Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 23 juni 2012

Die jeugd van tegenwoordig

Kaija:
Daar heb je hem weer. Noemt zich reporter maar is in feite gewoon een flierefluiter. Komt alleen maar hier om een beetje lol te trappen en mij en Siep op stang te jagen. Echt zo'n opgeschoten ventje dat overal maling aan heeft.







Een beetje beleefdheid zit er ook al niet in bij dat joch.
Hij heeft me best wel gezien maar een groet kan er niet af, en dat terwijl hij toch bij mij op bezoek komt en zich in mijn tuin begeeft.
Kwam net de bocht om scheuren, dat mormel, en klom gelijk op een bankje. Zit nu om zich heen te kijken om te bepalen in welke hoek van mijn tuin hij vandaag weer eens rottigheid kan gaan uithalen.













Nee, die jeugd van tegenwoordig kent geen manieren meer en houdt zich niet aan regels en kent geen normen van fatsoen, zeg maar.
Ze lopen te koketteren met hun jonge lijven, maken met het grootste gemak salto's vlak voor je neus en springen brutaal over je heen; alsof ze je met je neus op de feiten willen drukken. Kijk mij eens. Oh, wat ben ik toch lenig. En wat ben jij een ouwe taart met je stijve botten en dito spieren. 
Maar het is toevallig wel zo dat er nog nooit iemand zo hoog in de boom (Kaija's boom - red.) is geklommen als ik, want dat hebben ze me nog nooit kunnen nadoen. Alleen is het wel alweer een poosje geleden dat ik dat voor de laatste keer heb gedaan en daarom wordt er niet meer over gesproken. In de vergetelheid geraakt inderdaad.
Ach, daar komt z'n vriendje. Die kleine gespierde dikkerd, ja. Ook zo'n uitslover.
Gaan ze zowaar een beetje liggen rollen op mijn pad, vlak onder mijn raam. Nee, gekker moet het niet worden.
Kijk, als ik binnen op de bank lig, kunnen ze van mij hun gang gaan want dan zie ik er toch niks van. Maar als ik buiten ben en even wil genieten van de rust, de vliegebeestjes en mijn Nepeta, horen zij hier niet te komen. Omdat dit toevallig mijn terrein is inderdaad, en daar wil ik vrijelijk over kunnen beschikken.

U gaat er weer vandoor, mevrouw Katblad? En u neemt die ventjes mee?
Nee, het is fijn als het hier straks weer lekker rustig is natuurlijk, maar het gevecht is geloof ik nog niet helemaal klaar en ik wil wel graag weten wie er gaat winnen. Dus als u nog heel even wacht tot ze klaar zijn? Die rood-witte is aan de winnende poot maar die zwart-witte kan elk moment weer de leiding overnemen.  En zo gek vaak maak ik zulk soort stoeipartijtjes niet meer mee. Ja, ze brengen een hoop leven in de brouwerij, die twee reporters van u. Zullen we een wedje doen? Ik gok op die rooie, en u?

Geen opmerkingen: