Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 31 oktober 2011

Helemaal geen schande, T.T.!

Kat Harry (beter bekend als Harremans) had afgelopen weekend weer dienst. Dat wil zeggen dat hij ervoor moest zorgen dat er geen vreemde haarfabrieken in de Hoftuin kwamen, want daar is zijn partij (Hof is Vol) nu eenmaal tegen.
Har is niet altijd even fanatiek, maar nu had hij er duidelijk zin in. U ziet hem hier loeren op een arme, nietsvermoedende haarfabriek, die alleen maar even met mevrouw K. meeliep en verder helemaal geen kwaad in de zin had.




Wel, mevrouw Troy (want die was het dus) had gelukkig haar antennes uit en voelde dat zij niet gewenst was in de Hoftuin. En daar zij verder geen enkel risico wilde lopen (zij moet immers haar hartje ontzien), keerde zij al spoedig om en dribbelde terug naar haar veilige huis.
Ja, erg jammer voor Harremans, heh? Beroofd van een leuk verzetje!







Want op deze manier kwam Har natuurlijk niet aan zijn trekken. Teleurgesteld keek hij mevrouw Troy bij de Poort na, en vervolgens ging hij op zoek naar ander vertier. Of hij dat vond weten wij niet, want mevrouw Katblad volgde Tokkie Troy naar de redactie om haar te vertellen dat ze er heel verstandig aan had gedaan het Hof te verlaten, dat het helemaal geen schande was en wij nog steeds in haar geloofden....

Hartelijk dank, Panda!

Ook afgelopen weekend was Igor weer op het dakje van de Borderliner te vinden. Daar lag hij een partijtje te flirten met onze reporters en mevrouw Katblad.
Helaas konden wij hem niet overhalen de Hoftuin in te komen.
Oorzaak?









Panda van "Hof is Vol" hield de wacht op de trap, dus de weg naar beneden was voor Igor afgesloten.
Toen wij deze foto maakten sloot Panda net even zijn ogen, en dus lijkt het alsof hij daar maar een beetje lag te dommelen. In werkelijkheid hield hij de hele tuin verdomd goed in de gaten; ons houdt hij heus niet voor de gek!

In elk geval hebben wij Iegje dus niet kunnen aaien, en vooral mevrouw K. was daarover zeer teleurgesteld. De vacht van Igor is namelijk bijzonder koel en fluweelzacht, en hem aaien is derhalve een zeer aangename en verslavende sensatie. Afijn, weer een gemiste kans dus. Hartelijk dank, Panda!

Oscar claimt dekentje en pergola

Helaas zullen wij voorlopig wel geen mooie foto's meer kunnen maken van Oscar op het dak van zijn huis, want daar komt hij dus niet meer. Wel zien wij hem tegenwoordig heel vaak op onze pergola liggen. Hij is zelfs in staat om daarboven dutjes te doen, al zal het niet echt comfortabel zal zijn, het hangen op zo'n balk.
Oscar slaapt 's nachts op onze sofa, op het dekentje wat hij zich heeft toegeëigend, maar overdag is hij het liefst vooral buiten.
Onze bovenverdieping is voor hem taboe; we denken dat onze oudjes (moe Troy en haar zoon Japekoppie) hem op hun eigen wijze verboden hebben daar te komen....

Maar het lijkt erop of Oscar nu naast het dekentje op de sofa ook de pergola heeft geclaimd. Vanaf die plek kan hij goed de hele Katbladstraat in de gaten houden en bovendien ook de redactie.
Gelukkig is ons bouwwerk gemaakt van stevige balken.....








zondag 30 oktober 2011

Zomaar een foto

Muzikale kat


Normaal gesproken plaatsen wij geen filmpjes van You Tube in ons Katblad, omdat er zeer veel de ronde doen en u die waarschijnlijk al eens heeft gezien of zelf ook toegestuurd heeft gekregen.
Dit filmpje echter is zo fantastisch!
Kijk, luister en geniet van dit meesterwerk!

Kiwi-takken zijn niet meer in!

Nadat wij de reactie hadden gelezen van mevrouw Inge op een vorig bericht inzake de afgesnoeide kiwi-takken (Inge had namelijk wat van de takken meegenomen, ze aan enkele haarfabrieken aangeboden en evenals Oscar keurden ook deze katten de takken af), namen wij de Boez mee naar het snoeiafval voor een laatste test.
Maar inderdaad, ook de Boez zag de lol van de takken niet meer in, dat wil zeggen dat hij even kort eraan snuffelde en toen aan ons vroeg wat nu precies de bedoeling was.
De takken hebben dus totaal geen aantrekkingskracht meer en waarschijnlijk zal dat liggen aan het jaargetijde; het stofje dat zo'n leuk effect op de haarfabrieken heeft wordt blijkbaar niet meer aangemaakt als de Kiwi's van de boom zijn.
Gelukkig groeit de Nepeta in de Kruidentuin nog immer door, dus we zijn nog niet verloren. En voor als het straks nu echt winter geworden is, hebben wij altijd nog speelgoedmuisjes gevuld met cat-nip!

De aantrekkingskracht van fietstassen

Toen wij een bezoekje hadden afgelegd aan de Kruidentuin en op weg waren naar de Parallelstraat, moesten we lange tijd wachten tot de Boez eindelijk klaar was met de inspectie van een fietstas.
Wat er nu zo bijzonder was aan deze tas is ons niet bekend. Wij weten ondertussen best wel dat sommige fietstassen (eigenlijk de meeste - of moeten wij zelfs zeggen: allemaal?) een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op onze haarfabrieken, maar mevrouw Katblad is nooit in de verleiding gekomen dit soort tassen zelf te onderzoeken of te besnuffelen. Mocht iemand (van onze lezers) zich willen opofferen en zo'n onderzoek voor ons willen doen, is hij/zij van harte welkom. Wij stellen natuurlijk wel erg strenge eisen aan een dergelijk project (wij zijn vooral zeer geïnteresseerd in details), dus bezint eer gij begint.

Oude vorm weer terug

Japekoppie komt zo langzamerhand weer op zijn oude gewicht, en dat is goed te zien aan zijn achterlijf. Immers, zagen wij een maandje terug nog diepe kuilen daar waar zijn ribbetjes ophielden, nu heeft hij zijn vorm van voor zijn ziekte bijna weer teruggekregen.

Japekop eet gelukkig redelijk goed, hoest nog maar een enkele keer en braakt ook nog maar zelden.
Hoe hij nu aan die ernstige keelontsteking kwam en daarmee in een neerwaartse spiraal, dat zal wel altijd onduidelijk blijven.
Wij zijn in elk geval erg blij dat ons Aapje zich weer happy voelt en dagelijks met veel plezier zijn rondjes in de buurt loopt.

Te koop

Weer een huis te koop in de Katbladbuurt. Dat gebeurt natuurlijk wel meer, maar deze keer betreft het een huis van een haarfabriek, Vlinder namelijk.
De mooie roze/oranje Vlinder gaat dus verhuizen;
wanneer weten wij niet, maar we zijn nu al een beetje verdrietig.
Gezien de ingezakte huizenmarkt zou het natuurlijk best nog wel even kunnen duren voordat Vlinder vertrekt. Nu hopen wij dus maar (voor onszelf) dat we nog even een paar maandjes van Vlinder's aanwezigheid (in de Kruidentuin) mogen genieten.....

Profiteur

Ja, we hadden Wamy weer eens in de keuken. Hij hangt hier (op de foto dus) boven het voerbakje van Japekoppie, kijkt schuldbewust en daarbij ook een tikje brutaal, maar niet wanhopig. Nee, want de Wams is allesbehalve hongerig en we hebben zo het idee dat hij alleen nog maar brokjes komt stelen voor de sport....
Hoezo denken wij dat?

Wel, uit zeer betrouwbare bron hebben wij vernomen dat de Wams zijn dagelijkse porties brokken (en ander lekkers) tegenwoordig steeds vaker bij Gizmo en Sonny komt halen.
Hij wordt daar een soort van "gedoogd" door Gizmo (zij lijkt alsmaar milder en liever te worden!) maar moet nog wel steeds erg uitkijken voor Sonny Boy's chagrijn, want die zou hem het liefst van het balkon meppen maar kan zich nog net inhouden wanneer zijn mens hem tot kalmte maant.



Bij ons (op de redactie) heeft Wamy twee vijanden. Jawel, behalve dat de Boez hem niet kan velen, slaat ook Oscar hem regelmatig de tent uit. Geen wonder dus dat de Wams liever gaat ontbijten, lunchen en dineren bij Sonny en Gizmo!

Wij vernamen trouwens (ook uit zéér betrouwbare bron) dat Wamy een enkele keer nog wel eens thuis komt om zijn moeder te bezoeken. Ja, soms een hele week niet, maar dan weer een keer wel. Zijn bezoekjes zijn echter kort. Meestal eet hij snel wat, vergeet vervolgens helemaal zijn moeder te begroeten en vliegt dan weer naar buiten.
Uit dezelfde bron vernamen wij eveneens dat er een nieuwe huisgenoot voor Wamy op hem zit te wachten, maar wij weten niet zeker of Wams al de tijd heeft genomen om kennis met dit 12 weken oude haarfabriekje te maken.
Binnenkort komen wij vast en zeker hierop terug.

vrijdag 28 oktober 2011

Blije bejaarde

Het is erg fijn voor de redactie om te zien dat mevrouw Troy, de oudste haarfabriek in huis, met volle teugen geniet van haar oude dag.
Terwijl de reporters liggen uit te slapen, huppelt zij energiek rond tussen de herfstbladeren, controleert de inhoud van de waterbak en test elk kwartier de flap van het kattenluikje. Van een paar regendruppels trekt zij zich niets aan, maar wordt het te gortig dan schuilt zij even onder een wielhuis.
Nee, mevrouw Troy is allesbehalve depressief, en wij zijn blij dat zij nog zo'n energieke, vrolijke bejaarde is!

Kiwi-moe?

De Kiwi van de Hoftuin is weer gesnoeid, en dus gingen we maar eens kijken of er nog leuke takjes voor onze haarfabrieken tussen zaten. Ja, want voor dat je het weet ligt het spul te beschimmelen en dan heb je er niets meer aan, en dat zou zonde zijn!
Wij namen onze "keurmeester" Oscar mee, de rest had geen zin in een uitje.







Wel, Oscar maakte ons al direct duidelijk dat hij de takjes die er lagen drie keer niks vond. Hij ging er dan ook met zijn rug naar toe zitten.

Zou de Kiwiplant in de herfst aan kracht en aantrekkelijkheid verliezen?
Of is Oscar misschien gewoon een beetje "Kiwi-moe"?
Helaas kunnen wij bovenstaande vragen niet beantwoorden, maar mevrouw Katblad heeft in elk geval de takken deze keer maar gewoon laten liggen. Mochten onze haarfabrieken behoefte hebben aan een snufje van de Kiwi, weten ze het snoei-afval toch wel te vinden, dacht ze. En dat scheelt bovendien weer een hoop troep in huis....

donderdag 27 oktober 2011

Meer dagactiviteiten door Igor

Het lijkt er sterk op dat Igor zijn nachtactiviteiten heeft vervangen door dagtochtjes, want wij zien hem opeens weer veel vaker rondscharrelen. Deze keer liep hij op het muurtje rond zijn dakterras, en toen hij ons had gezien en horen roepen, kwam hij onmiddellijk naar ons toe.








Omdat Igor een ingewikkelde route moet volgen (via daken en dakjes) om bij de Hoftuin te komen, duurde het even voordat hij op het dakje van de keuken van de Borderliner (= blafbeest) opdook. En hij had bovendien erg veel moeite om stil te zitten, want achter hem gebeurde wat en daar moest hij het zijne van weten. Vandaar dat wij slechts één foto konden nemen van "Igor tegen blauwe lucht"; hij verdween namelijk voortdurend even achter de dakrand.
Even later ontdekten we waardoor Igor zo onrustig was.

Het was namelijk Panda die in de tuinen achter de muurtjes had lopen zooien. Toen Igor op het dakje zo nerveus zat te doen, kwam Panda opeens in grote haast over een muurtje de Hoftuin in en verstopte zich direct daarna onder de planten voor zijn huis.
Wij hebben geen idee wat zich daar achter dat muurtje heeft afgespeeld, want wij kunnen helaas vanuit het Hof niet in die tuinen kijken. En wellicht waren er nog meer haarfabrieken "bezig" in die tuinen? Igor verdween namelijk kort daarna van het dakje en wij zagen hem niet meer elders opduiken. Zeer verdacht inderdaad, maar in elk geval hebben wij kunnen vaststellen dat Igor het tegenwoordig overdag erg druk heeft, en we nemen dus maar aan dat hij voortaan 's nachts gewoon slaapt in zijn warme huis. Maar zeker weten doen we dat natuurlijk niet....

Nog steeds een goede klimster!

Toen wij in de Kruidentuin kwamen, zagen wij net hoe Kaija zich onderaan de stam omhoog hees. Jawel, zij ging weer eens haar boom in en mevrouw Katblad mocht daar getuige van zijn!

Kaija was helaas nauwelijks te volgen. Met het blote oog ging het nog wel, maar door de lens van de camera zagen wij helemaal niets, behalve dan heel veel groen, en dat nog niet scherp ook.
Maar we gaven niet op!




Mevrouw Katblad liep alsmaar rondjes om de boom om Kaija in het vizier te krijgen, af en toe lukte dat, maar net als ze wilde afdrukken verdween de haarfabriek weer tussen de takken om nog een stukje hoger te gaan.









Uiteindelijk ging Kaija ergens zitten (het moest een stevige tak zijn die haar kon houden!) en keek brutaal naar beneden.
Wij prezen haar om haar moed en klimvaardigheid en zij nam de complimenten trots in ontvangst.









Maar toen moesten we weer gaan.
Ja, want Oscar had steeds maar meegelopen rond de boom, en hij was het helemaal zat. Waren we niet op weg gegaan om een rondje door de buurt te lopen? Nou dan! En mevrouw K. had nu wel genoeg foto's gemaakt, vond hij.

We namen afscheid van Kaija en wensten haar een succesvolle afdaling toe.
Ja, Kaija heeft laten zien dat zij nog steeds erg goed kan klimmen, en wij vonden dat dat best in onze krant mocht....

Altijd het hoofd koel houden....

Boez, wij geloven niet dat het goed voor je is om die paar grijze celletjes van je op deze manier te verwarmen. Ze zeggen immers toch altijd dat je je hoofd koel moet houden? Wel, jij doet precies het omgekeerde....
En weet je, zo koud is het nu ook weer niet, heh? Nee, het vriest nog lang niet en mevrouw K. heeft alleen maar de kachel aangezet omdat het anders te vochtig wordt in huis. Nou ja, ook wel omdat dat inderdaad aangenamer is, die paar graadjes meer, heh? En daarom hoef je dus niet met je bolletje tegen de radiator aan te liggen....


Hoezo weet je zelf heus wel wat goed voor je is en wat niet? Moet mevrouw K. zich niet met jou bemoeien? Je denkt dat ze zelf lekker tegen de radiator wil zitten en daarom jou probeert te bewegen daar weg te gaan? En je trapt daar dus mooi niet in?

Wel Boez, dat is helemaal niet waar. Nee, als jij daar graag wilt liggen, mag dat van mevrouw K. Ja, zij offert zich namelijk graag voor jou op. Ze waarschuwt je alleen maar voor teveel hitte aan de binnenkant van je hersenpannetje, meer niet. Opdat er geen gekke dingen gebeuren met dat mooie koppie van je, heh? Zoals wat?
Wel, het is dat mevrouw K. haar bril niet op heeft op dit moment, maar anders zou ze zweren dat je opeens drie oren hebt. Nee, natuurlijk is dat niet echt zo, het lijkt alleen maar zo. Maar blijf je daar niet te lang zo liggen? Je weet immers maar nooit, heh?
Je wilt nu graag gekriebeld worden? Achter alle drie je oortjes? Vooruit dan maar. Ja, dan legt mevrouw K. haar boekje maar weer even weg, heh?

woensdag 26 oktober 2011

Soms gaan die dingen zo!

Cera lag op de tafel van Zwarte Gijs terwijl Oscar wat zat te klooien in een plantenpot.
Op zich niets vreemds en verontrustends natuurlijk, maar een oplettende kijker ziet wel degelijk meer, namelijk de spanning die daar in de lucht hing.
Cera ligt niet zomaar, ze hangt, en daarbij ligt zij met één voorpoot buitenboord, zeg maar. Dat is natuurlijk niet voor niets en Oscar weet dat, kijkt daarom ook naar haar op.
U begrijpt het nog niet helemaal? Laten wij dan naar de volgende foto kijken.

Hier zien we hoe Cera haar nagels (linkerpoot) in de tafel klauwt. Wij verzekeren u dat dat niet is omdat ze denkt van de tafel te vallen, o neen.













Daarbij schuift zij langzaam maar zeker naar Oscar toe, terwijl deze doet alsof hij niks in de gaten heeft en vrolijk verder gaat zooien tussen de plantjes.
Maar Os heeft de afstand al berekend en voelt zich veilig.

Dan opeens haalt Cera met haar rechterpoot uit naar Oscar, en ze springt in dezelfde beweging van de tafel.
De klap was mis, maar misschien was het ook wel helemaal niet de bedoeling van Cera om Oscar te raken en wilde zij alleen maar een spel uitlokken, of misschien slechts een reactie.

Maar Oscar reageerde in het totaal niet. Hij had immers al gezien dat Cera hem niet zou kunnen raken en voelde zich dus ook niet bedreigd, hoefde derhalve ook niet op zijn hoede te zijn en ging onverstoorbaar door met het wroeten tussen de plantjes.
Cera zat iets verderop te kniezen. Alles was voor niks geweest en nu moest zij op zoek naar nieuw vertier.
Tja, soms gaan die dingen zo....

dinsdag 25 oktober 2011

Os voelt zich erg thuis

Oscar gaat zich wel heel erg thuis voelen op de redactie. Daarnaast rekent hij het ook tot zijn taak om gespuis buiten de deur te houden, zoals daar bijvoorbeeld is : de Wams.
Hiernaast ziet u de Os en Wamy zitten, allebei tussen de planten in, alleen Os dus een etage hoger. Os heeft zojuist Wamy de tent uitgeslagen, Wamy vluchtte tussen de plantenpotten en Oscar zit nu een beetje dominant en arrogant te doen zodat Wamy weet wie het hier voor het zeggen heeft.
"Arme Wamy" denkt u natuurlijk, maar vergeet niet dat Oscar gewoon doet wat hij moet doen, namelijk zijn nieuwe territorium bewaken. En Wamy accepteert dat, is ook geenszins zielig. Ja, Oscar voelt zich al aardig thuis op de redactie; gisteren nog gaf hij Sonny Boy op zijn falie toen deze "per ongeluk" bij ons naar binnen wandelde....

Niet om vier uur 's ochtends.....

Terwijl mevrouw K. een rondje door de Kruidentuin kuierde, maakte reporter Boez haar erop attent dat er iets boven haar hoofd gebeurde. Wel, daar hebben wij onze reporters ook voor natuurlijk; zij zien en ruiken doorgaans meer dan wij, mensen. Alleen, of het de moeite waard was om te bestuderen, wat de Boez zag?
Laten wij maar eens kijken.






En jawel, dit was zeker de moeite waard want het was Igor die daar bovenop het muurtje zat!
Tijd niet gezien, Igor!
Ja, want Igor leeft vooral 's nachts - in zomertijd. En dat is het nog steeds, heh?
Wij hoorden van een Hofbewoonster (mens) dat, als wij Igor wilde zien, wij om een uur of vier moesten opstaan, dan zouden wij hem vast en zeker in de tuin aantreffen. Helaas, wij konden mevrouw Katblad niet zover krijgen....
Maar goed, nu zat hij (Igor) daar, en dus konden we eindelijk weer eens wat foto's van deze kleine boef maken!

En zowaar, de kleine, wollige Ieg was nog bereid om voor ons te po(e)seren ook!

De Boez was ondertussen op de trap gaan liggen. Vanaf die plek kon hij Igor nog steeds goed in de gaten houden en ondertussen lag hij ook nog eens lekker in de zon.









Toen Igor genoeg had van "model spelen" kwam hij ook naar de trap toe. Daartoe moest hij wel over de Steeg (Poort) springen maar dat vond hij niet bezwaarlijk.
Mevrouw K. hoopte nu op een ontmoeting tussen  Boez en Ieg, maar dat kwam er niet van. Nee, want beide haarfabrieken vonden het een beter idee om een aantal treden afstand te houden en elkaar vanaf die plek te bekijken.
Igor vond het weliswaar erg spannend om op de Boez neer te kijken, schoof alsmaar heen en weer op zijn traptrede, gaf overal kopjes tegenaan en liet een voortdurend gepurr horen, maar de Boez verroerde zich niet, vertrouwde het kleine wolbaaltje blijkbaar voor geen moer.

Tenslotte, toen Igor geen enkele vooruitgang kon ontdekken en zich dus ging vervelen (hij lag zich daar immers helemaal voor niks uit te sloven), sprong hij weer terug naar het balkon en verdween uit het zicht.
Toen kwam eindelijk de Boez in beweging. Ja, want hij moest natuurlijk uitgebreid de plek waar Igor had gelegen besnuffelen.
Wel, in elk geval hadden wij Igor weer eens kunnen kieken, en dat was het belangrijkste, toch?

maandag 24 oktober 2011

Slijtage?

Omdat het zondagochtend vroeg nog zo lekker rustig en stil was in de stad, besloot mevrouw Katblad met Oscar naar het Gevaarlijke Water te gaan om aldaar de bevestigingen van de kattenklimtouwen te controleren.
Het was koud en er stond een gemeen windje...








Het Gevaarlijke Water zag er erg gevaarlijk en diep uit....















Wel, de kabel aan het eind van de Parallelstraat zat nog steeds stevig vast, aan beide kanten. Wij waren hierover erg tevreden.
Maar toen gingen wij de volgende kabel controleren.











Nee, deze "reddingslijn" voor in de gracht geraakte haarfabrieken zou op deze manier niet veel nut hebben.
Aan een kant was de bevestiging aan de kade los, en zodoende hing het touw in het water. Het betreft hier de kabel die aan het eind van de Katbladstraat in het Gevaarlijke Water hangt.

Wel, wij zullen natuurlijk direct contact opnemen met "kat uit de gracht" om deze constatering te melden, en hopen dat het touw dan spoedig gerepareerd kan worden!











Weer thuis bleek dat de Boez ook al op was, maar niet van plan om naar buiten te komen. Zeker nog te koud, heh?
Wel Boez, maak je borst maar nat want het is nog geeneens winter en dus gaat het vast nog wel veel kouder worden! Of blijf je de rest van dit jaar achter de flap zitten soms?

Voor wie nog eens (het laatste nieuws) wil lezen over de reddingslijnen voor haarfabrieken in niet alleen Leiden maar ondertussen ook andere steden in ons land, kijk op

http://www.katuitdegracht.nl

Brutale actie

Plaats: Kattenbak redactiekatten.
Bezoeker: Sonny Boy.
Wat hij daar deed?
Wel, in elk geval niet zijn behoefte.
Nee, Sonny was weer eens binnengedrongen om brokjes te stelen (hij krijgt namelijk thuis helemaal nooit te eten......), maar weet best wel dat hij dat niet mag. En toen hij dus dreigend tegemoet werd getreden en gesommeerd de redactie te verlaten, kroop hij eerst onder onze sofa, daarna onder diverse keukenkastjes, en tenslotte "verstopte" hij zich op het kattentoilet. En om zijn misnoegen kenbaar te maken, gromde hij aanhoudend gedurende deze hele rondtocht.
Helaas voor Sonny, hij werd tenslotte toch uit ons huis verdreven. Wel wist hij nog snel tijdens zijn uittocht even een paar brokjes in zijn bek te verzamelen uit het voerbakje van Cera. Zij was gelukkig niet thuis en was derhalve niet getuige van deze brutale actie van Sonny Boy.

Geen geschikte snack

Mevrouw Troy heeft afgelopen weekend een stukje vis gestolen van een buurvrouw. Nu moeten we daar wel bij vermelden dat het stukje (kibbeling) uit de verpakking was gegleden en op straat terecht gekomen, dus eigenlijk zou je kunnen stellen dat T.T. de vis had "gevonden", en dat stelt het geheel dan weer even in een heel ander daglicht.
Afijn, net op het moment dat mevrouw T. opgewonden bezig was te bekijken hoe zij het stukje vis het beste mee naar huis kon vervoeren, kwam Loesje haar huis uit en zette een dusdanige keel op dat onze oude dame verschrikt de poten nam met achterlating van het lekkers.
Het mens van Loes vond dat zo sneu, dat ze mevrouw T. het stukje vis achterna bracht, en zo kwam het dat mevrouw Katblad het in ontvangst mocht nemen en het in kleinere (hapklare) stukjes in de keuken van de redactie serveerde.
Hiernaast ziet u mevrouw T. van de vloer eten (is lekkerder dan uit een voerbakje namelijk) en Cera komt kijken of er ook nog wat voor haar te halen valt.

De Boez was op het aanrecht geklommen en deed net of hij geen belangstelling had voor de kibbeling, maar ondertussen hield hij de twee dames wel in de gaten natuurlijk.










Wel, mevrouw Troy had al heel wat fliebers op de vloer gedeponeerd terwijl Cera braaf toekeek en haar kans afwachtte.
Nee, van mevrouw Troy jatten zou Cera nooit doen omdat dat hele nare gevolgen voor haar kan hebben (u kunt zelf wel verzinnen wat wij daarmee bedoelen.....).







De Boez kon niet langer doen alsof de vis hem koud liet. Wij denken dat de geur van de kibbeling dusdanig in zijn neusje kriebelde dat hij zo langzamerhand best een beetje trek had gekregen....














Toen mevrouw Troy had besloten dat zij genoeg hapjes had genomen (vond mevrouw K. eigenlijk ook wel), liet zij het bakje in de steek en kon Cera eindelijk haar gang gaan. De Boez was van het aanrecht gesprongen en kwam voorzichtig naderbij. Echter (typisch weer de Boez), vlakbij Cera gekomen maakte hij opeens een raar sprongetje en spurtte vervolgens het huis uit, naar buiten dus. Vraag ons niet waarom.

Het leek erop dat Cera het hele bakje wilde gaan ledigen, maar dat vond mevrouw K. geen goed idee. Nee, de vis zou niet slecht voor Cera zijn, maar dat dikke, kruidige korstje kon niet echt gezond zijn, heh? Dus helaas, wij moesten haar smulpartij afbreken.....





Mevrouw Troy had gezien hoe wij het bakje met het restant op het aanrecht hadden gezet en hoe Cera de vloer in de keuken controleerde op kruimels. Zij onderbrak even haar geslobber uit de waterbak, maar vervolgens bevestigde zij ons vermoeden over "zout en kruidig" en dook opnieuw met haar snuit in het verfrissende nat. Tjongejonge, wat een dorst had onze oude dame!

Nee, kibbeling is geen geschikte snack voor katten, maar eigenlijk wisten we dat best al wel....