Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 31 juli 2010

Achter de lamellen

Caja:
Zo, wordt ons prakkie weer geserveerd? Nee, ik kom pas als u de bakjes Gourmet op de vloer heeft gezet, anders heeft het geen zin.
Ik was inderdaad gisteren ook thuis, maar had me verstopt achter de lamellen. Ach, u heeft me daar gezien? Ik dacht al, wat een stom mens, maar dat valt dus wel mee, achteraf gezien.
Ja, Lotje is er ook, maar die zit onder de tafel. Nee, ze had u ook gisteren al begroet en vindt dat nu dus niet nodig. De rest is eveneens aanwezig, dus u hoeft niet meer te dralen. En wilt u ook nog, voor u weer gaat, de brokken even aanvullen? Ze komen toch wel weer terug heh, onze mensen? Oh, u valt alleen maar even in dus. Nee, dan is het goed, maar soms ga je wel eens twijfelen heh? Nee, het is niet dat ik u niet mag, maar u blijft een vreemde en ik ben erg gesteld op mijn eigen volk dus vandaar. En als u nu doet waar u voor bent gekomen, kunt u via dezelfde weg weer terug. Ja, ik geef u maar een tip voor het geval. Dag mevrouw Katblad, de groeten, ja.

Een robbertje doen

(Iwan rechts, Igor linksonder)
Iwan:
Ja, ik begrijp best wel dat wij gaan eten, maar ik moet eerst nog even met Igor een robbertje doen. Nee, dat vind ik helemaal niet erg want ik mag hem wel. Ach, ik geef hem gewoon wat aandacht en daarna is-ie weer een poosje zoet.
Waar ik vandaag de hele dag was? Wel, dat gaat u niets aan. Ik ben er nu toch? Nou dan!
U weet waar de blikjes staan, niet? Ja, maakt u ze alvast maar open, dan komen wij zo.

Minder geslaagd

Bonya:
Ha mevrouw Katblad, bent u daar weer?
Ja, zeer fijn dat u ons eten komt geven, maar ik zie toch liever mijn eigen mensen dat doen.
Ach, ze komen vanavond weer thuis? Ja, dat doet mij groot genoegen.
Igor is ook weer eens binnen inderdaad, wij zien hem maar weinig. Ja, altijd de kippen aan het bewaken en in die boom aan het klimmen. Moet hij natuurlijk helemaal zelf weten, maar dat gekrab aan die paal terwijl ik bovenop zit vind ik minder geslaagd. Wel, gaat u nou nog opdienen of hoe zit het?

Ik blijf nog even

De Boez:
Het ritselt daar in die plant. Ja, daar helemaal bovenaan. Nee, ik weet niet wat het is, en daarom is het zo spannend, heh? Vind jij het ook zo spannend? Kun jij zien wat het is? Jij bent hoger dan ik, kun je die takken niet wat opzij doen? Dat ik het beter kan zien? Nee?
Loop dan maar door. Ja, ik blijf nog even zitten want misschien komt het zo wel tevoorschijn. Nee, ga jij maar weg, ik wandel effe niet verder mee. Nee, want dit is veel te spannend dus. Dat snap je toch wel, heh? Tot later, ja.

Tegenbezoekje

Zoe:
Ken ik u? O ja, u woont tegenover mij. Dus nu ben ik een soort van op bezoek dus, ja. Mag ik even op uw tafel zitten?
Ja, ik ben al aardig gewend hier in deze straat, maar ik weet nog niet alles en ben dus nog zeer voorzichtig. Ja, precies 3 maanden inderdaad. Dat ik hier woon, ja. Nee, ik heb nog niet alles kunnen verkennen maar schiet al aardig op.
Erg gladjes gaat het niet helemaal, dat klopt.




Wel, uw Cera heeft vroeger in mijn huis gewoond en nu denkt ze dat ze nog rechten heeft. Ja, op mijn dak en op de boom voor mijn huis inderdaad. Nee, die rechten liggen nu bij mij, maar ik heb dat nog niet aan haar verstand kunnen peuteren. Verder zitten uw redactiekatten vaak voor en in mijn open raam, en daar word ik knap onrustig van. Ja, die Boez en zijn vriendje Oscar zijn het ergst; klimmen gewoon op de vensterbank en staan dan de luchtjes van mijn huis op te snuiven. Ongehoord ja, en vreselijk brutaal bovendien. U kunt ze dat niet verbieden, zegt u? Dat vreesde ik al.
Wel, daarom ben ik even gekomen voor een tegenbezoek, zeg maar. Ja, om aan te tonen dat er wel degenlijk rekening met mij gehouden moet worden. Nee, helemaal op mijn gemak voel ik mij niet, maar dat komt hoofdzakelijk door u met uw camera. Uw haarfabrieken en hun lastige gedrag zijn tot daar aan toe, maar úw aanwezigheid hier spant de kroon. Ja, het lijkt me het beste wanneer u uw huis weer binnengaat, maar ik ga sowieso zelf ook maar weer eens. Voor de veiligheid, ja. Ik neem aan dat ik u wel vaker zal zien? Dat vreesde ik al. Als u het maar niet in uw kop haalt om op mijn vensterbank te komen zitten of uw nagels in mijn boom te zetten, heh? Nee, dat is dan afgesproken.

Geen tijd voor ontbijt

Igor:
Zo mevrouw Katblad! Zeg eens, wat komt u doen? Nee, ik heb geen tijd voor een interview. Omdat ik het druk heb met het bewaken van onze kippen. U gaat toch niet onze eitjes stelen, heh? Ja, ook die bewaak ik dus.




Hoe vindt u onze kipjes? Ja, het is een apart soort en ze zien er allemaal weer anders uit. Kakelen kunnen ze ook erg goed inderdaad, stoort dat u?
Ah, u komt onze kipjes van schoon water voorzien? Dat zullen ze fijn vinden, ja.
Maar als u het niet erg vindt, blijf ik u wel in de gaten houden.







Ja, dit is mijn favoriete boom. Zo heb ik prachtig zicht op het kipjeshok en ik kan tevens mijn dagelijkse gymnastiek-oefeningetjes doen. Opdat ik niet te dik word, dat is juist.
Deze boom is inderdaad heel erg hoog, en ik durf best wel tot bovenin te klimmen. Wilt u een demonstratie?
Ach, u kwam mij en mijn huisgenoten een ontbijtje voorzetten? Helaas mevrouw Katblad, ik heb geen tijd voor ontbijt. Vanwege het bewaken van de kipjes, ja. Maar weet u wat? Zet mijn voerbakje maar gewoon klaar. Goed gevuld natuurlijk heh? En dan kom ik eten als ik straks mijn pauze heb. Nee, daar hoeft u echt niet op te wachten want het is best mogelijk dat mijn pauze vandaag nogal laat valt. Tja, dat u dat ongezellig vindt, daar kan ik ook niks aan doen. Plicht is plicht heh? Ja, en dat gaat vóór alles. Ik heb trouwens best wel gezien dat u ondertussen toch de eitjes uit het hok hebt gehaald; legt u ze even op het aanrecht? Dag mevrouw Katblad!

vrijdag 30 juli 2010

De bevrijdingsactie

Gekrijs op het dak en een hoop ander lawaai, zoals het stampen en glijden van kattenpootjes. Natuurlijk moesten we gaan kijken wat er aan de hand was en troffen de Boez aan op één van de platte daken. Hij hing over de rand van een goot en keek naar beneden, op een binnenplaatsje.
Boez, wat heb je uitgevreten? Je hebt toch niet iemand de diepte in gejaagd, heh?







Nou, dat had onze lieve Boez dus wel.
Daar ver beneden zagen wij Luna zitten, en dat terwijl ze daar niet hoort en er normaal gesproken ook niet kan komen. Tenzij ze van het dak wordt afgeslagen dus.
(U ziet haar aan de voet van de parasol.)








Hoe is het met je Luna? Niks gebroken?
Je zit wel steeds raar met je tong te doen! Heb je erop gebeten misschien?
Arme Luna. Nee, erg lekker voelde ze zich niet en bovendien zat ze daar opgesloten. Alleen maar steile muurtjes zonder klimop, geen openstaande deuren of ramen.
Wat nu?





Ja Boez, daar heb je weer eens mooi voor problemen gezorgd. En hou eens op met dat naar beneden kijken, want dat helpt ons ook geen zier en je maakt Luna alleen nog maar meer overstuur op deze manier. Wat dacht je ervan om maar eens naar binnen te gaan? Op te donderen, ja?
Nee, Boez wilde niet opdonderen. Hij zag namelijk de ernst van het probleem niet in maar vond de hele zaak vooral erg komisch.




En Luna kon Boez wel vermoorden, dat maakte haar boze blik naar boven wel duidelijk.
Wat te doen, mevrouw Katblad?
Wel, eerst maar eens aanbellen bij het mens van Luna, dus het dak af, de straat op en naar de Parallelstraat waar het huis van Luna zich bevindt.
Het mens deed open en mevrouw Katblad vertelde beschaamd haar verhaal. Inderdaad een lastig probleem, vond ook het mens van Luna. Want het plaatsje waar Luna opgesloten zat, was niet toegankelijk; de mensen die daar woonden waren met vakantie.
Tja, de enige mogelijkheid om Luna te bevrijden was een trap van het dak af laten zakken en haar op te halen! Dus zo gezegd, zo gedaan. Eerst een lange ladder geleend, want de huishoudtrap van mevr. Katblad bleek niet geschikt. We zullen u verder de details besparen van de klimpartij (door het mens van Luna) over wat kleinere schuurdakjes, waarvan de stevigheid niet helemaal zeker was en waar geen houvast bleek te zijn. We zullen u verder ook niet vertellen over hoe mevr. Katblad alsmaar "Voorzichtig" en "KIJK UIT" riep, alsof dat nou zoveel zin had.

We vertellen u wel dat het mens veilig via de ladder op het binnenplaatsje kwam, dat hij vervolgens Luna meenam de ladder op en haar neerzette in de dakgoot, waar vandaan zij zelf via een aantal schuingelegde dakpannen naar het slaapkamerraam kon komen.
Het mens van Luna nam dezelfde route terug en zakte niet door de dakbedekking, gleed niet uit etc. Eind goed, al goed dus.
En de Boez? Die heeft alles gevolgd en vond het op zijn manier reuze spannend allemaal. En toen de rust op het dak was wedergekeerd, zocht hij nieuw vertier. Deze keer gewoon op straat.
Luna leek overigens geen nare gevolgen te hebben overgehouden aan haar valpartij. Mocht daar nog aanvullend nieuws over komen, zullen wij u dat zeker niet onthouden.

Meedoen

U ziet hier twee stoeiende haarfabrieken (de Boez en Oscar), en dat is op zich natuurlijk niets bijzonders. Maar wat wel opmerkelijk is, is dat ze steeds vaker een vaste toeschouwer hebben.
Jawel, het is Monster die vol verbazing toekijkt hoe de twee vriendjes al (schijn-)vechtend over de grond liggen rollen.







Oh wat zou Monster graag mee willen doen. Maar storen wil hij de twee anderen niet, bovendien zou daar narigheid van komen, heh?
Wij hebben best wel in de loop van de tijd wat vechtpartijtjes gezien. Niet alleen tussen vriendjes (en dan is het meer stoeien) maar ook wel tussen vijanden, en dan was het gemeend, vlogen de plukken haar in het rond en was het gekrijs niet van de lucht. Maar dat waren er altijd twee. Nooit zagen wij een kluwen vechtende katten, zoals je dat wel eens bij blafbeesten ziet. Maar toeschouwers zijn er altijd wel. En die blijven op afstand, ze zullen nooit tussenbeide komen. Hoewel, mevrouw Troy is een uitzondering op de regel. Als één van haar gezinsleden in de problemen zit, springt zij er gerust tussen maar dan is het gevecht wel gelijk in één keer klaar.
Monster dus kijkt toe met grote ogen. Alsof hij nog nooit eerder stoeiende vriendjes heeft gezien. Oh, wat zou hij graag meedoen....

donderdag 29 juli 2010

Door het gat in de deur

Zo, en wie kwamen wij tegen bij het Zooiplein? Ja, u ziet het goed, het is de kleine Gizmo, een zusje van Igor, dus één uit het nest van de heidepoesjes (die vorig jaar op de heide van Hilversum werden gevonden door een blafbeest).
Het mens had haar meegenomen voor een wandelingetje door de Katbladstraat om haar te laten zien waar het Poezenloket is, zodat ze die weet te vinden als zij wat te melden heeft of een klacht over het één of ander wil indienen. Bovendien zou het mens het leuk vinden als Gizmo vriendjes maakt in de Katbladstraat, zodat ze leuk met hen op het Zooiplein kan gaan spelen in plaats van de Poek te pesten thuis.

 Ja, Gizmo was nog een beetje onwennig en hield haar mens goed in de gaten. Ze komt trouwens wel regelmatig in de Muizentuin, maar heeft daar blijkbaar nog niet het gat in de deur ontdekt waardoor zij in de Katbladstraat kan komen. Gizmo zag al onze haarfabrieken rondlopen en vond dat heel spannend en ook een beetje eng; vandaar dat ze nog wat afstand hield. En toen het tenslotte een beetje ging regenen, liepen Gizmo en haar mens weer terug naar huis.




De volgende dag werd er weer gewandeld, en nu kwam Gizmo zelfs helemaal tot bij de redactie voor de deur. Terwijl de mensen een kopje thee nuttigden, vermaakte zij zich voornamelijk tussen de plantenpotten van de redactie, of kroop tussen de struikjes van de buren. Als zij te ver weg ging, rammelde haar mens met een zakje kattensnoepjes, iets waar Gizmo dus heel gevoelig voor is en graag voor terugkomt.




Na de thee namen we afscheid. Ja, het was erg gezellig geweest Giz, en dus tot ziens dan? Gizmo wandelde braaf met haar mens naar huis en wij zwaaiden haar nog uit. We waren erg benieuwd wanneer Gizmo uit zichzelf de weg naar de Katbladstraat zou vinden, maar dachten dat zij daar nog wel wat wandelingetjes, samen met haar mens, voor nodig zou hebben.
Nou, verkeerd gedacht dus.
Nauwelijks een kwartier later zagen wij haar alweer bij ons op de tafel zitten. Jawel, helemaal alleen naar de redactie gekomen. Was dit eigenlijk wel de bedoeling van haar mens? We belden even. En weer wat later werden we teruggebeld met de mededeling dat Gizmo de weg naar huis zelfstandig had teruggevonden, door het gat in de deur in de Muizentuin was gekomen en toen via het balkon in haar eigen huis. Wel, die Gizmo is dus een pittige tante en beslist niet voor de poes! We zijn benieuwd naar haar volgend bezoekje!

Wederzijdse genegenheid

Omdat het helemaal geen terrasweer was, werd Thassos de Terraskat binnen in het restaurant aan het werk gezet. Als de gasten waren vertrokken moest hij hun tafeltje controleren en zo nodig kuisen. Tenminste, dat dachten wij want zo leek het. Maar nee, Thassos mag dus helemaal niet op de tafeltjes komen! We hadden het dus helemaal verkeerd gezien en Thas werd verzocht het pand te verlaten.
Ja, dit was een foutje van Thassos. Kon hij het deze avond nog goedmaken?






Wel, dat was hij toevallig inderdaad van plan, en het hielp dat de deur open stond.
Thassos gaf te kennen dat hij iets erg belangrijks moest doen voor de zaak, en nodigde ons uit met hem mee te gaan. En omdat wij toch uitgegeten waren, gingen wij op zijn uitnodiging in.













De afvalbak. Wat is er met die bak, Thas? Ja, de vuilniszakken zijn mooi weggewerkt in een prachtige houten kast, en we snappen ook dat dat de meeuwen op een afstand houdt. Maar wat wilde je ons nu laten zien?
Ah, muizencontrôle! Nee, nu snappen we het! En dit hoort ook bij je werk als terraskat? Zelfs je belangrijkste taak! Wel Thas, we zijn onder de indruk. En, vang je er wel eens één? Regelmatig zelfs?




Jazeker, Thassos doet goed werk voor het restaurant. Hij controleerde de afvalkast aan alle kanten maar vond deze keer geen muis. Zijn baas verzekerde ons echter dat Thas de beste muizenjager en -vanger is die je je kunt wensen, en om zijn woorden kracht bij te zetten kreeg Thassos een dikke knuffel voor het oog van de camera. U kunt wel zien dat Thas daar erg van genoot, en we kunnen ook wel stellen: zijn baas idem....
Wel, hier dus een goed voorbeeld van hoe een verhouding baas/werknemer ook kan bestaan met wederzijdse genegenheid. Voor de goede orde: Thassos werkt dus bij het restaurant, maar woont elders. Hij heeft een klein huisgenootje (ook rood, maar dan met meer wit) dat eveneens wat rondscharrelde bij het restaurant, maar dat ventje moet nog een hoop leren voordat hij zo'n goede terraskat is als Thassos. Tot zover onze verslaggeving vanuit DOK2.

woensdag 28 juli 2010

Veilig binnen

Jaja, het was even goed pestweer gisteren. (En voor de mensen die het nog niet wisten: wij brengen meestal het nieuws van gisteren, zoals elke krant dat doet, omdat na het fotograferen ook nog de berichten met zorg moeten worden geschreven en geplaatst, en dat doe je niet zo één-twee-drie. Een enkele keer, bij heel belangrijk en dringend nieuws dat niet kan wachten, willen wij nog wel eens dezelfde dag iets publiceren. Dus mocht het u opvallen dat het vandaag niet regent, dit bericht gaat dus over gisteren!!!)
Wel, onze haarfabrieken waren nergens te bekennen, wij vreesden toen het opeens zo begon te kletteren dat onze redactiekatten ergens nat zaten te worden maar bij nadere contrôle bleek dat reuze mee (of tegen, zo u wilt) te vallen.

Ja, want Japekop zat boven bijzonder appelig te wezen en vroeg zich ernstig af wat wij boven kwamen doen. Toch niet strijken ofzo heh? Want ook hij heeft daar een pesthekel aan, net als mevrouw Katblad zelf. Nee Apekop, wij kwamen slechts even kijken en donderen zo weer op naar beneden.
Oh, dan was het goed.












Cera lag op bed. Ja, uiteraard bij het hoofdkussen want daar ligt het het fijnst. De Boez lag wat verderop op het bed (alsof u dat niet al had gezien) en had de pest in. Wel, vanwege die regen natuurlijk! Effe erbij blijven, heh?









Wij lieten de drie maar weer met rust en daalden de trap weer af. Ja, want we misten er nog één, namelijk de oude dame. Wel, die bleek gewoon op het tapijt te zitten, en toen wij aan haar vacht voelden, merkten wij geen nattigheid op. Dus konden wij vaststellen dat al onze schattenboutjes reeds voor de stortbui binnen waren gekomen. Dat was dus dat, einde verhaal. Of niet?





Nee, want tijdens ons uitstapje naar boven was Oscar binnen gekomen door het Poezenloket. Ja, zeiknat natuurlijk. Nu moeten wij daar niet over mieren want het Poezenloket is er natuurlijk niet voor niets. Ja, via dit loket vangen wij behoeftigen op, nemen wij klachten van haarfabrieken in ontvangst en geven wij goede raad. En daar Oscar blijkbaar erge behoefte had om even ergens droog te zitten, was hij natuurlijk van harte welkom. Alleen voelde hij zich niet zo op zijn gemak omdat mevrouw Troy niet in haar allebeste bui was (iets wat echt maar zelden voorkomt, ahum), en dus hield Os de stand van (water-)zaken bij door uit het raam (loket) hangend te voelen of het al wat droger werd.






Dus toen het echt harde gekletter over was en de regen wat minder dicht, besloot Os maar weer eens te vertrekken.
Wij vermoeden trouwens dat hij in de tijd dat wij boven waren zijn buikje wel weer gevuld heeft in de keuken, en dat mevrouw Troy daardoor wat eh...... in de war, zeg maar, was geraakt.
Wel, spoedig daarna kwam de zon weer een beetje tevoorschijn. Maar het snurken daarboven ging nog lang door....

Chagrijn en sikkeneur

Wij hoorden plots een hoop gekrijs en gingen op het geluid af. Nog net zagen wij Oscar en Monster uiteen stuiven, elk een eigen kant op. Hadden zij misschien mot gehad? We konden dat ons eigenlijk niet voorstellen en gingen maar eens naar de plek toe waar het allemaal, zo leek het, begonnen moest zijn....





Aha! Nu werd het ons duidelijk! Zwarte Gijs had (waarschijnlijk) de jonge jongens duidelijk gemaakt dat ze niet voor zijn huis mochten komen klooien of zooien. Nee, want Gijs is daar erg streng in, vooral als hij op zijn eten zit te wachten en niet zijn huis binnen kan.








Behalve Os en Monster was ook Lima erg geschrokken van het gebrul van Zwarte Gijs. Lima wilde erg graag zijn veilige huis invluchten maar het zat hem wat tegen; het raam was gesloten.
Tjongejonge, wat een onrust weer in de Katbladstraat!






De Boez was ook op het geschreeuw af gekomen; iets eerder was hij nog op het dak aan het klooien geweest. Zou hij het gekrijs daar helemaal gehoord hebben? In elk geval wilde hij erg graag weten wat er nou aan de hand was, en toen Oscar hem om de nek viel om zijn vriendje hartelijk te begroeten, gaf de Boez effe niet thuis. Nou, het zal je maatje maar wezen!






Ja, de Boez was duidelijk een beetje chagrijnig omdat hij weer eens wat had gemist. Eindelijk iets te beleven in de straat en meneertje zat op het dak! Eigen schuld is goud waard, Boez!
(Nee, dit slaat inderdaad nergens op maar past wel in deze tijd; wij horen tegenwoordig niets anders dan het verhaspelen van spreekwoorden, zelfs op de kijkkast. Vandaar dus...)
Monster had het wel gezien in de Katbladstraat en begaf zich op weg naar de Kruidentuin.
Boez liet zich al snel overhalen door Os om een partijtje te stoeien, en Zwarte Gijs heeft nog lange tijd heel sikkeneurig voor zijn deur gezeten. En Mevrouw Katblad? Die ging nog maar eens een kopje koffie zetten. Voilá!

Hij wil niet

De Boez:
Mijn vriendje Os zit hier beneden. Tussen het gras ja. En nu probeer ik zijn aandacht te trekken maar hij reageert niet.
Oskyman! Kijk eens hoe leuk ik hier hang? Kom je ook hangen, Os?
Nee, zie je wel? Hij reageert niet. Nee, te druk met gras kauwen.






Misschien ziet hij me wel vanaf deze kant. Ja, ik blijf mijn best doen. Nou zie ik hém niet meer! Zit-ie er nog wel? Nog steeds gras aan het kauwen zeker?












Ohos! Het is zo leuk hier op de trap en nu wil ik dat jij ook komt!
Os?
Hij komt niet heh? Geen zin nee. Wel, ik heb op mijn beurt toevallig geen zin om naar beneden te gaan, dus moet Os het verder zelf maar weten.
Maak je nog een paar leuke foto's van me? Oh, je hebt er al genoeg, zeg je? Wel, daar geloof ik niets van. Nee, want van mij kun je nooit genoeg leuke foto's hebben. Hoezo ijdel?

Net doen alsof

Toen de Boez met Oscar aan het zooien was in de Hoftuin, meende hij opeens in Iwan's straat wat te horen dat onderzocht moest worden. Dus ons ventje ging de Poort door om poolshoogte te gaan nemen, en de fotograaf, ook een nieuwsgierig type, met de camera er achteraan natuurlijk.
Wel Boez? Heb je HET al ontdekt?












Nee, er was niks te zien. En als je toch met twee poten in Iwan's straat staat, kun je net zo goed die andere twee patten van je ook de gelegenheid geven, heh? Dus Boez ging de hoek om.
Ja, Oscar's belangstelling was ook gewekt. Bovendien is er niks aan om in je eentje verder te moeten klooien als je net nog met zijn tweeën bezig was, en als je dan ook nog net zo nieuwsgierig bent, ga je even kijken wat je vriendje aan het doen is natuurlijk!
Maar zoals al eerder vastgesteld, er was niks bijzonders te zien. Geen haarfabrieken, zelfs geen blafbeesten. De fotograaf kon dat bevestigen. Gaan we dan maar terug de Hoftuin in, jongens?

Ja, Oscar ging direct mee terug, want Os is een brave jongen en helemaal niet dwars.
De Boez daarentegen......
Eerst net doen of je meekomt, dan weer je kop terugtrekken alsof je toch maar anders hebt besloten. Lekker niet doen wat er van je wordt verwacht dus.
Wij kennen dit gedrag ook van 's avonds, als het diner geserveerd wordt en en drie klaar staan om het te gaan nuttigen, terwijl nummer vier, de Boez, lekker dwars ligt. Buiten voor het raam gaan zitten klagen, wachten tot het geopend wordt en dan rechtsomkeer maken, de wijde wereld weer in. Hetzelfde speelt zich af bij de deur. De Boez laat mevrouw Katblad soms wel 5 keer voor Joker in de deuropening staan door net te doen of hij binnenkomt en dan op het laatste moment (hij staat dan al half binnen) zich om te draaien en er weer vandoor te gaan. Ja, zo haalt hij regelmatig het bloed onder je nagels vandaan! Dan moet mevrouw Katblad sterk zijn en die lieve Boez een tijdje negeren. Ja, ga maar voor het raam zitten mekkeren. Zoek het maar uit. De anderen staan te eten ja, maar jij wou niet. Nee, mevr. K. komt pas weer over een kwartiertje, want blijft niet aan de gang met jou....
Eigenlijk zou het elke avond keihard moeten gaan regenen, net als het kattenetenstijd is bij de redactie. Want dan komt deze doerak wel binnen. Overjarige puber!

dinsdag 27 juli 2010

Centjes zoeken

Lekker water heh, Cera? Ja, het nat op de glijbaan smaakt altijd goed, niet? Maar je drinkt helemaal niet! Nee, je staat te snuffelen! Heb je geen dorst? Of zit er iets vies in het water? Wel, laat mevrouw Katblad maar eens kijken.









Aha! Cera heeft centjes gevonden! Een muntje van tien en een muntje van twintig. Nee, daar kunnen we nog geen blikje Gourmet voor kopen helaas, maar het is een beginnetje, heh?
Weet je wat? We gaan nog meer centjes zoeken! Geld ja. Waar je dat kunt vinden? Wel, begin maar eens in de kroeg. Daar kom je toch vaker? Op de grond inderdaad. Zullen we je een tasje omdoen? Ja, en als je nog meer van die muntjes hebt gevonden, gaat mevrouw Katblad voor jou naar de winkel. Om lekkers te kopen ja.
Vind je dat geen goed idee? Nee? Wat ontzettend jammer nou!

Tankstation

Steeds vaker zien wij onze nieuwe buurtgenoot Wamy langskomen. Hij heeft dan duidelijk behoefte aan een paar slokjes water, en toevallig hebben wij een soort tankstation voor de deur! Dat heeft Wamy natuurlijk al lang in de gaten.









De fotograaf roept vanachter het raam zijn naam en Wamy kijkt even op. Werd hij nu geroepen? Het klonk niet zo hard en dus is Wamy er niet helemaal zeker van. En daar de dorst nog niet over is, duikt hij maar snel weer met zijn snuit in de waterbak.









En als zijn keeltje voldoende is gesmeerd, draait Wamy zich om. Had hij daar niet de Boez gezien? En zat er niet een oude dame op een stoel bij het raam?
Ja, Wamy moet de buurt nog beter verkennen en ook zijn harige bewoners. Hij heeft er helemaal zin in! Als wij echter even later met de camera naar buiten gaan, gaat Wamy er vandoor. Nee, wij hebben zijn vertrouwen nog niet gewonnen en aan Wamy gaan wij een hele dobber hebben; hij is nogal schuw. Maar alles heeft zo zijn tijd nodig, heh? Tja.

Afgevallen en aangekomen

Hoog tijd voor de APK van Japekoppie en T. Troy, en bovendien moesten de voetkussentjes van mevr. T. gecontroleerd worden, dus ....
Het bleek nog even niet zo makkelijk om Japekop in een mandje te krijgen. Zodra hij de bui zag hangen (en zijn moeder opgesloten zag zitten) kwam hij in verzet, en niet zo'n beetje ook. Maar tenslotte konden we dan met het wielhuis vertrekken en werden daarbij bezorgd en angstig nagekeken door onze jongste drie reporters, die zich tussen de fietswielen verscholen hielden.

Gelukkig hoefden we niet lang te wachten bij de dierenarts. Want wachten is altijd heel vervelend, vooral als je het helemaal niet naar je zin hebt, heh Japekop? Nou, wat een ellende weer voor onze grote Verkenner A. Helaas moeten sommige dingen gewoon gebeuren heh? Daarom.







Japekop werd goed bevoeld, beluisterd en bekeken. En kreeg natuurlijk zijn jaarlijkse prikje. Wij hadden het nog even over zijn regelmatig gebraak en inderdaad, Japekop is sinds het vorige bezoek 3 ons afgevallen en weegt nog maar 5.1 kilo. In elk geval dus maar een tube pasta mee voor de haarballen, want daar heeft hij in het verleden vaker last van gehad...
Verder lijkt hij goed gezond, dus voorlopig maken we ons maar geen zorgen. Uiteraard houden wij zijn gezondheid wel goed in de gaten en zullen zijn gewicht wat vaker gaan controleren. En vooral niet teveel stress voor onze Verkenner, want daar is hij erg gevoelig voor....

En dan is mevrouw Troy aan de beurt. Nee, met die pootjes gaat het nog niet helemaal goed, maar dat hadden we zelf al kunnen constateren. Doch vandaag toch maar eerst de APK met enting, want dat moet niet meer worden uitgesteld; we zijn al een paar maanden te laat!
Maar wat is dat nu met die pootkussentjes van mevrouw T.? De dierenarts heeft in 15 jaar maar 3 keer eerder iets dergelijks gezien en in die paar gevallen was de oorzaak een allergie.... We zouden met Troy naar de dierenkliniek kunnen gaan waar er een stukje huid wordt weggenomen en onderzocht, maar ook dan is de uitkomst onzeker. Eerst nog maar even aanzien en de vorige behandeling nog een keer herhalen? Het heeft tenslotte wel iets geholpen, al vinden wij eigenlijk dat het nu wel over had moeten zijn... Wel, wij besluiten het nog een paar weekjes aan te zien, en wordt de kwaal weer erger, dan weten we dat de behandeling toch voortgezet moet worden. Moeilijk hoor, om te besluiten wat het beste is!
Verder bleek mevrouw Troy trouwens goed gezond, en ze was zelfs wat aangekomen. Ja, de oude dame zit nog mooi in haar vacht en ze glanst als een jonge dame! Dat er ook nog behoorlijk wat pit zit in het 16-jarige poezenlijfje, merkten wij toen zij in haar mandje werd teruggezet. Toen de klep namenlijk dichtging, begon zij wild om zich heen te slaan en gromde en grauwde ze als een wilde boskat!
Thuisgekomen was zij trouwens weer poeslief, gaf mevrouw Katblad wel duizend kopjes en spinde daar luid bij. Japekop moest nog zijn verkenningsronde maken en deed dat ook. Alsof er niets was gebeurd....