Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 29 november 2012

Slaapmuts, merel en dipje

Na zijn avontuur met de Borderliner (zie vorig bericht), had Oscar even wat tijd nodig om uit te rusten en weer tot zichzelf te komen. (Het zal je maar overkomen dat zo'n opgewonden blafbeest je met ontbloot gebit op de hielen zit, toch?) Hij bleef daarom op het houten tuinmeubilair in de Hoftuin liggen terwijl K. haar topreporter de gelegenheid gaf zich te herstellen en zelf een rondje door de tuin liep.
Ach, hier dan het allerlaatste Slaapmutsje?


Oscar had even later alweer iets anders aan zijn kop: een merel die van tak tot tak ging. Veel leuker dat zo'n blafbeest natuurlijk! En een heel goede afleiding voor de Os, al was hij nog niet zo ver dat hij bereid was van zijn stoel te komen....










Wel, edoch, de merel vloog weer weg en daarmee keerde Os' dipje ook weer terug.
Het was dus volgens K. beter om hem mee te nemen naar de Kruidentuin en hem te vragen om daar op jacht te gaan naar nieuws voor het Katblad. Os doet dat "nieuwsjagen" immers altijd erg graag en zou op die manier misschien de Borderliner met haar scherpe tandjes uit zijn kop kunnen zetten, heh? Daarom.
Zo gezegd zo gedaan. Maar wat daarna volgde leest u in een volgend bericht.

Borderliner grijpt mis

Net voor wij begonnen met een interview met onze topreporter Oscar (voorgrond), werd opeens onze aandacht getrokken door een haarfabriek op de achtergrond, in de Hoftuin dus.
Het was niet goed te zien wie het was, maar het was in elk geval geen Hofbewoner, dat zagen we zo.
Nou, dan maar erop af, heh? Ja, want K. moet altijd alles weten en wilde weer eens wat anders dan een zogenaamd gifverhaal.
Oscar ging natuurlijk mee.












Jawel hoor, het was de Wams (oftewel Wamy). Wij hadden hem al een poosje niet meer in de buurt van de redactie gezien nadat we hem een paar keer hadden "uitgezet" omdat hij wel erg vaak brokjes kwam jatten en daarbij onze keuken veranderde in een chaos. En tot overmaat van ramp wordt hij ook al niet meer toegelaten in het huis van Ollie en Charli wegens de onrust die hij daar bij die twee bejaarde katers veroorzaakt. Waarschijnlijk probeerde de Wams nu te onderzoeken waar hij ergens in het Hof brokjes kon jatten? Wel, veel mogelijkheden zijn daar helaas niet, want dat jatten kan tegenwoordig alleen nog maar eventueel bij Myo en Mickie; alleen zij hebben een luik en in deze tijd van het jaar staan er nergens meer ramen of deuren open. Doch Wamy leek nu niet zo bezig met brokjes; er moest een andere haarfabriek in de buurt zijn gezien zijn gedrag. K. liep de Poort door om te kunnen zien wie dat was.

Aha! Het Iegeltje! (Igor dus.)
Igor en Wamy zaten elkaar aan te staren maar bleken niet van zins nader tot elkaar te komen. Nu wisten wij natuurlijk niet wat er allemaal vooraf was gegaan aan de staarpartij; wellicht waren er al wat klapjes gevallen maar voor hetzelfde geld hadden ze neus aan neus gestaan. Maar het kan ook zijn dat Wamy nog maar net was gearriveerd en er nog helemaal niets had plaatsgevonden, qua actie dan. Nee, we wisten het niet en dat is natuurlijk erg jammer.
Afijn, we moesten nog maar even blijven om te zien of er nu nog wat gebeuren zou.

De Wams echter had al besloten te vertrekken. Hij had blijkbaar geen zin in gezelschap en stevende snel op de Poort af die toegang geeft tot Iwan's straat.











Igor achtervolgde hem maar kwam alweer snel teruggelopen. Als Wamy dan niet wilde blijven, kon Ieg altijd nog proberen contact te krijgen met Oscar, heh? Want Ieg houdt wel van spannende ontmoetingen en zo vaak ziet hij de Os nu ook weer niet.









We zagen een vriendelijke ontmoeting, doch beide haarfabrieken waren erg voorzichtig en toch ook een tikje wantrouwend. Bovendien had Oscar bedacht dat hij Wamy wilde volgen, en dan moest hij voortmaken want de Wams is snel en kan zomaar uit het zicht verdwijnen.








Igor ging niet mee naar Iwan's straat. We weten niet of hij dat nu niet durfde, of dat hij misschien al wist dat het daar niet pluis was! Want?
Wel, om dat te weten te komen moet u verder lezen en kijken.










In Iwan's straat zagen wij het eens zo (bij de haarfabrieken) populaire wielhuis geparkeerd staan! Met een gloednieuw dak en keurig gesloten raampjes nog wel! Niks meer aan te beleven dus en Oscar was duidelijk teleurgesteld over de metamorfose van zijn zo geliefde hangmat met zwembad. Nee, er viel niks meer te hangen en er lag ook geen plas water op het dak.
Maar tot het nader bestuderen van het wielhuis kwam het helaas niet. De Borderliner (blafbeest) was namelijk losgebroken omdat hij Os in de gaten had gekregen! Grauwen, grommen, blaffen, wilde achtervolging!
Grote paniek!


Gelukkig was Os slimmer dan het blafbeest. Hij kroop onder een wielhuis door en rende zo snel hij kon de Poort door, de Hoftuin weer in.
Het blafbeest snapte het niet, stond nog steeds onder het wielhuis te turen, en toen ze de Os niet meer kon ontdekken en het tot haar hersentjes door was gedrongen dat haar prooi was ontsnapt, begon ze verward door de straat heen en weer te rennen, van het ene naar het andere wielhuis, op zoek naar de haarfabriek. En haar mens maar achter haar aanrennen om haar te grijpen! Erg lachwekkend inderdaad.
Uiteindelijk werd de Borderliner gearresteerd en in hechtenis genomen. Tijdens de terugtocht in de armen van haar mens bleef ze wild om zich heen kijken, nog steeds niet begrijpend waar de haarfabriek nu gebleven was...

Wel, de Wams was natuurlijk al lang en breed verdwenen, en toen K. terugkeerde in de Hoftuin kon zij Igor ook niet meer ontdekken.
Oscar zat vlakbij de andere Poort netjes op K. te wachten, maar dan wel met een behoorlijk chagrijnige bek.
Zin in een interview had hij nu natuurlijk niet meer...

woensdag 28 november 2012

Japekop's klachten blijven raadselachtig

Omdat Japekoppie alweer een dikke anderhalve week geleden aan het sukkelen was geslagen, besloten wij met hem naar de dierenarts te gaan. Het begon met diarree en braken (slijmerige substantie met schuim, alsof hij van de dreft had gesnoept), maar ook hoesten en keelpijn. Dat laatste merkten we doordat Japekop zijn pilletjes niet meer wilde slikken en een hoestbui kreeg als we hem over zijn keeltje streken. En hij zat steeds ineengedoken, likte alsmaar zijn lippen af en moest voortdurend slikken, verloor bovendien zijn eetlust en liep weg van zijn portie Gourmet (tot grote vreugde trouwens van zijn moeder mevrouw Troy, die wel vijf porties lust).
We waren al gestopt met de afbouw van de prednoral, maar toen hij niet opknapte nadat hij weer zijn oude dosis kreeg, gingen bij ons de alarmbellen rinkelen.

Toen we het mandje hadden klaargezet wist J. wat er komen zou. Mevrouw Katblad moest dus een list verzinnen, anders zouden we hem niet kunnen meekrijgen. Wetende dat Japekop dol is op runderlapjes, gingen we naar de buurtsuper en kochten een kilootje. Niet allemaal voor hem natuurlijk, maar wel kleine fliebertjes om hem te lokken.
Vlak voor vertrek namen wij het vlees uit de verpakking en begonnen het op het aanrecht in stukjes te snijden. Liever hadden we de lapjes in zijn geheel gebakken en daarna gestoofd, maar nu moesten we de aandacht van onze grote Verkenner A trekken, en dit was de beste manier.
En jawel, zodra er gesneden werd hoorden wij een schor geluidje naast ons op de keukenvloer: Japekop kwam zich melden. Wij beloofden hem een fliebertje of wat, maar dan moest hij nog wel even wachten want het was nog iets te vroeg om hem in de mand te proppen.
Alras kwamen er meer haarfabrieken de keuken in! Natuurlijk ma Tokkie Troy, maar ook Oscar en de Boez hadden belangstelling voor het rode vlees. Zo werd het nog even heel gezellig in de keuken!

K. sneed fliebers af en deelde ze uit. Boez speelde slechts met zijn stukjes vlees maar at ze niet op. Oscar en mevrouw T. wisten er wel raad mee, maar ook Japekoppie werkte wat fliebers weg, ondanks zijn misselijkheid en keelpijn!
En toen was het moment daar. Op een onbewaakt ogenblik pakte K. haar zieke haarfabriek op en wist hem snel in de reismand te stoppen. Mevrouw Troy (die ondanks haar Katzheimer ook niet achterlijk is) zag het gebeuren en vluchtte direct naar de bovenverdieping. De Boez en Oscar echter waren niet gealarmeerd en sprongen ondertussen op het aanrecht om het vlees dat er nog lag te "onderzoeken". Afijn, er moest dus nog even flink opgetreden worden door K., maar tenslotte kon ze met Japekoppie vertrekken naar de dierenarts.
We waren precies op tijd voor onze afspraak...
Tja, rare klachten weer, heh? Japekop had geen koorts. Omdat het al een tijdje zo goed met hem was gegaan was zijn gewicht heel acceptabel (4.7 kilo), maar die diarree, dat braken, die rode keel....
Weer kon geen duidelijke diagnose worden gesteld. Geen bewijs dat er van vergiftiging sprake was, maar wel heel goed mogelijk; het zou een hoop kunnen verklaren. De dierenarts kon niks anders dan aan symptoom bestrijding doen, dat wil zeggen dat Japekop injecties kreeg met anti-bacteriële werking, pijnstiller, en hormoonpreparaat. In zijn dossier werd gezet: "Vermoedelijk weer verschijnselen van vergiftiging".
Thuisgekomen voelde J. zich alweer een stuk beter; hij nam van Magiz een aantal snoepjes in ontvangst en dook daarna in zijn bakje met brokjes. Voor K. een pak van het hart, maar dat zal iedereen wel begrijpen...
NB: Met buurkat Ollie (10 dagen geleden ook aan de diarree en niet willen eten) gaat het ook weer stukken beter. Charli (ook aan het braken) wordt nog even in de gaten gehouden.

Uit het Witte Weekblad


De journalist heeft het meeste van zijn info verkregen uit ons verhaal voor de raadscommissie en heeft blijkbaar niet gelezen dat "de schade" (door ons genoemd in een bijlage bij ons verhaal) is geconstateerd na laboratoriumproeven met dieren. 
Voor zover ons bekend krijgen honden en katten na inademing en oplikken van roundup vooral last van diarree, braken en geïrriteerde luchtwegen. We hebben (nog) niks kunnen vinden over de effecten van roundup op de lange termijn, bij bijvoorbeeld jarenlang vier keer per jaar contact met het gif nadat het gespoten werd op straat, stoep en in plantsoen. Dit voor de goede orde!


dinsdag 27 november 2012

Toch niet sodeju weer die gif-troep op de stoep???

Mevrouw Katblad heeft afgelopen dagen weer een paar keer drek uit de kattenbak moeten scheppen. Alleen van de Boez heeft ze kunnen constateren dat hij darmproblemen heeft, maar gezien de hoeveelheid narigheid moet nog minstens één, maar hoogstwaarschijnlijk twee andere haarfabriek last hebben.
K. dacht al: O jee, verkeerde conclusie getrokken, het ligt niet aan het gif, het is allemaal verbeelding, één grote vergissing en we hebben verkeerde conclusies getrokken.
Ook omdat Japekop een paar dagen terug weer aan het braken sloeg (we hebben daar getuigen van).

Op de foto hierboven (vandaag genomen) ziet u plukken gras die aan het verkleuren zijn. Nog niet helemaal dood, wel bijna. Dat betekent volgens ons dat er met roundup gespoten is.
Immers, op sommige andere plekken in de straat staat het gras er nog goed bij. De foto hiernaast werd vanmiddag genomen op het Zooiplein. Hier wordt nooit gespoten. Het gras sterft dus niet door slechte weersomstandigheden (hittegolf, droogte of vrieskou).





Nee, wij kunnen niet anders dan concluderen dat er wederom met Roundup gespoten is. Het zou hier om een zogenaamde nabehandeling kunnen gaan. Wij hebben gehoord dat dit meestal met een losse spuit gebeurt, dus zonder gebruik van de zogenaamde gif-tractortjes, een paar weken na de "grote" behandeling.








Voor alle zekerheid heeft K. op veel plekken in de Katbladstraat foto's genomen van zieltogend gras. Er zijn namelijk hier en daar ook sporen te zien van borstelwagens, maar die vegen het gras plat en komen niet met de borstels in een boomspiegel of tussen fietsenstallingen. Dit gras werd duidelijk besproeid met GIF!








Tot slot dan dit onsmakelijke plaatje. Sorry, maar wij moeten dit bewijs tonen. Het is inderdaad een hap kots, maar niet van Japekoppie, want die eet praktisch niets meer en braakt vooral veel water (want drinkt ook veel) en een slijmerig soort schuim. Wij herkenden in deze hap ellende de brokjes van buurkatten Ollie en Charli, en dus zijn we maar eens bij de buuf langs gegaan. Inderdaad, ook Charli is weer sinds een paar dagen niet lekker, d.w.z. dat hij braakt. Hij deed dat al in huis, maar dus nu ook stiekem op straat. Het ziet er vreemd uit; wij zagen een hoop schuim tussen de brokjes en normaal braaksel ziet er niet zo raar uit. Het kan natuurlijk zijn dat Charli iets verkeerds heeft genuttigd. Maar het is wel weer heel toevallig allemaal. Onze reporters eten overigens sinds een aantal dagen erg slecht, behalve dan mevrouw Troy; zij maakt korte metten met wat de anderen laten staan en vreet zich vol.
Japekop heeft bijna doorlopend de hik, zit alsmaar te slikken en voelt zich duidelijk misselijk. We wilden reeds vanmiddag met hem naar de dierenarts, maar toen hij de mand zag ging hij ervandoor. Nu hebben we voor morgen een afspraak gemaakt. Uiteraard is mevrouw K. erg ongerust en de moed zinkt haar zo langzamerhand in de schoenen. Zit je in de raadszaal en ben je bezig met een petitie tegen dat smerige Roundup, spuiten ze ondertussen die rotzooi wéér in je straat, voor je huis! Dit is echt om helemaal knettergek van te worden!!!
Wordt vervolgd.

Afgebroken reportage

(Top-)reporter Oscar is naar de Kruidentuin geweest om te controleren of daar wellicht nog sprake was van enige stormschade. Maar dat was er dus niet; de Moerbeiboom was gelukkig nog intact.










Wel was er iets vreemds aan de hand met een andere boom, want er zwaaiden plots wat takken heen en weer, steeds een stukje lager en nogal heftig ook.
Ja, dat moest wel haast een haarfabriek wezen, heh? Maar helemaal zeker weet je dat nooit dus K. bleef met de camera in aanslag wachten tot ze wat uit de boom zou zien springen of vallen.







Erg moeilijk te zien inderdaad, maar het was klein en rood.













Jazeker, het was Snoesje. We herkenden haar aan het sabbelpuntje aan haar staart!
Ze ging er snel vandoor; het kan zijn dat ze geen zin had om onze twee reporters te ontmoeten maar het kan natuurlijk ook dat ze nodig eerst iets anders, iets zeer dringends moest doen.
We zijn er helaas niet achter gekomen wat dat was.






Boez had trouwens ook iets belangrijks te doen. We riepen hem nog omdat we een rondje wilden gaan lopen, maar hij dook weg onder de struiken en liet zich niet meer zien.










Mevrouw K. en de Os hebben nog een tijdje zitten wachten op de B., maar vergeefs.
En nu moeten wij deze reportage afbreken voor iets erg belangrijks. Dat kunt u straks hierboven lezen, of als u later inschakelde heeft u het al gelezen.

Allerbeste vriend

De Boez:
Soms heb ik helemaal niks aan die Oscar. Nee, geen ene malle moer. Vroeger wilde hij namelijk altijd wel en zelfs graag met me stoeien als ik daar zin in had, maar nu vindt hij me alleen maar een lastpak. Als ik bijvoorbeeld voor de gein bovenop hem spring, begint hij te protesteren en te mekkeren en gedraagt hij zich alsof hij al veel ouder is dan ik terwijl ik 5 hele dagen ouder ben dan hij. Inderdaad, de Os is jonger dan ik; zou je niet zeggen, heh? Soms vlucht hij zelfs naar buiten en gaat hij in de Schuilhut liggen om me te ontlopen. Ja, omdat hij zogenaamd zijn rust nodig heeft, die ouwe l.... eh zak. Nee, het is niet meer zoals vroeger.


Kijk hem daar nu liggen, op zijn hoede inderdaad. Bang dat ik weer in zijn oren kom bijten of om zijn nek kom hangen. Ja, daarnet wil ik namelijk proberen hem omver te trekken en dat is best nog een hele klus, dat kunt u gerust van me aannemen. Nee, hij vindt me te wild terwijl ik best wel probeer voorzichtig te zijn al is dat heel moeilijk voor me. Het gebeurt ook soms wel eens dat er plukken vacht - zijn vacht ja - in het rond vliegen, maar dat is dan z'n eigen schuld omdat ie niet goed meedoet en dan krijgt je dat, die vliegende plukken, kan ik niks aan doen.


En 's avonds is ie dus helemaal niet meer in beweging te krijgen, die Os, terwijl ik dan nog lang niet moe ben en best nog zin heb in één of ander stoeispelletje. Maar stoeien met iemand die niet mee wil doen is niet leuk, vooral niet als die iemand pissig wordt. En als zij (mevrouw K. - red.) dan ook nog gaat roepen dat ik hem met rust moet laten, voel ik me niet begrepen en verdrietig.
Nee, het is helaas niet meer zoals vroeger, al is Os natuurlijk nog wel mijn beste vriend, heh? Ja, mijn allerbeste vriend.....

maandag 26 november 2012

Niet allemaal op een rijtje

Hoewel de storm elders in ons land veel heviger woedde, was het in de Katbladbuurt ook niet bepaald veilig. Mede door hun slechte conditie braken er constant takken af van onze Lindebomen en je moest uitkijken dat je ze niet op je test kreeg. Veilig binnen gezeten hoorde mevrouw K. regelmatig geploink, en dat waren dan stukjes boom die op de wielhuizen vielen; een goede reden voor K. om toch even naar buiten te gaan en te controleren of de motorkap van haar Katmobiel niet was beschadigd. Dat viel gelukkig alleszins mee, maar een meer nauwkeurige inspectie moet nog volgen.

Uiteraard dacht Oscar dat K. een rondje ging lopen; zij had immers de camera in de hand! Wel, wij konden (top-)reporter Os natuurlijk niet teleurstellen en K. toonde zich bereid om even een kijkje te gaan nemen in de Hoftuin. Daar zou het vast niet zo hard tekeer gaan als in de straat.



Nou, dat viel best een beetje tegen.
Oscar moest steeds beschutting zoeken want dreigde anders weg te waaien. Hoewel, het kan ook zijn dat hij deed alsof, want een zak met 5 kilo eigenheimers waait ook niet zomaar weg en Os is nog wel iets zwaarder dan zo'n baal piepers.
Aanstelleritis dus, heh? Ja, vast en zeker.







In de tuin waren begrijpelijkerwijs geen haarfabrieken aanwezig, want niemand gaat voor de lol z'n snorharen door de war laten blazen, wel? Nee.
Ook de vensterbanken waren verlaten, behalve dan die van Bohr. Ze zat vol verbazing te kijken naar de stoere Oscar, en waarschijnlijk zat ze stilletjes te hopen dat die halve zool niet te dicht in de buurt van haar huis zou komen. Ja, want wie zich in dit weer buiten waagt zal ze vast niet allemaal op een rijtje hebben.



Maar Os had helemaal geen plannen om een rondje door de Hoftuin te gaan hobbelen; het viel hem bij nader inzien toch wel tegen in de storm en dus gaf hij te kennen dat hij het niet erg vond om terug naar de redactie te gaan. Ja, zelfs de Os heeft blijkbaar zo zijn grenzen wat het weer betreft.

Os heeft overigens wel een tijdje in onze Schuilhut gelegen, maar dat had meer te maken met een zeer lastige Boez die maar bleef aandringen op een extra judo-training.


Het was inderdaad beter voor de Boez geweest om ook even uit te waaien, maar na 3 stappen buiten besloot hij de rest van de dag binnen te blijven.
Waarschijnlijk dachten alle haarfabrieken uit de buurt er net zo over want we hebben er verder geen enkele op straat zien lopen.

zondag 25 november 2012

Gorgelende en ratelende geluiden

U ziet hier reporter Boezelmans op wacht liggen bij onze printer. Deze is net aangezet en heeft daarom wat gekke, gorgelende geluidjes gemaakt.
Boez wil graag weten wat er nu verder gaat gebeuren; hij weet uit ervaring dat er straks een klepje opengaat, dat de machine dan gaat ratelen en er papier uitkomt. Soms zelfs met plaatjes met daarop zijn eigen tronie, maar wij verwachten niet van hem dat hij zichzelf herkent. Maar daar gaat het ook niet om, het is gewoon alsof zo'n printer een eigen leven leidt en dat moet onderzocht worden, of tenminste gecontroleerd.
Wel, krijgen we nog actie?



Jawel, het kan ieder ogenblik gaan gebeuren. Mevrouw K. wil namelijk iets betreffende de Roundup uitprinten. Belangrijke papieren dus.

Waarom niet nog meer foto's van Boez?
Wel, K. moest ingrijpen toen de klep openging en vervolgens het eerste velletje langzaam naar buiten kwam. De Boez vond dat het niet snel genoeg ging en probeerde met zijn linkervoorpoot het proces te versnellen. Hij werd een beetje wild toen dat niet lukte, begon daarop ook te graaien met zijn rechtervoorpoot en dus moest hij van de tafel worden verwijderd. Kwestie van prioriteiten, heh? Ja. Want wij willen liever niet een kapot apparaat. Toen hij even later ten tweede male bij de printer was weggejaagd wegens mogelijke vernielzucht of in elk geval teveel ondeskundige, zogenaamde hulpacties, ging hij uit frustratie Oscar maar pesten. Het zal de storm wel zijn; Boez heeft een hekel aan harde wind en krijgt dan nog meer last van zijn ADHD dan anders. Oscar ging tenslotte maar van ellende buiten in de Schuilhut liggen. Hij kwam trouwens vanzelf naar binnen toen het etenstijd was, maar dat spreekt voor zich. En toen heeft mevrouw K. de knip op het luik gedaan.

Mickie verkent Katbladstraat

Enkele dagen geleden zagen wij tot onze blijdschap Mickie de Poort uitstappen. Zij was op verkenning, maar gelukkig dan wel in het gezelschap van haar mens. Ja, want ze is nog zo jong en is nog maar pas begonnen de wereld te ontdekken, en daarom vindt mevrouw K. het een fijn idee als de kleine meid voorlopig nog in de gaten wordt gehouden en niet in haar eentje zo ver van huis gaat.
Maar goed, nu was het fraaie, jonge haarfabriekje dus even in de Katbladstraat, en net toen ze aanstalten maakte rechtsaf te slaan, kreeg ze opeens Oscar in het oog.


De flinke haarfabriek had haar ook gezien kwam zowaar naar haar toe, en dat was natuurlijk best griezelig want je weet maar nooit wat zo'n stoere bink van je moet. Op eigen gebied is Mickie behoorlijk brutaal, maar hier buiten de tuin is ze logischerwijs veel voorzichtiger. Even leek het erop of zij zich nu toch maar zou gaan terugtrekken in de Poort, en misschien zelfs in de Hoftuin....






Maar nee, haar nieuwsgierigheid overwon, en daarom deed ze net alsof ze verderop in de straat iets zag wat heel interessant was. Daarmee hoopte ze uiteraard Oscar af te leiden, want als hij ook in die richting zou kijken, kon zij op haar beurt hém weer stiekem beter bekijken.
Os trapte daar natuurlijk niet in want hij  kent dat soort trucjes wel. Bovendien kon niks anders zo interessant zijn als die kleine Mickie die nu zo vlakbij zijn neus zat. Daarom probeerde hij steeds dichterbij het harig meisje te komen om zodoende haar geur wat beter te kunnen opsnuiven.

Wel, Mick vond die snuivende, grote jongen toch een beetje eng en trok zich daarom voorzichtig terug in de Poort. Daar onderzocht ze een stukje muur terwijl Oscar aan de plek rook waar Mickie zojuist nog had gezeten.











Maar de jonge dame kon het vervolgens toch niet laten de grote spierbundel stiekem te begluren.



Oscar echter wist genoeg. Hij had de straat zorgvuldig afgesnuffeld en toen hij daarmee klaar was had hij verder geen behoefte meer aan een nadere kennismaking met de kleine Mick. Had hij misschien ook een beetje geur van Myo (huisgenoot van Mickie en partijleider Hof is Vol - red.) opgevangen?
Myo zagen wij trouwens niet; we denken dat hij ergens zat te mokken in de tuin omdat nog niet zolang geleden hij degene was die altijd met zijn mens mee wandelde naar de Katbladstraat, en nu was hem dit ritueel afgenomen.

Afijn, Os keek Mick een moment diep in de ogen, even leek het nog of hij een mep in gedachten had maar dan trok hij zich gelukkig zonder uit te halen terug.


Micky keek hem verontwaardigd en teleurgesteld na. Was zij soms niet leuk genoeg voor hem, of niet mooi genoeg? Waarom ging die stoere vent weg, net nu het zo spannend begon te worden? Wat een mafkees!

Wel, Oscar was de straat over gestoken naar de redactie, en Mickie bleef nog wat rondhobbelen, kroop onder een bankje en wroette wat in de bladeren. Toen opeens kwam er met grote vaart een wielhuis aan, en daar schrok zij zo van dat ze de poten nam.
Groot gelijk kleine meid! Blijf maar ver van het verkeer vandaan; in je eigen tuin ben je tenminste veilig!

Wij denken dat we Mickie nog wel vaker in de Katbladstraat zullen zien; ze lijkt ons een zeer nieuwsgierig en ondernemend dametje!

zaterdag 24 november 2012

Burger aan het woord!

Als u doorklikt naar punt 2 "Burger aan het Woord" kunt u Magiz (Marit) zien en horen!

http://leiden.raadsinformatie.nl/notucastOD/preverg/28691/h264#agendaItem599451

vrijdag 23 november 2012

Fotoverslag voor de raadscommissie


Fotoverslag van schadelijke gevolgen Roundup
In de week vanaf 11/12 juni 2010 werd er in onze buurt, omgeving Uiterstegracht, met Roundup gespoten.


Foto genomen op hoek Uiterstegracht/Oude Rijn op 12 juni. Er moet pas gespoten zijn gezien de verkleuring van het onkruid.



17 juni 2010. Er is ook pas gespoten in de Kruidentuin (hoek Ir. Driessenstraat); het onkruid is ook daar verkleurd. Mevrouw Troy komt hier graag voor haar dagelijks hapje gras. Onderop haar pootjes heeft zij dan al blaren. We besluiten met haar de volgende dag naar de dierenarts te gaan.

opgezwollen pootzool met blaren



18 juni 2010. De dierenarts weet niet wat hij ziet. De pootzooltjes van mevrouw Troy lijken wel verbrand en zijn flink opgezwollen. Een duidelijke diagnose is niet te stellen. Troy krijgt antibiotica en een hormooninjectie tegen allergie.

normale pootzool


Het duurt nog enkele weken en er zijn nog meer behandelingen (injecties) nodig voordat de pootjes weer normaal zijn en de kat weer zonder pijn kan lopen.
In haar huis werden geen chemische schoonmaakmiddelen gebruikt, er werden in de straat geen bouwwerkzaamheden verricht, mevrouw Troy (ondertussen 18 jaar) gaat gedurende enkele jaren niet meer verder dan de hoek van de straat. De vreemde huidaandoening is nooit meer teruggekeerd.

in juli werd links wel gespoten, rechts dus duidelijk niet!



Foto’s uit het archief van
Annemarie Kemp,  Het Leidsch Katblad