Sopje staat al klaar...

Charli:
Mevrouw Katblad, staat het Poezenloket open? Het is namelijk zo dat ik heel nodig een klacht bij u moet indienen. Ja, ook namens mijn huisgenoot Ollie.

Wel, het is namelijk het geval dat er gisterenochtend vroeg iets heel vervelends is gebeurd. En u was erbij dus u weet wat ik daarmee bedoel.
Jawel, mijn mens werd namelijk niet goed en toen kwam u bij ons binnen. En een tijd later kwam er een klein geel wielhuis met mensen, en die lui kwamen ook bij ons binnen. En weer even later kwam er ook nog een groot geel wielhuis met nog meer mensen. Ah, u was dat dus nog niet vergeten.

Wel, dan kunt u zich vast en zeker ook nog herinneren dat ons mens werd meegenomen in dat grote wielhuis, en dat ze niet voor haar plezier meeging, heh? Nee. En nu is ze dus nog steeds niet terug. Weet u er meer van?
Ah, u weet dus nog niet veel meer.

Hoe het nu met ons gaat? Nou, hoe het met Ol is weet ik niet want die heeft zich boven onder het logeerbed verstopt, maar met mij gaat het dus niet zo best. Nee, ik ben erg in de war en van mijn stuk gebracht, zeg maar. Bovendien ben ik niet erg tevreden over hoe de dingen zijn verlopen. Nee, want toen ons mens mee was genomen, heeft u niet zoveel aandacht aan ons besteedt. U moest een paar telefoontjes plegen? Wel, dat kan wel zijn, maar wij voelden ons een beetje aan ons lot overgelaten. Jazeker, u bent nog gekomen om ons eten te geven, dat is waar, maar dan nog. Ja, vanochtend was u ook redelijk op tijd, maar verder zijn we helemaal uit onze routine en horen we maar niks over hoe het nu verder moet. Dat was dus mijn klacht inderdaad; fijn dat u even naar me heeft willen luisteren. Vindt u het trouwens goed als ik zo nu en dan even bij u op bezoek kom? Voor een aai en een bemoedigend woord bijvoorbeeld? Ik zal proberen om niet bij u in huis te sproeien, al moet u het me niet kwalijk nemen als ik dat onverhoopt toch doe omdat ik in de war ben. U wilt dat gezien de situatie wel door de vingers zien? U heeft zelfs al een sopje klaar staan? Wel, dat is dan afgesproken.

Dan ga ik nu nog maar weer eens thuis kijken. Ja, of alles daar nog hetzelfde is. Maar ik kom straks weer even bij u langs, gewoon om gedag te zeggen of wellicht voor een nieuwe klacht; dat kan ik nu nog niet zeggen.
Tot later, mevrouw Katblad.