Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 26 augustus 2011

Retraite....!

Tot onze grote schrik zagen wij de Boez bovenop de stapel Kiwitakken een plasje zitten doen..... Ja, dat is nog eens aso! Genieten alle katten uit de buurt beurtelings van deze heerlijke takken, gaat hij de boel een beetje in beslag nemen en markeren! De viespeuk!
Wel, mevrouw K. heeft direct na deze plas van Boez de tuinslang op de takken gezet en de tafel afgespoeld. Daarna heeft zij enkele (grote) takken uit de stapel gehaald en de bladeren eraf getrokken, zodat het fatsoenlijke stokken werden. Deze liggen nu in huis om te drogen. Thans ligt er nog een klein stapeltje op de buitentafel voor de bezoekers, zeg maar. Wie toevallig langskomt (dit geldt zowel voor mensen als haarfabrieken) mag best één van die rest-takken meenemen, maar dat is dan wel op eigen risico heh? Want mevrouw Katblad gaat geen toezicht houden de komende week....
Hoezo dat?

Wel, Mevrouw K. gaat een weekje in retraite om te mediteren en allerlei andere ontspannende dingetjes te doen.....
Ja, de laptop gaat opgeborgen worden en dus, helaas voor u, wordt er een hele week geen nieuws meer gebracht in dit Katblad!
Volgend weekend zijn wij weer present!

En mocht u zich heel erg vervelen: wij hebben ons foto-album onlangs weer aangevuld dus neem daar eens een kijkje! Klik op de link in de linkerlolom (simplesite)!

donderdag 25 augustus 2011

Laat bezoek

Zo Sonny, wat ben jij nog laat op pad!
Nee, hier zijn ze allemaal al op bed, en mevrouw Katblad ging net de gordijnen dichtdoen.
Poezenloket is gesloten inderdaad, dus er vallen geen stokjes te scoren. Vette pech, heh?









Hoezo kun je dat maar moeilijk accepteren? En je gelooft mevrouw K. dus niet? Beetje schelden omdat het loket dicht zit en je er niet in kan?
Wel, toevallig weten wij dat je eigen mens ook snoepstokjes in de keuken heeft. Jouw keuken dus, heh? Dus ga daar maar eens kijken in plaats van nare dingen te roepen naar mevrouw K.
En nu gaan de gordijnen toch echt dicht. Welterusten voor straks, Sonny Boy!

Achter het kleedje....

Gewoon een kleedje dat over een stapel oude stoelen hangt. Niks bijzonders als je er voorbij loopt, maar met zoveel katten in de buurt moet je altijd even verder kijken dan je neus lang is. Want is dit niet een prachtig verstopplekje?









Jawel, achter het kleedje ligt Wamy te slapen.
Lag te slapen eigenlijk, want hij wordt wakker van onze belangstelling en nabijheid. Misschien, als we snel weer weggaan, kan hij nog even verder slapen?









Nee, de Wams is nu goed wakker en wil graag zien wat we aan het doen zijn. En natuurlijk zijn kansen inschatten. Want als mevrouw K. misschien een blokje omgaat of in elk geval even haar huis in de steek laat, dan kan de Wams zijn honger gaan stillen heh? Ja, zo is het maar net....

woensdag 24 augustus 2011

Kort nieuws

De Boez vermoedelijk aangereden
Toen mevrouw K. laatst uit de Hoftuin naar huis wandelde, hoorde ze iemand heel hard KUTKAT! roepen. Jawel, een vrouwenstem nog wel. Ook klonken er piepende fietsremmen. Natuurlijk snelde mevrouw K. de Poort uit en zag nog net een "dame" op de fiets de hoek van de straat om rijden.
Uiteraard keken wij om ons heen of er ergens een gewonde kat te zien was (want je weet maar nooit), maar alleen mevrouw Troy zat op onze redactietafel en leek verder niet ergens door onder de indruk of in de war te zijn.
Toen wij echter wat later appél hielden, ontbrak de Boez. Wij vonden hem achter een kledingrek in de slaapkamer en hij weigerde tevoorschijn te komen. Na een snelle inspectie van lijf en leden konden wij geen verwondingen bij hem ontdekken, dus namen we aan dat hij niet geraakt was door de fietster. Bovendien, na enkele uren meldde de Boez zich weer, bleef wel erg schrikachtig maar liep verder normaal.
Vanochtend echter ontdekte wij toch een verwonding aan zijn rechterachterpoot, niet tot bloedens toe maar wel een rare plek waar wat vacht af was geschaafd, met zwarte smeer daaromheen. Wij nemen dus aan dat het toch de Boez was die werd aangereden en dat hij degene was die werd uitgescholden. Nu zouden wij graag op onze berut de dame graag willen uitschelden, want op een race-fiets over een woonerf scheuren vinden wij niet kunnen. Gelukkig is het deze keer goed afgelopen.

Sonny jat snoepstokje
Toen wij laatst een snoepstokje uit de verpakking hadden gehaald om aan mevrouw Troy te geven (zij krijgt een beloning als zij zoet haar pilletje doorslikt), en dat stokje even hadden neergelegd om de oude dame te lokken en op te pakken, is de rode Sonny Boy ons huis binnengedrongen en heeft het stokje gestolen. Eén en ander ging zo snel dat wij bijna niet geloofden dat dit gebeurde. Wij denken dat hij ons door het raam heeft gadegeslagen en zijn kans heeft waargenomen toen mevrouw K. even niet oplette. Wij adviseren het mens van Sonny Boy om haar rode haarfabriek in te schrijven voor deelname aan hindernisloop-wedstrijden, met aan de finish een tafeltje waarop een snoepstokje wordt gelegd. De prijzenkast zal weldra gevuld zijn met vele bekers....

Gezellige boel

Zo'n beetje alle haarfabrieken uit de buurt zijn al langs geweest om onze feesttafel te bezoeken.
Over de bewaking werd niets afgesproken, maar de beveiliging wordt zonder overleg goed geregeld, en op de foto ziet u Charli in de rol van takkenbewaker; hij was net mevrouw Troy opgevolgd omdat zij even een dutje moest gaan doen.
De kiwi-takken hebben dus nog niet aan kracht en aantrekkelijkheid ingeboet lijkt het, want anders zouden ze niet bewaakt te hoeven worden, wel?
Onder de tafel ziet u Loesie zitten, want ook zij had haar neus gevolgd en zodoende, op die plek, een kiwi-tak ontdekt.








En toen Loesie van opperste genot een beetje met haar takje ging liggen rollen, kwam Mis Giz om de hoek kijken.
Ja, het werd daar weer eens een gezellige boel!










Hoewel, toen de twee dames naar elkaar begonnen te meppen werd het natuurlijk weer minder gezellig, maar gelukkig duurden de irritaties niet zo lang.









Even later is het bovenop de tafel ook weer druk. Mevrouw Troy heeft de bewaking weer van Charli overgenomen, Cera zit daarnaast een beetje te mokken omdat ze vindt dat zij nu eigenlijk aan de beurt is, Sonny loopt achterlangs en zou vervolgens heel stiekem een takje van de tafel trekken, Oscar had dat al eerder gedaan en zit naast de bank te genieten van zijn eigen tak. Het regende licht maar daar had iedereen blijkbaar lak aan of in elk geval geen moeite mee.
Natuurlijk vond Japekoppie het weer te druk, en hij zou later nog komen om aan een takje te snuiven, evenals de Boez trouwens. Verder zagen wij nog Simba langskomen, hebben wij Lima onder de tafel zien zitten, en ook Myo kwam nog snuffelen, overigens weer goed ter poot maar wel met boze blik. Het gevecht met Thassos zit hem waarschijnlijk nog een beetje dwars....

Ogen open houden

Behalve dat Oscar een goed reporter is, doet hij ook regelmatig aan controle van de waterkwaliteit van de diverse kuipen, teilen etc.  En daar is hij eveneens zeer bedreven in; hij doet dat werk met toewijding en grote precisie.
Wel, omdat het nogal flink had geregend in Leiden was het weer hoog tijd om enkele watertesten in de Hoftuin te doen, en mevrouw K. ging met de Os mee om e.e.a. vast te leggen.

Wij begonnen bij de Hofvijver, dat wil zeggen de ingegraven kuip voor de deur van Bohr.
U ziet heel veel kroos in het water en dat is niet handig als je de waterkwaliteit moet testen, heh?

Oscar roerde een aantal keren met een poot door de groene smurrie om een slobberplekje te creëren, maar dat had helaas niet het gewenste effect.











Doch Os is een doorzetter en slaagde er tenslotte in om wat water op te lebberen. Of dat nu met of zonder kroos was weten wij niet, en Os vond het zelf te onbelangrijk om te vermelden.

Conclusie van Oscar na deze kwaliteitstest:
Water niet zo goed toegankelijk maar goed van kwaliteit. Lekker fris met wat groene afdronk en een zweem van vers fruit (de Perenboom die vlakbij staat heeft mogelijk wat peertjes in het water laten vallen?).
Ja, Bohr mag zeer tevreden zijn met zo'n lekkere vijver voor haar deur.
Oscar gaf deze vijver een 7, en met iets minder kroos had het een dikke 8 kunnen zijn, vond hij.
En daarna liep hij met één groene poot naar zijn volgende klus.







We gingen dus naar de 2e vijver, de zinken teil in een ander deel van de tuin.
Zoals u kunt zien was het lebberen uit deze vijver wat minder ingewikkeld wegens het ontbreken van de bekende groene smurrie, maar daarentegen moest Os wel met zijn poten op de wat dunne rand steunen, iets wat een tikje minder comfortabel was.







Ook hier deed Os behalve een lebber- ook een poottest, en dat ging hem goed af.












Toch nog even een roertest, Os? En uitkijken voor de scherpe randjes van de plant, heh? Voorzichtig zijn met die tong inderdaad!











De uitslag van de watertest van de 2e vijver in het Hof zag er als volgt uit:
Op het eerste oog mooi, helder water, maar toch een vreemd geurtje eraan. Zou best eens door dat blafbeest (woont tegenover deze vijver) kunnen komen, ja.
Dunne opstaande rand is een nadeel, dus minder geschikt voor haarfabrieken met artroseklachten.
De scherpe kanten van de waterplanten kunnen de tong beschadigen, dus je moet bij het lebberen je ogen openhouden en blijven kijken waar je precies lebbert. Het water zelf is niet onsmakelijk, vooral niet als het pas heeft geregend.

Ook deze vijver gaf Os een zeven, maar zonder scherpe bladeren zou het hier ook een 8 kunnen worden.

Verder merkte Oscar op dat beide vijvers in tijd van droogte wel dienen te worden bijgevuld, want een paar weken geleden nog vond hij het niveau te ver gedaald, vooral dat van de 2e vijver.

Wel, en hier zullen de hoftuinbewoners het mee moeten doen! Wij bedankten de Os voor zijn inzet en professionele oordeel, en vervolgens ging hij nog even wat water lebberen uit de waterkuip bij de redactie. Helaas voor ons was Os niet bereid om ook dat water te beoordelen, maar misschien wilde hij ons niet beledigen?

dinsdag 23 augustus 2011

Feesttafel

Afgelopen weekend was er een buurtfeest in de Katbladstraat, en daarvoor werd het Zooiplein omgetoverd in een Feestplein.....











En wie waren daar de dupe van? Wel, de haarfabrieken natuurlijk. Want er kon daar op dat plein dus niet meer geklooid of gezooid worden; de mensen hadden het Plein helemaal veranderd en dus was er niets vertrouwds meer aan dat Zooiplein.
Op bijgaande foto ziet u Gizmo vertwijfeld heen en weer lopen bij de ingang van het Plein.







Ja, en als de mensen een feestje hebben moeten de haarfabrieken ook hun vertier hebben, niet? Zo dacht mevrouw Katblad er tenminste over. En daarom richtte ze voor de redactie een Kattenparadijsje in door een flinke bos verse Kiwitakken op de buitentafel te leggen. Mevrouw T. Troy nam gelijk de bewaking van de feesttafel op zich, maar verloor zich al spoedig in de heerlijke geuren van de takken en had zo niet eens in de gaten dat de brutale Sonny Boy was aangeschoven. Dat is natuurlijk tevens het voordeel van deze kattendrug: het gevoel van vrede op aarde overheerst in de kattenkopjes, en dus mag iedereen aanschuiven en meegenieten van de geuren die een gevoel van harmonie en opperste tevredenheid brengen in de meest stress-volle kattenkop.

En terwijl het Zooiplein bezet werd door de mensen met hun overheerlijke salades, taarten en bbq-gerechten, hadden de poezen tenminste hun eigen buurtfeestje op en rond de tafel van de redactie van het Katblad.









Een tussenstandje:
U ziet hier Cera, Oscar, mevrouw Troy en de Boez bij de kattenfeesttafel.
Maar wij kunnen u verzekeren dat vele andere haarfabrieken eveneens (later op de avond) langskwamen, dat er niet gevochten werd (er lagen takken genoeg voor iedereen) en dat dit feest voor de katten net zolang duurde en even aangenaam was als het mensenfeest op het Zooiplein. Het enige verschil was dat sommige mensen de volgende dag te kampen hadden met een kater, maar daar hadden onze haarfabrieken niks mee te maken en ze hadden daar zelf ook totaal geen last van.

Niet ongeschonden uit de strijd gekomen.....

Afgelopen weekend zagen wij hoe Myo in zijn reisbak uit een wielhuis naar de Hoftuin werd gedragen.
Natuurlijk wilden wij erg graag weten wat er met Myo aan de hand was, dus vloog onze fotograaf met camera de straat op en vroeg het mens van Myo om een verklaring.
Wel, wij kregen te horen dat er 's nachts een vechtpartij was geweest in de Hoftuin, dat het mens van Myo de kreten van zijn haarfabriek had herkent, zijn bed had verlaten en inderdaad in de tuin twee vechtende katten had aangetroffen, waarvan één dus zijn eigen lieveling was. Wie de andere vechtjas was geweest? Een magere rode dus, en na een verdere beschrijving moesten wij toch wel heel sterk aan Thassos denken.
Maar goed, hoe dan ook, Myo had zijn best gedaan de vreemde rode het Hof uit te zetten, maar was niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen. Aanvankelijk leek hij niet gewond te zijn, maar later bleek dat hij mank liep, en dat was genoeg reden voor zijn mens om de volgende ochtend met hem naar de dierenarts te gaan.

Terwijl de fotograaf verder sprak met het mens van Myo, kreeg de patient een snoepstokje aangeboden, zoals u op de foto kunt zien. Echter, Myo (normaal altijd in voor Happie Happie) had niet zoveel trek.
Wel, de dierenarts kon geen verwondingen of botbreuken constateren, maar voor de zekerheid kreeg het mens antibiotica mee voor Myo....





Uiteindelijk, voornamelijk om zijn mens te plezieren, at Myo wat van het stokje op, maar dat ging niet van harte.


Gisteren informeerden wij opnieuw naar Myo's toestand, en konden met eigen ogen zien dat hij zijn rechter achterpoot nog steeds niet kan belasten. Hij zal dus op zijn minst last hebben van een ernstige kneuzing of spierverrekking, en wij hebben zeer met hem te doen.
Ja, want Myo heeft met verve gestreden voor zijn territorium, en natuurlijk daarmee ook voor zijn partij Hof is Vol. En je kunt over die partij denken wat je wilt, Myo heeft tenminste wel de moed gehad om de strijd aan te gaan met (waarschijnlijk dus) Thassos, en is volgens onze waarnemingen en informatie de enige haarfabriek die dat aan drufde. Wij wensen Myo van harte beterschap toe en hopen hem binnenkort weer op vier poten te zien lopen!

Rode kat gijzelt mens!

De kleine Sonny Boy (huisgenoot van Miss Giz) had nog de vorige dag een snoepstaafje gekregen toen hij bij de redactie op bezoek was (in het bijzijn van zijn mens), maar de volgende dag kwam hij in zijn eentje terug om nog zo'n stokje op te eisen.
Wel, toen hij niet direct bediend werd, raakte Sonny helemaal in de war. Hij vergat zijn manieren en begon mevrouw Katblad lastig te vallen. U ziet op bijgaande foto hoe hij probeert op brutale wijze haar aandacht te eisen door haar stoel onder haar vandaan te trekken.




Tenslotte, om van hem af te wezen, moest mevrouw K. (vond ze, dom genoeg) Sonny wel ter wille zijn, en dus ging zij naar de keuken en lokte de kleine rode haarfabriek naar buiten om hem daar zijn lekkernij te geven. Zo, nu kon mevrouw K. weer doorgaan met waarmee zij bezig was (dacht ze, dom genoeg), maar Sonny kwam natuurlijk terug via het Poezenloket en eiste een tweede snoepstokje.
Doch, toen mevrouw K. niet op zijn verzoek inging, werd Sonny boos. Erg boos zelfs.




Mevrouw K. besloot vervolgens Sonny Boy te negeren. Zij had nog wat klusjes in de keuken te doen, verliet dus haar laptop en ging de (inmiddels ontdooide) pangafilets snijden om daar een gerecht van te maken voor het buurtfeest, voor op de BBQ om precies te zijn.
Doch Sonny liet haar niet met rust, liep haar constant voor de voeten terwijl hij ook nog daarbij gevaarlijk gromde en schold op de arme mevrouw K.
Wel, de redactiekatten waren (ondanks de heerlijke visgeur) al naar buiten gevlucht, want zij begrepen niets van al dat kabaal en zo lieten zij dus eigenlijk mevrouw K. in de steek en aan haar lot over. Nee, daarover is het laatste woord inderdaad nog niet over gesproken.
Mevrouw K. zelf werd de opdringerigheid van Sonny eigenlijk ook wel een tikje zat, dus probeerde ze hem de redactie uit te zetten.





Wel, dat ging dus niet lukken.
Nee, want Sonny had heus wel gezien dat er een grote schaal met nog heel veel snoepstaafjes op de kast stond, en dus kon hij de redactie echt niet na slechts één snackje al verlaten, vond hij.
Sonny kroop onder de bank en was vastbesloten om te blijven totdat hij had gekregen waar hij dacht recht op te hebben. En omdat mevrouw K. niet wilde toegeven, hadden wij hier een serieus probleem.
Hoe de zaak werd opgelost?

Wel, mevrouw Katblad stuurde ten einde raad een sms naar het mens van Sonny: "Rode kat gijzelt mens. Help!"
Het mens kwam gelukkig snel, en uiteindelijk (ja, het koste toch nog even wat moeite) werd mevrouw K. ontzet van het "Stokjesmonster". Met het mens van Sonny is nu de afspraak gemaakt dat het rode duiveltje voorlopig de toegang tot de redactie wordt ontzegd, en dat hem alleen nog maar thuis, in zijn eigen omgeving, snoepstaafjes mogen worden aangeboden. De redactiekatten zijn het daar overigens helemaal mee eens.

maandag 22 augustus 2011

Niet altijd koek en ei

Oscar is vandaag terug naar de Kruidentuin gegaan om samen met de Boez nóg een witte vlinder te scoren, maar helaas, de Os sloeg telkens mis en de Boez had niet zoveel zin in vlinderjacht en zat alleen maar op zijn luie rozijntje naar de fladderbeestjes te kijken.....













Wel, één en ander had tot gevolg dat Oscar een beetje chagrijnig werd, en toen de Boez even later voorbij kuierde, deelde de Os een tik aan hem uit.
Helaas, het is niet altijd koek en ei tussen beide vriendjes en we vonden het wel zo goed om u dat mede te delen.
Bij deze dus.

Vies bericht

Tot grote afschuw van mevrouw Katblad (die er evengoed een plaatje van schoot), heeft Cera in de Kruidentuin een naaktslak opgevroten. Het beestje was al half opgedroogd en zat vastgeplakt aan de straat, dus dat was eerst even flink trekken, maar tenslotte kauwde ze 'm op.
Ja, dit is inderdaad een afschuwelijk vies bericht, maar we wilden het toch even aan u kwijt.

Monster is terug!

Ja beste mensen, zojuist vernamen wij van zijn mens dat Monster vanochtend opeens voor de voordeur van zijn huis stond; een buurman zag hem daar en belde direct zijn mens.
Het mens is uiteraard uitzinnig blij dat zij haar lieveling weer terug heeft, en wij zijn weer blij voor haar en haar haarfabriek.
Monster is een week van huis geweest en viel gelijk op zijn voerbakje aan. Zijn mens vermoedt dat Monster ergens opgesloten heeft gezeten....

Redactie is geen hotel

Mevrouw Katblad was in haar keuken bezig geweest, ging even uitrusten op de bank en zag toen pas (en tot haar grote verbazing) dat de Wams onder haar stoel bij de tafel lag te dutten. Ja, helemaal op zijn gemak inderdaad! Nee, het moet niet gekker worden!








Want naast haar op de bank lag Oscar te pitten en onze eigen haarfabrieken schitterden weer eens door afwezigheid. Eigenlijk vindt mevrouw K. haar huis al te klein voor vier haarfabrieken, maar die wonen nu eenmaal samen op de redactie en dat gaat nog allemaal in vrede, al raakt Japekoppie snel geirriteerd als de anderen hem voor de poten lopen of aan zijn voerbakje ruiken. Verder hebben wij slechts twee kattenbakken staan (ook dat gaat prima want buiten op straat zijn er ook mogelijkheden tot het doen van boodschapjes), maar als het regent en alle haarfabrieken binnen verblijven, is dat een beetje krap. Zes haarfabrieken in huis is dus echt teveel van het goede, maar wat doe je als ze zo vredig liggen te slapen? Ja, dan moet je van goede (of slechte) huize komen om ze de deur uit te trappen, niet? Daarom bleef mevrouw K. dus maar op de bank zitten om het gastenprobleem te overdenken.

Toen kwam de Boez door het Poezenloket naar binnen. Wel, dat hij zijn vriendje Os met rust liet, dat begrijpen we. Maar waarom liep hij met een grote boog om Wamy heen en ondernam dus geen actie? Wat hebben wij aan reporters die niet eens in staat zijn om vreemden buiten de deur te houden? Of is er soms een regel dat je slapende soortgenoten met rust laat?






De Boez at wat brokjes en verliet het pand vervolgens weer. Inderdaad, zonder in te grijpen terwijl Wamy nu toch duidelijk klaarwakker was.
Mevrouw K. kwam tenslotte toch de bank maar af om in te grijpen. Ja, Wamy krijgt af en toe buiten wat brokjes omdat hij anders binnendringt en een puinzooi in de keuken maakt. Maar hij mag niet het idee krijgen dat wij een hotel runnen, dat gaat echt te ver!

Hoog, hoog bejaard....

Het deed ons erg veel plezier om Gabber weer eens te zien rondscharrelen in de Katbladstraat. En nog zo kwiek! Ja, want Gabber is (denken wij) met zijn 20 jaar de oudste inwoner van de Katbladbuurt en ziet er nog prachtig uit, zit bovendien nog vol energie!
Maar van vreemde mensen houdt hij niet zo, dus toen mevrouw K. met haar camera naderde, besloot hij naar huis terug te keren.




We maakten nog snel een foto van Gabber terwijl hij door de Steeg van Storm naar zijn huis huppelde. Ja, u leest het goed: huppelde! En dat op zijn leeftijd inderdaad!

Oscar staat ook op de foto, maar hij was daar niet om Gabber te volgen maar omdat hij dacht dat mevrouw K. met hem een rondje zou gaan maken. Helaas, mevrouw K. had nog meer te doen want er was een buurtfeest op komst en daar had zij het een beetje druk mee.
En daardoor ligt zij dus ook een beetje achter met onze berichten, maar is nu hard bezig dat in te halen. 't Is maar dat u dat weet.

Mooi ventje

Toen wij thuis kwamen van een kleine wandeling, zagen we Wamy tussen onze planten liggen. Hij lag daar een beetje te doezelen en zag er moe uit.
Tja, Wamy gaat regelmatig de hele buurt door op zoek naar lekkere hapjes en ander vertier, en soms, als hij voldaan en moe is, komt hij een dutje doen bij de redactie.
Wel, hij lag daar niet in de weg en voelde zich zo op zijn gemak dat we maar eens bij hem gingen zitten.





En zo (zijnde gelijk een mak lammetje) konden wij hem tenminste ook eens goed bestuderen.
Wel, we kunnen dus (want zie foto) noteren dat de Wams onder zijn brutale, witte pootjes een paar zwarte voetkussentjes verbergt. Ze zijn trouwens erg gespierd, die pootjes, want Wamy doet aan veel en vaak gymnastieken (vooral het zwaardere klimwerk). Nageltjes waren netjes ingetrokken maar zodoende konden we niet goed zien of ze wel schoon waren. De pootjes waren trouwens wel hagelwit.



Ja, wel wat krasjes en wondjes op zijn neus, maar dat kan dus van de rozenstruik zijn en hoeft er niet op te wijzen dat hij gevochten heeft. Wij houden echter, gezien het karakter van de Wams, die mogelijkheid natuurlijk wel open.
Prachtig roze neusje, schone toet (het vlekje wat u ziet is schaduw) en keurig gekamde snorharen.
Ach, wat is Wamy toch braaf als hij ligt uit te rusten, heh?





Ah, zo kunnen wij zijn snuit beter bestuderen. Ja, jammer van die krassen maar het hoort wel bij Wamy, zo'n geschonden neusje. Daaruit kun je namelijk afleiden dat hij geen suf leven leidt en dol is op avontuur.
De oogjes zijn mooi helder en van prachtige, geel-groene tinten voorzien.
Ben je weer wakker, Wams?













Ja, Wams is was helemaal wakker, want Oscar was naast mevrouw Katblad komen zitten en Os vormt altijd een leuke uitdaging voor hem. Het duurde niet lang of de Wams begon met zijn pootjes naar Os te hengelen, met de bedoeling uiteraard hem te raken. Doch Oscar voelde net op tijd onraad en ging ervandoor.
Zijn plaats werd vervolgens ingenomen door Cera.






Wel, dat vond de Wams natuurlijk helemaal niet erg. Nog enthousiaster schoof hij naar voren in zijn poging om nu Cera te meppen, en daarbij donderde hij van het bankje af. Helaas hebben wij dit niet op de foto kunnen zetten want e.e.a. ging te snel voor onze Canon.
Wij kunnen u nog vertellen dat Cera wegvluchtte, dat Wamy (eenmaal op de grond) eerst nog wat rek- en strekoefeningen deed en toen vertrok om weer op avontuur te gaan. Hieruit (uit zijn vertrek) kunnen wij weer afleiden dat hij zijn portie brokjes al binnen had (waarschijnlijk gejat toen mevrouw K. een rondje aan het lopen was).
En tot slot spreken wij het vermoeden uit dat mevrouw K. stiekem een beetje verliefd is geworden op die kleine rakker, want anders had zij niet zo'n intieme reportage van dat ventje gemaakt, wel?

zondag 21 augustus 2011

Smakelijk!

Oscar kwam uit de Kruidentuin waar hij een vlinder had gevangen. Hij bracht het beestje bij de boom voor de redactie, waar net op dat moment Loesie aan het rondscharrelen was.
Wel, u ziet, Loesie toonde veel belangstelling voor Os en zijn vlinder. En Oscar voerde een show op door het fladderbeestje van zijn bek over te brengen naar tussen zijn poten, en dan weer terug.





Loesie haalde het niet in haar koppie om zich van dichtbij te gaan bemoeien met Os en zijn vlinder.
En Os at tenslotte het beestje op omdat hij zo'n vreselijke honger had. Ja, Os krijgt namelijk nooit iets te eten en moet het dus hebben van het vangen en eten van prooien. Gelooft u het? Nou, wij dus ook niet. En verder doen wij het zwijgen er maar toe.

zaterdag 20 augustus 2011

Grondige controle Kruidentuin

Het was weer hoog tijd voor een Kruidentuin-controle, en dus ging mevrouw K. met een groepje haarfabrieken maar eens die kant uit. Nee, geen geklooi en gezooi vandaag, maar serieus alle bossages en ander groen verkennen en controleren, dus erg veel snuffelwerk en dat is zwaar werk.
Oscar begaf zich tussen de sprieten, maar kwam daar niets bijzonders tegen.





Vervolgens keek hij even of de anderen wel goed hun best deden en of hij nog misschien ergens kon helpen.











Japekoppie had het pad langs de tuin voor zijn rekening genomen, en was daar gestuit op een aantal bijzonder interessante geuren. Wel, het was overduidelijk dat hij daar nog wel een tijdje bezig zou zijn.
Wie waren er nog meer mee?








Ah, mevrouw Troy dus. Zij controleert het liefst de wat dichter begroeide delen van de tuin, en had nu het stuk met de Nepeta (kattenkruid) en Achillea (duizendblad) uitgekozen. Het moet duidelijk zijn dat wij haar na het nemen van deze foto verder niet konden volgen, en dus niet precies weten waarop zij de gewassen controleerde. Het kan zelfs zo zijn dat zij daar slechts wat aan het mediteren ging, en verder niks heeft uitgespookt. Wij staan dat overigens oogluikend toe vanwege haar hoge leeftijd en haar Katzheimer.


Cera deed vandaag de bewaking. Dat wil zeggen dat zij op de uitkijk ging zitten om eventueel alarm te kunnen slaan wanneer er pestkoppen of ander gespuis de tuin zouden naderen. Ook dit is natuurlijk een belangrijke taak, want de anderen moesten zich goed kunnen concentreren op hun werk en zich daarbij enigszins veilig kunnen voelen.












Na ruim een half uur was het werk gedaan en konden we terug naar de redactie.
Mevrouw Troy staat niet op deze foto want zij liep nogal snel vooruit en was al thuis voordat de rest nog maar halverwege was.
Voorop ziet u de Os, daarachter Japekoppie en helemaal achteraan Cera.
Waar de Boez was? Tja, dat is een goeie vraag die wij niet kunnen beantwoorden. Waarschijnlijk was hij weer eens ergens op het dak bezig, maar zeker weten doen wij dat niet.








In elk geval was de Boez niet thuis, want anders had Harry (Harremans) niet zo rustig uit het bakje met AH-brokjes zitten eten. Ja, wij zetten, als wij met de haarfabrieken van huis gaan, vaak een bakje brokjes neer, opdat de kleine Wamy niet een pestzooi in onze keuken gaat maken. Blijkbaar heeft Harry dat bakje ook ontdekt dus....

Wij kunnen u nog mededelen dat er in de Kruidentuin geen bijzondere dingen werden ontdekt, alleen dan dat de geuren aldaar al duidelijk aan het veranderen zijn. Ja, van frisse zomer- naar muffe herfstluchtjes, en hier en daar duiken zelfs al de paddenstoelen op. Mevrouw K. wordt daar altijd een klein beetje droevig van, net zoals wanneer de zwaluwen vertrekken en hun vrolijke gepiep niet meer boven de huizen weerklinkt. Gelaten wachten wij het vertrek der ganzen af.....