Laat mevrouw Troy maar schuiven!

Japekoppie is zo brutaal geweest om het huis van Kaija en Siep te betreden. Waarom hij dat deed weten wij niet, maar in elk geval heeft hij behoorlijk wat tijd besteed aan het besnuffelen van de voordeurmat. Daar zal dus wel wat mee aan de hand geweest zijn, schatten wij zo in.
Eigenlijk verwachtten we dat hij na deze zware, verantwoordelijke klus wel weer naar buiten zou komen, maar nee.

Hij ging zelfs nog dieper het hol van de leeuw in, en daarmee liep hij natuurlijk een groot risico. Immers, Kaija is niet voor de poes en al helemaal niet bang voor Verkenners, hoe groot en knap dan ook. En dan heb je ook nog Siep; zij is in de tuin niet een echte held(in) maar zal niet tolereren dat er een vreemde in haar huis komt.
(Ma Troy zat trouwens toe te kijken hoe haar zoon het huis binnenging. Ze vond het stiekem best wel spannend en hoopte natuurlijk op tumult en/of mot.)

Japekop kwam echter na een poosje ongeschonden en op zijn gemak weer naar buiten. Wat hij precies had gezien, geroken en meegemaakt hield hij liever geheim of voor zichzelf.
En dat maakte dat zijn moeder T. Troy heel erg nieuwsgierig werd....

Nu is het algemeen bekend dat mevrouw Troy aan Katzheimer lijdt. Weliswaar in vlagen en dus niet constant, maar als zij een episode van KH heeft, kunnen wij niet voor haar instaan, laat staan dat zij voor zichzelf kan instaan, bij wijze van spreken.
In elk geval was het zeer onverstandig van haar om ook een kijkje te willen nemen in het huis van Kaija en Siep. Wij waarschuwden haar uiteraard, maar mevrouw Troy was eigenwijs en beschikte waarschijnlijk en bovendien niet op dit cruciale moment over haar volle verstand. Een kwestie van tijd, dacht mevrouw K. nog, maar de tijd gaat soms sneller dan gewenst of ingeschat.

Voordat wij tot drie konden tellen (toevallig net de tijd die onze camera nodig had om de vorige foto in het geheugen te proppen en zich klaar te maken voor de volgende kiek), was Siep grommend en blazend in de deur gekomen, had ze uitgehaald naar mevrouw Troy die op haar beurt ondanks haar KH nog heel goed wist hoe er bij gevaar rap vandoor te gaan om zodoende een bekraste neus of (erger) te voorkomen. Pfffff.
Nee, laat mevrouw T. Troy maar schuiven!
Ze schoof overigens direct de Kruidentuin uit om terug te vluchten naar de redactie. En dat vonden wij wel weer erg jammer want nu was onze groep niet meer compleet....