Na gedurende enkele weken geen enkele poging meer te hebben gedaan zijn record Pergola-zitten te verbeteren, zagen wij hoe Oscar plots weer naar boven was geklommen; blijkbaar was het weer tijd.
Nu moest mevrouw K. vooral rustig blijven en niet naar buiten gaan, anders zou Os wellicht afzien van zijn recordpoging omdat hij het namelijk altijd, wat hij ook aan het doen is of van plan is, nodig vindt haar te begroeten middels een paar kopjes en ander lichamelijk contact (waarschijnlijk ook bedoeld om wat loszittend haar kwijt te raken). Dus het werd voorzichtig fotograferen vanachter het raam...
Gelukkig was het glas pas nog gelapt, dus dat zat om te beginnen al mee want is van groot belang bij een reportage als deze. Nu moest Os nog een goed plekje vinden om een beetje comfortabel te kunnen liggen, en dat is altijd best een moeilijk en tijdrovend karwei voor hem.
Het leek er eindelijk op of Os de meest geschikte balk had uitgekozen. Hij draaide nog wat in het rond maar dat is altijd een goed teken. Hij zou nu spoedig gaan zitten of liggen en beginnen aan zijn nieuwe record.
Wij klokten 12.35 uur.
Om 12.36 uur was het zover. Het zag er goed uit, Oscar leek heel ontspannen te zijn, hoewel wij wel zijn oortjes zagen bewegen maar dat hoeft niet persé iets te betekenen.
Afijn, nu was het een kwestie van rustig afwachten. Mevrouw K. mocht in deze fase beslist niet een keukenkastje openen of een schaaltje op het aanrecht zetten, want dat zou de Os niet kunnen negeren en zou het einde betekenen van deze zo belangrijke nieuwe recordpoging. Eveneens mocht zij niet naar buiten gaan, ook dan zou de Os uit zijn concentratie gebracht worden en vergeten waarmee hij bezig was. Mevrouw K. ging dus heel rustig achter de laptop zitten, en gelukkig moest zij ook nog de ochtendkrant lezen.
Doch helaas, dames en heren.
Na nauwelijks een uurtje had mevrouw K. alles gedaan wat zij wilde doen en was zelfs de Sudoku uit de krant ingevuld. Nu had zij trek gekregen in een boterhammetje en kon daar niet mee wachten. Voorzichtig sloop zij naar de keuken en pakte het pakje roggebrood, legde een sneetje op een plankje en belegde het met een laagje kaas.
Nu is Oscar dus helemaal geen kaas-eter, maar er moet toch een geluid in die keuken hebben geklonken waaruit hij afleidde dat het reeds tijd was voor zijn beloning, want voordat mevrouw K. haar roggebroodje in nette stukjes had gesneden stond Os achter haar te mekkeren. Inderdaad, het voerbakje dat hij als de zijne beschouwt was praktisch leeg, dus had de honger hem vermoedelijk naar binnen gedreven.
Wij klokten op dat moment 13.25 uur (dit voor de statistieken).
Jawel, een recordpoging kan zomaar misgaan door een klein detail. Wij hebben dit genoteerd.
Welkom bij Het Leidsch Katblad
Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.
3 opmerkingen:
Misschien handig om altijd een pakje boterhammen klaar te hebben liggen, mevrouw K. Dit is zo zonde van de poging van Oscar.
Mevrouw Katblad, u had natuurlijk, uit solidariteit met Oscar, af kunnen zien van eten en drinken gedurende de recordpoging van Oscar. Per slot van rekening eet en drinkt hij dan ook niets.
Misschien een idee om bij zijn volgende recordpoging zelf een rcordpoging stilzitten te gaan doen.
Stilzitten? Mevrouw Katblad? Hahaha.
Een reactie posten