Dat gephlep met die takken wordt eentonig!

Ondanks dat de kiwi-takken al flink in elkaar zijn gezakt en verleppen (we hebben ze onder de tafel gegooid omdat ze zo langzamerhand behoorlijk goor zijn geworden door kwijl en plukken haar in diverse kleuren), zien we toch nog regelmatig trippende haarfabrieken onder, op of bij onze buitentafel.
Lekker in de schaduw, vrede op aarde, allemaal dromen over gebraden vogeltjes die zomaar uit de lucht vallen, en muisjes natuurlijk, gebakken in ganzenvet.

Dat genieten kan natuurlijk ook in de zon, zoals Cera ons hier laat zien. Ja, soms schamen wij ons voor haar omdat ze zo ongegeneerd haar hele buik toont aan een ieder die voorbij komt. En normaal gesproken vouwt ze haar staart nog om haar rozijntje en wat daar nog meer zit, maar van enig gevoel voor decorum is nu helemaal geen sprake meer. Op zulke momenten komen we er gewoon rond voor uit dat wij haar niet hebben opgevoed maar dat zij elders opgroeide...

Zelfs de Boez is erbij, al is hij normaal gesproken niet zo'n groepsdier, zeg maar. Hij blijft ook wat meer waakzaam dan de anderen. Het kan zijn dat de kiwi iets minder effect op hem heeft; het schijnt dat niet alle katten evenveel beneveld raken door verdovende middelen als Nepeta en (in dit geval) kiwi.
Maar het kan ook zijn dat Boez maar een kleine dosis had genomen omdat het zo druk was bij de tafel.




U ziet hier het verschil met de anderen; dat is pas echt een lamlendig zootje ongeregeld.

Oscar (boven) hangt als een dweil over het bankje. Wij nemen aan dat hij een vrije dag heeft genomen want in deze staat kan hij natuurlijk niet aan het werk als reporter. Daarnaast zit het breken van het record Pergola-Zitten door hem er ook niet in; stel je voor dat Os in deze toestand een uur of twee bovenop een balk zou moeten bivakkeren! Nee, hij zou zomaar zijn evenwicht kunnen verliezen en dus zouden wij het hem zelfs verbieden. Wamy (rechts) is ook totaal ingekakt; alle pit is eruit. Hij ziet er zo trouwens wel schattig en lief uit en niemand zou vermoeden dat hier een brutaal schoffie ligt. Gizmo (links) is wat later gekomen en ligt nog lekker te phleppen met het smerige uiteinde van een al helemaal afgelebberde tak. Dan missen we er nog één, namelijk die rood-witte.

Sonny kwam pas toen de anderen allemaal totaal onbekwaam waren. Zodoende had hij de ruimte en hoefde hij zich geen zorgen te maken over vijandig gegrom of uitgestoken klauwen. Ook hij zag (na behoorlijk te hebben gephlept met zo'n tak) de gebraden meesjes uit de lucht vallen.

We hopen dat de kiwitakken binnenkort hun aantrekkingskracht hebben verloren, want het wordt hoog tijd dat er weer wat meer leven in de brouwerij komt. En anders moesten we ze maar eens weggooien, heh? Ja...