Geïrriteerd tandvlees, slappe poep en een rare knobbel

Ja ja, voordat je het weet is er weer een jaar om en moet je weer voor de APK (Algemene Poezen Keuring) naar de dierenarts. Cera kwam vanmiddag argeloos naar beneden, werd zomaar door mevrouw Katblad in haar kladden gegrepen en voor ze het wist zat ze in het rieten reismandje. En omdat ze het daar niet mee eens was zette ze eerst een keel op, en toen dat niet hielp begon ze de mand te slopen. Maar toen ze na het autoritje op de behandeltafel werd gezet, had ze ineens niets meer te vertellen....

Cera had last van geïrriteerd tandvlees, en wij denken dat dat door het te intensief gekluif aan de kiwitakken komt. Waarschuwing voor andere haarfabrieken: alleen maar over die takken rollen en kopjes geven, je niet door je mens laten verleiden om ermee te spelen en de takken al spelende stevig in je bek te nemen of eraan gaan lopen trekken. Aan de kiwi-takken zitten namelijk kleine prikhaartjes en die heb je liever niet in je tandvlees, geloof ons!

Wel, verder was het helemaal goed met Cera. Natuurlijk kreeg zij haar prikje, een wormenpilletje en werd ze gewogen. Tja, weer een beetje aangekomen, heh? En wat hadden we nou afgesproken?

Daarna was de Boez aan de beurt, maar helaas, hem hadden we niet bij ons. Boez was namelijk al 's ochtends bijtijds de hort op gegaan en vergat zich weer te melden. Nee, ook gerammel met de snoepjesdoos had geen affect. Het loeder.

Maar verder niet getreurd, Japekoppie ging voor hem in de plaats mee. Hij heeft namelijk al een tijdje last van dunne poep en een flinke bobbel naast de aanvang van zijn staart. Redenen genoeg om hem te laten controleren door de dierenarts.
Japekop had natuurlijk ook geen zin in polonaise aan zijn lijf, en daarom probeerde hij bescherming te zoeken bij zijn mens.

Jawel, het was even zoeken maar die knobbel zat er toch echt!
En toen pakte de dierenarts een grote naald om daarmee te prikken....

Nee, niet om iets in te spuiten maar om iets uit te halen; vocht dus. En dat was gelukkig helder vocht, en de knobbel bleek een cyste te wezen.
Echt weer iets voor Japekoppie om zoiets raars te hebben. Japekop heeft in zijn leven (dik 14 jaar) al meer kwalen weten te verzamelen dat al onze voormalige (en op hoge leeftijd gestorven) haarfabrieken bij elkaar. Een soort van kneusje dus, maar wel een heel lieve...
Wel, mevrouw K. was natuurlijk opgelucht dat het niet iets kwaadaardigs was.

Japekop was trouwens wederom wat afgevallen, maar dat kan komen door het slappe-poep-gedoe. En omdat hij in het verleden ook al een keer een maagzweer had, kregen we maagzuurremmers voor hem mee en speciaal dieetvoer (voor katten met lastige ingewanden), en nu maar hopen dat hij daarvan opknapt.
Omdat Japie in juli zijn APK zou moeten hebben, kreeg hij ook alvast maar een inenting en een wormenpil, dan hoeven we de volgende maand niet weer met hem die vreselijke tocht te maken, tenzij hij blijft sukkelen natuurlijk!
Met dank aan MaGiz, die de foto's maakte.