Daardoor ging het even mis

Ik heb er nooit om gevraagd, een nummer 3, 4 en 5 in huis. Ik redde het best samen met mijn moeder en mevrouw Katblad, en al sloeg ze (T.T. - red.) me regelmatig, ik was daaraan gewend en het deed me niks.
Maar goed, toen kwam dus "zij van de overkant" (Cera - red.) regelmatig langs. Ze was verliefd op me in die tijd en trok zich niks van mijn chagrijnige, grommende moeder aan, kwam gewoon binnen om een brokje mee te eten en ging vervolgens de straat weer op. Ja, dat bleef zo nadat onze verloving weer was verbroken, want we bleven goede vrienden.

Doch op een gegeven moment kwam mevrouw K. zomaar met dat ventje binnen, zonder ons eerst te waarschuwen of toestemming te vragen.

Ze noemde hem Boezelmans, zei tegen mijn moeder en mij dat ie heel lief was en dat we haar een groot genoegen deden als we een beetje op hem wilden passen. Er school een groot reporter in hem, dat vertelde ze er ook nog bij, want daar had ze (mevrouw K. - red.) hem (Boez - red.) op uitgekozen.
Ik had al gelijk een hekel aan dat ventje. Herinnert u zich nog dat ik hem Zoebel noemde? Ja, dat deed ik expres want ik kon hem maar moeilijk accepteren. Bovendien was het helemaal geen goeie reporter en wat dat betreft hadden we dus helemaal niks aan hem.
Kijk, daar zit ie weer. Daar boven ja. Weer aan het klooien op het dak in plaats van op zoek naar nieuws voor het Katblad. Ik bedoel maar...

Wel, in ieder geval was het gedaan met de rust hier bij het Katblad, want mevrouw K. wilde ook nog dat we met die Zoebel gingen spelen. Jawel, ze (mevrouw K. - red.) vond namelijk dat het hier net een bejaardenhuis was en dat wij aan het inzakken (zeg maar) waren, en ook daarom had ze die kleine in huis genomen, opdat wij weer wat in actie zouden komen. Ja, ze zei dat de boel hier een beetje zat in te kakken.
Ze had gedacht (mevrouw K. dus ja) dat ik die kleine met open armen zou ontvangen. Ja, omdat ik dus zo'n lieverd ben, heh? Altijd rustig inderdaad, en nooit uit op narigheid of een gevecht. Dus dat ik hem wel even zou gaan opvoeden en dergelijke. En van mijn moeder dacht ze dat die wel zou gaan lopen meppen en lelijk doen. Nou, ze (mevrouw K. - red.) had het dus helemaal mis, want het was precies andersom. Ik was degene die ging lopen meppen en mijn moeder ging spelen met die Zoebel (de Boez - red.). Ja, ze gaf die kleine meer aandacht dan ze mij ooit heeft gegeven, dus ik werd behoorlijk jaloers.
Toen kwam mijn ex-verloofde bij ons wonen. Ja, ze voelde zich daarvoor al aardig thuis bij ons, maar toen haar eigen mensen gingen verhuizen vonden alle partijen het beter dat ze hier kwam wonen. Maar mij werd dus niks gevraagd. Toen waren we opeens met vier reporters. Nu moet ik eerlijk toegeven dat we aan Cera een hele goeie hebben. Ze is een uitstekende Verkenner A (door mij opgeleid) en nooit te beroerd om te werken en rondjes door de buurt te lopen. Maar ze moet ook behoorlijk wat aandacht hebben, en dat kan dan weer ten koste gaan van de anderen, heh? Ja, vooral van mij dus.
Zoebel vertikte het een opleiding tot reporter te volgen maar ging wel op zoek naar een vriendje. Ja, die vond hij in Oscar. Os woonde samen met Lima verderop maar om de één of andere reden klikte het dusdanig goed met de Boez (Zoebel - red.) dat hij (Os - red.) steeds vaker kwam mee-eten bij ons. Nee, niet op uitnodiging, maar net zoals Wamy: kans afwachten, naar binnen sluipen en schrokken maar. En dan weer snel wegwezen inderdaad. Alleen deed niemand hier in huis zijn best Os buiten de deur te houden. Mevrouw K. aanvankelijk nog wel natuurlijk, maar mijn moeder liet hem (Os) zijn gang gaan, ikzelf had ook geen zin om als uitsmijter te fungeren, de Boez vond het alleen maar gezellig als zijn vriend kwam en Cera mopperde wel maar deed verder ook niks omdat ze dacht dat ze niks te vertellen had.
En toen Oscar besloot dat hij niet meer naar zijn eigen huis wilde, kwam hij ook bij ons in. Dat maakt inderdaad vijf.
Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat Os een top-reporter is. Jawel, hij is ook een goeie Verkenner A (want ook door mij opgeleid), maar als reporter is hij onomstotelijk de beste. Hij gaat geheel zelfstandig op zoek naar nieuws, ziet alles, ruikt alles, is niet bang, kortom: hij beschikt over alle kwaliteiten die nodig zijn voor een top-reporter.
Wel, het enige nadeel van Oscar is dat hij zo vreselijk veel eet. Ja, hij zit altijd als eerste in de keuken als er een blikje of kuipje uit de kast gepakt wordt of er met de voerbakjes wordt gekletterd. En daar ik de voorproever van de redactie ben, kan ik me daar vreselijk aan ergeren. Nee, gelukkig geeft hij helemaal niets om kaas- of worstproeverijen, maar toch voel ik me af en toe door hem gepasseerd en daar word ik kribbig van. En daardoor ging het gisteravond dus heel even een beetje mis.
Wat er gebeurde?
Mevrouw K. zat met een boterham op de bank. Even tv kijken inderdaad. Ik had niet gezien wat ze op die boterham had gedaan, maar het rook lekker en ik wilde dat van dichtbij zien en ruiken. Nee, echt honger had ik niet want ik had pas gegeten, maar het gaat om het principe. Ja, als voorproever moet ik nu eenmaal alles wat hier in huis wordt gegeten eerst controleren. Vandaar dus dat ik naar die boterham maaide.
Ja, ik raakte die boterham. Ze (mevrouw K. - red.) had 'm in een apparaat gestopt waardoor die boterham hard was, en toen ik 'm dus raakte, vlogen de plakjes worst door de lucht. Saucisson sec was het, van die harde worst die ik dus niet lust, maar dat wist ik dus niet van tevoren, heh? Wel, die stukkies worst kwamen op het matrasje van Oscar terecht. En mevrouw K. riep iets wat niet zo vriendelijk klonk. Toen ben ik maar snel naar boven gegaan zodat ik u niet kan vertellen hoe het verder afliep.
Afijn, het was dus niet mijn schuld, en dat wilde ik u even vertellen. Nee, want als we nu gewoon met zijn tweeën waren gebleven, mijn moeder en ik, was dit allemaal nooit gebeurd.

Wel, dat was het dus zo'n beetje. Vindt u het een leuke column geworden? Een beetje lang? Ik mocht zeggen wat ik wilde, dat heeft u mij beloofd!
Wat had u eigenlijk als beloning in gedachten? Toch niet van die smerige droge worst, wel? Had u niet nog een heleboel kaas over van het feest? Zullen we dan samen even in de koelkast gaan kijken? Fijn. Ja, neemt u vooral zelf ook een fliebertje, daar heb ik geen bezwaar tegen. Zullen we beginnen met die zachte geit?