Bloedstollende kreet...

Vanochtend vroeg (heel vroeg) zagen wij dat Ollie (Big Ol) in de Hoftuin was.
Omdat we dit niet zo vaak mee mogen maken werd de fotograaf natuurlijk direct de straat op gegooid, met camera uiteraard, en met de opdracht om nu eens een paar fatsoenlijke foto's van de Ol te maken. Ja, want de meeste foto's die wij van de huisgenoot van Charli hebben, betreffen de Ol liggend in zijn mond, of de Ol die zijn achterwerk laat zien omdat hij net weer door zijn luik naar binnen ging terwijl wij juist naar buiten waren gekomen om een plaatje van hem te schieten. Vandaar dus.

Wel, Ollie had in de gaten dat de fotograaf (hoe voorzichtig ook) in aantocht was, had net weer door de Poort terug naar huis willen gaan maar bedacht zich. Dat kwam goed uit want hij was ook wel even aan een rustpauze toe (hadden wij de indruk).
Op de achtergrond had u natuurlijk allang Igor gezien; om de één of andere reden had hij wel veel belangstelling voor de Ol maar niet zoveel dat hij onder diens staart wilde snuffelen, terwijl dergelijke onderzoeken juist Igor's grootste hobby zijn, zeg maar.

Wel, Ollie zag geen andere oplossing dan tenslotte naar het midden van de tuin te sjokken, dat wil zeggen: toen hij voldoende uitgerust was. Daar nam hij plaats om de nieuwe situatie in zich op te nemen.
En die nieuwe situatie viel hem bar tegen; onze twee jongste reporters waren namelijk de fotograaf gevolgd en blokkeerden nu Ollie's terugweg.

Nee, dit was niet handig. Wij hadden enkel wat foto's van Ol willen maken en hadden zeker niet de bedoeling hem een ongemakkelijk gevoel te geven of dwars te zitten.
De fotograaf droeg de twee reporters op om een sporenonderzoek uit te gaan voeren in de Kruidentuin, maar ze deden net alsof ze dat niet begrepen.

Ja, daar had het het al. Ollie raakte in paniek en ging de verkeerde richting uit. En omdat hij al hobbelend naar de andere Poort een bloedstollende kreet liet horen (Stttt Ol! De mensen hier slapen nog!) en wij niet een zogenaamde appelflauwte of erger op ons geweten wilden hebben, maakten we ruim baan voor de Ol door de reporters mee te nemen naar een ander deel van de tuin.
Gelukkig nam Ollie vervolgens zijn kans waar en liep zonder ook maar éénmaal te pauzeren zo snel als hij kon terug naar de Katbladstraat. Wel, ondertussen hadden wij dus ruimschoots de tijd om met de reporters een rondje door de tuin te lopen, en toen de fotograaf bedacht dat er nog geen ontbijt was geserveerd of koffie was gezet en daarom terug wilde naar de redactie, kwam Igor ons nog even tegemoet.

Ach Ieg, wat een pech nu! Nou vooruit, een paar aaitjes dan.
Maar Ieg was op één of andere manier erg opgewonden, en na slechts één aai draaide hij zich plotseling snel om en verdween in de richting van het Hofbalkon. Wellicht had hij de voerbakjes horen rinkelen in zijn eigen huis (half acht...)?

Wel, een paar minuten later rook het in huize Katblad naar geroosterd brood en Nespresso, en kon de zondag pas echt beginnen.