Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 30 september 2012

Voorweken, wassen en bijwerken

Laatst vroeg één van onze lezers of Oscar nog steeds wel eens met zijn poten in de drinkbak hangt. Wel, hoog tijd dus om daar weer eens een bericht aan te wijden!

Dit was vanochtend. En jawel, Oscar heeft één poot (zijn rechter zoals u kunt zien) plat op het water gelegd. Zijn teentjes met klauwtjes dompelt hij onder, dus we vermoeden dat die vies waren of in elk geval hard toe aan een wasbeurt. Dit onderwaterhouden lijkt op het zogenaamde "voorweken", iets wat mevrouw K. ook wel eens met haar wielhuisdak doet als er heel veel plak van de luizen op de lak zit met daarop nog eens een laag zwarte schimmel, maar omdat het wielhuis niet in de teil past gooit zij er dus een flinke laag water bovenop en wacht dan een tijdje alvorens met spons en schoonmaakmiddel aan de gang te gaan. Maar dit terzijde want nu gaat het om Os' potenwasje, en hij weekt zijn patten dus even voor voordat hij aan de werkelijke poetsbeurt begint. Nee, Os is niet bepaald dom, weet dat hij in een net en beschaafd huis woont en regelmatig op de foto of film gaat.

Blijkbaar was er nu genoeg voorgeweekt en kan het daadwerkelijke wassen beginnen. Uiteraard heeft Os geen washandje nodig omdat zijn tong ten eerste een veel betere schuurkracht heeft, maar bovendien makkelijker gemanoeuvreerd kan worden in de juiste richting, en beter tussen de tenen past dan zo'n badstof lapje.
Als u genoeg heeft gezien gaan we door naar de volgende foto, zo niet mag u nog even langer blijven kijken naar dit plaatje.



De zij-nagel lijkt het smerigst te zijn, want Os heeft daar zichtbaar veel werk aan. Dat vieze komt natuurlijk doordat deze hoogst gelegen teen nauwelijks of niet de grond raakt en het vuil er dus niet tijdens het lopen vanaf kan slijten. Omdat het water de nagel wat zachter maakt (net als bij uw nagels gebeurt als u langere tijd in het bad hebt gezeten), maakt Os gelijk gebruik van de gelegenheid om het uiterste nagelpuntje een beetje bij te werken. Hij gebruikt daarbij zijn tandjes als vijl (zeg maar), en mocht zo'n nagelhoesje wat los zitten omdat er een nieuwe nagel (met betere toekomstperspectieven) onder is gegroeid, bijt hij de oude huls eraf. Die zullen wij dus in elk geval niet in onze sofabekleding gaan terugvinden en dat scheelt een hoop gepulk.

Zoals gewoonlijk houdt Os ook nu weer zijn linkerpoot buiten beeld en dus kunnen wij u die niet laten zien.
Later zagen wij echter wel dat die linkerpoot ook in het water had liggen weken, maar dan precies tot en met de duimnagel (waarmee wij dus die hoge zij-nagel bedoelen). Waarom Os ook die poot in het water had ondergedompeld weten wij niet, want hij heeft (althans op dat moment) verder geen aandacht besteed aan deze klauw. Het kan zijn dat hij te moe was om ook nog zijn tweede poot onder de tong en tanden te nemen, maar het kan ook zijn dat hij werd afgeleid en dus tot uitstel moest besluiten. Os zal vast en zeker in de loop van deze dag (en anders week) ook zijn onbehandelde klauw nog poetsen en bijwerken. En mocht hem dat niet buiten in de drinkbank lukken, dan zal mevrouw K. het vast niet erg vinden om toch nog wat in de sofa-bekleding te moeten pulken, want zo'n nagelpuntje is net een nagelkruidzaadje; het gaat steeds dieper en vaster in de bekleding zitten.
(Over het lospulken van uitgeworpen snorharen en hun kleefkracht hebben wij het een volgende keer.)

Aurelia

Vanochtend trof mevrouw K. in de Kruidentuin een "Gehakkelde Aurelia" aan, en op de foto kunt u zien dat het hier om een vlinder gaat.
Thuis natuurlijk direct opgezocht, want K. had deze vlinder nog niet eerder dit jaar in deze tuin zien rondvliegen.
Wel, deze soort komt gewoon (tot in oktober) in heel Nederland voor en is dus geen vreemde gast, maar wel een schoonheid!
Onze haarfabrieken hadden gelukkig geen belangstelling voor dit vliegbeestje.


De Boez was namelijk aan het zooien en klooien tussen de kruiden en had derhalve heel andere zaken aan zijn kop. Nee, welke weten wij niet; het is mogelijk dat hij op zoek was naar eh.... wel, kom daar maar eens achter, heh?










Japekoppie hebben wij nooit eerder betrapt op het jagen op vlinders, maar dat kan komen doordat hij elke inspanning wil of dient te vermijden in verband met het beschikken over slechts één long en een lekkend hartklepje. Bovendien moest  hij vandaag erg nodig een verkenningsronde doen, daarbij moet hij heel veel takjes langs om de geur ervan te analyseren en in kaart te brengen, en gedurende deze activiteit laat hij zich (als gediplomeerd Verkenner A) echt niet afleiden door wat dan ook.


Oscar had weer iets anders te doen, namelijk (u ziet het op de foto) het inspecteren van de Moerbeiboom. Helaas hebben wij maar één foto van hem kunnen maken tijdens zijn klus, want hij scharrelde voornamelijk tussen de bladeren rond zodat wij steeds slechts wuivende bladeren zagen en het daarbij behorende geritsel hoorden.

Verder hebben wij helaas vandaag geen ander nieuws uit de Kruidentuin, en dus moet u het hiermee doen.

Wachtlijst

Daar mevrouw K. gisteren een tikje onwel was, bleef zij op de bank hangen en moesten onze haarfabrieken er alleen op uit.
Gelukkig werd K. goed in de gaten gehouden door haar reporters. Niet alleen kwamen zij regelmatig naar de sofa toe om even te informeren hoe het met mevrouw K. ging, ook verschenen hun koppies zo nu en dan voor het raam om een controlerende blik naar binnen te werpen.
Op de foto hiernaast ziet u Cera.



En dit is dus Japekoppie.

Mevrouw K. heeft slechts last van een ontstoken kieswortel.
Helaas echter heeft haar tandarts een wachtlijst en kan de zogenaamde kanaalbehandeling pas eind oktober plaatsvinden.
Dat betekent dus effe eh..... doorbijten, heh?
Tjongejonge....

vrijdag 28 september 2012

Spiegelbeeld

In de Kruidentuin zagen wij Kaija op een houten bankje voor haar raam zitten.
Wij wilden haar erg graag interviewen maar ze had het blijkbaar te druk met andere, belangrijkere zaken; ze reageerde zelfs niet toen wij enkele keren haar naam riepen .....

Wel keek Kaija even om toen één van onze reporters langs haar bankje liep, maar toen zij hem herkende draaide ze zich onmiddellijk weer terug naar het raam.









Eerst hadden wij de indruk dat Kaija geheel en al in beslag werd genomen door haar eigen spiegelbeeld en de schoonheid daarvan zat te bewonderen.
Maar vervolgens bedachten we dat Kaija daar wel vaker zit om zodoende te kunnen zien of er wellicht iemand thuis is die de voordeur voor haar kan openen.

U mag het zeggen.

Thuiszorg-begeleiders

Afgelopen dagen heeft mevrouw Katblad een paar keer voor juffrouw Sokkevoet en haar huisgenoot Columbus (1492) mogen zorgen. Zij werd dan steevast begeleid door Oscar die, als mevrouw K. eenmaal het vreemde huis was binnengegaan, een partij zat te janken tot K. weer naar buiten kwam.
Eén van de keren was ook Japekoppie meegegaan; hij is altijd erg nieuwsgierig en wilde wel eens weten waar K. en Oscar toch steeds samen naartoe gingen. Ook deze keer zette Os weer een keel op toen K. eenmaal binnen was, maar vreemd genoeg hield zijn gekerm plotseling zomaar op. Toen mevrouw K. de deur even later weer achter zich dicht trok zag zij waarom Os niet meer zat te jammeren; zij trof haar twee haarfabrieken een paar meter verderop aan, Japekoppie met dikke staart en Oscar grommend. Maar bovendien zat ook Simba daar, een beetje in de tang zeg maar.

Blijkbaar waren de twee reporters door Simba beziggehouden terwijl K. in het buurhuis de voerbakjes aan het vullen was!
Maar ja, Simba zat daar in zijn eigen straat en had dus ook het volste recht om zijn territorium te verdedigen, en tot een knokpartij was het gelukkig niet gekomen.

Ernstig incident

Wij hadden het kunnen weten toen we hem op de balkontrap zagen zitten, het Hof is Vol partijlid Panda (broer van Harry).
De vastbeslotenheid waarmee hij onze haarfabrieken in de gaten hield, de verlangende blik in zijn ogen, alles wees erop dat hij strijdvaardig was en niet gewoon alleen maar zou blijven toekijken.
Maar mevrouw K. zag het niet, ze ging gewoon door met een beetje "leuke fotootjes maken" terwijl ze had kunnen weten wat er in de lucht hing. Nee, mevrouw K. schoot ernstig tekort.


We waren met vier haarfabrieken/reporters naar de Hoftuin gekomen om te zien of daar nog nieuws te ontdekken viel. Oscar, de Boez en Japekoppie waren druk aan het snuffelen en verkennen, maar Cera (die deze keer de moed had gehad ook mee te gaan omdat je met zijn vieren toch de hele wereld aan zou moet kunnen, heh?) voelde zich erg onrustig en bleef op haar hoede. Ze had Panda nog niet gezien, maar het is natuurlijk mogelijk dat Harremans ergens onder de planten zat verstopt en zij hém dus wel in de smiezen had.

De Boez kreeg als eerste de loerende Panda in de gaten.
Nu moeten wij u daarbij vertellen dat het logisch was dat onze reporters de Hofhaarfabriek niet direct in de gaten hadden omdat, als daar geen aanleiding toe is, haarfabrieken niet vaak omhoog kijken. Ja, wel in geval van bomen met vliegbeestjes en hun gekwetter, geritsel en geflapper, maar over het algemeen richten onze reporters en hun soortgenoten zich voornamelijk tot de grond en hun omgeving, en eventueel een klein stukje boven het maaiveld (zeg maar) uit.

Panda zat dus buiten hun gezichtsveld want helemaal bovenaan de trap, maar wellicht had hij zich bewogen of een geluidje gemaakt? En dat reporter Boez dat had opgemerkt?
We weten het niet.
Mevrouw K. voelde op dat moment pas de spanning stijgen en besefte dat ze iets moest doen, voor het te laat was.






Ze keek naar Cera die daar nog steeds, midden in de tuin, onbeweeglijk stond. Het was duidelijk dat ook Cera het gevaar voelde, alleen wist ze niet wat of waar het was, van welke kant het zou komen.
Mevrouw K. besloot Cera te waarschuwen en schreeuwde haar naam om haar aandacht te trekken.
Als Cera nu de kant van mevrouw K. opkeek en daarmee ook Panda op de trap zou zien zitten, had ze nog een kans om op tijd de poten te nemen en het Hof uit te vluchten.


Doch het was al te laat. Op hetzelfde moment dat mevrouw K. haar waarschuwing voor Cera uitschreeuwde, stormde Panda al de trap af. Er was geen houden meer aan, de beer was los.










Cera had het op een lopen gezet maar werd, lang voordat ze bij de Poort kwam, ingehaald door Panda.
Mevrouw K. was er weer eens niet op tijd bij, maar zag wel hoe Panda bovenop ons model sprong en zijn nagels in haar rug zette. Er klonk een diep gegrom en hoog gekrijs, de plukken vlogen in het rond.
Oscar en Japekop kwamen aanrennen om Cera te helpen, en op dat moment liet Panda haar gaan en dook in de struiken. Cera verdween razendsnel door de Poort, weg van het strijdtoneel. Arme, arme Cera...

Japekoppie en de Boez begonnen direct aan een sporenonderzoek terwijl de aandacht van mevrouw K. natuurlijk in de eerste plaats Cera betrof, en daarom verliet ze de tuin om het arme slachtoffer te zoeken, te troosten en te controleren op verwondingen.









Oscar was direct na de brute aanval op zoek gegaan naar de dader (om hem ter verantwoording te roepen of af te straffen, één van de twee of misschien wel beide), maar hij had Panda niet kunnen vinden.









Terwijl ze door de Poort liep werd mevrouw K. ingehaald door de drie jongens. Blijkbaar vonden ze toch ook wel dat we nu eerst op zoek moesten gaan naar Cera, en dat al het andere op dit moment minder belangrijk was.

We vonden Cera niet, maar een kwartiertje later meldde ze zich zelf weer bij de redactie. Ze had weliswaar nog best wel wat last van "de bibbers", maar vond het niet nodig om haar vacht te laten controleren; liever werd zij flink over haar koppie geaaid en hoorde ze troostende woordjes, waarvoor zij dan weer heel veel kopjes teruggaf.

Wij kunnen ons heel goed voorstellen dat Cera even een tijdje niet meer met ons mee zal gaan naar de Hoftuin. Elke keer wanneer ze weer de nodige moed heeft verzameld om met de jongens mee te komen, loopt er zo'n gast van Hof is Vol rond die een geschikt moment afwacht om onze meest kwetsbare reporter te grazen te nemen.
Het moest inderdaad niet mogen, dit onnodige geweld bij uitzettingen, en we zullen dan ook een klacht indienen bij eerder genoemde partij. Of we komen terug met een knokploeg, dat kan natuurlijk ook.

donderdag 27 september 2012

Gevaarlijke kade!

Met Oscar liepen we naar het Gevaarlijke Water voor een kade-inspectie, maar Oscar zag al snel dat hij de stoep maar beter niet kon verlaten en dus stak de fotograaf zonder reporter de straat over om wat plaatjes te schieten aan de walkant.
Waarom we nu foto's gingen maken van een kade zonder haarfabrieken, vraagt u zich wellicht af? Wel, dat deden we uiteraard vanwege de veranderde situatie aldaar en het belang van het nauwkeurig vastleggen van de werkzaamheden van onze gemeente, en dan met name natuurlijk die in onze eigen buurt.

Wel, u ziet het, na het kappen van de bomen vorige week zijn nu ook de boomwortels verwijderd, en de gaten die ontstonden zijn dichtgegooid met aarde. Daaromheen heeft men op creatieve wijze (geheel willekeurig) de stenen en betonnen randen gedrapeerd, zodat in elk geval de meeste parkeerplekken niet meer te gebruiken zijn. Tevens zijn de gaten nauwelijks gemarkeerd en een argeloze passant zou zomaar zijn nek kunnen breken.
Langs de hele kade ziet het er thans zo uit.


Medio november zullen er nieuwe bomen worden geplant (werd de omwonenden per brief gemeld), maar wij kunnen ons niet voorstellen dat de boel er anderhalve maand zo bij blijft liggen en dus verwachten we binnenkort een ploeg mannen aan het werk te zien om e.e.a. te fatsoeneren. Of  verwachten wij misschien teveel?

Oscar wilde niet komen kijken en was alvast weer de Katbladstraat in gehobbeld. Daar ging hij zitten om geduldig op de fotograaf te wachten.


Toen wij terugkeerden van deze interessante reportage zagen wij Wamy. Natuurlijk stond hij vlakbij de voordeur van de redactie, likte smakelijk zijn bek af en wilde niet zeggen waar hij zojuist was geweest.
Maar dat was eigenlijk ook niet nodig, toch?


Daarstraks vernamen we dat er stratenmakers aan de kade zijn gearriveerd. Goed nieuws dus!

De drie fases van de jacht

Voordat u misschien gaat denken dat onze topreporter Oscar alleen maar achter mevrouw Katblad of de fotograaf aanloopt om op zoek te gaan naar belangrijk nieuws in de buurt, willen wij u graag laten zien dat Os ook naast zijn werk leuke dingen doet, ook andere hobby's heeft zoals bijvoorbeeld de jacht.

Fase 1: Prooi uitkiezen en bestuderen

Van de bewoners aan de Kruidentuin vernamen wij dat Os regelmatig (in zijn vrije tijd) in deze houding (zie foto) staat en dat lang kan volhouden. Hij is dan namelijk op jacht en staat in de tuin te turen om een prooi uit te kiezen. Meestal is die prooi een vlinder, libelle of ander vliegbeestje, hoewel het ook best een muisje zou kunnen zijn of een ander soort beestje (niet-vliegend) dat hier leeft maar wij (mensen) niet kennen.
Zoals u ook op bijgaande foto kunt zien is dat Oscar behoorlijk gespierd is, en als u dat niet gelooft is dat uw probleem en houdt u dat maar lekker voor zich.
Klaar voor de volgende fase?
Dan gaan we naar de volgende foto.

Fase 2: De Sprong of Duik

Oscar duikt lenig op zijn doel af en gebruikt het stalen hek om zich wat extra vaart te geven.
Het is overigens puur toeval dat wij zijn sprong deze keer op de foto hebben weten te krijgen want over het algemeen zijn we net te laat of iets te vroeg.
Wij hadden geen idee waar Os zijn zinnen op had gezet of wat hij tussen de kruiden had zien rondscharrelen, maar dat is ook niet zo belangrijk.
Op de volgende foto zullen we zien of Oscar daadwerkelijk iets had weten te vangen of dat zijn actie voor niets was geweest.










Fase 3: Vreugde of Verdriet

Wel, u kunt van Os' snuit vast wel aflezen dat hij deze keer misgeklauwd heeft, maar we kunnen u verzekeren (hebben daar getuigen van) dat het ook vaak wél raak is. Ook hebben getuigen gezien dat hij zijn prooi meestal pleegt op te vreten, wat een smerig gezicht is als het een grote libelle betreft met nog fladderende vleugels en spartelende pootjes.
Helaas is voor grote kleinwildjagers als Oscar het vlinder/libelle-seizoen voorbij, maar wij zullen proberen te onderzoeken welke beestjes daarvoor in de plaats zijn gekomen.

Zomaar een foto: Onschuld


Terechte verwarring

Mevrouw T. Troy liet zich toch, terwijl ze op dat moment weer even verkeerde in een schemerzone (veroorzaakt door haar Katzheimer), overhalen om mee te gaan naar de Kruidentuin. Misschien kon zij zich nog herinneren dat daar Nepeta groeit (waar zij zo dol op is), of had zij gewoon behoefte aan een frisse neus en verandering van omgeving. Nee, je weet maar nooit wat er in zulke benevelde hersentjes omgaat, dus speculeren wij niet verder en gaan gewoon kijken wat er gebeurde.












Wel, mevrouw T. Troy raakte helaas al snel in complete verwarring omdat er op de hoek van de Katbladstraat (naar eerder genoemde tuin toe) een vreemde tafel stond die zij (maar dat houdt "vreemd" natuurlijk al in) niet herkende. Vrij gemakkelijk (voor een oude dame) sprong zij nieuwsgierig omhoog en nam bezit van deze vreemde tafel.
We probeerden mevrouw Troy nog aan haar verstand te peuteren dat haar verwarring terecht was, dat deze tafel hier nog niet eerder stond en dat ze zich (op dit moment althans) dus geen zorgen hoefde te maken over haar geheugen, maar ze vertrouwde het niet meer en besloot niet verder met ons mee te gaan maar haar tijd te gebruiken om deze tafel aan een grondig onderzoek te onderwerpen.

Toen wij een poosje later de tuin weer verlieten, zat mevrouw Troy een eindje verderop op een stoel door de rugleuning heen naar ons te kijken. We vermoeden dat zij daar al geruime tijd zat en ons goed in de gaten had gehouden.
Vervolgens nodigden we mevrouw T.T. uit met ons mee terug naar de redactie te lopen, en zij ging gelukkig (maar wel na lang aarzelen en dralen) op onze uitnodiging in. En zo kwam zij weer veilig thuis.

woensdag 26 september 2012

Nieuws uit Hoftuin

Wij hebben Harry weer gezien; hij zat doodstil onder de Kiwi in de Hoftuin op het bankje. Natuurlijk wilde mevrouw K. hem enige vragen stellen over de partij (H is V) dus liep zij naar Har toe, want anders wordt het zo'n geschreeuw op afstand, heh? Ja, en we wilden de bewoners van het Hof natuurlijk geen overlast bezorgen....







U raadt het al, Harry had besloten tot "radiostilte" (waar hoorden wij dat eerder?). Hij verroerde bovendien geen eh... snorhaar en hield zijn ogen op kiertjes. In trance zeg maar, of hij deed alsof omdat hij daartoe de opdracht had gekregen van zijn partijleider (Myo - red.).
Het had geen enkele zin om Harry uit zijn tent te lokken, dat zag mevrouw K. gelijk. Nee, de haarfabrieken van Hof is Vol hebben duidelijk een spreekverbod afgesproken en daar kan zelfs het Katblad niet doorheen breken, om het maar zo uit te drukken.
Afijn, mevrouw K. zag in elk geval wel dat de Kiwi's tenminste mooi groot zijn geworden en kan bijna niet wachten tot zij er één mag proeven.
Tot zover het nieuws uit de Hoftuin.

Verdacht gedrag Hof is Vol

Enkele dagen geleden is Myo bij de redactie langs geweest. Het leek alsof hij ons iets wilde gaan vertellen, maar toen hij aan Charli's struik had gesnuffeld bedacht hij zich, stak de straat over en liep terug naar de Hoftuin. We hadden niet de indruk dat hij voor snoepjes of een aai naar de redactie was gekomen, we dachten eigenlijk meer aan iets als bijvoorbeeld ordinaire spionage.





Wat zich op straat voor Myo's komst had afgespeeld weten we ook al niet (mevrouw K. zit heus niet de ganse dag voor het raam, mocht u dat zo langzamerhand zijn gaan denken), maar wel zagen wij Harremans onder een wielhuis weggedoken zitten. Hij had Myo in de gaten gehouden en wachtte tot de partijleider de Poort door was gegaan en uit zicht was. Har wilde niet met zijn snufferd in beeld komen terwijl hij anders juist wel graag in de lens kijkt, en ook dat was dus erg ongewoon.
Had Myo Harry nu onder het wielhuis gejaagd na een partij-conflict? Of hadden zij juist samen een plannetje opgezet en was dat mislukt omdat mevrouw K. onverwachts uit haar huis was gekomen?

Teveel belangrijke vragen om te laten "hangen", dus besloot de fotograaf om Harry te volgen naar de Hoftuin. Wellicht zou daar e.e.a. duidelijk worden? Je weet inderdaad maar nooit, daarom dus.











Myo lag vlak bij de ingang en hield zijn ogen gesloten. Daarmee gaf hij aan dat wij van hem niks wijzer zouden worden en bovendien zijn best deed ons compleet te negeren.
We gingen vervolgens op zoek naar Harry.









Wij vonden Har echter niet, maar wel zijn broer Panda, half verstopt achter een tuinstoel, en ook hij negeerde onze fotograaf en deed net alsof hij iets heel belangrijks in de gaten hield.

De partij was dus compleet (al zagen wij Harremans op dat moment even niet meer) en zowel partijleider Myo als zijn adjudanten Har en Panda gedroegen zich vreemd en geheimzinnig. Verdacht inderdaad, dat woord zochten we.

De fotograaf bleef nog even rondhangen in de tuin maar werd niets wijzer. Graag hadden wij u een spannende reportage gegund met een beetje vuurwerk of ander vermaak, maar helaas kunnen wij u alleen berichten dat er een rare sfeer in het Hof hangt en dat er mogelijk iets op handen (poten) is. Wij hopen erbij te zijn als de (of een) bom barst, maar met de partij Hof is Vol weet je het maar nooit en voor hetzelfde geld gebeurt er dus helemaal niets.
Wij kunnen ondertussen niets anders dan geduldig afwachten.

Cera gezien?

Mevrouw K:
We gaan pas eten als Cera thuis is!

dinsdag 25 september 2012

Filmsterren na een dag van opnames

Gisteravond laat. Oscar lag half op zijn rug op een stoel kopjes te geven tegen het been van mevrouw K. die nog even op de laptop bezig was.
Ja, het was een vermoeiende dag....









Mevrouw Troy lag toen al lang en breed te slapen, maar midden in de nacht (zeer vroeg in de ochtend) was zij opeens klaarwakker en wilde ze graag nog even de dag doornemen met mevrouw K. Dus maakte ze haar mens wakker door over haar heen te lopen.








Japekoppie heeft de hele nacht stevig doorgeslapen; hij kon en wilde geen camera meer zien.










Vanmorgen:
Cera deed net alsof ze nog in diepe slaap verkeerde terwijl de Boez wel overeind kwam maar duidelijk nog niet uitgeslapen was.
Het zou een erg saaie dag worden...

ZE ZIJN OOK VERDORIE HELEMAAL NIKS GEWEND, HEH?

Effe een filmpje maken? Een kort verslag.

Het was eigenlijk geen weer voor buitenopnames, maar de afspraak was gemaakt en mevrouw K. had van te voren al een plan bedacht.
Het was namelijk de bedoeling dat er een filmpje gemaakt zou worden van de dagelijkse gang van zaken op de redactie van Het Leidsch Katblad, en daar hoort natuurlijk een wandeling met onze reporters bij, dat spreekt voor zich.

We begonnen zoals wij elke dag beginnen, namelijk met mevrouw K. achter de laptop om een verhaaltje te maken of wat foto's te bewerken. Alleen dus nu met filmcamera op haar gericht en daar werd ze best een beetje nerveus van. Tot haar grote verbazing kwam de Boez zowaar van zijn luie nest af om de cameravrouw enige uitleg te geven. Ja, over hoe hij dan zogenaamd altijd mevrouw K. gezelschap houdt en alsmaar kopjes geeft en lekker gaat lopen klieren. Dus mocht u later het eindresultaat op tv of computer zien, bedenk dan wel dat de Boez zich behoorlijk aan het uitsloven was, heh? Maar dit terzijde dus.
Toen het moment kwam dat we in de regen naar buiten moesten, ontstond er enige opwinding. Eerst moest de camera ingepakt worden (jawel, u ziet inderdaad een opengeknipte AH-tas), en dan moest iedereen tegelijk naar buiten terwijl daar de cameravrouw op de stoep stond om het allemaal te filmen. En omdat het de eerste keer niet zo goed ging, moest het worden overgedaan. Ondertussen ging het steeds harder kletteren! De haarfabrieken liepen in totale verwarring in en uit en vielen zodoende helemaal uit hun rol.
De oudjes (haarfabrieken) besloten daarop om verder niet meer mee te doen. Er zijn immers grenzen (qua weersomstandigheden) maar bovendien staat er over het meewerken aan een tv-filmpje niets in hun arbeidscontract.
Oscar leek als enige te begrijpen wat de bedoeling was en deed de scene (van het verlaten van de redactie) netjes over, al was hij ondertussen bij de eerste opname al zeiknat geregend en het verhaal dus toen eigenlijk niet meer klopte. Maar een kniesoor die daar straks op let, toch? Daarom.
Cera had vlak daarvoor al zelf een scene bedacht, namelijk het (heel zielig) gaan zitten mauwen voor het (gesloten) Poezenloket, in de regen, en dan net doen alsof ze om asiel kwam vragen. Wij vrezen dat dit uit de reportage geknipt wordt omdat ze (Cera) het allemaal een beetje overdreef (overacting, zeg maar), en e.e.a. moet er natuurlijk wel als echt uitzien, heh?
Toen we tenslotte naar de Kruidentuin togen hadden wij alleen nog Oscar over als acteur. Boez was achtergebleven achter het kattenluikje, Cera was erg chagrijnig onder een wielhuis gaan zitten, de oudjes hadden dus besloten om niet mee te werken aan de buitenopnames en lieten zich beslist niet overhalen.

Wel, in de Kruidentuin gekomen kwam het water met bakken uit de hemel. Mevrouw K. hield haar fotocamera liever in haar jaszak, weg van het neder kletterende nat, vandaar geen foto's van dat moment. Uiteraard was er geen enkele andere haarfabriek in de tuin te bekennen; ze keken wel linker uit! Hoewel.....

Natuurlijk hadden wij van te voren wat afspraken gemaakt!

MaGiz zou proberen om langs te komen met haar drie haarfabrieken want zoiets doet ze immers wel vaker. Alleen dus nooit als het stort van de regen, en daarom was het helemaal nog  maar de vraag of zij haar pluizebollen zover zou kunnen krijgen met haar mee te wandelen.
Wel, als Sonny Boy onderweg maar genoeg knuffels kreeg ging hij (maar alleen om zijn mens een plezier te doen) wel mee. Gizmo echter wilde haar vacht liever drooghouden en daar hebben wij natuurlijk alle begrip voor.

En de Wams? Wel, Wamy is altijd overal waar wat te beleven valt, dus ook hij was van de partij.
En zo viel er voor de cameravrouw toch nog wat aan natte vachtjes te filmen.
Uiteraard moesten we ook nog even naar de Hoftuin omdat wij daar vaak fotograferen voor het Katblad. MaGiz ging als eerste met Wamy de Poort door.














Sonny bleek uiteindelijk toch een beetje cameraschuw en ging liever op zoek naar een verdwaald Kiwitakje. (Hij had overigens geen geluk want de Kiwi wordt in deze tijd van het jaar nauwelijks meer gesnoeid en bovendien is de bedwelmende geur er in de herfst een beetje af.)







Oscar stond er een tikkeltje verloren bij. Hij had helemaal gerekend op de hoofdrol in een film over een reporterswandeling, en nu bleven we maar wat in de Hoftuin hangen, in de regen.










Gelukkig werd de Os opgevangen door mevrouw Inge (die geheel toevallige ook in de buurt was, evenals trouwens de dames Katja, Ina en Jacq.). Oscar werd zelfs uitgenodigd binnen te komen schuilen, maar hij bleef liever buiten om de boel in de gaten te houden. Nee, hij zal mevrouw K. echt nooit in de steek laten!







Tijdens het maken van de foto's werd mevrouw K. alsmaar gefilmd en moest ze uitleggen wat ze aan het doen was. We weten niet meer precies wat ze allemaal heeft verteld voor die snorrende camera, maar het zal wel niet veel soeps zijn geweest want ze kan zich totaal niet meer herinneren wat ze heeft uitgekraamd en verlangde op dat ogenblik trouwens heel erg naar een droog plekje en een glaasje wit. Maar daar was het nog een beetje te vroeg voor, heh? Ja, en de klus was nog niet voltooid.












MaGiz werd ook nog geïnterviewd want de cameravrouw wilde graag weten wat de mensen in de buurt dachten van het Katblad en mevrouw K.
Wat MaGiz precies heeft verteld weten wij ook niet, maar we vertrouwen er uiteraard op dat zij slechts lovende dingen over de redactie heeft verteld.
Wamy deed gedurende dit interview erg zijn best om in beeld te komen; de regen leek hem totaal niet te deren.

Tja, en toen was het tijd voor de slotscene op de redactie. En daar het inmiddels reeds bij vijven was, mocht dat ook wel. Hoezo?

Wel, alle dames kwamen namelijk op bezoek bij de redactie om een glaasje wijn te drinken en deel te nemen aan een kleine kaasproeverij. Want zo gaat dat wel vaker op de redactie, al vindt zo'n ontmoeting vaker (spontaan) in de zomer plaats (aan de buitentafel) dan in koude tijden.
Uiteraard hadden wij voor deze bijeenkomst de Hoofdredacteur niet uitgenodigd, maar wat niet weet wat niet deert. Tijdens het uitpakken van de kaas kwamen mevrouw Troy en haar zoon Japekoppie de trap af, want een kaasproeverijtje laten ze echt nooit aan hun neus voorbij gaan en dat mag iedereen best weten. Of de opnames van hun deelname aan de proeverij zijn gelukt weten we niet, want mevrouw Troy zorgde voor behoorlijk wat verwarring door uit te halen naar een uitgestoken hand van één van de dames. Gelukkig viel de schade mee, hoefde de verbanddoos er niet voor uit de kast te worden gehaald en konden de aanwezige dames nog even één voor één hun zegje doen voor camera van Omroep West.

Er moet nu een filmpje gemaakt worden van slechts enkele minuten terwijl er een paar uur lang is gefilmd, en dat lijkt ons een hele opgave. Wanneer het precies uitgezonden zal worden is nog niet bekend, maar uiteraard stellen wij u daarvan tijdig op de hoogte.
Wij wensen verslaggeefster/cameravrouw Marjolein heel veel succes toe met haar moeilijke klus!

U begrijpt, het was een zeer vermoeiende dag geweest voor onze haarfabrieken en zij slapen vandaag dus lekker uit. En eerlijk gezegd hebben ze dat ook gewoon verdiend!