Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 30 november 2011

Dure reporter

Dit stukje schrijven wij om u te laten weten hoe belangrijk het is, als Katblad zijnde, om goede reporters in dienst te hebben.
Hier ziet u bijvoorbeeld Oscar in de Kruidentuin. Hij kijkt langs de fotograaf heen omdat hij blijkbaar iets gezien of gehoord heeft. De fotograaf heeft dat niet maar gelooft direct dat deze reporter niet voor niets zo naar het struikgewas staat te loeren. Laten wij kijken of Oscar inderdaad zijn werk zo goed doet en de boel niet voor de gek houdt.




Kijk, Os heeft weer eens gelijk: daar sluipt iets. Door het geritsel van de wind in de planten en de boom, is het geschuifel van die rooie niet te horen. Ook is hij nauwelijks te zien in het dichte struikgewas, en als Oscar niet had aangegeven dat daar iets moest zijn, had de fotograaf de rooie nooit en te nimmer opgemerkt. Nee, dan waren we met zijn allen straal voorbij deze bossages gelopen.
Jammer alleen dat Os niet weet aan te geven wie hij heeft opgemerkt, wat de naam dus van deze rooie is. De fotograaf heeft wel een vermoeden, maar voor het Katblad moeten wij het zeker weten. Dus beginnen wij maar te roepen: Sonny Boy! Sonny, ben jij dat?

De rooie heeft zich teruggetrokken en zit nu ergens onder de planten. Waar weet de fotograaf niet, maar Os is de rooie blijven volgen en geeft nu met zijn kop de juiste richting aan.
Ja, u wist al dat Oscar een uitstekende reporter is, maar wij kunnen het niet laten dit te blijven benadrukken.
Volgend beeld s.v.p.!






Ja hoor, de rooie boef heeft in de gaten dat hij is ontdekt en komt tenslotte toch maar tevoorschijn.
En het is inderdaad Sonny Boy, zoals u nu zelf ook kunt constateren. (Toch?)










Natuurlijk weigert hij onze vragen te beantwoorden, maar dat hadden wij ook niet anders verwacht. Sonny is namelijk niet zo spraakzaam tegen "Vreemden", behalve als hij boos is. En blijkbaar is hij nu niet boos, al is hij ontdekt (en dat was vast niet zijn bedoeling).

Wel, zo kwamen wij dus niet aan de weet wat Sonny daar deed, en waarom dan wel.
Maar de fotograaf heeft wat foto's van Sonny in de Kruidentuin kunnen maken; iets wat niet mogelijk was geweest als Os ons niet op zijn aanwezigheid had gewezen.
Ja, een goede reporter is zijn gewicht in goud waard! (Oscar is dus een erg dure haarfabriek, dat klopt maar daar zouden we het niet meer over hebben.....)

Leuk om te zien!

Dat mevrouw K. altijd zó aan haar werktafel zit dat zij de Katbladstraat in de gaten kan houden, wist u natuurlijk al. Wel, nu was dat ook weer het geval en zo zag zij vanuit de redactie dat er aan de overkant van de straat iets aan de hand was. Het betrof hier natuurlijk haarfabrieken, want mensen interesseren ons niet; die lopen maar wat heen en weer, maken soms een praatje maar klimmen niet op wielhuizen en maken over het algemeen geen amok bij ons voor de deur. Nee, dan de haarfabrieken. Zij zorgen tenminste voor vertier met hun capriolen, maken open en bloot ruzie, schelden elkaar uit, geven elkaar zonder enige schaamte knallen voor hun kop of doen hun neus-aan-neus (of neus-onder-staart) rituelen. Nu was er geen ruzie gaande, maar Loesje (bovenop het wielhuis lopende) toonde erg veel belangstelling voor Lima, en dat was wederzijds. Wij weten niet of zij elkaar al vaker ontmoetten, maar het zag er in elk geval wel allemaal spannend uit. Zou het hier tot een treffen komen?

Nee, dat kwam het niet.
Lima liep rond het wielhuis en er zelfs onderdoor, en Loes bleef op het dak en volgde Lima's gangen (voor zover mogelijk) dus van bovenaf. Dit ging een tijdje zo door. Inderdaad, weinig spannend maar wel leuk om te zien.
Nog leuker om te zien was dat, toen Lima tenslotte van het wielhuis wegliep, Loes achter hem aan wilde gaan, uitgleed (dauw!) op de voorruit van het wielhuis en op haar achterste naar beneden kwam zeilen. En daar, beste mensen, hebben wij dus nou net weer geen foto van....
Tegen de tijd dat Loes van de schrik was bekomen, zat Lima alweer een heel eind verderop voor zijn huis zijn poten te wassen.

dinsdag 29 november 2011

Betrapt!

Wij hadden Wamy al een paar keer weggestuurd; hij probeerde diverse keren achter elkaar de redactie binnen te dringen om brokjes te gaan stelen.
Jawel, hij krijgt dus genoeg te eten (hadden wij u al eerder bericht) maar het gaat hem vooral om de sport van het jatten (ook dat wist u al).
Wel, mevrouw K. had geen zin in troep in de keuken, dus bij de redactie kwam hij er niet in.
Vervolgens zagen wij hem naar het buurhuis gaan; ook daar is een kattenluik.



Ja ja! Betrapt! Kijkt hij nou zo zielig of verbeelden wij ons dat?

Zomaar een foto: Japekop trotseert stormvlagen

Getsiederrie!

Wat dit is? Wel, het is zo afschuwelijk dat u het vast niet wilt weten. U hoeft daarom ook echt niet verder te lezen als u dit bericht liever wilt overslaan, gewoon een kwestie van doordraaien (scrollen dus).

Voor de mensen die minder gevoelig zijn en niet zo gauw misselijk te krijgen, het volgende.

Japekoppie vond dus een plastic zakje in de Katbladstraat. Keurig dichtgeknoopt, dat wel, maar daarna weggegooid en overreden. Japekop en de fotograaf volgden het spoor, en toen vonden ze nog zo'n zakje, een eindje verderop, en daarna nog één. Wat erin zat? Nogmaals, dat wilt u niet weten. Zo wel, dan maar op naar de volgende foto.... Op eigen risico, heh?


Jawel, BLAFBEESTENPOEP! Een heel spoor van dit soort zakjes, een verzameling waar je U tegen zegt!
Er is dus een blafbeesteneigenaar in onze buurt die (elke dag?) netjes de verteerde etensresten van zijn/haar beest met een zakje opraapt, het nog dichtknoopt ook, maar daarna terug op straat gooit! Leuk voor de kindjes? Om mee te spelen? Getsiederrie!
Wij hebben verder geen commentaar, maar snappen doen we dit niet. U wel dan?

Lege doos en scheef Rozenpoortje

Reporter  Boez maakte ons erop attent dat er in de Hoftuin een vreemde doos stond. Leeg weliswaar, maar zo'n doos hoort daar niet te staan natuurlijk. Wel, de Boez kon niets bijzonders ontdekken aan de doos, maar wij zagen op de doos staan dat er bij het betreffende huis hoogstwaarschijnlijk een nieuw espresso-apparaat werd bezorgd. Gauw maar eens langs om de kwaliteit van de koffie te gaan controleren, heh mevrouw Katblad?
Dank je wel Boez, eindelijk weer eens iets ontdekt waar we wat aan hebben. Ja, geweldig nieuws dus. Misschien word je toch nog een goeie reporter, tenslotte....

Os deed ook nog nuttig werk: hij ontdekte dat het Rozenpoortje dreigt om te vallen. Minder interessant inderdaad, maar beter dan niks.
Wel, verder was er geen nieuws te vinden in de Hoftuin. Geen andere haarfabrieken te zien ook.








Opmerkelijk echter was dat Japekoppie een tijd in de Poort bleef hangen terwijl de andere twee reporters in de tuin aan het nieuwsgaren waren. Er moest dus haast wel iets in de Katbladstraat gaande zijn, alleen kon de fotograaf niet ontdekken wat.

Zou de nieuwe koffiemachine al geïnstalleerd zijn? Mevrouw Katblad gaat straks maar eens kijken.....

maandag 28 november 2011

Afgekeurd

Japekoppie was naar de Hoftuin gegaan en moest daar iets heel belangrijks doen. Tenminste, zo zag het eruit, dat konden wij aan zijn loophouding zien.

Nou, alle alarmbellen rinkelden en de fotograaf ging vol spanning achter onze senior-reporter aan want je weet maar nooit.















Wel, uiteindelijk bleek dat Japekoppie alleen maar het luik van Myo ging inspecteren. Helemaal niks spannends dus. Ja, had het kunnen zijn als Myo thuis was geweest en achter het luikje had zitten wachten tot reporter J. vlakbij was gekomen, om dan uit te halen of plots tevoorschijn te springen. Maar Myo zat er niet, was zelfs helemaal niet in de buurt en dus gebeurde er niks.
Helaas, meer kunnen we er niet van maken. De fotograaf ging teleurgesteld weer naar huis, maar Japekop was zeer tevreden over zijn inspectie; hij keurde het luikje namelijk zonder verdere verklaring, zeer beslist, af.

Gevaarlijk herfstblaadje

Boez wilde gisteren de Poort naar de Hoftuin door, maar hield opeens halt. Er kwam namelijk een herfstblaadje op hem af, een blaadje dat heel hard door de Poort werd geblazen door een flinke windvlaag.
O o, wat eng, heh Boez? Ja. Want het leek net of het blaadje met opzet op de Boez afkwam, en dat hoort natuurlijk andersom te wezen. Vandaar dus. Nou, dat was dus flink schrikken voor onze jongste reporter, maar gelukkig herstelde hij zich snel. En het hele voorval was binnen de minuut alweer vergeten.
Geweldig nieuws, niet? Ja, dat vonden wij nu ook!

Hoge fluittoon en spoorloos verdwenen.....

Het was vlak voordat het echt hard ging stormen. De twee vriendjes Oscar (links) en de Boez (rechts) waren aan het stoeien in de Kruidentuin.

Toen, opeens, klonk er een hoge fluittoon in de oren van de fotograaf en zzzoefffff, weg waren ze, de twee haarfabrieken. Spoorloos verdwenen, opgegaan in het niets...







Verdwenen in een groot, zwart gat.....

Nou nou, mevrouw Katblad. Niet zo dramatisch, heh? Ze kwamen toch zeker wel weer tevoorschijn? Nou dan. En die hoge fluittoon? Last van uw hoorapparaat? Oh, heeft u nog niet. Misschien dan een gemeentekarretje of achteruit rijdend vrachtwielhuis? Ja, zie je wel? Niks mysterieus dus. Wel, wilt u zich dan van nu af aan weer bepalen tot eerlijk nieuws? Met feiten en zonder al teveel fantasietjes? En niet teveel koffie meer drinken, heh? U had toch nog niet aan de wijn gezeten, wel? Nee nee, we vragen het maar.... Tjongejonge.

Zomaar een foto: Buiten spookt het, Panda lekker op de bank

Zomaar een foto: altijd aan het werk.

Niet vaak op bezoek!

Zondagochtend vroeg zag mevrouw K. opeens iets wits tussen de planten. Eerst dacht zij dat het Oscar was die zijn vlekken kwijt was geraakt, maar het bleek (natuurlijk) een andere haarfabriek te zijn.










Het was de Witte van de overkant van de Gevaarlijke Weg.
Deze Witte komt niet zo vaak langs, maar als hij langskomt is dat op de vroege zondagochtend, als er nog erg weinig verkeer is.








Toen de Witte in de gaten kreeg dat hij door mevrouw K. werd bespied en zelfs gefotografeerd, keerde hij zich om en liep weg in de richting van de Kruidentuin.
En omdat wij nog geen behoorlijke foto van hem hadden kunnen maken, stuurden wij de fotograaf achter hem aan, ondanks de gierende storm.






Japekoppie ging alvast vooruit om de Witte te volgen en in de gaten te houden.












Wij wilden dat de Boez ook meeging, maar die voelde zich plezieriger achter het glas en bleef dus lekker in de vensterbank zitten. Maar niet voor lang want mevrouw K. duwde hem eraf en stuurde hem de voordeur uit. Ja, want ook op zondag moet er gewerkt worden bij het Katblad!








De Boez was het daar niet mee eens en bleef tussen de planten hangen. Wel, dat scheelde straks weer een paar kaassnoepjes, heh? Ja, want niet werken betekent namelijk: geen beloning!
Zo. (Het zijn toch al van die dure tijden....)








Japekop was wel goed aan het werk. Hij had de Witte prima in de gaten gehouden, en terwijl de vreemde haarfabriek zich probeerde te verstoppen achter een fiets, bleef Japekop bij hem in de buurt zitten zodat de fotograaf niet hoefde te zoeken.
De rode bij de put is trouwens Loesje; zij kwam net terug uit de Kruidentuin en was op weg naar huis.
Ja, erg jammer dat ze er niet even bij bleef, maar ze had blijkbaar erg belangrijke, andere dingen te doen.





























Helaas, ondanks het harde werken van Japekoppie kregen wij de Witte toch niet helemaal goed in beeld, hij is namelijk nogal schuw en houdt ook niet van camera's. Deze foto werd van veraf genomen, want toen wij dichterbij kwamen, stak de Witte pardoes de Gevaarlijke Weg over. Gelukkig kwam er geen verkeer aan op dat moment.

Viespeuken

Ondanks de harde wind heeft Oscar gisteren kans gezien onze Pergola te beklimmen, en er zelfs een tijdje bovenop gezeten. Maar toen het opeens begon te donderen en regenen, vond hij het verstandiger om naar binnen te komen om daar, op de bank, zijn dutje verder af te maken. Hij was toen wel al kletsnat en zijn pootjes zaten vol met smerige bagger.
Ach, we houden het immers toch nooit lang schoon op de redactie met al die viespeuken....

Erg teleurgesteld

Afgelopen weekend mochten wij (zwarte) Gijs weer eens begroeten. Hij kwam namelijk langs om een slokje water te drinken uit onze tafel-drinkbak.  Helaas zat er bijna geen water meer in de betreffende bak, en wat er nog in zat was een vieze drab met veel rottende blaadjes. Gijs droop vervolgens zwaar teleurgesteld af, maar was zo snel weg dat wij hem niet meer onze excuses konden aanbieden.
Wegens het slechte weer van gisteren hebben wij jammer genoeg de bak nog niet kunnen schoonmaken en hervullen.

Behekst kattenluik

Cera:
Mevrouw Katblad, ik wil graag weer naar binnen. Ja, ik weet dat het luikje open staat, maar dat is het 'm nu juist, het flapje is waarschijnlijk behekst geraakt en hangt niet meer stil. Nee, het gaat flink tekeer en dus ga ik er echt niet meer doorheen; ik hou namelijk niet zo van behekste, flepperende flapjes. Bang ja, dat het tegen mijn snuit aan fleppert en dat doet pijn. Dit is dus een noodgeval. En daarom verlang ik van u dat u de deur opent voor mij. Jawel, dat kunt u best doen, is een kleine moeite en kost u nauwelijks tijd. Dus mevrouw Katblad, wilt u alstublieft opstaan en opendoen voor een arme, verwaarloosde, kansloze adoptiekat die bijna van de vensterbank wordt geblazen? Ja?

zondag 27 november 2011

Weer thuis

Onze buuf (mens van Charli en Ollie) heeft afgelopen week een zware operatie moeten ondergaan, maar herstelde daarvan dermate snel dat ze in het weekend alweer naar huis mocht. Zij was zelfs in staat om onze redactie een bezoekje te brengen! Op de foto ziet u hoe verheugd onze Cera is met de thuiskomst van de buuf. Ja, want zij is gewend elke ochtend even bij Charli en Ollie langs te gaan (om tot hun grote ergernis naast de buuf op de bank te gaan zitten voor een aai-sessie), en vond de afgelopen dagen hun luikje gesloten. Dus toen buuf zich bij ons meldde, liep Cera helemaal over van blijdschap en tevredenheid...
Welkom thuis, Buuf!

Stoer kattenvolk

Tijdens de laatste regenbuien lagen onze reporters natuurlijk weer eens allemaal te ronken. Op bed, in stoelen met zachte kussentjes, of op de bank, maar het doet er eigenlijk niet toe waar, wel?
Buiten echter zagen wij enkele stoerdere haarfabrieken die regen en wind trotseerden om een frisse neus te halen en wat te zooien en klooien.
Hiernaast ziet u Loesje, onverschrokken en vol energie. Ja, nog maar net een jaar oud maar toch zo flink, heh! Zij heeft een groot deel van de zomer op de camping gewoond en had even tijd nodig om in de Katbladstraat haar territorium te veroveren. Wel, wij kunnen u meedelen dat zij hierin met vlag en wimpel is geslaagd. Helemaal prettig vond zij de regen niet want zij zocht regelmatig beschutting onder onze bankjes tussen de planten. De Schuilhut heeft zij nog niet gebruikt, maar dat is niet nodig want haar voordeur met luikje bevindt zich slechts enkele meters (tussen 10 en 15 ongeveer) verderop. Dus in noodgevallen is de veilige haven vlakbij, en dan zou je wel gek zijn om in dat donkere hol te kruipen. (Ja ja, Os is de enige die daar anders over denkt....)

Nog zo'n held die nergens bang voor is: Wamy. Gaat zelfs in de regen water staan drinken uit de grote bak. Is ook niet bang voor een beetje hemelwater, van boven dus.
Wij hebben overigens over de Wams gehoord dat hij zijn nachten doorbrengt in het huis van Gizmo en Sonny, tenzij hun mens aan het werk is. Dan vindt hij het daar namelijk minder gezellig en horen wij hem midden in de nacht aan ons luikje krabben. Maar goed, zijn maaltijden gebruikt hij ook bij MaGiz, en dat scheelt ons een hoop brokjes en onrust.

Oeps!
Wat kom je doen, stoute rakker? Ah, alleen maar even gedag zeggen?
Hoe komt het dat wij dat niet helemaal geloven?
Lekkere trek zeker!?

Knoeipartij

Hij is groot en zwaar, wit met rood, wil altijd als eerste zijn avondhap, wenst die persé te nuttigen op het aanrecht naast de spoelbak, likt die hap vervolgens gedeeltelijk over de rand heen, springt zodra hij klaar is met zijn knoeipartij van het aanrecht af om te kijken of de anderen nog wat lekkers over hebben, en als de verwarring compleet is staat hij erop dat wij onmiddellijk het luikje voor hem opendoen zodat hij nog even een frisse neus kan gaan halen.
Drie keer raden over wie het wij hier hebben! (Wij loven echter in deze dure tijden geen prijzen uit, heh? Bovendien is deze vraag te makkelijk....)

zaterdag 26 november 2011

Merkwaardige zaken

Oscar besloot om in de Moerbeiboom te klimmen (Kruidentuin), maar had wat moeite de top te bereiken. Het zal wel weer aan de merkwaardige vorm van de takken hebben gelegen, en dus niet aan hem.
Ook merkwaardig trouwens is dat de Moerbeiboom er niet toe kan komen zijn bladeren af te werpen, terwijl alle andere bomen in onze straat al kaal zijn. Mevrouw K. raakt van zulk soort dingen gemakkelijk in de war, maar dat zal de leeftijd wel zijn.



Wel, toen de Os eindelijk boven was, keek hij trots uit over de Kruidentuin en de Gevaarlijke Weg.
Wij prezen hem om zijn lenigheid en doorzettingsvermogen, maar hebben hem andermaal verteld dat het hoog tijd is om een paar pondjes af te vallen. We weten echter niet of deze boodschap bij hem aankwam.
































Deze foto hebben wij geplaatst om u te laten zien hoe stoer Os daar op de hoogte tak stond te balanceren. Helaas zakte hij snel daarna helemaal in omdat er een bezemwagentje van de gemeente langskwam. (Ja, zo'n groen karretje dat veel lawaai maakt en 3 bladeren wegveegt terwijl en 300 op straat liggen.)

Tot onze grote schrik dook de Boez opeens op. We schrokken er niet van dat hij opdook, maar zagen wel uit een ooghoek dat hij van de kant van de Gevaarlijke Weg kwam, en we vrezen zelfs dat hij aan de overkant van deze Weg heeft gezeten.
Dit is geen leuke gedachte voor mevrouw Katblad.
Het jonge ventje kroop snel onder de struiken door naar de Katbladstraat toe, en ging daar een beetje met zijn neus in de lucht staan ruiken. Dikke staart, dat wel. Op onze vragen wilde hij natuurlijk geen antwoord geven. Soms weten we niet goed wat we met dit jochie aanmoeten....
Afijn, de Os kwam uit de boom en we gingen terug naar de redactie. Daar nam mevrouw K. maar een kopje koffie, zonder cafeïne deze keer....

vrijdag 25 november 2011

Kort nieuws: Kiwi-resten nog steeds in trek

De afgelopen dagen zagen wij Simba en Thassos allebei twee keer langskomen om zich enige tijd te vermaken met de overblijfselen van Kiwi-takken onder onze buitentafel.  Gelukkig kwamen zij niet tegelijkertijd, wat dan was Leiden in Last geweest.

kort nieuws: jeugdig gedrag, maar pil niet geslikt....

Mevrouw Troy heeft vanmorgen enige tijd achter een herfstblaadje aangerend. Toen zij het blaadje had gevangen en het laatste leven eruit had geslagen, ging zij enthousiast over tot het scherpen van haar nagels aan een boom. Wij waren erg blij met haar jeugdig gedrag. Echter, later vonden wij haar halve Fortekor-pilletje op het aanrecht terug. Zij had dus vanochtend net gedaan of zij het had ingeslikt, maar dus mooi niet. Wij hebben het stukje medicijn vanmiddag alsnog in haar keeltje gepropt, en daarna kreeg zij (terwijl ze behoorlijk nagromde) nog een kaassnoepje om haar duidelijk te maken dat het braaf slikken van pilletjes altijd wordt beloond. Helaas hadden wij haar 's ochtends ook al beloond voor het uitspugen van het pilletje, maar dat wisten we toen nog niet. Mevrouw Katblad is tijdens de pil-acties niet gewond geraakt, dus dat valt dan weer reuze mee.

Wanneer komt nu die avondhap?

Cera:
Wel mevrouw Katblad, het is al bijna donker, dus dacht ik dat u nu wel snel onze maaltijd zou gaan serveren. En om u duidelijk te maken dat dat wat mij betreft geen uitstel meer behoeft, ben ik op het aanrecht gaan zitten, alhoewel ik best weet dat u dat liever niet heeft.
Nee, aan klokkijken doe ik liever niet want ik vertrouw meer op mijn gevoel. En dat zegt me dat er gegeten moet worden, ondanks dat de wijzers misschien nog niet helemaal daar staan waar ze volgens u zouden moeten staan. U begrijpt wat ik bedoel? Ik hoef het u dus niet nog een keer uit te leggen? Mooi. En?

Japekoppie:
Cera zit op het aanrecht terwijl dat niet mag. Wellicht betekent dat dat er binnen niet al te lange tijd iets smakelijks wordt geserveerd?
In dat geval moet ik er namelijk bij blijven. Als voorproever mag ik uiteraard niet de boot missen; de eerste hap is nog altijd een daalder waard, heh?
Nu zie ik ook dat ons mens gaat koken. Grote pannen, dus dat betekent waarschijnlijk een flinke stoofpot of een smakelijke en rijkgevulde soep, en dan het liefst natuurlijk niet vegetarisch.
Zie ik daar ook niet een pakje spek, of vergis ik me nu? Kaas? Waar is de kaas?

Tokkie Troy:
Ik ga niet zitten wachten tot er wat komt. Er zijn nog maar weinig brokjes in de bakjes, dus laat ik die eerst maar soldaat maken. Komt straks de avondhap, dan prop ik die er gewoon nog bij, maar ik neem geen enkel risico. Bovendien is honger gewoon honger, dus dan moet je eten, als je dat hebt dus. Ik ga niet zitten wachten en bedelen, ik kijk wel uit. Eerst maar het bakje van mijn zoon leegeten, dan dat van mijzelf. Zo nodig ga ik ook nog wel de andere bakjes controleren, voor het geval dat we nu nog geen Gourmet krijgen. Voor mijn gevoel is het namelijk nog niet tijd voor de avondhap, al zitten die anderen daar een beetje moeilijk over te doen. Mijn innerlijke klok heeft altijd goed gewerkt en doet dat nog, ondanks mijn lichte vorm van eh.... Katzheimer was het toch?




Oscar:
Ik weet niet precies wat er aan de hand is. Er zitten er twee in de keuken te janken om voer, maar volgens mij is het nog te vroeg. Natuurlijk blijf ik wel op mijn hoede voor het geval ik het bij het verkeerde eind heb. Ik woon hier nog niet zo lang, dus ik heb het nog niet helemaal door, hoe het hier werkt. Wel dat je altijd moet blijven opletten. Vooral op haar, op dat mens. Ik ken haar gewoontes nog niet zo goed. Normaal gesproken zou ze nu op de bank moeten komen zitten. Ja, om naar dat kastje te kijken. En daar zit ik eigenlijk op te wachten, want dan kan ik weer een aaibeurt scoren. Maar het lijkt erop dat ze dat nu gaat overslaan, dat kastje kijken. In elk geval moet ik blijven opletten. En dat doe ik dus ook.

Het was inderdaad nog lang geen tijd voor de avondhap, al vond Cera van wel. Heel verstandig van mevrouw Troy om eerst nog wat brokjes te nemen. Japekoppie moet altijd de keuken in de gaten houden wanneer er gekookt gaat worden, dus hij bleef mevrouw K. fijn voor de voeten lopen. Cera gaf het tenslotte op en ging nog even naar buiten. Vervolgens kwam ze natuurlijk weer te laat thuis en moest toen apart eten. Boez lag boven de pitten en komt alleen maar als er "Snoepies" wordt geroepen. Hij slaat de Gourmet vaak over. Oscar ging tenslotte ook nog naar buiten. Maar die is tenminste met één keer roepen rond etenstijd zo weer binnen.....

Gabber let op / wie wint verkiezing schrik van de buurt?

Met Gabber (20) gaat het nog steeds erg goed. Wij zagen hem in zijn deuropening zitten terwijl hij onze voorbij lopende reporters in de gaten hield. Het is niet dat Gabber agressief is; hij wilde alleen maar zeker weten dat er niemand zijn huis zou betreden, en daar hebben wij natuurlijk begrip voor.
Van zijn mens hoorden wij dat er laatst flink gevochten werd voor Gabber's huis. Het betrof twee haarfabrieken, waarvan één (zeker weten) Wamy was, de andere partij was een donkere cyper met witte pootjes. Het mens voegde er nog aan toe dat de cyper erg laag bij de grond bleef met de buik (tijgersluipgang dus), en beslist niet voor de poes was; Wamy moest het onderspit delven. En als het mens van Gabber er niet tussen was gesprongen, was Wamy vast en zeker gesloopt door deze cyper. Wij gingen (nieuwsgierig als we zijn) even met het mens het rijtje af. Kon het Japekop geweest zijn? Nee, teveel wit. Charli? Ook niet want te groot. Nee, Monster kent zij ook goed en die was het ook niet..... Tenslotte kwamen wij uit op juffrouw Sokkevoet. Ja, want zij werd er kort geleden ook al van beschuldigd Loesje te meppen, en had toen geen alibi gehad. Juffrouw Sokkevoet houdt zich voornamelijk op in de Parallelstraat in de buurt van haar huis, maar een enkele keer zien wij haar ook wel voorbij de redactie flitsen. Als zij een andere haarfabrieken in haar vizier krijgt, laat zij niet bepaald haar vriendelijke kant zien en toont ze graag dat ze losse pootjes heeft, om het maar zo te zeggen. Wel, hierbij waarschuwen wij dus alle haarfabrieken van de Katbladbuurt: let goed op want juffrouw S. is gevaarlijk en gaat vermoedelijk voor de verkiezing (volgend voorjaar) van Schrik van de Buurt! Zij zal het dan wel moeten opnemen tegen Thassos de Terraskat, dus dat wordt nog erg spannend. Uiteraard houden wij u op de hoogte van verdere ontwikkelingen in deze zaak.

donderdag 24 november 2011

De observator

Op bezoek

Vorige week was mevrouw K. samen met MaGiz en mevrouw Inge bij Wilma op bezoek. Over "Wilma's Opvang" kunt u regelmatig lezen op onze bijlage, en vandaag staan haar eigen haarfabrieken daar ook in!

Maar goed, mevrouw K. maakte wat foto's bij Wilma. Hiernaast ziet u Boy, de baas van het spul. Hij was helemaal niet bang voor het bezoek en kwam gewoon op tafel zitten. Hij was overigens de enige die spontaan van de bovenverdieping was afgedaald om kennis met ons te maken. En om knuffels te halen en snoepjes te komen bedelen natuurlijk.


Pollewop werd speciaal voor ons opgehaald, en toen zij eenmaal flink was geknuffeld door MaGiz, was ze wel bereid om nog even bij ons rond te blijven hangen.
Ja, een hele mooie dame inderdaad!
In de bijlage kunt u meer over haar lezen.







Pollewop ligt graag op schoot bij haar mens, dat toont zij ons op deze foto.
Jammer van die enge flits, maar haar bekkie komt wel erg snoezig uit op deze foto.









Boy was het niet eens met de gang zaken, dat wil zeggen dat hij nu aandacht tekort kreeg. Tenminste, dat vond hij.
Even later zou hij de mooie dame dan ook weinig subtiel uit de kamer tikken.

De andere vier van Wilma hebben wij dus niet gezien; zij hadden zich ergens in de slaapkamer verstopt.
Maar nogmaals, kijkt u even op de bijlage; daar staan ze allemaal!