Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 30 juni 2011

Welverdiende rust....

Os, wat doe je daar? Ben je verdrietig? Gewoon moe? Behoefte aan rust?
Ja Oscar, je bent ook zo'n harde werker, heh? Altijd maar achter mevrouw Katblad aandribbelen om als reporter je steentje bij te dragen. Nee, zonder jou zou het Katblad beslist veel minder leuk zijn Os, dus als je wat rust nodig hebt, moet je dat vooral nemen.
Blijf maar lekker liggen jochie, en dut maar fijn verder. En je mag pas weer aan het werk als je helemaal bent uitgerust, ja?
Nee, we zullen niemand vertellen dat je hier zit, ook niet de Boez nee. Ja, we weten dat die af en toe knap vervelend kan zijn en erg druk. Maar dat komt doordat hij de hele nacht lekker ligt te pitten terwijl jij dan nog aan het werk bent, heh? Ja, daardoor heeft hij overdag zoveel energie en gaat hij zo te keer. Maar we zullen hem niet vertellen dat je hier bent. Nee, pas als jij aangeeft dat je er weer tegenaan kan. Gewoon je even melden bij het Poezenloket als je daar klaar voor bent, ja? Dag lieve Os, welterusten knulletje! Sssstttttt......

Problemen?

Wij hadden graag Myo even geïnterviewd, maar hij had geen tijd voor ons wegens andere, veel belangrijkere bezigheden. Wat dat precies was weten wij niet, maar nadat hij ons had afgewezen dook hij met zijn kop tussen het gebladerte en bleef zo een tijdje staan. Daarop probeerde mevrouw Katblad hem alsnog tot andere gedachten te brengen, maar helaas, Myo kroop vervolgens helemaal weg tussen de planten en liet zich niet meer zien.
Wel, we hebben nu een ernstig vermoeden dat er problemen zijn binnen de partij Hof is Vol (waarvan Myo dus de voorzitter en leider is) en dat Myo zichzelf een soort van zwijgplicht heeft opgelegd. Maar zeker weten doen we dat niet. Uiteraard houden we u op de hoogte van verdere ontwikkelingen in deze zaak.

Intimidatie!

Nou, zo te zien heeft Siep zich los kunnen rukken van de sofa, maar erg ver is ze niet gekomen en ze ziet er niet erg gelukkig uit. Nee, want Siep verstopt zich achter de tuinstoel en zit zowat tegen het raam aangedrukt, alsof ze eigenlijk liever weer terug op de sofa zou willen zijn.







Maar ach, misschien had ze al wel haar wandelingetje door de Kruidentuin gemaakt en kwamen we net op het moment dat ze eraan toe was om de rust en veiligheid van de huiskamer weer op te zoeken?
Wij zien Siep niet zo vaak in haar tuin, maar dus wel regelmatig voor het raam, weggekropen achter de tuinstoel. Misschien zien wij haar daar wel altijd omdat zij ons liever niet ziet of tegenkomt? Het zou zomaar kunnen....
Ach, wie hebben we daar?



Wel, eerlijk gezegd kunnen we ons nu wel voorstellen dat Siep zich verstopt. Op slechts een paar meter afstand zit namelijk een brutaal ventje naar haar te staren en haar op zijn eigen wijze uit te dagen. Wijzelf zouden daar ook knap zenuwachtig van worden.

Boez, ga je mee? Nee, we laten Siep met rust want het is haar tuin en je mag haar niet gaan zitten intimideren, heh? Ja, je hebt nu je lolletje wel gehad dus opstaan en vooruit met de geit. Gaan we Oscar zoeken? Boez, kom op!

woensdag 29 juni 2011

Mededeling

Wilt u een reactie plaatsen naar aanleiding van onze berichten? Dat moedigen wij alleen maar aan want dan weet mevrouw Katblad tenminste zeker dat het Katblad nog gelezen wordt! (En de andere lezers vinden het ook leuk om uw reacties te lezen, nemen wij aan.)
Alleen is het niet zo handig om te reageren op berichten die (bijvoorbeeld) ouder zijn dan een week, in die zin dat (behalve mevrouw K.) er weinig mensen zijn die die reacties dan nog lezen. De meeste fans van dit blad volgen de berichten namelijk zeer frequent, en bladeren zodoende niet meer zo ver terug....
Hebt u een wat langer of persoonlijker verhaal, dan is het aan te raden om dat via de gewone mail aan ons te zenden.

Onweer en catering

Gisterochtend zaten we allemaal op het ergste (noodweer) te wachten, maar het viel reuze mee. Een klein buitje, wat gerommel in de verte, een hoop drukte om niets vonden wij.
Het ene moment keken we op buienradar en zagen grote, rode vlekken over Leiden vliegen, maar toen het onweer uitbleef en we weer keken, lag buienradar er plots uit.....
Maar goed, toen het gistermorgen dus wat begon te rommelen, zagen we al gelijk dat de Boez de grootste angsthaas van allemaal is. Eerst zat hij nog onder een plant te schuilen, maar bij het volgende rommeltje kwam hij met een noodgang door het kattenluik naar binnen.

En vervolgens kon mevrouw Katblad de krant dus niet meer lezen....
Zolang het regende (een beetje, niet genoeg voor de plantjes) bleef Boez op de tafel liggen, maar toen zijn vriendje Oscar hem kwam halen en het droog bleek te zijn (en het niet meer rommelde), ging hij weer naar buiten.

Mevrouw Katblad dacht: Mooi! Dat was het zogenaamde noodweer dus en nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Ze had namelijk een cateringklus op zich genomen, verwachtte dat de temperatuur zou gaan dalen maar niets was minder waar. Nadat er allemaal gerechten op het vuur stonden te pruttelen liep de temperatuur in de keuken op tot bijna 30 graden.... Halverwege de klus draaide mevrouw K. het vuur maar uit; de pannen gleden namelijk uit haar handen en dus besloot ze het werk in de vroege ochtenduren (als het zou zijn afgekoeld) af te maken.

Mevrouw K. was dus één van die mensen die verlangend uitzag naar een paar flinke buien (zonder lekkage natuurlijk) en de daarop volgende afkoeling.
De eerste tekenen kwamen in de vroege avond. Terwijl wij (mensen) nog niets in de gaten hadden, verzamelden onze haarfabrieken zich voor het huis. Ze namen allemaal een wachtende houding aan en keken oplettend in het rond. Ja, want er klonk alweer wat gerommel!
Op de foto hiernaast ziet u vooraan Japekoppie staan, naast hem zit Cera, achter Japie ziet u nog net het koppie van de Boez en helemaal achter staat Oscar op wacht.


Mevrouw Troy lag op een tuintafeltje onder de plantjes. Ja, alleen zij had in de gaten van welke kant het onweer kwam, Japekoppie had een vermoeden of het kon hem niet schelen maar de rest keek de verkeerde kant op (noorden).

Wel, toen de eerste dondertjes weerklonken, zat het hele stel binnen een mum binnen. Behalve Cera dan, want die vond het een geschikt moment om nog even het dak op te gaan. Toen het echt hard kletterde en zij nog niet thuis was, is mevrouw K. gaan zoeken en vond haar ergens in een dakgoot, niet meer wetende hoe ze thuis moest komen. Gelukkig kon mevrouw. K. Cera kalmeren en de weg terug wijzen. Ja, allebei werden enigszins nat....

Wel, na het diner leek het ergste alweer achter de rug, of het was gewoon niet erg genoeg. Mevrouw K. was namelijk tv gaan kijken en merkte niets van het noodweer. En omdat ze vroeg op moest om de cateringklus af te maken, ging ze al om half tien naar bed en viel zeer spoedig in slaap.
Ja, af en toe hoorden wij een dondertje en werden daardoor gewekt. En het was vies warm in huis, maar daar hebben meer mensen last van gehad en daarom zeuren wij daar verder niet over.

Om kwart voor twaalf echter brak de hel los. Zo'n harde knal dat wij dachten dat de bliksem vlakbij moest zijn ingeslagen.
Mevrouw K. ging uiteraard direct op zoek naar de haarfabrieken, maar in de slaapkamer zag ze hen niet.
Beneden lag Cera. Met een kalmeringsstokje binnen pootbereik; misschien had zij er wel al zitten knabbelen.
Buiten ging het gedonder door, maar nu iets minder hard en waarschijnlijk dus ook iets verder weg.
Waar waren de anderen? We gingen de trap weer op.

Onder het grote bed vonden wij de Boez. Ja, het lijkt inderdaad of hij lag te huilen, maar we denken dat hij toevallig net moest gapen toen we het plaatje van hem schoten.
Zo, dat was dus nummer twee. Nog twee te gaan!








Mevrouw Troy lag onder het logeerbed. Ze leek niet al te zeer van streek; het kan zijn dat haar ruime onweerervaring in al die jaren (bijna 17) haar wat heeft gehard, of het kan ook zijn dat ze dan toch wat aan het dementeren is en zich niet meer zo druk kan maken om een paar knalletjes.

Maar wij hadden Japekop nog niet getraceerd, en gezien zijn stress-gevoeligheid was het van groot belang hem te vinden en eventueel te kalmeren!



Net toen we weer naar beneden wilden gaan omdat we hem in de slaapkamer echt niet konden vinden, kwam Japekop achter het kledingrek (dus onder het dressoir) vandaan. Nee, hij wilde niet gekalmeerd worden maar wel heel snel een bakje Gourmet tegen de zenuwen.
En natuurlijk gingen de anderen ook mee, dus zo kwam het dat het hele stel midden in de nacht aan hun tweede diner begonnen (of was het al ontbijt?).
Uiteraard ging iedereen weer terug naar bed en er werd geslapen tot 5 uur. Toen stond mevrouw K. op om de keuken in te gaan en haar klus af te maken en wilden de reporters naar buiten.
Rond het middaguur reed het redactie-wielhuis weg met een achterbank vol hartige taarten en gehaktballetjes met pindasaus.
Nu nog effe de keuken schoonmaken; gelukkig is het nu lekker koel! (Overigens, onder onze eettafel heeft iemand zijn hele ziel en zaligheid eruit gebraakt. Geen idee wie dit is geweest, hoewel een flauw vermoeden hebben wij eigenlijk wel....)

dinsdag 28 juni 2011

Samen uit, samen thuis?

We gingen een rondje lopen (mw. K., Os, Boez en Cera), maar bij de Kruidentuin ging het al gelijk mis. Nee, er brak geen ruzie uit en er was ook geen andere narigheid; het was alleen maar dat de Boez besloot in de Nepeta te duiken en daar een tijdje te blijven.
Zo werd weer eens duidelijk dat Oscar en Cera de echte verkenners/reporters zijn, dat de Boez alleen maar van "leve de lol" is, bovendien erg op zichzelf (persoonlijke genoegens) gericht en dus een minder goed teamlid.



Vol overgave zat hij tussen de planten te wroeten en op blaadjes te kauwen, en omzeilde deze keer behendig de talloze bijen die druk bezig waren honing te verzamelen uit het weelderig bloeiende kattenkruid.
Ja, het is heel goed mogelijk dat hij toch nog iets geleerd heeft van al die pijnlijke angeltjes in zijn snuit, vorig jaar!















Lekker, Boez? Je kijkt wel een beetje raar uit je ogen; gaat het nog?
Wel, wij wilden je eigenlijk voorstellen om je "tripje" te beëindigen, want Cera en Oscar worden een beetje ongeduldig en mevrouw Katblad eerlijk gezegd ook.
Nee? Je komt ons wel achterna als je klaar bent? Of misschien ook niet?
Boez, wij vinden het een stuk minder gezellig als je niet met ons meekomt!




Oscar had nog wel wat geduld over, maar Cera begon zich duidelijk stierlijk te vervelen.
Mevrouw Katblad had ook niet zo'n zin meer om op de Boez te wachten, ze vond dat hij het verder zelf maar moest uitzoeken en gaf het sein tot vertrek: fluitje en "gaan jullie mee?"
Wel, Oscar en Cera sprongen direct van de stoelen af en na ons rondje door de Kruidentuin liepen wij de Parallelstraat in.
En jawel hoor, de Boez had zich tenslotte toch losgerukt van de Nepeta en kwam huppelend achter ons aan.
Gezellig, Boez!
En zo werd het toch nog: samen uit, samen thuis!

Naast de thijm

De oude dame Poekie had ondanks de warmte haar huis verlaten, en zat in de Kruidentuin naast de thijm maar vóór de dragon een dutje te doen toen wij langskwamen.
Ja, zij zag er best goed uit en reageerde alert toen Oscar voorbij liep. Nee, Poekie haalde niet uit maar liet wel een luid gegrom horen; Oscar deed alsof hij haar niet zag of hoorde.
Daar wij de oude dame niet verder van streek wilde maken, besloten wij niet te blijven rondhangen.

Wel bedacht mevrouw K. weer eens dat de Kruidentuin niet meer zo spannend is sinds het vertrek van Mini. Het was dat nu Poekie daar lag te doezelen, maar verder is de tuin wel erg nadrukkelijk leeg, en elke keer als wij het pad opkomen, beseffen we (met een beetje pijn in het hart) dat wij Mini hier nooit meer zullen tegenkomen.
Hoe zou het eigenlijk met haar gaan in haar nieuwe huis en tuin?

Warm.........

Veel te warm was het, en dus waren onze haarfabrieken in staking gegaan. Groot gelijk want het was niet te harden.
Mevrouw Troy heeft zo'n beetje de hele dag in de schaduw op een stoel gelegen.
Op dit moment (01.00 uur) loopt zij nog buiten rond, is niet thuisgekomen om te eten en piekert er nog steeds niet over naar binnen te komen. Absoluut geen trek in eten, nee.




Cera heeft een hele poos onder de stoel van mevrouw Troy gelegen. Zij heeft zich pas een kwartiertje geleden gemeld voor haar avondhap en is na haar diner naar de bovenverdieping gegaan.
Daar is het nog steeds heel erg warm trouwens.









Oscar heeft een poos onder onze buitentafel gelegen, maar wij hebben heb ook wel zien rondlopen en stoeien met de Boez (stel halve garen).
Hij kwam gedurende de hele avond om de haverklap binnen om duidelijk te maken dat de Boez geen zin had om thuis te komen eten en te vragen of hij (Os) de portie Gourmet van zijn vriendje mocht hebben.





De Boez (lag zich zowaar te wassen vanmiddag in die hitte) weigert dus zich thuis te melden.
Wij zagen hem samen met mevrouw Troy een eindje verderop lopen klooien en zooien. Oscar liep daar trouwens een beetje chagrijnig bij, want hij heeft ook nog geen eten gehad (wil niet naar zijn eigen huis).

Japekoppie is bijna de hele dag op bed blijven liggen, terwijl het daarboven bij ons niet te harden was (is). Hij meldde zich netjes voor het avondeten en eiste net een tweede portie toen Cera thuis kwam.
Mevrouw Katblad is nog niet naar bed omdat de ventilator naast haar bed het plots niet meer doet, en zij heeft geen zin om in een sauna te moeten slapen. Bovendien is de oude mevrouw Troy nog op straat en wij maken ons toch een beetje zorgen om haar, zouden haar het liefst veilig binnen zien. Morgen wordt het nog leuker weer, hoorden wij net op het nieuws.....
Nu maar weer even proberen of onze oude dame T. Troy nog een hapje wil komen doen? (Ze is al zo mager.....)

Geen bewijs

Wat dit is?
Wel, dit is een saucisson sec aux noisettes, zaterdag door mevrouw K. op de markt gekocht.
Wat is daar mee?
Nou, als u goed kijkt ziet u dat de kop eraf is, zeg maar.
Heeft mevrouw er zelf een hap van genomen?
Neen.
Wie dan?
Wel, dat weten we niet zeker.
Maar in elk geval houden onze haarfabrieken niet van saucisson sec, en Oscar ook niet. Maar het was wel zo dat mevrouw K. even vergeten was de voerbakjes bij te vullen (brokjes dus) en dat er blijkbaar iemand zoveel honger had dat hij op het aanrecht is geklommen en het worstje heeft aangevallen. En dat, heel toevallig, Wamy voor de zoveelste keer door het Poezenloket was gekropen, nadat we hem al zeker 10 keer de deur uit hadden gezet, en dat mevrouw K., nadat hij net (zijn lippen aflikkend) weer naar buiten was gekomen, het worstje in deze vreselijke staat (naast het plankje) vond.
Wel, één en één is volgens ons altijd nog twee. Maar zie het maar eens te bewijzen, heh?

maandag 27 juni 2011

Onwennig (2)

Na een poosje kwam er weer wat beweging in de haarfabrieken. Harremans was de eerste die zich uit het groepje losmaakte en tussen het gras onder de trap dook.









En Igor ging hem achterna, liep om de trap heen en dook met zijn snuit aan de andere kant in de graspluimen. Daar zat hij dus tegenover Harry. Wij denken dat Igor gewoon ontzettend nieuwsgierig is en van iedereen wil weten waar men wat en hoe doet. Ja, hij had het zo te zien ontzettend naar zijn zin met al die nieuwe vriendjes om zich heen!







Nu was ook Oscar in (of achter zo u wilt) het gras gaan zitten. Niet omdat hij nu zo nodig in de buurt van zijn soortgenoten wilde zijn maar wel omdat mevrouw Katblad er plaatjes stond te schieten; daar wil hij altijd bij zijn. Maar dat heeft dan uiteraard weer te maken met het feit dat hij voor het Katblad werkt en uit hoofde van zijn functie de boel in de gaten moet houden (denken we).




Igor vond alles reuze spannend. Nee, een situatie als deze had hij nog nooit eerder meegemaakt: met veel soortgenoten een beetje klooien in de Hoftuin en nog in het Katblad komen ook! Mogen we nog even een foto van je maken, Igor? Nou, graag mevrouw K.!







Maar toen had Igor het wel weer gezien.
Lang stilzitten of -staan op dezelfde plek, daar is hij blijkbaar niet zo goed in. Effe rollen in de aarde dan maar weer?










Ja hoor, weer een hoop troep verzameld in die mooie, zachte vacht!
Maar ach Igor, wat heb je toch een prachtige blauwe kijkers. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen...









En kijk eens wie we daar hebben!
Zonder op of om te kijken, zonder aandacht te schenken aan de andere haarfabrieken, kwam daar de Boez aanhobbelen. We weten niet waar hij vandaan kwam, maar zijn er zeker van dat hij de stem van mevrouw Katblad had gehoord vanaf de straat, en nu maar eens kwam kijken wat er allemaal in die Hoftuin gaande was.
En nu hij er toch was, kon hij net zo goed even wat gras gaan eten! Ja, want met deze plotsklapse temperatuurstijging wordt er weer lekker verhaard, niet? En alles wat er tijdens een toevallige wasbeurt naar binnen komt, moet er natuurlijk ook weer uit.

Igor wilde erg graag nader kennis maken met de Boez, maar deze had het veel te druk voor poespas. Hij hield Igor uiteraard wel in de gaten, maar toonde verder helemaal geen belangstelling voor het-ventje-met-de-blauwe-ogen. Nu weten we langzamerhand best wel dat ons Boezje een beetje (veel) éénkennig is dus keken we niet op van zijn afstandelijk gedrag.





Oscar was ondertussen bij het muurtje gaan liggen en kreeg bezoek van Harremans.
Har (van Hof is Vol dus) ging een beetje om Os heen lopen klieren en was duidelijk uit op een ruzietje, maar Oscar deed alsof zijn neus bloedde en ging nergens op in. Harry droop vervolgens zwaar gefrustreerd af.












Igor, die er niet in slaagde contact te krijgen met de Boez, besloot om zijn vertier bij de anderen te zoeken, maar zoals gezegd ging Har er net vandoor en was Oscar verder ook niet aanspreekbaar.








En de Boez at en at maar door. Nou, de gevolgen zouden straks wel merkbaar worden, daar kon je op wachten!










En ja hoor! Even later liep Boez de hele Hoftuin door om helemaal aan de andere kant een partijtje te gaan zitten braken. Hij deed dat met veel overgave, want zo hoort dat en op die manier komen die haarplukken tenminste uit je maag, niet?









Oscar keek toe hoe zijn vriendje moeilijk zat te doen. Overigens, wij zien de Os maar zelden of nooit overgeven. Zou hij zich eigenlijk wel wassen dan? Dat moet toch haast wel? Of heeft hij gewoon een sterkere maag en verlaten zijn haarballen zijn lijfje op een andere wijze? (U weet wat bij daarmee bedoelen, toch?) Ja, verharen doet hij in ieder geval net zo hard als de anderen; de gevolgen daarvan mogen wij dikwijls aanschouwen op stoel of tapijt.



Wel, mevrouw Katblad liep nog een rondje door de tuin, werd daarbij gevolgd door Oscar die weer gevolgd werd door Igor (die nog steeds een sterke behoefte had om Os' achterste te inspecteren).









Igor plofte tenslotte weer neer op zijn favoriete rolplekje (vieze aarde....), en toen opeens was het allemaal over, ons aangenaam verblijf in de Hoftuin.
Want wat gebeurde er?
Er kwam een enge man met een stapel folders door de Poort stappen, en er was geen enkele haarfabriek die daar op had zitten wachten, integendeel. Igor sprong op, rende de trap op en verdween. Panda was al naar huis gegaan, Boez en Oscar schoten de Poort naar de Katbladstraat in en werden daarbij een handje geholpen door Harremans die blijkbaar opeens weer zo nodig het partijprogramma van Hof is Vol gestalte moest geven: uitzetten van vreemdelingen!

Nee, dit was nou niet zo'n spannende reportage, maar in elk geval heeft u zo wel een beeld gekregen van hoe haarfabrieken van verschillende huizen zich gedragen als zij elkaar tegenkomen op eigen en neutraal terrein, zeg maar.
Geen vechtpartijen want zij waren met teveel samen, wel wat communicatie, ook het nodige negeerwerk, nieuwsgierigheid en bovendien een aardige hoeveel tolerantie ten opzichte van elkaar.
Met natuurlijk Igor als stralend middelpunt en neutralisator, dat moge ook duidelijk zijn!

zondag 26 juni 2011

Onwennig maar flink!

Wij kijken regelmatig naar het balkon van Iwan's familie om te zien of er misschien één van de haarfabrieken zit te zonnen of te luieren. Deze keer hadden wij weer eens geluk want wij zagen (precies in het midden van de foto) Lotje zitten. Nee, wij kregen haar helaas niet dichterbij en bovendien werd onze aandacht afgeleid door een purrend beest vlakbij ons.




Het was Igor die onze aandacht stond te trekken met zijn purr-geluidjes! Hallo jochie! Ja, we hadden al gehoord dat Igor zo af en toe in de Hoftuin te vinden zou zijn, maar dat was dan vooral 's nachts, was ons gezegd. Wij hadden hem dus niet op dit moment hier verwacht en waren blij verrast hem op de trap te zien staan. Nu nog even proberen hem dichterbij te krijgen!







Igor had helaas niet veel belangstelling voor de fotograaf en camera, maar des te meer voor Oscar. Maar die had op zijn beurt helemaal geen zin in gedoe. Hij was met mevrouw Katblad op reportage gegaan en wilde daar liever niet bij gestoord worden. Jammer voor Os, maar nu Igor hier rondliep moest de fotograaf dat waarnemen uiteraard. Kom je even een aai halen, mooi ventje?
Wel, daar moest Igor even ernstig over nadenken.










Vervolgens besloot hij eerst een partijtje te gaan rollen in een hoopje aarde.
Lijkt hij zo niet sprekend op het Schaap Veronica? Het Schaap met zwarte voetjes? (Annie M.G.)
Mevrouw Katblad moet tenminste altijd aan het Schaap Veronica denken als zij Igor ziet, en dan komt er weer zo'n prachtig gedichtje in haar hoofd op over het Schaap, de Dominee en de beide dames Groen. Maar dat terzijde.





Toen Os voorbij dribbelde (mevr. K. achterna) stond Igor direct weer op zijn zwarte pootjes om het gebied onder de staart van Oscar te bestuderen. Uiteraard was Os het daar niet mee eens want zo'n actie valt onder "ongewenste intimiteiten" en daarvoor moet je dus niet bij hem wezen.








Oscar liet zich neervallen op de stenen omdat mevrouw K. toch ook maar wat rond bleef hangen, Igor deed nog een poging om Os te benaderen en kreeg toen opeens een mep van onze reporter. Was Os wellicht in zijn wiek geschoten omdat mevrouw K. zich alsmaar met Igor bemoeide? Beetje jaloers dus? Het zou zomaar kunnen....












Igor deed in elk geval alsof hij vreselijk geschrokken was, en wist zo mevrouw K. over te halen hem eens lekker te knuffelen. Dat ging niet zo makkelijk omdat er tegelijkertijd foto's gemaakt moesten worden, en later ontdekten we dan dus ook dat er vele plaatjes waren mislukt.

Maar oh wat is die kleine heidepoes toch enorm zacht!
(Over hoe Igor met zijn broers en zusjes op de heide werd gevonden, kunt u lezen in ons oude katblad.)


Mevrouw K. mocht echter niet lang genieten van de zachtheid van Igor's vacht, want opeens sprong hij op omdat hij iets verdachts hoorde of zag. En inderdaad, het was Panda die zijn huis had verlaten en nieuwsgierig was naar dat kleine ventje met die zwarte snoet.
Panda kennende (hij is immers van de partij Hof is Vol) vreesden wij aanvankelijk voor de vrede in het Hof, maar dat viel allemaal reuze mee.





Blijkbaar was Panda in een heel goede bui want hij kwam er zelfs gezellig bij liggen.
Nou, wat nu jongens? Gaan we elkaar allemaal lekker zitten aanstaren of gaan jullie nog voor wat vertier zorgen?









Igor zat er trouwens erg onwennig bij, maar dat is ook logisch natuurlijk. Zo vaak heeft hij Os en Panda nog niet ontmoet dus kan hij die twee ook niet vertrouwen. Nee, het was goed dat hij op zijn hoede was want je weet maar nooit, heh?












Komt er soms weer iemand aan, Igor? Heb je wat gehoord? Wel, wij niet maar onze oren zijn dan ook niet zo goed als de jouwe. We kijken maar snel naar de volgende foto.















Ah, daar hebben we Harremans. Nou gaan we het hebben. Zet je schrap Igor, want Harry is niet mals en erg goed in meppen. Ook Har is van de partij Hof is Vol inderdaad, want hij is de broer van Panda en ze doen altijd alles samen, ook op politiek gebied.









Igor vond het maar wat eng tussen al die vreemde haarfabrieken. Maar hij bleef erg flink en ging er niet vandoor.
Wel hield hij de anderen uiteraard heel goed in de gaten, en mevrouw Katblad deed hetzelfde. Want als er iets bijzonders zou gebeuren, oorlog zou uitbreken of andere ongein, moest zij dat natuurlijk wel op de foto zetten! Ze wachtte geduldig af.

Wordt vervolgd!