Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 8 mei 2012

Spijbelaar duikt toch nog op

Omdat de Boez alweer een tijdje zoek was en hij niet wenste te reageren op ons geroep, gingen wij hem maar eens zoeken. En met wij bedoelen we dus de hele reportersclub, inclusief de oudjes.
Op weg naar de Kruidentuin had Japekoppie het ventje al snel gevonden. Tenminste, zo leek het. De Boez zat achter deze Poortdeur; J. was er zeker van. Maar mevrouw K. twijfelde nog. Waarom zou Boez zich daar verstopt houden? Had hij soms geen zin om mee op reportage te gaan? Spijbelde hij liever?



We vroegen J. bij de deur weg te gaan en hielden ons muisstil. En ja hoor, daar verscheen een wit snuitje.
Maar er wonen wel meer haarfabrieken met witte snuitjes in onze buurt, heh? En of dit nu echt de Boez was kon mevrouw K. niet met zekerheid vaststellen.
Het snuitje trok zich weer terug en liet zich niet meer zien.



Zelf konde fotograaf niet onder de deur doorkijken, maar wel konden we met de camera een foto nemen onder de deur door.
Wel, dit leek toch wel verdomd veel op onze Boez! Maar nog wisten we het niet helemaal zeker.
Een tweede foto dan maar met de lens iets meer naar links gedraaid?











Nu was er geen twijfel meer mogelijk: dit was onze kleine schooier. Hij probeerde zich nog te verstoppen achter een steen, maar dan lukte hem niet helemaal.
Wat een zegen toch, die digitale camera's. Je drukt af en kunt gelijk het resultaat controleren. Geen gedonder meer met rolletjes, wegbrengen naar de winkel en dan een week wachten. Hoewel het natuurlijk wel altijd erg spannend was om het pakje op te halen en dan zo'n hele stapel door te kijken.
Maar goed, de Boez had dus duidelijk geen zin om tevoorschijn te komen en we gingen ook geen moeite meer doen hem over te halen.

We vertrokken naar de Kruidentuin en wilden de Boez in zijn sop gaar laten koken. Maar toen we nog even omkeken zagen we hoe het loedertje toch onder de deur door naar buiten kwam, de straat op.
Een rare haarfabriek die Boez; hij ging nog mee naar de Kruidentuin ook, waar het trouwens heel druk en gezellig werd.
Maar daarover later meer.


3 opmerkingen:

Wad Woord en Wol zei

Wat een speurderstalent die Japekoppie!

Annemieke zei

Geweldig speurwerk van meesterverkenner Japekop!

Inge zei

Boez is zo'n heerlijke deugniet!