Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 30 september 2011

Twee ons aangekomen

Japekoppie:

Ten eerste ben ik heel boos op jou omdat je me weer hebt ontvoerd in je wielhuis. Op slinkse wijze heb je me eerst met een kaassnoepje uit mijn schuilplaats gelokt, me toen niet bepaald respectvol bij m'n kladden gepakt en daarna eveneens zonder respect of medelijden in die mand gepropt. Ik protesteerde nog maar daar had je lak aan, heh? Je vond het zelf ook niet leuk? Wel, daar merkte ik niks van en bovendien interesseert het mij niets wat jij vond. Je dééd het toch maar en toen moest ik bovendien mee in die rammelbak van je.

Daar bij die enge man liet je toe dat ik twee prikken kreeg. En dat die man mijn strot bijna dichtkneep zodat ik moest hoesten. En daarna moest ik op die enge plaat gaan staan en ook dat liet je gebeuren. Weegschaal? Maakt niet uit, ik vond het eng.

De terugweg was een hel voor me en ja, daarom heb ik zitten krijsen. Was jij nog zo stom om een verkeerde straat in te rijden en verdwaalden we, zodat die hele rit extra lang duurde.




Ik pik het niet langer, dat heen-en-weer gesjouw van mij door jou van de ene plek naar de andere. En met al die naalden in mijn lijf moet het nu ook een keer afgelopen zijn. Volgende keer neem je maar één van die anderen mee, want vanaf nu ga ik niet meer met je mee, al ga je met een hele doos kaassnoepjes gooien of op je hoofd staan.







Hoeveel weeg ik trouwens?
Twee ons aangekomen, zeg je?
Wel, ik zei je toch dat ik wat meer was gaan eten en dat ik me beter voelde?!
En nu? Krijg ik nu geen pasta meer? Want zonder die pasta weet ik het nog zo net niet. Of ik dus wel blijf eten, ja.
Ah, je hebt nog een nieuwe tube meegenomen? Zeker achter je rug verstopt?
Nou, maak maar gauw open dan. En niet zo gierig met dat spul heh? Ja, anders krijg ik vast weer last van mijn keel en dan kan ik straks wéér niet meer eten. Nou, komt er nog wat van?

donderdag 29 september 2011

Zomaar een foto

Zomaar een foto

Met een dikke pens kom je nergens

Tokkie Troy:
Ja, ondanks mijn gevorderde leeftijd ga ik nog graag zo af en toe op jacht. Ik weet van te voren nooit waarop ik precies ga jagen, maar dat is niet zo belangrijk; het regelt zich helemaal vanzelf, als je er maar een beetje moeite voor doet. Ja, het is een kwestie van goed kijken, blijven opletten en in conditie blijven uiteraard, want met een dikke pens komt je nergens en verlies je aan snelheid. Vandaar dat ik slank en lenig ben, inderdaad. Maar tegenwoordig zit het me ook wel mee (moet ik eerlijk toegeven), want ik eet me te pletter en kom nauwelijks meer wat aan.
Wel, ik zag net iets bewegen tussen de Nepeta en daar concentreer ik me nu dus op.








Ja, zo zie ik het nog beter. Maar ik geloof dat ik me heb vergist en dat deze prooi minder interessant is dan ik aanvankelijk dacht. Verkeerde inschatting inderdaad, dat kan gebeuren heh?
Nee, het was niet jagerswaardig, deze prooi. Een steekbeest ja, en die vang ik liever niet want dat kan heel vervelende gevolgen hebben. Zullen we een eindje verderop gaan?






Wel, ik geloof dat ik niet veel geluk heb vandaag. Nee, dit hele perk heb ik doorzocht maar helaas, niets van mijn gading kunnen vinden. Ja, luchtjes en geuren zat, maar daar was ik niet op uit.
Nee, het zit me niet mee vandaag en ik denk dat ik nu maar weer naar u toekom.








Wel mevrouw Katblad, ik denk dat ik klaar ben met jagen. Nee, een echt succes is het niet geweest maar het kan niet elke dag feest zijn, heh? Nee, ook niet elke week inderdaad. Afijn, ik heb mijn best gedaan en bovendien ben ik dat drukke verkeer helemaal zat. Ja, een hoop lawaai van al die wielhuizen over de Gevaarlijke Weg, en daar kan ik steeds slechter tegen.
Daarom stel ik ook voor dat we weer teruggaan naar de redactie, als u het daar tenminste mee eens bent. Had u eigenlijk het Poezenloket wel dichtgedaan voor we vertrokken? Nee? Laten we dan maar opschieten, heh? Doen we wie het eerste thuis is?

Laat ze maar komen!

Panda:
Sttt, mevrouw Katblad..., niet dichterbij komen want dan jaagt u hem weg. Nee, ik weet nog niet precies wat het is maar ik heb 'm wel in het vizier, dus misschien kan ik het u straks vertellen. Maar komt u alstublieft niet dichterbij want dan gaat-ie er vast vandoor.















Wel, nu u toch bent gekomen en hier naast mij staat, kunt u net zo goed even met mij meekijken. Ja, tussen de rozenbottels zit het. Ziet u het bewegen? Nee? Nou, ik dus wel. Nee, ik hou u echt niet voor de gek, waarom zou ik. Helemaal bovenin inderdaad, dus goed beschouwd zou u 'm beter moeten kunnen zien dan ik want uw ogen zitten hoger en bovendien heeft u er vergrootglaasjes voor. U ziet echt niets? Wel, houdt u dan gewoon uw kwebbel en wacht rustig met mij af. Ja, als u stil blijft staan, geen geluid maakt en geen bewegingen, dan komt-ie tenslotte echt wel tevoorschijn.
.............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Ja! Zag u hem wegvliegen? Had ik gelijk of niet! Zo! En wat was het nou? Ah, een meesje zegt u? Wel, ik weet alleen maar dat-ie er smakelijk uitzag en ik had hem graag gevangen. En dat het uw schuld is dat-ie is weggevlogen, want u stond niet stil genoeg. Nee, u bewoog inderdaad. U denkt dat-ie wel weer terugkomt? Dat er nog meer van die meesjes komen? Tijd van het jaar, meent u? Wel, ik ben er helemaal klaar voor en zal ze met liefde ontvangen, de meesjes. Maar een volgende keer moet u er dus maar niet meer bij komen staan want dan wordt het weer niks. Nee, als u hier niet had gestaan had ik hem vast en zeker kunnen vangen.
Heerlijk heh mevrouw Katblad? Die wisselende seizoenen? Ja, laat ze maar komen, die meesjes!

woensdag 28 september 2011

Zomaar een foto

Stiekem hoopte zij dat......

Zoe (van de overkant) had het gisteren erg druk met het snuffelen in een bladerhoop. En af en toe trok ze haar snuit even uit die hoop en zagen we haar flemen.... Nou, dat moest dan wel een zeer interessante geur zijn, daar tussen die bladeren!
Zoe kleurde trouwens prachtig bij de herfstbladeren, maar dat was u natuurlijk al direct opgevallen. Maar dat terzijde want daar gaat het nu niet om. Nee, het gaat om het volgende.





Toen Zoe eindelijk klaar was met snuffelen en flemen besloot zij een bezoekje te brengen aan de Hoftuin. Toen zagen pas wij hoe volslank zij ondertussen is geworden! Nee, we zien haar dus niet zo vaak en daarom was het ons nog niet eerder opgevallen. En waarschijnlijk was zij de laatste keer dat we haar zagen nog niet zo eh...... gevuld, zeg maar.
Maar ook dat terzijde want het ging dus nog steeds om iets anders, dit verhaaltje.




Inderdaad, hier gaat het dus wel om. De Wams.
Hij had ergens zitten wachten tot Zoe hem niet meer kon zien (ze ging immers de Poort in) en had zijn kans schoon gezien. Ja, want het raam van Zoe stond open en iedere haarfabriek weet dat er in een huis waar katten wonen ook voerbakjes staan, heh? Nee? Nou, Wamy weet dat dus wel en deze foto is het bewijs.
En mevrouw Katblad dacht alleen maar op dat moment: Zo! Dat scheelt mij weer een flinke slok op een bakkie Royal Canin! En stiekem hoopte zij dat de Wams zijn buikie goed vol zou eten.....

Dames werkten niet mee

Hoewel Japekoppie nog steeds probelemen heeft met eten en wij hem moeten blijven bijvoeren met een Pasta, loopt hij wel regelmatig een rondje. Gisteren bijvoorbeeld gingen wij met hem naar de Kruidentuin.
Voordat wij in de tuin arriveerden, moest Japekop heel nodig een aantal fietstassen inspecteren. Wij lieten hem maar even zijn gang gaan.






Daarna liep hij met Oscar het pad op de tuin in. Jazeker, twee gediplomeerde Verkenners naast elkaar. En waar ze naar stonden kijken? Of liever gezegd, naar wie?









Wel, dat was Kaija. Zodra zij de twee Verkenners zag aankomen, besloot ze een eindje om te lopen. Voor ons erg jammer want nu zien we alleen maar haar achterkant. (Ja, ook mooi, maar we vinden haar kop interessanter, vandaar.)








Japekop liep een klein eindje de Parallelstraat in, en daar bleef hij opeens staan. Mevrouw K. (die al een eindje doorgelopen was) moest weer terugkomen omdat Japekop iets interessants had waargenomen. Aan zijn houding zagen wij al dat het een andere haarfabriek moest zijn die hij zag, en vanwege het plekje hadden we al zo'n oranje vermoeden van wie dat most wezen.






Ja hoor, het was inderdaad Vlinder. Zij woont in het huis achter de struikjes en zit daar wel vaker weggedoken. Nee, ze wilde niet tevoorschijn komen en daar hadden we best respect voor.
Nou, de dames die we vandaag tegenkwamen werkten niet erg mee, heh? Nee.

En daar er een fietser met een noodgang door de straat kwam, wilde Japekoppie ook niet meer meewerken. Tenminste, hij zag af van het verder wandelen in de Parallelstraat en liep terug naar de Kruidentuin.

Daar snuffelde hij nog wat tussen de Nepeta, en dat deed hem blijkbaar goed want hij kneep zijn ogen erbij dicht.

Waar Os ondertussen was gebleven? Wel, die lag alsmaar en overal te rollen. Hoopje zand, aarde, mierennestje, het maakte hem allemaal niet uit. Aan hem hadden we tijdens dit korte wandelingetje dus geen ene moer......
MaGiz was weer eens langs gekomen met een takje, zij had haar eigen haarfabrieken natuurlijk bij zich, maar Oscar en Cera waren direct bereid om mee te doen aan het spel en meldden zich bij de boom. Zo kwam het dus dat zich vier katten hadden verzameld rond MaGiz en alle vier waren klaar om de boom in te gaan, achter het takje aan.
Alle vier klaar?
Nou, die rooie liep er een beetje omheen, die was wat minder enthousiast....









Gizmo (het brutaalst van allemaal) ging het eerst achter het takje aan.
Os en Cera kijken toe, Sonny Boy staat inmiddels verderop achter een paaltje een beetje chagrijnig te wezen....











Toen was Os aan de beurt.
Sonny zit nog steeds op de achtergrond; hij wilde echt niet mee doen - te druk daar, heh? Niet leuk, nee.









Wel, Cera kwam ook nog aan bod, maar zij ging de boom niet in.
Oscar daarentegen wist niet van ophouden (Sonny zit nu achter de fiets). Hij ging maar door (de Os) en werd flink aangemoedigd door mevrouw K en MaGiz, want die vonden dat al die beweging erg goed voor hem was, wellicht zou hij er zelfs wat van afvallen....











En voor de deur van de redactie ging het spel nog verder. MaGiz tikte met het takje beurtelings op een paaltje, de stoel, de straat en dan weer op een paaltje, en Oscar sprong en klom als een gek achter het takje aan in een poging het te pakken te krijgen!





Totdat Oscar neerstortte.....
Jawel, eerst voor de deur van de redactie, en daar lag hij te hijgen als een oud postpaard. Helemaal uitgeput, razendsnel kloppend hartje; het was eigenlijk niet zo fijn om aan te zien en we maakten ons aanvankelijk erge zorgen om hem.
Maar later ging hij (zie foto) elders liggen, wat rustiger geworden inmiddels en niet meer zo snel ademend.
Tja, de Os heeft dus een conditie van niks, en die extra kilo's van hem zitten hem flink in de weg.
MaGiz heeft inmiddels gepoogd een buurjongentje op te leiden als speelmaatje-met-takje voor Os, want zij moet ook wel eens werken - ahum - en heeft dus niet de hele dag te tijd om Os bezig te houden met een takje; bovendien vindt vooral Sonny dat geen goed plan. Maar dat buurjongetje beschikt niet over de juiste kwaliteiten, vindt Oscar. Wie van onze lezers heeft een ander plan (behalve minder eten natuurlijk, heh)?

dinsdag 27 september 2011

Zo gezellig naast elkaar komt zelden voor

T.Troy, Japekoppie en Cera, hand (met fliebertje) van mevrouw K.
Afgelopen weekend konden we nog een keer heerlijk buiten zitten, gezellig met onze haarfabrieken. De Boez was er helaas weer eens niet bij; hij houdt namelijk niet zo van dat soort gezelligheid en bovendien interesseert het hem geen bal of er nu hapjes op tafel staan of niet; hij besteedt zijn tijd liever aan het klooien of zooien met zijn vriendje Oscar, eten/snoepen doet hij altijd op zijn eigen tijd (kortom, wanneer hij honger of trek heeft). Ja, de Boez is altijd nogal structuurloos bezig, en dat maakt hem een beetje het buitenbeentje.....


Mevrouw Katblad had wat fliebertjes kaas afgesneden. Gewoon boeren, jonge, hollandse koeienkaas, dus zonder schimmeltjes of pitjes.
Japekop nam zowaar een paar kleine fliebers aan, Cera bedankte, maar mevrouw Troy, gezeten op de tafel, lustte de kaas ook wel.





Japekoppie en Cera
Veel fliebers werden er niet gegeten, maar het ging dus vooral om de gezelligheid, heh?
En wij wilden u laten zien dat onze haarfabrieken (m.u.v. Boezelmans) zo lief naast/bij elkaar zaten, iets wat maar zelden voorkomt......
Vandaar!

Ideale plek

Ook buiten, bij en rond de tafel van de redactie, hebben de haarfabrieken zo hun favoriete plekjes.
Zoals het bankje (zie hiernaast) waarop mevrouw K. planten heeft neergezet, maar waartussen (en -naast) nog voldoende plekjes zijn om te gaan liggen.
Vooral in de middag is dit een ideale plek; de zon schijnt er nog net op en bovendien lig je daar aardig uit het zicht.
Oscar ligt hier vaak uren te slapen of zomaar wat te dommelen, maar wij zagen hier ook al vaak Gizmo, Wamy en Sonny zitten.


Mevrouw Troy zit er ook wel eens verdekt opgesteld, maar dat is dan niet om te rusten maar om juist de straat in de gaten te houden of op mevrouw Katblad te wachten als zij even een boodschapje ging doen.
Om de één of andere reden echter zien wij Japekop of de Boez nooit daar op die plek. Japekop slaapt of dommelt sowieso niet buiten, de Boez kiest meestal ook voor een plek binnen (bed dus), en bij heel warm weer wil hij ook nog wel eens languit onder de buitentafel liggen dweilen.
Waarom zijn sommige plekken bij de ene haarfabriek favoriet en bij de andere juist niet? Ze (de katten) houden dat waarschijnlijk liever geheim....

maandag 26 september 2011

Sonny moet andere hobby kiezen

Sonny zat ontzettend sneu te doen onder ons plantentafeltje. Hij had de pest in en was een soort van verdrietig, en wij hadden geen idee wat de oorzaak daarvan was. Toen kwam zijn mens (MaGiz) langs en die vertelde ons dat haar rooie was gebeten door een andere rooie, maar dan een blafbeest!
Tja, Sonny had het blafbeest misschien wel weer hinderlijk gestalkt? En het blafbeest was Sonny wellicht toen effe helemaal zat?

Maar, inderdaad erg sneu voor Sonny. Natuurlijk was hij heel erg geschrokken van de onverwachte beet. Was hij erg gewond?
Wel, het leek mee te vallen maar wij wilden toch wel even bewijzen zien.... Kom je onder de tafel vandaan, Sonny?






Ah ja, een vieze plek op zijn achterlijf. Maar niet door de vacht heengebeten, heh? Nee, geen wonden te zien, alleen maar een flinke kwijlplek. Nu is dat laatste natuurlijk ook heel erg verschrikkelijk en we snappen dus goed dat Sonny van streek was.
Wel Sonny, we wensen je beterschap toe hoor! Moge je ego maar weer snel herstellen en de vieze kwijlplek weggewassen worden. En nu voortaan uit de buurt van die blafbeesten blijven, heh? Zoek maar een andere hobby, ja.....

Laat me maar effe....

Japekoppie:
Je moet niet steeds zo achter me aanlopen, anders krijg ik last van achtervolgingswaanzin. Stukje samen wandelen vind ik prima en erg gezellig, maar  verder zit je me teveel op mijn huid.
Ja, ik snap dat je je zorgen maakt om mij, maar je overdrijft het nu toch echt een beetje. Ik kan geen stap buiten de deur doen of je laat je laptop in de steek omdat je zo nodig wilt zien wat ik ga doen. Wel, ik kan je verzekeren dat ik alleen maar een frisse neus ga halen, niet de gevaarlijke weg zal oversteken en ik was ook niet van plan te gaan braken.

Ik heb vanochtend toch wat gegeten? Nou dan. Nee, je hoeft niet weer een blikje voor me te openen want ik zit al vol genoeg al vind jij van niet. Misschien zal ik straks wel weer wat gaan eten maar dat kan ik je nu nog niet vertellen. Ondertussen helpt het echt niet als je alsmaar druk loopt te wezen met het nagaan van mijn gangen; we worden daar allebei zenuwachtig van en voor beiden is dat niet goed. Snap je een beetje wat ik bedoel? Mooi, dan ga je nu dus gewoon terug naar binnen, maak daar maar voor jezelf een lekker kopje Nespresso, lees effe de krant en laat mij alsjeblieft m'n gang gaan, ja?
Ja, ik ook van jou.....

Chaos bij afwezigheid T. Troy

Hoewel mevrouw Troy zich onlangs heel heldhaftig heeft gedragen door Cera te hulp te schieten toen zij werd lastig gevallen door zwarte Gijs, kreeg ze het gisteren toch erg moeilijk toen er twee jonge katers bij het Poezenloket rondhingen en daar bleven rondhangen.
Lange tijd had onze oude dame al op wacht gezeten, helemaal klaar om binnendringers weer naar buiten meppen, maar op een gegeven moment hield ze het niet meer vol; de spanning werd haar teveel of ze moest nodig een plas doen, dat kan natuurlijk ook. In elk geval verliet mevrouw Troy haar post.....

Haar staart was nog niet achter de kamerdeur verdwenen of nummer 1 kwam door het loket naar binnen. Misschien kunt u het niet zo goed zien maar het was dus Wamy. Een tweede foto kon mevrouw Katblad niet maken want zij had al haar ledematen nodig om de Wams duidelijk te maken dat hij weer weg moest wezen. Wamy had namelijk al buiten een bakje brokjes gekregen en dus geen enkele reden om onze keuken te doorzoeken.




Net weer achter haar laptop gezeten kon mevrouw K. opstaan om de volgende onverlaat terecht te wijzen. Ja, u herkent vast Sonny Boy op bijgaande foto, hij was al halverwege de kamer (richting keuken) toen mevrouw K. hem zag en hem een paar woorden (niet nader te benoemen) toeriep. Niet dat Sonny daar erg van onder de indruk was (blik als: stom mens, kom maar op als je durft).

Wel, misschien begrijpt u nu hoe belangrijk de functie van mevrouw Troy is voor ons, en hoe een chaos het op de redactie wordt wanneer deze oude dame niet wordt vervangen als zij behoefte heeft aan een pauze. Jammer genoeg begrijpen de andere haarfabrieken (behalve Cera) dat dus niet......

zondag 25 september 2011

Stoere vervangster van mevrouw Troy

Omdat mevrouw Troy nodig even een tukje moest doen, bewaakte Cera het Poezenloket. En dat was nodig ook, want er kwam een grote knaap langs die persé naar binnen wilde terwijl hij daar geen toestemming voor had.
Cera bleef echter stoer in het loket zitten en liet de kanjer niet toe.
Nee, wij zagen eerst ook niet wie die grote jongen was, en daarom zoomde de fotograaf in.




Ha! Myo dus!
Wel, extra stoer van Cera dat ze haar post niet verliet en het loket blokkeerde! Mevrouw Troy kan trots zijn op haar vervangster en wij zijn dat natuurlijk ook.
Myo ging tenslotte weg, en toen het zeker was dat hij niet zou terugkomen vertrok Cera naar de Kroeg (of het Kippenhok achter het Zooiplein). Helaas was het loket toen weer onbewaakt.....

De boventoon.....

Gisteren had Japekop een behoorlijke opleving, want hij at goed en ging zelfs mee op verkenning in de Kruidentuin.
Hier ziet u hem op de uitkijk staan terwijl de jonge jongens elders aan het snuffelen zijn.

Erg interessant mevrouw Katblad, maar we willen ook wel graag wat actie zien in dit blad. Of wordt dit soms weer zo'n suf verhaal?




Terwijl Oscar (boven) de hele zitbank probeert te markeren (een flinke klus kunnen wij wel stellen), zit Japekop (onder) achter een Libelle aan. Als u heel goed kijkt ziet u het vliegebeestje zelfs zitten, bovenop het middelste stuk eh..... beton.

Fijn dat u even deze foto wat groter heeft geplaatst mevrouw K., maar eerlijk gezegd zien wij de Libelle nog steeds niet zitten. Hoezo hebben wij een nieuwe bril nodig? U gaat toch niet brutaal worden, heh?


Zo zien wij onze Japekop natuurlijk het liefst, lekker achter de beestjes aan, veel plezier hebbend al miste hij de Libelle wel en ziet hij het vliegebeestje aan zijn neus voorbij gaan. Tja, erg snel is hij niet meer, onze Japie. Maar hij staat er wel onzettend mooi en fier bij....

Ja inderdaad, maar wij hadden liever gehad dat hij dat beest had gevangen. Ja, voor de nodige spanning en sensatie. Gebeurde er verder nog wat of blijft het hierbij?


Broer Charli zat een eindje verderop; hij doet liever helemaal geen moeite meer om wat dan ook te vangen. Tenminste, wij hebben hem dat al geen jaren meer zien doen.....

Wel een beetje een dooie diender die Charli, heh? Deed hij verder nog wat of zat hij daar maar te kijken? Zeker net gegeten en aan het uitbuiken? Weet u niet eens? Tjongejonge. Een beetje meer research zou toch wel handig zijn, mevrouw K.!



Ondertussen hielden de Boez en Oscar zich met het centrum van de tuin bezig, dus daar waar de kruiden staan. Boezelmans steekt net zijn kop in de Lavas terwijl Os eerst nog wat in de rondte kijkt. Even later zou hij achter zijn vriendje aan gaan.

Oh, wel, dat is nog eens nieuws zeg! Zullen we het hierbij maar laten dan? Of krijgen we nog meer van die onzin?





Cera was gaan zonnen, want daar houdt zij van en dus moet je genieten van zo'n prachtige nazomer, vooral als je vindt dat je deze afgelopen zomer zon tekort bent gekomen, heh Cera? Natuurlijk houdt zij wel de jongens in de gaten, want die kunnen soms rare streken uithalen en dat is leuk om te zien.

Ja ja, maar krijgen we dat dan ook te zien? Nee? U had zeker een erg slechte dag, mevrouw K.! We hadden toch wel een beetje meer van u verwacht dan een opsomming van onbelangrijke feitjes...


Japekop ging nog even wat zooien tussen de Nepeta. Hij draaide daar in kringetjes rond en vermaalde af en toe een klein blaadje tussen zijn kiezen. Wij weten niet of hij het ook inslikte, want zijn kop verdween regelmatig tussen de planten.

Ja ja. En toen ging iedereen zeker naar huis? Tjongejonge. Wat een nep allemaal.






Tenslotte liet hij zich nog even gaan, dat wil zeggen dat hij een plas deed tussen de Nepeta.

Zo, nou is het wel genoeg mevrouw K.!
Nee, we breken deze waardeloze reportage nu bij deze af. Nog één belangrijke toevoeging? Nou, vooruit dan maar. Pfffff.


Japekoppie had dus gisteren zo'n goeie dag en dat wilden we graag aan u laten zien. Vandaag echter was het weer drie keer niks met hem. Hij is weliswaar wel een keer buiten geweest, maar qua eten en verdere activiteiten was het droevig met hem gesteld. Net hebben wij hem maar weer voedsel uit de tube (de pasta) gegeven omdat hij sinds vanochtend helemaal niets meer had gegeten en allerlei fantastische hapjes heeft afgeslagen, zelfs een paar kaassnoepjes bliefde hij niet. Wij kunnen echt geen chocola maken van zijn gedrag en onwel bevinden.....

Inderdaad een vervelend probleem mevrouw Katblad. Nee, we trekken alle commentaar van hierboven terug en hopen spoedig meer te vernemen over Japekop's wel en wee, we snappen dat u zich zorgen maakt over hem en dat dát op dit ogenblik de boventoon voert en u het meeste bezighoudt dus. Ja.......