Toch nieuwe Schrik van de Buurt?

Toen mevrouw Katblad van haar boodschappen terugkwam, zag zij Thassos (de terraskat) naar de redactie toe komen lopen. Nou, dat bezoek zou best wel eens kunnen uitlopen op een hoop gedonder, heh? Ja, daarom gooide mevrouw K. direct haar fiets aan de kant, zette haar boodschappentas tegen een paaltje en rende snel naar binnen om de camera te pakken.
Thassos was ondertussen onder de tafel gedoken en had daar een takje van de Kiwi gevonden. Ook hij bleek daar dus niet ongevoelig voor!
Maar hij was vast niet voor zo'n takje naar de Katbladstraat gekomen....

Nee, Thassos had geen terrasdienst vandaag (te harde wind) en verveelde zich te pletter; daarom was hij nu hier, en vast van plan herrie te gaan schoppen. Daarvoor koos hij eerst de Boez uit, die na één uithaal van Thas zich al snel omdraaide en het huis binnen vloog.
Zo, dat was een leuk beginnetje, heh Thas? En nu maar kijken wie er nog meer is om je agressie op te kunnen botvieren dan?
Jawel.

De volgende was de nieuwsgierige Sonny. Had niet zo in de gaten wat voor vlees hij in de kuip had, dus maakte de vergissing op Thassos af te komen en naar hem te grommen.
Wel, binnen een zucht en een vloek had ook hij een lel te pakken en vluchtte derhalve maar snel onder een wielhuis.
Dat ging lekker, heh Thas? Ja, leuk buurtje hier met allemaal sufferdjes die bang voor je zijn. Dat smaakt naar meer, toch?

Inderdaad.
Een zenuwachtige, oude dame met Katzheimer dan maar? Altijd leuk om die eens flink aan het schrikken te maken, voor de afwisseling ja.
T. Troy vond het dus helemaal niet leuk, blies naar de Ordeverstoorder en vluchtte weg tussen de plantenpotten. Jodeliediedo, Thas kreeg er steeds meer lol in! Hoeveel soorgenoten had hij nu al de stuipen op het lijf gejaagd? Drie pas? Wel, dan moest hij op zoek naar nog wat meer kandidaten, vond hij. Want records zijn er immers om gebroken te worden, niet?

Ja, daar zat een leuk, klein wijffie op de tafel en Thas ging een niveau hoger om haar beter te kunnen bekijken. Doch hij sprong bovenop een hoopje met restantjes kiwi-bladeren en takjes en werd daardoor afgeleid. Al snel had hij zo'n takje in zijn klauwen en tussen zijn kiezen, en we hoorden een hoop gekraak.
Loesie keek belangstellend toe en leek helemaal niet bang voor deze rode terrasduivel! Wellicht dacht ze dat hij een lieve oom of neef van haar was?

Alleen, bij nader inzien, bleek deze oom of neef niet zo aardig te wezen. Eerder een boze stiefvader dus, die losse klauwtjes had en poogde de kleine meid te intimideren. Ging dat hem lukken?

Nou, niet helemaal!
Nee, Loesie zat daar goed en trok flink haar kleine bekkie open; daar had Thas niet van terug. En daarom, wegens dreigend gezichtsverlies, deed hij alsof zijn aandacht door iets anders werd getrokken en de kleine meid opeens niet meer zo belangrijk voor hem was.
Wij volgden de richting van zijn brutale blikken.

Ah, de Boez was weer naar buiten gekomen. Maar die had hij toch al gehad? Ja, want dat was nummer 1 (van de 4 tot nu toe) geweest, weet je nog Thas?

Ja, Thas wist dat best nog wel, en hij had ook niet naar de Boez zitten loeren maar naar de arme Oscar, die daar ook ergens in de buurt van zijn vriendje Boez rondliep.
Ach, arme Os. Hij had de aanval van Thassos niet verwacht en schrok zich te pletter toen de rode duivel opeens voor hem stond te grommen. Os liet zich (na het ontvangen van een paar klappen) direct omvallen, deed zijn oren naar achteren en zette zijn rugharen overeind. Ja, het was net alsof hij een (hanen-)kam over het midden van zijn rug had lopen!
Wel, Thassos had ondertussen al een zesde slachtoffer op het oog.

Ja, hij had het er maar druk mee want aan de overkant van de weg zat Gizmo, en daar zij ook niet helemaal lekker in haar vel zat, moest Thas ook deze kleine, zwarte poes maar eens even flink onder handen gaan nemen; het moment was daar immers precies geschikt voor!
Thassos was al begonnen de straat over te steken toen hij alweer kandidaat nummer 7 in het oog kreeg. Nee, over klandizie had hij niet te klagen (in tegenstelling tot op het terras).

Waar hij nu zo plotseling vandaan was gekomen weten wij niet, maar opeens was namelijk ook Wamy van de partij. Op het eerste gezicht leek hij niet zo bang te zijn voor Thassos, maar toen wij om hem heen liepen en hem in de snuit keken, zagen wij dat zijn oogjes op de schrikstand stonden en ongewoon groot waren.

Om u een situatieschets te geven vertellen wij u dat op dit moment Sonny onder een wielhuis zat, Gizmo idem dito, mevrouw Troy zat nog steeds ergens tussen de plantenpotten, Loesie en Oscar zaten iets verderop bij de boom en wij menen dat de Boez weer het huis binnen was gegaan maar weten dat niet meer zeker.
In elk geval kwam achter ons (wij stonden met onze rug naar de voordeur) nummer 8 nietsvermoedend naar buiten, en dat was Cera. Wij hebben geen foto van haar genomen, maar gelooft u ons maar gewoon.

Nu is Thassos heus niet bang voor Cera, wat dat betreft kunt u ons ook geloven, maar hij was het opeens helemaal zat. Blijkbaar had hij voldoende lol gehad en vond hij het tijd om weer eens ergens anders te gaan klieren. Nog één keer keek hij om, bleef nog even staan met minachtende blik, en toen verdween hij in de richting van de Kruidentuin.
Mevrouw K. haalde opgelucht adem, want zij had zich vooral zorgen gemaakt om de oude mevrouw Troy met haar zwakke hartje en had zelfs enkele keren op het punt gestaan in te grijpen op hekele momenten. Nee, dit mag volgens de regels van het Katblad inderdaad niet, tenzij natuurlijk.....
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar al komt Thassos niet zo vaak langs, als hij in onze buurt zijn snuit laat zien is hij toch echt de Schrik Van De Buurt!