In de Hoftuin kwamen wij Iwan tegen. Ja, wij mochten wat plaatjes van hem schieten maar een interview met hem zat er echt niet in, liet hij ons weten. Hij had namelijk niks te klagen en had ook geen behoefte aan een knuffel of een aai; andere zaken waren op dit moment veel belangrijker.
Wat die zaken dan waren?
Wel, er zat iets tussen de planten en dat moest Iwan nader bestuderen. Nee, wij konden niet zien wat en wachtten daarom maar rustig af.
Ah, een grasspriet. Ja, dat was inderdaad heel interessant. Zeker een erg lekkere grasspriet, Iwan? Geen commentaar, wel een hoop gesmek.
Iwan leek helemaal in beslag genomen door de graspriet en negeerde de fotograaf met camera compleet. Dan zijn wij niet gewend van Iwan, want hij is anders altijd wel in voor een praatje en een flinke aai.
Maar plots verscheen het mens van Bohr in haar deuropening en zij rammelde met een paars doosje. Wel, dat ontging Iwan natuurlijk niet! En hij liet zijn grasje onmiddellijk in de steek....
Ja ja, Iwan lustte er wel pap van en kauwde het ene kattensnoepje na het andere weg. En dat zonder kiezen heh?
Maar aan alles komt een einde, ook aan de snoepjesregen dus. Ja, want teveel van dat spul is ook niet goed, heh? En zo mager ben je ook niet meer, Iwan! Het gaat zeker wel goed met je, heh?
Nee, nog steeds geen commentaar, en Iwan ging vervolgens gewoon weer verder met het zoeken naar mooie grasjes, hopelijk niet met de bedoeling om die lekkere snoepjes er weer uit te gooien.....
2 opmerkingen:
Als excuus voor Iwan kunnen wij aanvoeren dat hij constant raast van de honger vanwege zijn prednison-injectie. De dierenarts vindt hem wel een beetje te dik en dan geeft hij hem zoiets! Arme Iwan. Wel fijn dat hij weer eens buiten was, dat was een tijd geleden.
Iwan, we missen jouw nu we weer thuis zijn in Wellington!!!!!!!
Een reactie posten