Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 30 augustus 2012

Pauzeweek!

Japekoppie heeft vanmiddag zijn prik gekregen. Hij is een beetje aangekomen de afgelopen weken en dat is een goed teken. Hij heeft zich bij de dierenarts niet noemenswaardig verzet.

Mevrouw K. heeft vandaag haar koffer gepakt; morgen vertrekt ze naar de Bourgogne.
Mevrouw Troy is het daarmee niet eens en ligt nu op het hoofdkussen van het grote bed, iets wat zij normaal nooit zou doen. Boez is nog onder de indruk van zijn vlooeienpipet (gisteren toegediend) en dus sowieso van slag. Met de andere haarfabrieken gaat het redelijk goed.
De hoofdredacteur en fotograaf blijven trouwens gewoon thuis en er zijn wel 4 kattenverzorgers "ingehuurd", dus onze haarfabrieken zullen uitstekend verzorgd worden.
Het Katblad moet helaas echter wel de komende week even stilgelegd worden, want niemand anders dan mevrouw K. weet hoe het werkt en bovendien heeft zij beslag gelegd op de redactie-camera.
Mevrouw K. neemt toch ook bij nader inzien een laptop mee, maar dat is alleen voor het opslaan en bekijken (en zo nodig wissen) van de foto's die zij daar in de wijngaarden hoopt te maken. Haar mailen heeft dus geen zin en ondergetekende is niet van plan de taken van mevrouw K. waar te nemen.
Wij hopen u middels dit bericht voldoende ingelicht te hebben.
Tot volgend weekend!

Met meelevende groet van de voltallige redactie,
de Hoofdredacteur.

Geen contact

Ha Myo! Hoe is het nu met je?
....................

Is je oogontsteking al over?
....................

Wil je dan misschien zeggen hoe het met Mickie gaat?
....................

Ben je boos omdat je laatst bij de redactie geen snoepjes hebt gekregen?
....................

Of gaat het soms niet zo goed met je partij Hof is Vol? Tegenslagjes?

Hier wendde Myo zijn kop af. Wat hij daarmee bedoelde, weten we helaas niet; we kregen geen contact met hem.

"Rustige wandeling" (2)

Wat vooraf ging:
We waren met Japekop op stap gegaan en in de Kruidentuin had de Boez zich bij ons gevoegd.
Vlak voor de Steeg van Storm hield Japekop plots stil. Want wie zat daar op het hoekje?

Het was de oude dame Poekie, en omdat ze in haar eigen straat was en erop gerekend had dat ze in alle rust en vredig daar wat kon rondhobbelen, was ze helemaal niet blij toen er een stel reporters voorbij kwam.
Nee, Poekie was bijzonder ontstemd, dat was duidelijk. Vandaar dus ook dat Japekoppie eerst wilde bekijken of het wel verantwoord was de oude dame te passeren... Nu verwacht niemand meer dat Poekie (zoals in haar jonge jaren wel het geval was; vooral op het dak had zij het voor het zeggen) nog een deuk in een pakje boter slaat, maar haar giftige blikken zijn ook niet mis! En Japekop is gewoon een voorzichtig type en gaat elke confrontatie het liefst uit de weg. (Nee, we kunnen helaas niet zeggen dat hij respect heeft voor oude dames want laatst sloeg hij zijn moeder nog terwijl deze gewoon aan een wielhuis stond te snuffelen...)

Wel, waarschijnlijk had Oscar het gekir van mevrouw K. gehoord want hij kwam vanuit de Katbladstraat de Steeg in om ons te begroeten en te informeren waarom hij niet uitgenodigd was  geweest voor de wandeling. De Boez was met een grote boog om Poekie heen gelopen, naar zijn vriend toe om hem welkom te heten.
En toen ontstond er opeens grote verwarring...






Want niet al te hoog in de lucht vloog een helikopter over, vanuit de Katbladstraat kwam een postbode de Steeg in fietsen en in de Parallelstraat naderden ook nog eens twee fietsers. We werden dus ingesloten zeg maar, en vooral de Boez wist daar geen raad mee.
In paniek rende hij terug naar de Parallelstraat, kwam daar de fietsers tegen en draaide weer om, botste toen bijna tegen de postbode, keerde weer, en vluchtte tenslotte terug naar de Kruidentuin. Ach Gossie, inderdaad.


Japekoppie had zich tegen een huis aangedrukt en bleef daar staan tot de chaos over was, Poekie stak snel over en zocht een schuilplek achter een struik.











Oscar parkeerde zichzelf in een fietsenstalling en wachtte daar tot alle fietsers op veilige afstand waren.

De Boez zagen we nog net (voor de fietsen uit rennend) de hoek bij de Kruidentuin omscheuren.









Toen mevrouw K. zich omdraaide zag ze Japekoppie alweer in de Steeg staan. Ach, we hadden de arme drommel een rustige wandeling beloofd, gezellig saampjes op stap, en daar was helemaal niets van terecht gekomen, integendeel dus.









Het laatste stukje naar huis bleef Japekop voorop lopen. Hij hoefde nergens meer aan te snuffelen en niets te markeren, hij had het helemaal gehad en wilde rechtstreeks terug naar de redactie; Oscar moest natuurlijk nog wel het één en ander verkennen.
Japekoppie liep direct de keuken in en eiste een hartversterking in de vorm van een extra hapje Gourmet. Dat kreeg hij.
De Boez zagen wij pas een uurtje later weer opduiken...

dinsdag 28 augustus 2012

Het pakket

Het pakket (waar we al een paar dagen op zaten te wachten) kwam uit België, van Pharma-dinges. Het bevatte twee flinke zakken brokjes voor een gezonde spijsvertering van probleemgevallen (speciaal voor patiënt Japekop dus), blikjes natvoer van hetzelfde, en blikjes nierdieetvoer voor de haarfabriekpatiënt van mevrouw Inge. Eén bestelling naar één adres, want zodoende een flink bedrag en dus geen portokosten. Donderdagmiddag besteld (net iets na het middaguur) en daarom helaas pas maandag bezorgd. Waren we een kwartier eerder geweest met onze bestelling, was het pakket al vrijdag bezorgd.

Nadat we een zak brokken en wat proppen verpakkingsmateriaal hadden verwijderd, troffen we deze chaos aan. Maar verder niet getreurd want het Hill's dieetvoer krijg je nergens anders goedkoper.

Helaas vonden onze haarfabrieken het blikvoer niet te vreten. Ja, dat kan gebeuren, heh? Wij hadden uit voorzichtigheid ook maar 10 blikjes "gastro-voer" op proef genomen. Japekop echter at er wel gretig van, alsof hij wist dat het goed voor hem was!
Voor onze andere haarfabrieken hebben we maar weer gewoon een  aantal blikjes ordinaire Gourmet mousse gekocht.
Maar het kan nog erger.
We hebben een kennis die een haarfabriek mag onderhouden die het liefst vlees en blikvoer van de C 1000 eet. De kipfilet van die winkel is bij hem favoriet, maar moet dan wel opgediend worden in kleine stukjes op een houten plankje. Ook eet deze haarfabriek graag rundergehakt, maar dat moet dan weer van de AH komen en geserveerd worden in een aardenwerk ovenschaaltje. Inderdaad: tsjongejonge!

"Rustige wandeling" (1)

Japekoppie had aangegeven dat hij graag met mevrouw K. een eindje wilde gaan lopen, maar dan zonder één van de andere reporters erbij.
Hij wil namelijk niet gestoord worden bij zijn rondje verkennen en vooral de jonge jongens doen altijd erg lastig door voor zijn poten te lopen of andere geintjes met hem uit te halen, en daar kan onze senior-reporter niet zo goed meer tegen.
Wel, er was verder geen andere haarfabriek in de buurt dus mevrouw K. en Japekoppie vertrokken gezellig saampjes vanaf de redactie. (U ziet J. op bijgaande foto wat zorgelijk kijken, maar dat was omdat hij niet echt geloofde dat het een wandelingetje voor twee zou gaan worden; hij maakte zich daar gelijk al zorgen over. En naar even later bleek, terecht.)



Ja hoor, daar had je het al. Nog niet eens halverwege de Kruidentuin sprong opeens de Boez uit het struikgewas tevoorschijn, zo van: Kiekeboe hier ben ik, leuk heh?
Maar J. vond het dus helemaal niet leuk, al was hij wel zo beleefd om de groet van de Boez te beantwoorden.








Eerst leek het erop dat Boez niet met ons zou meegaan. Hij verdween namelijk vrij resoluut en snel in de richting van de Katbladstraat toen mevrouw K. en Japekop verder wandelden. J. liep trouwens niet zo snel als zijn mens, maar dat kan komen doordat hij zich nog wat slapjes voelt. Hoewel, Japekop is nooit zo'n hardloper geweest en neemt altijd ruim de tijd voor alles.
In elk geval haakte hij niet af en dat was al heel wat.



Wel, in de Parallelstraat merkten we dat de Boez toch maar had besloten met ons mee te gaan, want plots kwam hij de hoek om. Ja, eh, als je hem roept en graag wilt dat hij meekomt maakt hij vaak juist heel pesterig rechtsomkeer, als je net even een keer liever niet wilt dat hij meegaat, komt hij ongevraagd en zonder problemen mee! Erg onberekenbaar inderdaad, deze reporter.
Mevrouw K. kon hem natuurlijk niet terugjagen, maar vroeg de Boez wel om een beetje zijn gemak te houden en vooral Japekop niet dwars te zitten. Boez deed uiteraard alsof hij dat niet had gehoord.


Maar gelukkig kreeg J. wel de gelegenheid om ongestoord al het nodige snuffelwerk te doen en hier en daar te markeren.
Het luikje op deze foto is trouwens dat van de inmiddels verhuisde Vlinder; het huis wordt thans bewoond door een horde studenten die, als ze thuis zijn, vooral voor de tv hangen, omringd door de nodige flessen en glazen, zeg maar. Een haarfabriek in dit huis hebben we niet kunnen ontdekken en dat is misschien maar goed ook...



De Boez liep aan de overkant van de straat en gedroeg zich gelukkig vrij rustig. Hij keek wel regelmatig naar wat Japekoppie aan het doen was, en toen deze weer eens ergens stond te markeren leek Boez even hetzelfde te willen doen; we zagen hem zijn achterste naar een plantenpot draaien, zijn staart trilde opgewonden, maar wij hebben daarna een controle uitgevoerd en geen drup op de plantenbak kunnen ontdekken. Hij stapte trouwens erg snel weer bij de plantenbak weg dus misschien wist hij zelf niet eens wat hij aan het doen was of wilde gaan doen.
Wij hebben de Boez overigens pas één keer echt een struik op dergelijke wijze zien markeren, maar toen hadden we ook al de indruk dat het meer een opwelling was, eigenlijk tegen een "vergissing" aan, zo van: Oeps, wat deed ik nou toch?

We gaan nu weer snel kijken wat Japekop allemaal aan het doen was, want dit was zijn wandeling, zijn reportage, en we willen hem natuurlijk niet tekort doen.

We waren al vrij dicht in de buurt van de Steeg van Storm gekomen toen Japie opeens stilstond en strak en zeer geboeid voor zich uitkeek. Daar moest wat spannends aan het gebeuren zijn, dat kon niet anders!

Ach, laat nu net op dit moment iemand voor de deur staan? We moeten dus helaas deze reportage even onderbreken. Er wordt namelijk een groot pakket neergezet en het is natuurlijk erg belangrijk dat we dat in ontvangst te nemen en de inhoud ervan controleren. We komen later bij u terug.

maandag 27 augustus 2012

Vreemde bezoekt Katbladbuurt

Ja, daar hadden we zomaar een vreemde bezoeker in de Katbladstraat! Hij of zij stopte even bij de redactie, waar Cera en Oscar allebei een beetje op de buitentafel zaten te mijmeren.












Mevrouw Katblad probeerde de vreemde wat beter te bekijken.
Dit was toch niet Kiwi, heh? De nieuwe huisgenoot van de moeder van Wamy (in de Parallelstraat)? Nee, die was toch aanmerkelijk minder wit?

Wel, Cera en Os besloten de vreemde ook van dichterbij te gaan bekijken en sprongen van de tafel.
De vreemde vond dit eng en liep daarom snel bij de tafel weg.



Maar de Os haalde hem of haar in en eiste een verklaring. Cera liep scheldend om de twee heen. Blijkbaar voelde ze zich sterk met Oscar in de buurt want normaal gesproken is ze niet zo flink en zal ze het wel uit haar kop laten om zomaar een vreemde haarfabriek te volgen en daarbij nog uit te foeteren ook.
Mevrouw K. probeerde weer wat dichterbij te komen, want een close-up van een vreemde is altijd handig in het geval hij ergens als vermist was opgegeven.


Helaas, het groepje verplaatste zich wederom. Oscar had geen kwaad in de zin maar wilde gewoon (hij is niet voor niets een Topreporter) een paar antwoorden, terwijl de vreemde geen behoefte had om de pers te informeren omtrent zijn/haar identiteit of reden van zijn/haar komst.
Cera liet de Os zijn gang gaan maar hield het stel uiteraard wel goed in de gaten.




Mevrouw K. had nog wat kirrende geluidjes lopen maken maar de vreemde had daar geen boodschap aan en vluchtte zelfs weg van haar, naar de Kruidentuin. Met Oscar had hij/zij blijkbaar niet zoveel moeite, maar dat mens was gewoonweg te griezelig om bij in de buurt te blijven.
Mevrouw K. waagde nog één poging en volgde de haarfabrieken de tuin in.
Kijk, hier waren ze blijkbaar buiten het territorium van Oscar en dus was onze Topreporter gestopt met het stellen van zijn vragen. Bovendien weet je natuurlijk nooit wie er allemaal nog meer in die tuin rondstruinen, moet je daar op je hoede zijn en de boel eerst verkennen voordat je weer verder gaat met zo'n moeilijk interview. Ja, veiligheid gaat uiteraard voor alles.

En daar de vreemde langzaam maar zeker in de richting van de Gevaarlijke Weg ging, besloot mevrouw K. dat zij hem/haar niet verder moest volgen. Stel je voor dat de haarfabriek in paniek zou oversteken? Nee, dan maar geen close-up.
Mevrouw K. zag nog net hoe de vreemde iets had gevonden wat hij/zij op kon vreten, maar wat dat was kon ze niet zien.
We hopen natuurlijk van harte dat deze vreemde haarfabriek gewoon weer veilig is thuisgekomen.

De hemel komt naar beneden!

Boez:
De hemel komt naar beneden, wat ik je brom. Ik was net op tijd binnen, maar gisteren dus niet. Toen kreeg ik  dus de volle laag. Oscar trouwens ook. We hebben geprobeerd om ons te verstoppen in de Kruidentuin, maar het water kwam overal dwars doorheen.
Ik heb het toen op een lopen gezet. Door al dat neerstortende water naar huis gerend. Daar zaten Cera en Japekoppie ook al te mopperen, maar zij waren lang niet zo nat als ik. Ik was helemaal doorweekt namelijk. Toen kwam mevrouw K. met een handdoek maar daar had ik geen zin in. Ik had liever gewild dat ze me van te voren had gewaarschuwd voor die waterval, dan was ik tenminste dichtbij huis en dus droog gebleven.







Oscar kwam een poosje na mij thuis. Hij was ook nagenoeg verzopen, maar hij vond het wel leuk om afgedroogd te worden. Dat was in twee minuten klaar en toen kon-ie lekker droog op zijn matrasje gaan liggen pitten terwijl ik nog tijden bezig ben geweest mijn vacht een beetje te fatsoeneren. Ja, dat heb ik inderdaad boven op het grote bed gedaan, maar dat spreekt voor zich.





Deze keer was ik dus wel net op tijd binnen, maar ik vind het nog steeds niet leuk die watervallen. Hoor je het tekeer gaan op het keukendak?
En hoor ik het goed dat er ook water aan de binnenkant op de vensterbank drupt? Is het eigenlijk wel veilig hier binnen?

zondag 26 augustus 2012

Het verzamelen van bewijs

Topreporter Oscar is erachter gekomen dat het dit jaar best wel meevalt met de Vlinderstand, en hij had het plan opgevat om ons dat te tonen middels een tastbaar voorbeeld. Was het vorige week nog veel te warm om bewijzen te verzamelen van zijn ontdekking, thans is de temperatuur dusdanig gedaald dat het voor hem geen probleem meer is om de klauwen uit de poten te steken, bij wijze van spreken.

Wij volgden Os naar de Kruidentuin waar hij al snel een hele familie Fladderaars in de smiezen had.










Dit was dan het exemplaar waar hij op bovenstaande foto al zijn aandacht op had gevestigd. Mevrouw K. riep hem toe dat zij de vlinder gezien en gefotografeerd had en hij dus geen tastbare bewijzen meer hoefde te leveren, maar Os leek niet tegen te houden en stond helemaal klaar voor de sprong.








De vlinder ontkwam, en mevrouw Katblad was daar uiteraard niet treurig om. Oscar trouwens ook niet, want hij heeft leren omgaan met de kleine teleurstellingen en missertjes van het leven.
En toen gingen ze maar gauw even een stukje verderop wandelen.

Nog niet wakker genoeg

Voor de regenbuien kwamen wilden wij nog graag een serie foto's maken van ons model Cera, gewoon om te laten zien hoe schitterend onze straat er uit kan zien wanneer de zon schijnt en de bloemetjes bloeien met daarbij natuurlijk als stralend middelpunt een tevreden, genietende haarfabriek.

Echter, Cera was nog maar net wakker en dus nog niet zo op dreef. Ze zat daar wel lief te po(e)seren, maar er ging niks van uit zeg maar. Nee, ze keek zowaar een klein beetje stuurs, en daardoor werden de plaatjes niet zo vrolijk als de bedoeling was...
De fotograaf stapte daarom maar even naar Cera toe voor een klein bemoedigend en motiverend gesprekje. Misschien hielp dat? Maar Cera bleek nog niet aan toe aan werkoverleg; haar reactie ziet u hieronder.


Voor wie zich afvraagt wat er mis is met haar gebitje: Cera heeft in haar jongere jaren erg onverstandig gegeten, namelijk uit vuilniszakken waarin zij vooral kipkarkassen vond. Volgens de dierenarts heeft zij bij deze graas-activiteiten een paar tandjes en kiezen gebroken. Sinds Cera op de redactie woont en haar lintwormen met succes werden bestreden, heeft zij gelukkig niet meer de behoefte gehad om deze snaai-hobby nog langer uit te oefenen. Wel is zij een aantal pondjes zwaarder geworden maar dat nemen we maar voor lief...

Gewoon een geintje

Boez:
Soms heb ik zin in het uithalen van een beetje rottigheid. Onschuldige rottigheid natuurlijk, maar het moet wel door anderen opgemerkt worden, anders is er geen moer an. En daarom kies ik altijd een huisgenoot uit als slachtoffer.
Mevrouw K. zegt dat ze aan m'n ogen kan zien wanneer ik een geintje ga uithalen, dus dat is dan mooi meegenomen want dan houdt ze de camera alvast klaar. Zoals op de foto hiernaast dus.
Ik zit in de Kruidentuin naar de rondscharrelende Os te kijken en ben dus wat van plan. Gewoon een geintje, een heel klein beetje rottigheid maar.

Hij had me niet zien komen en ik sprong zomaar plots bovenop hem, hoppa dus. Hij zakte door zijn poten en ging op hem zitten. Wist ik veel dat ie kwaad werd!
Het was gewoon maar een klein rottigheidje, gewoon een geintje eigenlijk, en ik bedoelde er heus niks kwaads mee.








Maar Os vond er niks grappigs aan en bleef toen een poosje ergens liggen mokken.
Soms worden dus mijn geintjes niet op prijs gesteld en dan noemen ze het rottigheid.
Maar ik bedoel er echt niks kwaads mee, echt niet, nee.

zaterdag 25 augustus 2012

Japekoppie lijkt aardig op te knappen

Gelukkig gaat het weer wat beter met Japekoppie sinds hij nieuwe pilletjes heeft gekregen; hij lijkt van zijn diarree af te zijn en hij braakt ook niet meer voortdurend.
Bijgaande foto van hem werd gemaakt tijdens de maaltijd aan de buitentafel terwijl hij net wat fliebertjes kip van de bbq achter zijn kiezen heeft, en die smaakten hem uitstekend.

Helaas werd de lieve vrede verstoord door een bezoeker uit de Hoftuin.










Het was Myo die tot groot ongenoegen van Japekop kwam kijken of er misschien nog snoepjes te halen waren.
Myo bleef op respectabele afstand en was niet lastig, maar Japekoppie vreesde toch voor de rest van zijn fliebers.








De scheldpartij duurde maar kort want Myo moest toegeven dat Japekop het zo vlak bij de deur van de redactie voor het zeggen heeft.
Tijdens het verdere verloop van de maaltijd werden wij gelukkig niet meer gestoord.




Loes moet weer wennen

De kleine Loes is weer terug van vakantie. Ze was liever nog wat langer gebleven want heeft een heel mooie tijd gehad op de camping, maar de kinderen moesten weer naar school en Loes kon natuurlijk niet in haar eentje in de caravan blijven.
Na anderhalve maand in "de natuur" gebivakkeerd te hebben, moet Loesje weer erg wennen aan het leven in de stad. Gelukkig wist ze nog waar de grote drinkbak stond.

Pestkop!

Mevrouw Katblad:
Ja, dat is nou balen, heh Boez? Dat het regent, heh? Ja, en dan gaat Boezky zich vervelen en daarom uit frustratie de anderen pesten, toch? Ja!
En daarom is hij voor de deur gaan liggen zodat er niemand meer door kan, heh? Jaha, en willen ze er toch door dan geeft Boez ze een tik! Heeft-ie net nog aan de arme Japekop gegeven, heh? Een tik ja! Want Japekop wilde naar binnen en mocht er niet langs van de Boez, en nu is die lieve, arme Japie weer naar boven gegaan en heeft de Boez zijn zin, heh?

En de kleine pestkop wil ook zijn vriendje Os niet laten passeren! Nee, heh? Die ligt nu te wachten in de keuken tot het Boezelmansje opdondert, toch? Ja! Want het Osje wil heel graag even zijn neus buiten de deur steken maar wordt dus nu gegijzeld door zijn allerbeste vriendje, heh?

Maar nu wil mevrouw Katblad er even langs, Boesje! Denk je dat je haar ook kunt tegenhouden? Nee, heh? Ha!
........................
Kom maar Os, de weg is weer vrij!

vrijdag 24 augustus 2012

Topreporter overvallen

Jawel, al deed Monster nog zo zijn best om niet gezien te worden, mevrouw K. en Oscar hadden hem allang in de smiezen omdat die witte pootjes zo goed zichtbaar zijn, heh?

We waren benieuwd wat Monster van plan was. Hij zat hier vlakbij zijn deur in de Parallelstraat, en dus in zijn eigen territorium. En daar Oscar zich buiten zijn eigen territorium en in dat van Monster had gewaagd, zou Monster hem vast en zeker de oren willen wassen, om het maar zo te zeggen. Tenminste, dat dachten en verwachtten we.


Wel, Os deed eerst alsof hij de vijand niet gezien had en negeerde Monster, maar toen deze zomaar ineens bovenop hem sprong, hield hij dat uiteraard niet vol.
Dit was geen kwestie meer van "oren wassen", dit leek wel een poging tot eh.... haarfabriekgemeenschap!









Nou ja zeg! Wij dachten toch echt dat Monster "geholpen" was! Maar dan misschien een beetje aan de late kant?
(Dit laatste is maar een veronderstelling die eigenlijk nergens op gebasseerd is.)

Os verzette zich niet maar liet zich op straat zakken. Wat moesten we hier nu weer van denken? Waarom sloeg de Os niet van zich af?




Monster had zijn tanden in de nek van Oscar gezet maar daarna wist hij het niet meer zo goed. Wat was zijn bedoeling ook alweer geweest? Toen hij aan deze actie begon had hij vast wel geweten wat hij allemaal van plan was, maar nu was hij het in elk geval kwijt.






En daarom sprong hij plots weer van Oscar af en onze Topreporter keek hem verbluft na.
Wat nu? Konden we niet beter terug naar de redactie gaan om bij te komen van deze schokkende gebeurtenis?
Moesten wij onze ronde eigenlijk wel voortzetten?








Oscar vond van wel. We waren immers inmiddels al bijna aan het eind van de Parallelstraat en dus konden we net zo goed doorlopen, qua afstand maakte het niet echt veel meer uit en bovendien geeft een Topreporter niet zo snel op.
We liepen daarom rustig verder en de brutale Monster volgde ons. Oscar keek strak vooruit en probeerde zijn belager nog steeds te negeren. Dat vonden wij wel knap van hem, vooral natuurlijk rekening houdend met wat hem net was overkomen.


We liepen in vrij snel tempo langs het Gevaarlijke Water om weer in de Katbladstraat te komen. Al die tijd hobbelde Monster achter ons aan, van boom tot boom, van plantenbak tot plantenbak, en zich steeds overal achter verschuilend.
Doch toen we ter hoogte van de Steeg van Storm waren en Os doorliep naar de redactie, sloeg Monster linksaf. Hier werd het blijkbaar toch te link voor hem; er zouden zomaar nog meer reporters kunnen rondlopen en in een ontmoeting met de anderen had hij blijkbaar geen zin.
Monster stopte nog even om de Os na te kijken, toen liep hij door.

Halverwege de Steeg, bij de deur met luikje (waar Storm vroeger woonde) liet hij zich neervallen. Waarom weten wij niet; misschien begon zijn territorium daar wel maar het kan ook zijn dat hij moe was en even wilde uitrusten.

En daarmee eindigt dit verhaal. Oscar heeft niets meer willen vertellen over het vreemde voorval met Monster en mevrouw K. houdt er liever ook haar mond over. Wij weten echter niet of dat nu wel zo verstandig is.

donderdag 23 augustus 2012

Van slag

Mevrouw Troy wilde graag nog een keer mee met mevrouw Katblad op bezoek in de Hoftuin, maar bedacht zich op het laatste moment. Voor de Poort bleef zij stokstijf staan en na een tijdje wikken en wegen keerde zij om en liep terug naar de redactie.

Na de zeer warme dagen van het weekend lijkt zij wat meer last te hebben van kleine episodes Katzheimer; wij zagen haar ook al een paar keer voor haar voerbakje staan, niet wetende wat met het haar aangeboden eten aan te vangen. We hopen nu dat het koelere weer haar goed zal doen en zij e.e.a. weer op een rijtje (zeg maar) krijgt. Gisteravond nog weigerde ze echter binnen te komen, en pas diep in de nacht keerde zij terug naar de slaapkamer. De Boez hebben wij overigens niet horen of zien thuiskomen tot vanochtend half zeven; na zijn thuiskomst vrat hij een vol bakje Gourmet leeg en sindsdien heeft hij liggen pitten op zijn sofa onder het slaapkamerraam. We vrezen dat hij pas laat in de middag zal opstaan om aan het werk te gaan.