naar de Os voort te zetten.
Maar in de Hoftuin aangekomen besloot K. nog even te wachten met blazen, want waar daarstraks nog de Boez had gezeten zat nu Igor mooi te wezen, en hem moesten we natuurlijk, ondanks alles wat speelde, wel op zijn minst eerst nog even een knuffel geven voordat we de tuin gingen schoonblazen om zo een vrije doortocht te organiseren.

Maar tot een uitwisseling van hartelijke begroetingen tussen K. en Ieg kwam het helaas niet, want Ieg werd te zeer afgeleid door het onderaan de trap rondcirkelen van de knokploeg van Hof is Vol, en dan met name van een zo langzamerhand zeer pissige Myo.
En op dat moment dus nam mevrouw K. het besluit om een eind te maken aan al het gedraal, immers: de Os moest eindelijk een keer gevonden worden. Ze zette daarom haar beste blaasconcert op, niet te hard vanwege de slapende Hofmensen maar hard genoeg om de partijleden van Hof is Vol mee de stuipen op het lijf te jagen. En jawel, beide broertjes vlogen elkaar per abuis en van schrik dus pardoes al grommend aan en Myo dook angstig achter de Hortensia's weg. Igor ging bovenaan de trap (frontbalkon) zitten, waar gratis en voor niks de verdere voorstelling te bekijken was. Maar die was snel voorbij. K. riep namelijk haar twee reporters die direct begrepen waar het om draaide en rap de oversteek van Poort naar Poort namen. En zo stonden we al enkele seconden later weer veilig in de Katbladstraat.
Hoewel, veilig?

Jawel, best wel, want Wamy was alleen maar gekomen om serieus te helpen zoeken naar Oscar, wat natuurlijk ontzettend aardig en lief van hem was, al was het daarnaast ook een tikje ongeloofwaardig. Nee, wij gaven de Wams tenslotte toch maar het voordeel van de twijfel, en in optocht liepen we nog maar eens weer een keer naar de Kruidentuin...






Ja Boez, we gaan allemaal met je mee.

Kaija was ook nog op, maar we hadden de indruk dat dat niet uit vrije wil was. Ze was knap chagrijnig en maakte ons duidelijk dat ze de Os niet had gezien, en als dat wel het geval zou zijn geweest, had ze ons dat toch niet aan onze neus gehangen. En daar moesten we het maar mee doen.







Wel, mevrouw K. maakte samen met mevrouw Magiz (die wij eerder ergens onderweg tegen waren gekomen) nog een rondje langs alle bossages, en K. liet de zoeker van de camera over de struiken glijden om te zien of er nog twee kleine oogjes zouden oplichten, maar neen dus.
En toen namen wij het besluit om naar huis terug te keren en daar het ochtendgloren af te wachten...
Hadden wij u al verteld dat het hij-figuur bovenop de parkeergarage een soort van duizelig was geworden en al eerder via een sluipweg zeg maar naar de redactie was teruggekeerd en aan de buitentafel nadere berichten zat af te wachten? Nee, heh? Nou, bij deze dan, want toen gebeurde namelijk het volgende.

Nauwelijks een minuut na de terugkeer (bij de buitentafel) van K., Magiz, Cera, de Boez en Wamy, dook Oscar opeens uit het donker op. Hij kwam uit de richting van de Kruidentuin, leek behoorlijk gedesoriënteerd en onzeker van zijn zaak, dribbelde eerst wat onder de tafel op en neer en verstopte zich daarna achter een plantenpot onder het Poezenloket.
Uiteraard waren wij uitzinnig van vreugde, maar het bleek nog wel een klus om de verwarde Oscar ons huis binnen te loodsen, en uiteindelijk lukte het Magiz om onze kanjer op te pakken en in huis te zetten...

Wel, en zo kwam het dat de drie reporters pas ver over enen hun diner kregen.

Gisteren liepen wij met onze drie reporters nogmaals naar de Kruidentuin terug, speciaal om Oscar te observeren; wellicht zou ons dat wat wijzer maken. Het was erg opvallend dat Os bij het betreden van de tuin zijn oren onrustig alsmaar heen en weer in alle richtingen bewoog en schichtig achter de andere twee aan liep.
Wij denken nu dus dat de Os inderdaad op de dag van zijn vermissing (en van de voetbalwedstrijd) te maken kreeg met een stuk vuurwerk, misschien zelfs wel omdat het naar hem werd toegegooid of in elk geval vlakbij hem werd afgestoken. Dat de Os toen ergens onder of tussen de struiken is gekropen en zich daar al die tijd verstopt heeft gehouden, en dat hij ons tenslotte 's nachts toch maar is gevolgd toen hij de situatie als weer veilig had ingeschat.
Het kan ook zijn dat Oscar van schrik door afgeschoten vuurwerk de weg is overgestoken en zich een tijdlang aan de overkant van de gevaarlijke weg heeft schuil gehouden, maar dat is toch een stuk minder waarschijnlijk dan de eerste optie.
In elk geval zullen wij proberen onze reporters bij een volgende oranje-wedstrijd nog eerder op de dag naar de redactie terug te roepen, hoewel het natuurlijk onmogelijk is om het tijdstip te bepalen waarop de eerste idioot (of achterlijke gladiool) met zijn/haar eerste rotjes zal beginnen te gooien; deze keer was het immers ook al een uur voordat de wedstrijd zelfs maar begonnen was.
Nee, er zal gewoon een vuurwerkverbod moeten komen, en als dat niet lukt.... tja, een WK-verbod dan maar?

donderdag 19 juni 2014

Os in nood (2)

Hij-mens doorzocht de parkeergarage en mevrouw K. en de reporters deden sporenonderzoek in Iwan's straat. Maar er waren geen sporen. Althans niet hier.






Wel hadden we erge last van geboefte, om het maar zo te noemen. Zoals hier dus Harry, die in de Poort bleef hangen om het ons onmogelijk te maken terug te keren via de Hoftuin.











En daar midden in die Hoftuin zat ook nog eens Myo klaar om de arme Cera of Boezje aan zijn klauwen te rijgen, bij wijze van feestvieren en naar oud gebruik, heh?
Ja. En daarom besloot K. de terugtocht nog even uit te stellen, terwijl er toch een behoorlijk frisse wind stond in Iwan's straat en zij nog maar nauwelijks haar geheimzinnige inzinking te boven was gekomen.





De Boez had geen last van de wind en had het druk met het besnuffelen van een bankje, hoewel hij natuurlijk heel goed wist dat Oscar hier niet geweest was. Nee, hij stond gewoon tijd te rekken, dat hadden we heus wel in de gaten.








Uiteindelijk kregen we hem zover dat hij mee terug naar de Hoftuin ging, maar we strandden reeds vlakbij de trap. Vervolgens werd het een chaos, en dat was uiteraard de schuld van mevrouw K., al waren het Panda en Myo die na haar geblaas met elkaar ruzie kregen. (Nee, waarover weten wij niet, waarschijnlijk toch weer zo'n achterhaald partij-issue, al vonden wij het wel heel sterk van de partij Hof is Vol dat alle leden eindelijk eens tegelijk en dus op hetzelfde moment present waren en daar willen we de partij dan ook alsnog van harte mee feliciteren.)

Maar toen dus Myo Panda aanviel en Harry de boel probeerde te sussen (wat hem niet lukte), maakte de Boez van de gelegenheid gebruik om terug te vluchten naar Cera, die nog steeds in de buurt van Iwan's huis op straat lag te dweilen terwijl die hij-man op de bovenste verdieping van de parkeergarage het uitzicht over Leiden stond te bewonderen en mevrouw K. alleen nog maar Oscar wilde vinden en al behoorlijk wanhopig was geworden en het per seconde steeds meer werd.
Nee, het schoot allemaal dus niet erg op. Misschien dan later in deel 3 van ons verhaal?


wordt vervolgd

Os in nood (1)

Het was nog vroeg in de middag toen er al, lang vóór de voetbal zou beginnen, met vuurwerk gegooid werd in de buurt van de Kruidentuin. De Boez en Cera vluchtten naar binnen; zij waren op dat moment dichtbij het kattenluik. Oscar echter was naar de tuin getogen, helemaal netjes en glanzend omdat hij even daarvóór een flinke kambeurt had gehad.
Mevrouw K. ging hem zo snel mogelijk na de knal zoeken, maar u raadt het al: nergens meer een Os te bekennen...



Nu was K. niet al gelijk ongerust want het was natuurlijk best mogelijk dat Os even ergens anders heen was gegaan, maar toen hij een uur later zich nog steeds niet had gemeld, ging K. nogmaals zoeken in de Kruidentuin.
Daar was Simba, en die wist van niks. Tenminste, dat vertelde zijn verbaasde blik ons dus, heh? Ja.







En Harremans had ook helemaal niks gehoord of gezien, maar dat kwam doordat hij net met een bodemonderzoek bezig was. (Roest-controle, vermoeden wij.)











Wel, mevrouw K. liep terug naar de redactie om het huis te controleren op mogelijke sporen. Zij vond van alles (zoals dit balletje onder de sofa), maar dus geen Oscar.
De spanning op de redactie steeg. De voetbalwedstrijd begon en eindigde succesvol voor oranje, er werd derhalve buiten op straat weer lekker geknald. K. liep vele rondjes, riep overal zijn naam, maar de Os liet zich niet zien.
En toen het alsmaar later werd, kwam het hij-mens om mee te helpen met zoeken.
Cera en Boez gingen uiteraard mee, want het was ondertussen aardig stil geworden, en donker werd het trouwens ook.







In de Hoftuin dook opeens Panda op voor onze lens.
En nee, hij had Oscar niet gezien en wij moesten ook maar snel opdonderen. Wij zochten rustig verder, en lieten de aanhanger van "Hof is Vol" lekker in zijn sop gaarkoken.
Het hij-mens ging de parkeergarage in, de twee reporters bleven in Iwan's straat achter, samen met mevrouw K. natuurlijk.



wordt vervolgd...

dinsdag 17 juni 2014

Uitgeschakeld

Mevrouw K. is door een gemeen virusje even uitgeschakeld. Zij zal haar best doen om snel weer op te knappen.
De Hoofdredacteur.

vrijdag 13 juni 2014

Nederland wint, Os onder de bank

Os, we hebben gewonnen van de Spanjaarden, en daarom zijn ze buiten aan het schieten. Van blijdschap dus, heh? Ja...
Mevrouw K. weet ook niet waar die lui het vuurwerk nu weer zo snel vandaan hebben gehaald, en als ze het geweten had, had ze er natuurlijk bijtijds voor gezorgd dat jullie veilig binnen waren. Maar nu was ze dus te laat, en raakten jullie helemaal in paniek, heh? Ja, domme mevrouw K. Wel Os, als je het wilt weten: de Boez zit boven onder het bed en Cera in de la van de klerenkast, dus ze zijn net als jij allebei veilig thuisgekomen. En mevrouw K. heeft nu alle ramen, deuren en luiken dichtgedaan zodat er geen vuurwerk naar binnen kan komen en dan gaan we samen, jij en ik, nog even lekker op de bank tv kijken, ja? Oscar? Of je komt gewoon naar boven en dan mag je met de Boez en Cera bij mevrouw K. op bed komen slapen, want daar is ruimte zat, goed? Of wil je eerst nog een lekker hapje, Os? Os, ben je boos? Of verdrietig dan misschien? Os? Lieve Os? Wil je alsjeblieft niet meer boos zijn?

donderdag 12 juni 2014

Gigantisch probleem

Oscar:
Bij de keuze van mijn siësta-plek, houd ik altijd vooral rekening met voldoende ruimte, schaduw en tocht. En daarom kwam ik terecht bij de struik die mevrouw K. "Red Robin" noemt en in een grote bak vlakbij de buitentafel staat, bijna midden op straat dus. Inderdaad, ik ben daar erg goed zichtbaar en maak me dan ook geen enkele illusie over de werking van mijn schutkleuren omdat ik die niet heb.




Verder kan ik u niet meer vertellen dan dat ik graag gebruik maak van de mogelijkheid een siësta te doen rond de stam van de Red Robin, en dat ik daarom mevrouw K. voortdurend bidt en smeek om niet zo vaak de opstelling van haar plantenpotten te wijzigen, maar dat ik daar meestal geen reactie op krijg en me dus op zijn minst onbegrepen voel, maar misschien nog wel erger dan dat. Het is maar dat u dat weet, en wellicht is er iemand onder u die een oplossing voor dit gigantische probleem weet? Nee, wij loven dit keer geen prijzen uit...

woensdag 11 juni 2014

Uiteindelijk toch maar verhuisd

Cera:
Heel veel mensen hebben het al eerder opgemerkt, maar ik ben inderdaad zo'n haarfabriek met een vacht met vele mogelijkheden qua het onzichtbaar blijven, verstopspelletjes doen of bij camouflage-activiteiten om het maar zo te zeggen, en vooral als ik niet gezien wil worden is dat allemaal reuze handig natuurlijk.
De foto hiernaast werd onlangs door mevrouw K. genomen om u te kunnen laten zien wat ik met het bovenstaande bedoel.

Alleen was het deze keer niet mijn bedoeling om me te verstoppen, maar om wat koelte te vinden in een plantenbak aan de voet van een vlinderstruik. Die koelte heb ik, zoals u duidelijk kunt waarnemen als u goed naar deze tweede foto kijkt, niet helemaal kunnen vinden, en uiteindelijk ben ik toch maar verhuisd naar een plek waar de zon weliswaar niet kon komen, maar ik helaas wel heel erg in de kijker lag, doch soms is het belangrijker om een goede keuze te maken dan te volharden in denkbeelden die niet goed bij de realiteit passen. Ja, dat was het; dank u wel voor uw aandacht.

Mini-bibliotheek

Kaija:
Twee jaar geleden was mijn tuin nog gewoon een stukkie gemeentegrond waar niet veel in gewerkt werd en ikzelf met Siep zaliger en buurkatten gewoon lekker kon rondstruinen zonder ons zorgen te hoeven maken over de inrichting of beeldkwaliteit en dat soort trivialiteiten.
Het laatste jaar is e.e.a. echter dusdanig veranderd, dat ik me soms niet meer helemaal thuis voel in mijn eigen tuin, of liever eigenlijk helemaal niet meer. Zo hebben ze behalve een hoop nieuwe beplanting aan te brengen, ook onlangs een heuse mini-bieb neergezet.

En daar staan boekjes in over plantjes en allerlei soorten vlieg- en fladderbeestjes, maar dus niet over de diverse haarfabrieksoorten die hier voorkomen. Nu ben ik toevallig op dit moment de enige katachtige die hier in deze tuin thuishoort, dus dat zou inderdaad een dun boekje worden, maar je kunt natuurlijk in zo'n speciale uitgave heel wat interessante foto's van mij opnemen, iets vertellen over mijn verleden en voormalige buren, en eventueel als nawoord ook nog wat berichten over de dwaalgasten die je hier af en toe kunt aantreffen, en dan heb ik het natuurlijk over de reporters van het Katblad, die zijn mijns inziens ook wel goed voor een halve pagina in het boek over mij dat binnenkort verschijnt en in deze bibliotheek komt te staan. Want daar gaat u toch voor zorgen, heh mevrouw Katblad? Of heb ik u nu helemaal verkeerd begrepen?