Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 31 december 2010

Bericht uit Laren

Waarom ik hier lig, gewoon, de klep in de gaten houwen, je hoort de knallen toch.
Wil je de redactie-jongens en meisje van Het Leidsch Katblad ook van mij veel sterkte wensen voor vanavond en vannacht
ook Japekoppie in het nieuwe jaar want je kunt zien dat de verantwoordelijkheid voor het zootje
ongeregeld van de katbladstraat toch zwaar op hem drukt soms.
Annemarie, wij wensen je dus heel veel sterkte vanavond, ik neem er eentje op je gezondheid,
heb genoten van het Katblad 2010 dag in dag uit en wens jullie allemaal een verrukkelijk 2011.
Dank  je voor je mooie nieuwjaars wens,
Betty en Mumu, Laren  
Mumu is geboren in dierenasiel Crailo in voorjaar 2000

Mini alweer aardig de oude en vuurwerk.....

We gingen gisteren voor ons laatste wandelingetje dit jaar. Ja, want wegens het vuurwerk en geknal blijven onze haarfabrieken vandaag dus binnen; dat is besloten door mevrouw Katblad en de Hoofdredacteur.

De Boez had al een tijdje voor onze deur zitten wachten op Oscar, maar die was reeds vroeg voorbij gekomen en we hadden hem naar de Kruidentuin zien gaan. Boez had dat dus niet gezien en zat te kniezen en zich af te vragen waar Os bleef. Wel, had mevrouw Katblad gezegd, dan gaan we toch de Os zoeken? Ja, dat wilde de Boez wel, maar hij wilde liever niet met zijn poten in de sneeuw.


Ja hoor, daar was Oscar. Hij was niet met veel bijzonders bezig en was blij om ons te zien. Hij wilde vooral eerst een paar knuffels en aaien hebben (die hij natuurlijk ook kreeg), en toen begon de gezamenlijke Kruidentuinverkenning. Tenminste, dat was de bedoeling.








De Boez was vooral druk met het vinden van paadjes tussen de sneeuw door en het zoeken naar Nepeta. Maar dit plantje is echter bijna totaal verdwenen, en de slijmerige stukjes die er nog wel staan hebben vast hun aangename geur verloren.
Oscar liep een beetje achter mevrouw Katblad en de fotograaf aan, gewoon voor de gezelligheid.



En toen zagen wij haar opeens! Mini! Ze zat onder een bankje voor het huis van Vlinder en hield de tuin in de gaten. En daarbij ook mevrouw Katblad en de reporters uiteraard.
Wij vroegen haar hoe zij zich voelde, maar ze had geen tijd voor flauwekulletjes. We konden toch zien dat ze weer meer glans in haar ogen had? Nee, over die stomme grasspriet wilde ze het niet meer hebben.
Die was nu eindelijk haar keeltje uit en dat was geweest en voorbij.




Oscar zag ook dat Mini weer beter in haar vel zat, en waagde het daarom niet al te dichtbij haar te komen. Mini zat namelijk al een beetje met haar achterste te wiebelen en zou dus zomaar opeens kunnen opspringen om Os aan te vallen; zo te zien was ze daar helemaal klaar voor. En daar Os ook niet achterlijk is, ging hij er maar even bij zitten en hield de kleine meid goed in de gaten...






Maar Mini had natuurlijk ook de Boez gezien, en die vond ze eveneens erg interessant.
Ja, dit was weer helemaal de "oude" Mini; de pit zat er zo te zien weer goed in!









Ze koos tenslotte voor Oscar. Ja, en haar opspringen kwam toch nog onverwacht voor de fotograaf, vandaar dat wij slechts de punt van haar staart op de kiek hebben staan, maar dan neemt niet weg dat u zo toch nog een goed beeld hebt van wat er gebeurde, daar in die tuin.
Kortom: Mini besprong Os dus. Hoera!

En beide haarfabrieken verdwenen tussen de struiken....



Ondertussen was de Boez wel heel erg serieus bezig. Hij inspecteerde vele takjes en fietswielen, maar kromp ook zo nu en dan helemaal in elkaar als er weer ergens een rotje werd afgestoken. Gelukkig was dat toen nog verderop in de straat, dus nog enigszins te verdragen.

Doch: later op de dag werd de situatie toch onhoudbaar. Net toen Gizmo en haar mens even bij ons op de thee waren, werden vlakbij de redactie achterelkaar vele knallen geproduceerd. Gizmo dook onder een struik en hield zich lange tijd verstopt.
Toen haar mens haar onder de struik vandaan had gepraat, gingen zij met spoed naar huis. Mevrouw Katblad vond gelukkig alle reporters op de redactie; zij zaten weggedoken onder bed en kastjes en in de klerenkast. Het luik ging onmiddellijk dicht natuurlijk. Oscar zat in de huiskamer onder een stoel weggekropen, en wij besloten hem naar huis te brengen op een moment dat het buiten net even rustig was. Helaas, bij het verlaten van de redactie werd vlakbij weer een stuk vuurwerk afgestoken, en Oscar was opeens verdwenen, in het niets leek het wel. Er volgden uren van zoeken, maar Os bleef onvindbaar. De ongerustheid nam toe, zowel op de redactie als bij Os thuis. Wij verzochten de buurjongens hun vuurwerkactiviteiten te staken, gaven daarbij een toelichting en even zag het ernaar uit dat de jongens het hadden begrepen. Echter, zij bleken zich toch niet te kunnen beheersen helaas. Mevrouw Katblad moest toen heel erg oppassen dat ze geen moord zou begaan, dacht steeds aan haar haarfabrieken (die konden toch niet thuis blijven als hun mens in het gevang zat, wel?) en wist zich in te houden. Oscar bleef dus onvindbaar, en tenslotte zijn we toch maar naar bed gegaan..... Gelukkig vernamen wij vanochtend vroeg dat Os zich god-zij-dank toch nog vannacht heeft gemeld bij zijn mensen, en dat nu ook hij veilig binnen zit.
Op onze zoektocht gisteravond zagen wij overigens nog een aantal (voor ons bekende en onbekende) katten totaal in paniek buiten, vanonder het ene naar het andere wielhuis rennend in een poging zichzelf in veiligheid te brengen.
Wij wensen u en uw haarfabrieken (en andere huisdieren) een veilige oudejaarsdag toe!

De rest van de dag zal de redactie gesloten zijn; mevrouw Katblad gaat oliebollen bakken...

donderdag 30 december 2010

Geen goede bewaking

Gisteren werden wij opeens opgeschrikt door een bescheiden gegrom dat vlak onder ons raam vandaan kwam. Toen wij gingen kijken, zagen wij in eerste instantie een boos kijkende Boez; hij bracht het bromgeluidje dus voort. Natuurlijk gingen wij op zoek naar de reden, en zagen even later Simba op zijn dooie gemakkie enige struiken besnuffelen, hoewel hij zo nu en dan wel omkeek naar de plek waar de Boez zat. Het kwam niet tot een pootgemeen gelukkig; misschien was de Boez wel een beetje moe of zag Simba er te angstaanjagend uit? Wat het ook was, wij waren niet erg tevreden over het gedrag van de Boez. Bij afwezigheid van mevrouw Troy bij het Poezenloket, moet iemand anders van de redactie haar taak overnemen en zo nodig het gebied voor de deur van de redactie verdedigen. En dus niet in een hoekje kruipen en een beetje gaan zitten grommen want dat zet geen zoden aan de dijk. Daar Simba niet met een klacht kwam, geen vragen had te stellen maar ongevraagd onze struiken aan het markeren was, had de Boez veel flinker moeten optreden. Wij zullen Boez uitnodigen voor een gesprek en het belang van een goede verdediging en bewaking nogmaals aan hem moeten uitleggen. Hopelijk blijft het deze keer wel hangen. Japekoppie is ondertussen alweer druk bezig geweest de aangetaste struiken van eigen geur te voorzien, en zo hoort het ook. Dus.

woensdag 29 december 2010

Slaapkamer dichttimmeren!

De Boez:
Het gaat niet goed buiten en daarom ga ik maar niet meer zover van huis. Eigenlijk blijf ik liever binnen, ja.
Wel, er zijn knallen namelijk. Ja, in de verte maar ook wat dichterbij, en ik weet niet wat die geluiden betekenen, alleen maar dat ze eng zijn en gevaarlijk.
Nu heeft mevrouw Katblad al een verstopplekje gemaakt boven. Ja, een grote deken over het logeerbed heen zodat als je onder het bed kruipt, je in een soort hol zit. Dat voelt dan veiliger, zegt ze, maar ik weet dat nog zo net niet. Nee, want dat bed staat aan de straatkant, en juist daar zijn die knallen. Van mij mag ze de hele slaapkamer  dichttimmeren, met ramen en al, en dan nog. Voor als het straks echt begint dus. En natuurlijk moet het kattenluikje dan dicht, tenminste, als Os niet voor de deur staat want dat zou dan zielig zijn. Als die niet naar binnen kan dus, ja. Maar hij zal wel bij Lima blijven als het echt gevaarlijk wordt, denk je ook niet? Ja. Nee, mevrouw Katblad zal met een beter plan moeten komen. We hebben vier schuilplekken nodig, want we gaan niet bij elkaar zitten natuurlijk. Ja, donkere plekken en dan helemaal afgeschermd. En op die plekken moeten lekkere geuren te ruiken zijn. Ja, staafjes met Valeriaan, kattenkruid en een extra plug met spul in het stopcontact. Maar dan nog weet ik het niet. Als het maar snel voorbij is, heh? Maar nu blijf ik ook alvast maar binnen, of ga in elk geval niet zover van huis. Ja, tot het weer helemaal over is, dat geknal. Hoeveel dagen zei je dat het nog duurt?

dinsdag 28 december 2010

Over Mini



Dit belangrijke bericht over Mini kregen wij vandaag binnen:

Tijdens het invullen van het interview was het nog keelonsteking. Vorige week bleek echter dat de oorzaak van het alles echter een grasspriet van 6 centimeter was die heel vervelend in haar keel zat en alle ellende veroorzaakte en de vele dierenartsbezoek nodig maakte.. In een roes is ze helemaal onderzocht en na wat röntgenfoto's en een camera bleek ze al anderhalve maand deze grasspriet in haar keel te hebben zitten.
U begrijpt hoe opgelucht Mini nu de wereld in kijkt!
Willemijn.

Dat zal zeker een stuk schelen! Wat moet die arme Mini een last daarvan gehad hebben! En vandaar ook dat ze er steeds zo sneu bij zat en zoveel minder actief was!
Nu maar gauw weer helemaal herstellen! Dit is heel goed nieuws!
Mevrouw Katblad.

Uitgebreide poetsbeurt

Wamy heeft gisteren enige tijd doorgebracht op het tafeltje voor ons raam. Misschien wachtte hij daar wel tot één van onze haarfabrieken naar buiten kwam? Om te spelen of te pesten?
Onze reporters lagen echter allemaal in diepe rust, en Oscar zat al een poos te klagen op het dak van zijn huis - wist weer eens niet hoe hij naar beneden moest komen - dus ook hij was niet beschikbaar.
Omdat er dus niet veel leven in de brouwerij was, heeft Wamy de tijd voor ons raam besteed aan een uitgebreide toiletbeurt.


Als hij dacht verderop wat te horen, keek hij natuurlijk even op en onderbrak op dat moment zijn gepoets. Maar als hij dan niets belangrijks of interessants kon ontwaren, ging hij weer bezeten door met zijn schoonmaakwerkzaamheden.
Wij hebben niet op de klok gekeken, maar schatten dat het hele getoiletteer van Wamy zo ongeveer een minuut of vijf heeft geduurd, en dat is best lang. Wij kunnen dus met goed fatsoen wel stellen dat Wamy even later weer helemaal fris en fruitig zijn zoektocht kon hervatten.



Eh? Toch nog jeuk? Wij onthouden ons hier van verder commentaar.












Na zijn poetsbeurt vond Wamy het nodig om ook nog ons tafeltje te ontdoen van blaadjes en andere ongeregeldheden (dank je wel Wamy), en tijdens al zijn activiteiten voor het raam heeft hij geen één keer in de gaten gehad dat hij door mevrouw Katblad werd bespied en gekiekt. Echter, toen zij luid zijn naam riep en hij haar zag staan, ging hij er snel vandoor.

Helaas hebben wij het vragenformulier over Wamy en zijn moeder nog niet teruggekregen, maar wij blijven hopen omdat Wamy een zeer interessante en opmerkelijke kat is en wij graag meer van hem zouden willen weten. En u vast ook!
(Pikant detail: het tafeltje is een oud toilet- of wastafeltje, en Wamy is de eerste die dit heeft begrepen!)

maandag 27 december 2010

Sonny Boy!



Op Kerstavond hebben we een logé gekregen. Na te lang in de auto te hebben gezeten, is Sonny Boy bij ons ingetrokken (bij Gizmo en haar mens). Sonny Boy is 2 weken ouder dan Gizmo en dit is zijn derde huis. In het eerste kon hij niet blijven, omdat zijn mens allergisch bleek te zijn voor katten. In het tweede huis was hij niet helemaal gelukkig en liet dat o.a. blijken door niet altijd zijn bak te gebruiken. Het mens was daardoor ook niet gelukkig en omdat er in het huis van Gizmo een plekje vrij was gekomen na het vertrek van de Poek, heeft Sonny Boy deze plaats geclaimd. Het mens van Gizmo vond het allemaal een beetje snel gaan, maar soms gaat het zoals het gaat. Enfin, na die lange rit door de sneeuw, incluis luid protest van "de rooie", kwamen we dan eindelijk aan in Leiden. Sonny Boy was uiteraard erg ontstemd door de lange reis en de nieuwe omgeving en Gizmo heeft er al grommend ook het hare van gezegd. 
De eerste dag heeft Sonny Boy zich schuil gehouden, maar op de avond van de Tweede Kerstdag was het dan toch tijd voor de grote verkenning. Na de eerste paar aarzelende stappen, heeft hij zijn nieuwe (t)huis meerdere malen geïnspecteerd, argwanend gevolgd door Miss Giz. 
't Is even wennen voor beide haarfabrieken, maar het lijkt redelijk goed te gaan. Sonny Boy vindt gemakkelijk de weg naar het eten en de bak, en heeft ook al een paar lekkere slaapplekjes uitgeprobeerd. Gizmo heeft maar 2 meppen uitgedeeld (voor zover bekend) en aanschouwt de verrichtingen van haar nieuwe huisgenoot op kleine afstand. Er lijkt geen sprake te zijn van grote vijandigheid. Ze houden elkaar wel erg in de gaten, maar dit gaat gelukkig gepaard met respect en beleefdheid en hier en daar een grom.
Als het logeerpartijtje ieder goed bevalt, mag Sonny Boy blijven en zal hij t.z.t persoonlijk gaan kennismaken met de redactie en de andere bewoners van de Katbladstraat.
Hartelijke groeten,
Marit

Ach gossie, wat een vreselijk mooi ventje, deze Sonny Boy! En van die prachtige ogen!
Wij hopen van harte dat Miss Giz, ondanks haar pittige karakter, haar hart zal gaan verliezen aan deze stoere jongen, en dat het ventje op zijn beurt in staat zal zijn jongejuffrouw Gizmo onder de poot te houden, en zich bovendien gauw thuis zal gaan voelen bij u! Wij verheugen ons al op een ontmoeting met deze knul! En we popelen om u te mogen feliciteren, maar voor alle zekerheid wachten wij daar nog even mee. Heel veel succes!
Mevrouw Katblad.

Vanaf vandaag weer "normaal"...

2e Kerstdag was een rustige dag voor onze reporters. Geen mensen over de vloer en ook geen gedoe in de keuken, en zo hebben ze het 't liefst.
Wel, mevrouw Katblad dus ook, en ze stelde voor om even een klein stukje te gaan lopen met de haarfabrieken. Maar had er wel iemand zin om mee te gaan?

Dat viel dus bar tegen.
De Boez vond dat hij beter onze kerstboom kon blijven bewaken (hij zat er al een tijdje onder) en reageerde niet erg enthousiast op ons voorstel.
Mevrouw T. Troy lag nog op bed en vond dat ze daar goed lag, haar zoon Japekoppie had de pest in (waarover weten wij niet) en was ook niet bereid om naar beneden te komen.
Wie waren er dan nog over?


Natuurlijk, Cera en Oscar!
Cera was al een tijdje buiten geweest en had wat lopen klooien en zooien, en Os liep al een poos in- en uit ons huis om te vragen wanneer we nu eindelijk eens een rondje gingen maken.
Nou, zullen we dan maar? Ja, maar niet te ver, want het begon licht te ijzelen en mevrouw Katblad had niet de juiste schoenen aan. Bovendien is de camera niet waterdicht, en dat is nog belangrijker. Naar het Zooiplein dan maar?


Bij het Zooiplein lag nog een dikke laag sneeuw, en dat komt voornamelijk omdat het er open is en er geen verkeer komt. Er was dan ook niet zo vreselijk veel te snuffelen, maar rondkijken kan natuurlijk altijd. Misschien zagen wij nog wel interessante sporen of andere belangrijke zaken? Want je weet maar nooit!






Oscar liep mee naar de glijbaan. Nee, daar was niks bijzonders maar de sneeuw leek daar schoner en frisser dan elders. Of misschien was het witte spul op deze plek juist wel niet zo schoon? Ja, want Os vond het nodig om er uitgebreid in te gaan rollen. Dat doet hij graag, in allerlei zaken rollen. Zo zagen wij hem zich al in modderpoeltjes, in hoopjes zand, bladeren en tuinaarde wentelen. Maar hebben wij niet in zijn beschrijving gelezen dat hij van een boerderij komt? Dan is hij vast vlak naast het varkenskot geboren, of er misschien zelfs wel in! Dat zou tenminste deze rare gewoonte van hem verklaren.


Cera is duidelijk niet van de boerderij. Zij wentelt zich niet in nattigheid of modder, maar zoekt liever droge plekjes op. Ja, zij rolt wel graag in de zon en dan bij voorkeur op voordeurmatten (liefst van kokos of iets dergelijks), maar dat is weer iets heel anders en dat kunnen wij nog enigszins begrijpen.








Ach, de Boez kwam toch ook nog een kijkje nemen bij het Zooiplein! Zeker erg eenzaam daar bij die kerstboom terwijl je vriendje en vriendin op stap zijn?
Nee, hij kwam niet het plein op. Eigenlijk kwam de Boez ons halen, want hij vond dat wij al lang genoeg waren weggebleven. Wel, daar het weer niet zo prettig was en het alsmaar donkerder werd, vonden Cera en Os het een goed idee om het plein ook maar te verlaten. En daar mevrouw Katblad geen zin had om achter te blijven, liep ook zij mee terug naar de redactie.



Cera ging nog even kijken bij haar oude huis. Gewoon bij de voordeur snuffelen en de boom inspecteren, want sommige dingen moet je bijhouden en zitten bovendien in je systeem. De Boez ging regelrecht naar huis, Oscar aarzelde nog. Eigenlijk had Os verwacht dat we nog wel een stukje verderop zouden gaan, want alleen naar het Zooiplein op en neer stelt natuurlijk helemaal niks voor.




En toen de Boez door het luikje naar binnen ging, besloot Oscar dan ook om zijn vriendje niet te volgen. Binnenspelen kon altijd nog, en als de Boez niet buiten wilde blijven was dat zijn zaak.

Even later zat Os bij de kerstboom te wachten op...... ja, wat? Wij weten het niet. Waarschijnlijk en mogelijk op een spannende gebeurtenis, of om wat weg te dromen. En ondertussen hield hij de Poort naar de Hoftuin goed in de gaten; een nuttige bezigheid dus, tenminste in de ogen van mevrouw Katblad dan.
Nog later ging de Boez toch ook maar weer het huis uit om wat te klooien en te zooien rond de buitentafel, net toen Cera zich meldde voor het avondeten. En dat laatste is wel erg bijzonder, want Cera is meestal ruim een uur te laat terwijl ze nu meer dan een uur te vroeg was. Tja, die kerstdagen hakken er wel in, heh? Gelukkig kunnen we vanaf vandaag weer helemaal "normaal" doen en op de juiste tijden het eten serveren. Tot vrijdag dus, want dan breekt de hel natuurlijk weer los. Maar dat verzwijgen we nog maar even voor onze haarfabrieken....

zaterdag 25 december 2010

Geen nonchalante houding

Zoe kwam gistermiddag even naar buiten voor een frisse neus. Zij had vernomen dat haar beschrijving in de bijlage zou komen, en wilde nog wel een keer kort po(e)seren voor het Katblad. Ondertussen echter liepen ook onze jongste reporters rond, en daar Zoe die in de gaten moest houden, kwam er van lieftallig naar de camera kijken en nonchalante houdingen aannemen maar bar weinig terecht. Als u haar verhaal in de bijlage leest, weet u vanzelf hoeveel moeite zij heeft met onverwachte belangstelling.



Net toen Zoe naar binnen wilde vluchten omdat het haar allemaal teveel werd, deed haar mens de voordeur open en sprak Zoe geruststellend toe. Dat hielp, want toen trok haar paniekaanval langzaam weer weg.
Zoe's mens vertelde ons nog even dat Zoe op het dakterras tot aan haar oksels in de sneeuw had gestaan, en dat dat een grappig gezicht was geweest. Helaas had zij daar geen plaatjes van. Wel, daar zijn wij dan weer mooi klaar mee! Of juist niet dus.



Omdat er voor Zoe nu twee vluchtwegen waren (raam en deur) en haar mens bovendien in de buurt was, kalmeerde zij dusdanig dat zij over kon gaan tot het markeren van de raamkozijnen, iets wat natuurlijk zeer belangrijk en bovendien erg noodzakelijk is.
Onze reporters waren ondertussen de Poort ingedoken en uit het zicht verdwenen, en dat droeg ook bij tot een wat meer ontspannen sfeer voor Zoe.
Mevrouw Katja heeft overigens een link in het artikel over Zoe in de bijlage aanbracht, via welke u nog even kunt lezen over hoe Zoe haar mens heeft gevonden. Als u dat nog niet had gelezen, is dit uw kans dus.

Saaie boom...

Gisteren heeft mevrouw Katblad toch nog kans gezien een snoer uit het bovenraam te laten zakken, vervolgens over de pergola heen te gooien om daarna de lichtjes de kerstboom in te slingeren. Toen heeft zij ook nog wat bescheiden versiering aangebracht, maar Oscar, de eerste die kwam kijken, vond het maar helemaal niks. Wijzelf eigenlijk ook niet! De versiering van vorig jaar is verloren gegaan en de winkels zijn vandaag (gelukkig) dicht. Wij zullen mevrouw K. dus de zolder op moeten sturen om te zien of daar nog wat kleurigs te vinden is. Maar daar het vandaag haar vrije dag is, zien wij de zaak somber in.

vrijdag 24 december 2010

Vooral de bijlage....

Beste lezers,
De komende dagen zult u vooral lees- en kijkvoer vinden in onze bijlage! Dit heeft natuurlijk te maken met de drukte van de Kerstdagen, maar ook met het feit dat mevrouw Katblad veel tijd kwijt is aan het goed weergeven van de schriftelijke interviews. Wij hopen op uw begrip! En bedankt Katja, voor je mooie versiering van de bijlage en de artikelen!
Nogmaals fijne dagen iedereen!
De redactie.

Rust in de tent

Boezelmans:
We hebben een gast gehad. Ja, aardig mens maar ik moest wel erg aan haar wennen en was een beetje uit mijn doen.
Wel, ze nam het logeerbed in beslag, en dat veroorzaakte wat verwarring, heh? En verder zat ze 's avonds op deze bank naar het lichtkastje te kijken, en dat was ook erg eh...... anders, zeg maar. Ja, het is wel zo dat ik graag bij haar ging liggen. Zoals ik nu bij jou doe dus, heh? Naast haar op de bank dus. Ja, dat vond ik leuk en zij geloof ik ook wel want ze heeft me best wel veel geaaid en dat doe je niet als je dat niet plezierig vindt, dacht ik zo.

Nee, ik was zo van slag dat ik vergat om bij mevrouw Katblad onder het dekbed te kruipen. Ik sliep dus liever beneden, hier op de bank ja. Vond ze niet zo leuk nee, mevrouw Katblad dus. Maar het was te vol naar mijn zin, daarboven. En te onrustig ook. Ja, mevrouw Troy ging van het ene bed naar het andere, alsof ze maar moeilijk kon kiezen. Ze is een paar keer midden in de nacht bovenop het gastmens gaan liggen, maar die vond dat niet zo geslaagd. Dus dan werd mevrouw Troy van het bed geknikkerd en ging ze naar mevrouw Katblad. Ja, ook bovenop liggen. Nee, die vond dat ook niet zo leuk. Vandaar dat ik maar naar beneden ging, voor mijn rust dus heh? Ja, om op de bank te slapen, net zoals nu inderdaad.

Nu is alles weer bij het oude. Rust in de tent ja. En erg vredig zo met die kaarsjes en niet al te veel lichten aan. Ja, gast was best leuk maar nu is het weer gewoon en dat is nog leuker eigenlijk.









Zijn we nou klaar met dit interview? Ja, ik vind het zo wel genoeg, en bovendien moet u hier weer komen zitten om me te aaien. Jawel, u heeft mijn vacht in de war gemaakt en moet dat nu weer in orde maken. Dat de mensen niet denken dat ik zo'n slordig haarkleedje heb, heh? Ja, straks kom ik weer bij u onder het dekbed. Ga ik weer voor kruikje spelen ja. Moet u wel stil liggen heh? Maar eerst aaien op de bank. Ja, want dat was nog niet klaar, wel? Nou dan!

donderdag 23 december 2010

bericht dierenbescherming

Print deze paginaZoek door deze website

Noodoproep : opvangadressen voor buitenkatten

22 dec 2010 - Categorie: Algemeen

Noodoproep : opvangadressen voor buitenkatten
De Dierenbescherming zoekt met spoed naar locaties waar moeilijk herplaatsbare katten als ‘buitenkat' gehouden kunnen worden, bijvoorbeeld bij een boerderij of manege. De katten zijn afkomstig uit Texel. De dieren zouden aanvankelijk afgeschoten worden, maar de Dierenbescherming heeft dit kunnen voorkomen door de dieren op te vangen in haar asielen.
Staatsbosbeheer wilde aanvankelijk de katten in het Nationaal Park Duinen van Texel vangen en afschieten omdat ze schade aan de fauna aanrichten. De Dierenbescherming kwam in het geweer tegen deze dieronvriendelijke methode. In overleg met de gemeente, Staatsbosbeheer en Het Nationaal Park Duinen van Texel heeft de Dierenbescherming als noodoplossing geopperd de dieren op te vangen in haar asielen. Normaal gesproken werkt de Dierenbescherming volgens het principe van vangen, castreren en terugplaatsen. Vanwege de specifieke omstandigheden op Texel (o.a. het leefgebied van grondbroeders) is daar bij wijze van uitzondering van afgeweken. Daarnaast zet de Dierenbescherming zich met de betrokken instanties in op preventie.
Nieuw thuis gezocht voor katten
Deze winter zijn er tot nu toe al 25 katten op Texel gevangen door Staatsbosbeheer en vervolgens door de Dierenbescherming opgevangen. De vangperiode is nog lang niet afgelopen waardoor de dierenopvangcentra in de regio Noord-Holland Noord overvol dreigen te raken. Niet alle katten zijn verwilderd en kunnen dus gewoon bij een gezin in huis herplaatst worden. Maar een deel van de katten is wel zonder menselijk contact opgegroeid en daardoor niet sociaal genoeg om in huis herplaatst te worden. Voor deze katten zoekt de Dierenbescherming met spoed locaties waar de dieren als ‘buitenkat' gehouden worden. Het ideaal beeld is dan een boerderij of manege waar de katten hun eigen gang kunnen gaan, maar evengoed de zorg krijgen die ze nodig hebben. Alle dieren zijn gecastreerd en gechipt. Mensen die interesse hebben in een Texelse kat kunnen contact opnemen met de Dierenbescherming via het telefoonnummer 072-515 00 71.
 
Links Shala, één van de eerste katten die vorige winter gevangen is. Ze is tijdelijk opgevangen in het asiel, maar vond al snel een nieuw thuis. Rechts Tex, een kat die zonder menselijk contact is opgegroeid en daardoor niet sociaal genoeg om in huis herplaatst te worden. Voor katten zoals Tex zoekt de Dierenbescherming met spoed locaties zoals bijvoorbeeld een groot bedrijfsterrein of boerderij waar zij lekker hun eigen gang kunnen gaan.

bericht dierenbescherming

Print deze paginaZoek door deze website

Ik hoor vuurwerk dubbel zo hard als jij!

16 dec 2010 - Categorie: Algemeen

Ik hoor vuurwerk dubbel zo hard als jij!
De Dierenbescherming vraagt aandacht voor het leed dat vuurwerk veroorzaakt bij huisdieren. Met de boodschap: 'Ik hoor vuurwerk dubbel zo hard als jij', wil de Dierenbescherming het publiek bewust maken van de stress dat Oud & Nieuw met zich meebrengt. Met wat handige tips voor eigenaren is veel dierenleed te voorkomen.
Vuurwerk is voor dieren erg angstaanjagend. Door al het geknal raken veel dieren in paniek, lopen weg of verwonden zich. Deze vervelende gevolgen van de feestelijke jaarwisseling zijn goed te beperken. Belangrijk is dat huisdiereigenaren tijdens de jaarwisseling extra goed op hun dieren letten.
Praktische tipsEen paar praktische tips: Laat de hond op oudejaarsnacht voor 22.00 uur aangelijnd uit. Houd katten in huis en zorg dat kattenluik, ramen en deuren gesloten zijn. Zorg dat het huisdier gechipt en geregistreerd is en zijn naamkokertje omheeft, zodat het dier snel en makkelijk teruggevonden kan worden. Zorg dat er tijdens het afsteken van vuurwerk tenminste één huisgenoot bij de dieren blijft. Maar ga de dieren niet overdreven troosten, het dier krijgt dan de indruk dat er iets mis is. Het beste is om zelf zo normaal mogelijk gedrag te vertonen. Vergeet ook niet de eerste dagen van het nieuwe jaar extra voorzichtig te zijn met het uitlaten van de hond met het oog op overgebleven vuurwerk.
Ieder jaar weer zijn veel dieren rond de jaarwisseling slachtoffer van mishandeling door baldadige jongeren die ze met vuurwerk bestoken. De Dierenbescherming vraagt mensen extra alert te zijn op misbruik van vuurwerk naar dieren. Uiteraard doet de Dierenbescherming een beroep op ieders fatsoen om vuurwerk niet dicht in de buurt van dieren af te steken. Verknal het niet voor de dieren!

Ik hoor vuurwerk dubbel zo hard als jij!


« Terug naar het overzicht

Even opletten!

Binnenkort verwachten wij onze 50.000 ste bezoeker! Dus houdt de teller in de gaten want als u het bent, krijgt u een verrassing van ons toegestuurd! (Behalve als u in Japan woont, of in Timboektoe of zoiets; dan moet u het gewoon doen met de eer....)

Oeps!

Ja ja, wij hadden weer bezoek van Bel de Franskat. Als u goed kijkt, ziet u hem verscholen zitten tussen de planten. De Boef!
Want wat was het geval? Kort daarvoor had Cera ons huis verlaten om een kort wandelingetje te gaan maken. Als ze had geweten dat Bel daar ergens buiten was, had ze zich wel drie keer bedacht. Maar ja, zij wist het niet en mevrouw Katblad kwam er pas achter toen Cera al door het kattenluik was gestapt. En toen was het gewoon afwachten wat er zou gebeuren.....



Natuurlijk zag Bel Cera eerder dan zij hem, en u kunt aan zijn oogjes zien dat hij wel zin had in een verzetje. En Cera is natuurlijk een uitstekend slachtoffer voor de Schrik van de Buurt, want zij kan echt niet tegen deze donderstraal op.

Als u trouwens meer over Bel wilt weten, binnenkort beginnen wij met onze serie interviews in de bijlage, en de Franskat is als eerste aan de beurt! Even goed blijven opletten dus!









Alles ging opeens heel erg snel. Bel viel aan en Cera stortte zich tegen de grond, oortjes naar achteren en klauwtjes klaar. Gelukkig voor haar zag Bel, terwijl hij Cera aanviel, mevrouw Katblad voor het raam staan met de camera.
Oeps, moet hij gedacht hebben, en vervolgens dook hij weer tussen de plantenpotten en kwam het dus niet tot een echte, heftige confrontatie.
Cera dook toen onder het bankje onder het Poezenloket, klaar om een volgende aanval te pareren. Ja, ze had natuurlijk weer door het kattenluik terug in huis kunnen komen, maar om de één of andere reden deed ze dat niet. En dat vonden wij best wel stoer van haar! Voor Bel was overigens de lol er af. Hij had graag een verrassingsaanval gedaan en dat ging nu mooi niet door. Er zijn dus geen echte klappen uitgedeeld en Bel ging weer verderop. Opgelucht ging mevrouw Katblad weer verder met het opstellen van haar lijstje kerstboodschappen....

woensdag 22 december 2010

Wel wachten, niet lopen

Ja, gisteren was het weer wachten op Oscar voor de Boez. Hij zat daar al een tijdje met zijn achterste in de sneeuw, alsmaar in de richting van het huis van Os te kijken, en mevrouw Katblad kreeg medelijden met hem.
En zo kwam het dat ze ook maar naar buiten ging; onze gaste uit Spanje lag toch nog lekker in haar bedje (geen kou en sneeuw gewend en laat naar bed gegaan), dus kon mevrouw K. wel even weg om zich met de jonge reporter bezig te houden.
Misschien zou de Boez wel een klein stukje willen wandelen? Door de verse sneeuw? Gezellig met mevrouw K.?







Wel, het jonge poezenventje stond zowaar op en liep een stukje achter de fotograaf aan. Maar niet erg van harte, en bovendien moest hij steeds omkijken. Want Os kon tenslotte elk moment uit zijn huis komen, heh? En stel je voor dat de Boez dan niet thuis was!
Bovendien, is het wel zo leuk om een stukje te gaan lopen zonder dat er andere reporters mee gaan? Moest hij nou echt mee terwijl hij dat liever niet wilde?




Mevrouw Katblad ging maar even op haar knieën en vertelde de Boez dat hij niet mee hoefde als hij daar niet voor voelde. En toen knuffelde zij hem even, want daar had hij wel behoefte aan.
Ach, het valt ook niet mee om bij een Katblad te moeten werken, heh? Vooral als je daar zelf nooit voor heb gekozen en gewoon maar ergens werd weggeplukt in het Gooi, en meegesleept naar Leiden. Arme Boez, we kregen bijna met hem te doen..... Ja, bijna, want goed beschouwd loopt de Boez gewoon de kantjes er vanaf en is hij weinig serieus bezig voor het Katblad terwijl hij toch aardig goed beloond wordt! Maar dat terzijde.
In elk geval werd het duidelijk dat onze Boezelmans liever voor het huis bleef hangen voor het geval dat Os zou komen, en dat is best wel een goede reden, als je het vanuit zijn standpunt bekijkt tenminste.





Dus toen de Boez tussen de plantenpotten wegkroop en op die manier duidelijk maakte echt geen stap meer te willen verzetten, lieten wij hem maar met rust.

Ja, op de tafel staat de kerstboom van de redactie, nog steeds onverlicht en zonder versiering. Wij vonden de laag sneeuw op zich al mooi genoeg, en mocht de vrieskou wegtrekken, kunnen wij er alsnog een lichtsnoer ingooien, waarvoor dan weer een raam (boven) op een kiertje moet trouwens, vanwege het snoer dus. U kunt zich voorstellen dat wij niet zo'n haast maken? Mooi.

Wel, het duurde best nog wel een tijdje voordat Oscar kwam. Mevrouw Katblad maakte wat foto's in de Hoftuin en in de Kruidentuin, en toen zij terugkeerde, zat de Boez nog steeds onder het sneeuwdakje.
Toen zij echter koffie ging zetten, besloot de Boez toch maar naar binnen te komen, want vlakbij het koffie-apparaat worden de snoepstaafjes bewaard, vandaar. En als de Os zou komen, zou hij toch rechtstreeks naar ons kattenluik gaan en daar doorheen duiken om eerst een voerbakjes-inspectie uit te voeren. Dus al dat buiten wachten, Boez, heeft eigenlijk geen enkel nut, heh? Nee...... Nog een snoepstaafje dan maar? Ja???