Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 31 augustus 2010

Mini versus Bel de Franskat

Ha! Bel de Franskat is ook weer in het land. Hij is lang op vakantie geweest, en nu heeft hij de zware taak om zijn territorium (de katbladbuurt en nog een stukkie daarbij) weer te markeren. Ja, want als je zo lang weg bent geweest, zijn al jouw geuren verdwenen, maar bovendien moet je ook gaan vaststellen wie er allemaal zijn langsgeweest, hoe vaak dat was etc. Nou, begin daar maar eens aan, heh? Maar het moet wel gebeuren, en een beetje snel ook, anders kun je niet je status als "Schrik van de Buurt" behouden, wel? Daarom dus.
Bel ziet er trouwens goed uit. Hij zit goed in zijn vel en lijkt zelfs wat te zijn aangekomen! En zo te zien heeft hij er zin in om de katbladbuurt weer tot de zijne te maken.

Mini staat wat verderop en heeft de pest in. De buurt was wekenlang erg aangenaam en betrekkelijk vredig, maar nu is die Bel weer teruggekeerd. Nee, Mini had liever gehad dat de Franskat voorgoed was verdwenen, en zij is niet van plan om zich door hem op haar kop te laten zitten.
Vol spanning wachten wij de gebeurtenissen af...






Daar staan ze dan. Mini links, Bel de Franskat rechts. Op de achtergrond de Kruidentuin. Geen van beiden verzet nog een poot; het staaroffensief is begonnen. Krijgen we ruzie? Wordt het meppen, blazen, grommen, vliegende plukken vacht wellicht?
Wij wachten af.....








Bel aarzelt. Ja, want hij heeft nog een missie te vervullen en heeft nog vele meters af te leggen vandaag. Nu kun je natuurlijk best gelijk beginnen met duidelijk te maken dat je de baas bent en blijft in de katbladbuurt, maar dat kan later altijd nog. Aan de andere kant is het weer goed om direct je punt te maken en die brutale Mini eraan herinneren dat er maar 1 Schrik van de Buurt is, en dat dat Bel is.
Bel slaat zijn staart heen en weer; er speelt zich duidelijk een conflict af in zijn koppie! Ja Bel, je zult een keuze moeten maken!



Mini heeft geduld genoeg en is er bij gaan zitten. Ze verliest uiteraard Bel geen seconde uit het oog, zelfs niet als de fotograaf een paar passen in haar richting zet en haar vriendelijk vraagt even in de lens te kijken. Nee, daar heeft ze geen tijd voor en geen zin in natuurlijk! En uiteraard snapt de fotograaf dat best en valt Mini verder dan ook niet lastig met onzinnige verzoeken.






Het lijkt erop dat Bel zijn keuze heeft gemaakt. Hij doet een paar stappen richting Kruidentuin, maar om Mini duidelijk te maken dat hij niet voor haar vlucht, keert hij zich nog even om en kijkt haar aan.

Ja, jou krijg ik nog wel! Het is toevallig zo dat ik met mijn ronde bezig ben en dat is op dit moment het belangrijkst, maar denk maar niet dat ik je een volgende keer niet te grazen zal nemen! Je weet toch nog wel wie ik ben heh? En dat je me elk moment weer kan tegenkomen? Wel, hou daar dan maar mooi rekening mee!


Mini heeft het begrepen en ziet hoe Bel nu de Kruidentuin inloopt. Nee, dat rotjoch kan ze wel aan als het moet! Dus we zullen nog wel zien wie hier de baas is! Op dit moment moet hij maar vooral zijn rondje gaan lopen, maar hij moet er niet vanuit gaan dat zij voor hem opzij zal gaan! Want Mini is namelijk beslist niet voor de poes en staat haar mannetje best!

Wel, hier verlaten wij het strijdtoneel. Geen ruzie meegemaakt dus, maar het scheelde niet veel en dit muisje zal beslist nog een staartje krijgen! En wij hopen daar dan bij te zijn en er verslag van te doen. Maar voorlopig heeft Bel de Franskat het dus nog even erg druk met het besnuffelen van zijn territorium, en het opnieuw markeren daarvan. Wij wachten geduldig af. Mini versus Bel. Dat kan nog mooie beelden opleveren!

Voor de zekerheid

De Boez:
Ik heb toch al buiten gespeeld? En nu kom ik dus even bij jou liggen, mevrouw Katblad. Ja, dat vind ik gezellig. En ik wil natuurlijk ook regelmatig controleren of je er nog wel bent, omdat je zo lang bent weggeweest dus. Nee, ik ben niet bang dat je weer weggaat, maar voor de zekerheid kom ik toch maar kijken, heh?
Ja, want je weet maar nooit....





Ja, ik heb je best wel gemist.
Toen je net weg was, ben ik heel lang buiten geweest en toen heb ik de oppas ongerust gemaakt. Ja, ik was bijna de hele dag weg en dat vond ze niet leuk. Daarna ging het regenen en heb ik veel binnen gezeten. En het Poezenloket is ook dicht geweest en zodoende heb ik Os ook niet veel gezien....







Wel, ik heb eigenlijk best wel veel geslapen, maar ik heb ook met Cera gespeeld. Met de muizen en de beessies inderdaad. En ik heb veel op je stoel gelegen zodat ik als eerste zou weten dat je weer terug was gekomen. En dat is ook gebeurd heh? Ja, ik zag je het eerst, ja....
Heb je gehoord dat Cera een echte muis had gevangen? Ja, we denken dat ze die uit de Muizentuin had, maar zeker weten doen we het niet. En toen was ze te laat voor het eten. Nee, ze wou de muis niet in de steek laten dus, maar mocht 'm niet mee het huis in nemen. Nee, dat vond de oppas geen goed idee.



Verder is er niet veel gebeurd, nee.
Ja, misschien ga ik zo weer even naar buiten, maar dan kom ik straks weer bij je kijken. Om te zien of je er nog bent, heh? Verder blijf ik vandaag maar wat dichter bij huis, denk ik.
En vanavond kom ik weer bij je op de bank, en als we naar bed gaan kruip ik weer onder het dekbed, ja? Voor de gezelligheid inderdaad, en dan ga jij me weer aaien, goed?
Wil je me nu ook nog even aaien? Heb jij mij net zoveel gemist als ik jou? Dan is het goed. Gezellig heh, zo samen? Jah.....

maandag 30 augustus 2010

Fijn om weer thuis te zijn.

Ondanks alle "Déviations" en slagregens, is mevrouw Katblad er gisteren toch in geslaagd weer thuis te komen. En moest helaas de zon achterlaten in de Ardennen...
Toen wij de redactie betraden, lag de Boez op de stoel van de Hoofdredacteur te pitten. Natuurlijk keek hij vreemd op. Wat wij kwamen doen dus, of zoiets. Nou,  Boezelmansje aaien bijvoorbeeld? Ja, dat was goed. Graag zelfs.
Toen ging mevrouw K. onderaan de trap staan en riep de anderen, want die lagen blijkbaar allemaal op bed te slapen. Drie paar verbaasde ogen verschenen in het trapgat. Was het waar? Was ze het echt? Ja, ze was het.
Mevrouw Troy besloot als eerste om mevr. Katblad te gaan begroeten, daarna kwam Cera ook naar beneden. Japekop kwam pas na een half uur de trap af en gedroeg zich zeer afstandelijk. Maar dat duurde gelukkig maar een kwartiertje, al moest mevrouw K. wel erg haar best doen hem te paaien.
Toen het eten werd geserveerd, vielen de Boez en Cera gelijk aan. Ze hadden toen trouwens al een flinke portie knuffels achter de rug natuurlijk. Ja, het was best even dringen geweest om mevrouw K. heen. Maar nu leek alles weer goed en normaal....

Behalve voor Japekoppie dan. Nee, Japekop kan heel slecht tegen veranderingen en nam het mevrouw K. dan ook zeer kwalijk dat zij een hele week was weggebleven. Ja, hij was best goed verzorgd, maar daar ging het niet om. Wij hadden hem in de steek gelaten en daar lag het probleem dus. En daarom wilde hij ook niet eten, kreeg hij geen hap door zijn tere keeltje. Arme Japekop. Hij heeft zo'n gevoelig zieltje! Wij voelden ons even heel erg schuldig....





Wel, mevrouw Troy wist wel raad met Japekop's voerbakje. Je zult maar zo'n moeder hebben! Ze liet haar eigen bakje in de steek en leegde eerst dat van haar zoon. Daarna at zij ook nog haar eigen bakje leeg.

Later op de avond stroomde het grote bed langzaam vol. Mevrouw Katblad kon zich tenslotte niet meer wenden of keren. Boez kroop onder het dekbed zodat Japekop zich grommend moest verplaatsen, T. Troy lag op het voeteneinde en Cera idem. Gedurende de nacht werd er regelmatig ruzie gemaakt en van plaats gewisseld, en van slapen kwam dus nauwelijks wat. Maar dat was ook te wijten aan de storm, want daar word je onrustig van, heh? Maar oh, wat is het fijn om weer thuis te zijn!

Tuig!

Os zat op een paaltje toen de Boez onderlangs kwam. Wij zagen Os naar omlaag kijken en wisten toen al wat er gebeuren ging. En ja hoor, Os sprong dus bovenop de Boez....










De Boez schrok zich rot en draaide direct op zijn rug, en zijn vriendje nam hem in de houdgreep. Goed zo Os! Nu weet de Boez ook eens hoe het voelt als je zo stevig in de tang wordt gehouden!








De Boez vond het dus niet zo leuk en wist zich los te maken. Hij deed vervolgens zijn oren naar achteren en maakte een paar nare geluidjes. U weet vast wel welke wij bedoelen. Os keek op hem neer en gedroeg zich lekker dominant.
Nou, de sfeer werd er niet beter op. Jongens, mee stukje lopen? Nee, wij houden niet van ruzie tussen vriendjes en het mag zeker niet gemeen worden. Dus ga maar fijn mee, heh? Misschien worden jullie wel wat rustiger in de Steeg van Storm....





Wel, dat gebeurde dus niet, integendeel!
Er werd daar wild gesprongen, hard gemept en wij zagen zelfs een aantal salto's.
De fotograaf besloot de Parallelstraat in te gaan maar de jongens peinzden er niet over mee te gaan. Omdat ze net zo lekker bezig waren, ja. En we lieten ze dus maar. Na onze vakantie beginnen we gewoon opnieuw en zullen dan strengere regels opstellen. Want er moet ook gewerkt worden, niet? Ja dus. Maar dat dus maar weer als mevrouw Katblad terug is uit de Ardennen. Afgesproken? Nee? Tuig!

Schadegevalletje...

Boez:
Ja, sorry dat ik hier effetjes ben neer komen ploffen, maar ik heb een klein schadegevalletje. Nee, ik weet niet waar ik precies heb ingezeten, maar het plakt en nu heb ik allemaal takjes in mijn vacht.
Ben ook achterna gezeten ja, maar dat is nu minder belangrijk. Wie ging daar? Wat was dat?







Ja, mijn vacht is een zooitje en dat geef ik direct toe.
Maar er waren bijzondere omstandigheden waar ik niks aan kon doen, en dat moet u maar van mij aannemen. Nee, ik los het zelf wel op dus u hoeft me niet te helpen.









Lig ik de weg? Wel dat spijt me dan maar ik ga dus niet weg. Nee, dit is de beste plek in het hele huis om je probleempjes op te lossen en daarom ben ik hier komen liggen.
Ja, voorlopig ben ik nog wel even bezig want mijn vacht is dus echt een zooitje, maar straks zie je er niks meer van, daar ben ik zeker van. Maar het kan dus wel even een poosje duren ja, dit schadegevalletje.
De takjes mag u voor me afvoeren, graag zelfs en hartelijk dank.
En ik denk dat ik straks maar even een dutje ga doen op het grote bed. Nee, met schone vacht natuurlijk heh? Maar het kan dus nog wel even duren voor het zover is.
Wilt u misschien ondertussen het Poezenloket en het kattenluik sluiten? Voor het geval inderdaad, want ik werd dus wel achterna gezeten. Nee, ik weet niet meer door wie. Is dat belangrijk?

Ja, wij vinden dat belangrijk. Er is namelijk een mens dat zijn herdersblafbeest laat loslopen in onze buurt, en dit beest veroorzaakt een hoop paniek bij de haarfabrieken. Hij is overenthousiast dit blafbeest, en zit de poezen achterna. Of hij kwade bedoelingen heeft weten wij niet, maar in elk geval raken de katten van streek en vluchten in paniek alle kanten op. Wij maken ons dus ongerust... Helaas dus wilde de Boez ons niet vertellen over zijn achtervolger. We zullen dus moeten wachten op een getuige....., maar die melden zich maar zelden.

zondag 29 augustus 2010

Mmmmmmmmm

Japekoppie:
Ik ruik wat. Nee, ik kan niet zeggen wat het is want het ruikt niet bekend. Maar geef me even de tijd, dan kom ik er misschien wel achter. Ja, laat me maar effe m'n gang gaan....














Oh, lekker zeg! Nee, wacht nou even!
Mmmmmmm.
Het zou zomaar iets van vis kunnen zijn.
Of een stukje vlees, dat kan ook.
Kip misschien?
Nee, effe geduld nog.
Mmmmmmmm.











Nu komt het van de andere kant, die lekkere lucht. Dus misschien vliegt het wel. Nee, ik weet nog steeds niet wat het is, maar doet dat er wat toe?
Ik weet alleen dat het lekker is en daar gaat het om.
Ja, gewoon genieten geblazen.
Ruik jij het dan niet? Nee?
Mensenneus, heh?
Rot voor je, ja.
En stomme pech, dat ook natuurlijk.
Heerlijk, die lucht.
Mmmmmmmm.

Groepsverkenning (4 en slot)

Terwijl Oscar onder een wielhuis weggedoken zat en Cera stond te wachten totdat de groep fietswielen voorbij was gereden, liep Japekoppie over de stoep naar de Katbladstraat toe. Ja, inderdaad de veiligste manier om je niets aan te trekken van de cursusleidster of de fotograaf, maar gewoon je eigen instinct volgen en vooral rustig blijven.

Bootjes waren voorbij gevaren, fietswielen waren al verderop, geen wielhuizen ook, dus Os kon oversteken en liep naar de fotograaf toe. Gelukkig weer veilig aan de goede kant van de weg, heh Os?
Nou, dat was me wat niet?







Tegelijkertijd kwam Cera ook naar de fotograaf toe, en zo konden we allemaal snel doorlopen naar de Katbladstraat. Ja, want daar is het veiliger en bovendien bekender terrein, dus dat scheelt een hoop.
De schrik zat er echter wel een beetje in, bij allemaal. Ja, ook bij de cursusleidster en de fotograaf dus.












Japekoppie en Oscar stonden stil bij een boom en smoesden even. Geen van beiden had nog zin om nu nog serieus verder te verkennen - ze hadden hun portie wel gehad. De fotograaf had het trouwens ook wel gezien, en verlangde naar een glaasje wijn, dus werd de pas erin gezet. Kom jongens en meisje, we gaan lekker naar de redactie terug want jullie hebben meer dan je best gedaan en het was zo wel genoeg voor vandaag!




Cera wilde eigenlijk nog wel verder. Ze liep voorbij het huis van Bobo, en bereikte zo het Zooiplein. Toen keek ze de fotograaf aan: zullen we nog even?
Nou Cera, liever niet. Als jij in je eentje nog het Zooiplein op wilt, doe dat dan gerust, maar wij gaan toch maar naar de redactie. Of ga anders de Boez maar zoeken, want die is vast ergens in de straat aan het klooien. En als je hem tegenkomt, zeg hem dan dat hij straks op tijd thuis moet zijn voor het eten, heh?
En bedankt hoor, Cera! Ja, je hebt uitstekend je best gedaan en we zijn erg trots op je!

We namen afscheid van Cera en volgden de twee jongens naar huis. Ze waren doodop, dat kunt u wel zien heh? (De staarten natuurlijk! Ja, die hangen wat slapjes naar beneden!)
Mevrouw Troy wachtte ons op en begroette ons enthousiast. De fotograaf in elk geval was daar blij mee. De Boez kwam uiteraard te laat voor het eten, maar dat wordt tegenwoordig een (vervelende) gewoonte..... Cera was natuurlijk op tijd.

zaterdag 28 augustus 2010

Nu even niet!

Oscar:
Ik heb nu geen zin in gestoei, Boez! Nee, echt niet. Ik wilde eigenlijk gaan zooien op het zooiplein, of gewoon een stukkie klooien. En jij mag best mee, maar ik heb dus geen zin in stoeien.






Boez! Wat heb ik nou net gezegd! Ik heb hier geen zin in! Waarom ben je nu altijd zo drammerig!

Maar de Boez luisterde dus niet naar Os en ging door met het molesteren van zijn vriendje. Os koos toen maar de weg van de minste weerstand, en hield zich helemaal willoos en slap. Nee, hij verzette zich dus niet en hield zich zo ongeveer voor dood.






Wel, toen vond de Boez er dus gelijk niks meer aan, want molesteren is alleen maar leuk als je tegenstander zich nog probeert los te wringen en zich niet gedraagt als een lappenpop. Want zo kun je ook niet duidelijk krijgen dat jij de sterkste bent, zo zonder verzet.




Dus de stoeipartij was snel afgelopen, en Os ging een stukje verderop terwijl de Boez naar de Kruidentuin ging om zich daar verder te vermaken. Zo gaat het dus wel eens, heh? Dat de één geen zin heeft en de ander toch probeert te drammen! Gelukkig zijn ze het waarschijnlijk over een paar uurtjes weer vergeten en gaan dan alsnog stoeien. Maar nu dus even niet....

Groepsverkenning (3)

Alles ging dus nu uitstekend, en Os kreeg steeds meer plezier in deze les onder leiding van Cera en Japekoppie. Hij ging steeds meer zijn best doen en verkende zijn route zeer serieus en grondig. Op de foto hiernaast ziet u hoe hij werderom een struikje onderzoekt, zelfs helemaal tot aan de stammetjes! Goed zo Os, en leuk heh?






Japekop had er trouwens ook plezier in gekregen, en vergat bijna dat we met een groepje waren. Ja, want als je je goed kunt concentreren op de dingen waarmee je bezig bent, doet het er niet toe dat er anderen in je buurt meeverkennen. En het is toch eigenlijk op deze manier ook wel een soort van gezellig, niet?







Os sloeg geen struikje meer over, en zo kwam het dat het best wel een poosje duurde voordat het gevaarlijke water in zicht kwam. Maar de geluiden van langstuffende bootjes kwamen steeds dichterbij, evenals het gegier van bromwielen en geluid van mensenstemmen. De spanning liep dan ook wel een beetje op.







Ja, want meestal maken we onze ronde vroeg in de ochtend of wat later in de avond, en eigenlijk nooit midden op de dag wanneer het overal toch tamelijk druk is met mensen!
Dus toen het gevaarlijke water met zijn specifieke geluiden zo dichtbij kwam, aarzelden de haarfabrieken. Dat was niet zo handig van hen, want er kwam juist op dat moment nog geen verkeer langs. De fotograaf en cursusleidster spoorden de drie aan; opschieten jongens, de weg is nu vrij! Maar toen zij eindelijk aan het eind van de Parallelstraat arriveerden, leek het alsof er een blik mensen werd opengetrokken.



Bij het passeren van een stel bromwielen raakte Os een beetje in paniek en schoot hij onder een wielhuis. Ja, hij had beter aan de huizenkant kunnen blijven, dan was hij minder kwetsbaar geweest en bovendien dichter bij de Katbladstraat. Maar in hun paniek kunnen haarfabrieken dus domme dingen doen. Waar waren de andere twee?




Wel, Cera stond nog aan het eind van de straat en kon geen besluit nemen. Eigenlijk had ze achter de Os aan willen lopen om hem zo nodig te kunnen corrigeren, maar ze was net te laat want er kwam een groepje fietswielen aan en dan kun je niet oversteken heh? Gelukkig weet Cera dat, en daarom bleef ze ook braaf staan. Wel, ondertussen kwamen ook wat bootjes door het water langs wat herrie betekende, en er kwam een nieuwe groep fietswielen aan. De cursusleidster was de grip op de situatie kwijt en bovendien had zij Japekoppie ook nog uit het oog verloren. Hoe moest dit in hemelsnaam gaan aflopen?

U leest dat in het slot, deel 4, en dat kan morgen....

vrijdag 27 augustus 2010

Geen sprake van

Japekoppie:
Het moet beslist niet gekker worden! Ja, natuurlijk ben ik kwaad, dat kan toch niet anders? Ziet u dan niet wat hier gebeurt?










U ging hier zitten, wil ik naast u komen zitten omdat u dat gezellig vindt - of zou moeten vinden - en ik dus ook eigenlijk wel, en dan springt Cera naast u. Ja, precies op de plek waar ik wou gaan zitten. En nu kan ik er dus niet meer bij. Niet op die plek tenminste. Wel, vervolgens dacht ik: laat maar gaan. Ik ga gewoon aan de andere kant naast mijn mens zitten, want dat is dan de tweede optie. Dus ik maak mij klaar om dat te doen. En wat gebeurt er?





Juist ja, springt die Os precies daar op de bank waar ik net wilde gaan zitten; mijn tweede optie. En nu is er dus helemaal geen plek meer heh?
Houdt u soms niet meer van mij?











Wel, anders zou u ze wegjagen. Om zo een plek vrij te krijgen voor mij, inderdaad. Want ik sta toch bovenaan de lijst als het gaat om het naast u zitten? Vanwege mijn oudste rechten dus, heh? Bovendien woont die Os hier niet eens. En Cera woont hier nog geeneens een half jaar. Maar mooi dat zij beiden nu naast u zitten en ik hier sta. En u laat dat nog allemaal toe ook.
Op schoot? Ik mag bij u op schoot? Nee, geen sprake van zeg; ik wilde naast u komen zitten en daar gaat het om. En ik snap niet dat u dat niet begrijpt, nee.

Groepsverkenning (2)

De Boez was dus naar huis gegaan en dat was een rustig idee. De fotograaf en cursusleidster stapten vol goede moed de Parallelstraat in, tot we merkten dat Cera en Oscar zich neer lieten vallen op straat. Wat nu weer? Waar was Japekoppie trouwens?






Ach, hoe hadden wij kunnen vergeten dat een verkenningstocht van een seniorprof wat andere onderdelen op het programma heeft dan die voor dames en sproeilozen?
Ja, want Japekop heeft het vak "Markeren" gevolgd, iets wat we van de andere twee natuurlijk niet kunnen verwachten, tenminste niet op die manier.... Geen wonder dat ze er bij waren gaan liggen, want je weet nooit hoe lang die sproeirituelen gaan duren, heh? Nou Japekop, ben je klaar? En kun je niet een paar struikjes overslaan, anders moeten de anderen steeds op je wachten!

Oké, Japekop was bereid mee te werken en de les kon nu echt beginnen. Er werd druk gesnuffeld en geïnspecteerd, en bij de Steeg van Storm liet Japekop zien hoe je een straat passeert. Ja, stoppen voor de hoek dus, en dan om de muur heenkijken of er geen gevaar is. Heb je goed opgelet, Oscar? Zo moet het dus, heh? Goed zo, dan gaan we nu verder.




Cera deed voor hoe je raamkozijnen controleert, want daar is zij weer erg goed in. Ja, ook het bankje daaronder moet goed besnuffeld worden natuurlijk, en als het niet anders kan, kruip je gewoon door en achter de planten langs.









Vervolgens deed Japekoppie voor hoe je bankjes inspecteert op van alles en nog wat. Elk uitstekend randje moet daarvoor besnuffeld worden, maar dat is niet meer dan logisch. Let je nog steeds goed op, Os?













Daarna liepen Cera en Japekop een heel stuk samen op, vlak langs de gevels en tussen plantpotten door. Maar de Os heeft al eens bewezen dat hij dit onderdeel zelf ook al heel goed onder de knie heeft; wij hebben hem al diverse keren langs gevels en tussen bloempotten door zien lopen en snuffelen.







Evenzogoed lette Os prima op, en zelf ging hij ook nog een struik onderzoeken en besnuffelde hij zelfs de pruimen die op de straat lagen. Zo waren de drie hartstikke goed bezig, en de cursusleidster was dan ook heel tevreden over de gang van zaken. Toch leuk als twee oude rotten in het vak meegaan en laten zien hoe het moet, heh? Zo is dat. We gingen in de richting van het gevaarlijke water.

En hoe dat verder ging, leest u morgen in deel 3!