Weer aan de slag!

Zo blij dat ze weer herenigd zijn (Oscar en de Boez), hangen de twee vriendjes steeds om elkaars nek. Ja, zo op het kleffe af (maar toch ook wel weer zo schattig....) dat mevrouw Katblad ze meenam voor een inspectierondje in de Kruidentuin.
Voor de Boez de eerste keer na zijn terugkomst dus......

Eerst nog even aan elkaar snuffelen voor we gaan, jongens?
Ja, want Oscar had eerder op de dag ergens in liggen rollen. De stank die om hem heen hing was niet te harden, en elke keer als mevrouw Katblad hem even had geaaid, moest zij haar handen wassen omdat zij anders onwel dreigde te worden. Zo te zien had de Boez minder last van die vreselijke geur, want hij porde er lustig op los, met zijn snuit in Os' vacht.
Gaan we jongens?

Oscar was al heel snel in het centrum van de Kruidentuin aangekomen, maar de Boez had wat meer tijd nodig. Voorzichtig, stapje voor stapje, kwam hij naar mevrouw Katblad toe, die op een bankje in de zon was gaan zitten en hem aanmoedigde en hem ervan verzekerde dat er geen enge blafbeesten of spoken in de tuin waren.

Wel, de Boez geloofde haar best wel, maar een klein hapje verse Nepeta kan nooit kwaad, heh?
Het was mevrouw Katblad trouwens nog niet eerder opgevallen dat in anderhalve week tijd het Kattenkruid in de Kruidentuin een flinke groeispurt had gemaakt. Maar dat komt natuurlijk omdat zij daar geen oog voor had gehad en u weet vast wel hoe dat zo kwam.
In ieder geval smikkelde de Boez er maar eens lekker van.

Vervolgens kwam hij, voorzichtig langs de paaltjes lopend, naar het bankje toe. En ondertussen probeerde hij natuurlijk te zien waar zijn vriendje Oscar uithing.

Os had ergens verderop op Boez zitten wachten en sprong nu opeens bovenop hem. Het werd ons al snel duidelijk dat er van verkennen weinig zou komen, maar lekker spelen vonden wij ook prima uiteraard! Want dit wandelingetje was vooral bedoeld om Boez weer aan de tuin te laten wennen en hem te laten meemaken dat hij er zonder gevaar kon ronddollen.
Zo te zien waren we op de goede weg, vooral dankzij de fantastische medewerking van Oscar.

Boez zocht wel regelmatig de beschutting van bomen en struiken, maar dat had hij altijd al gedaan en dus maakten wij ons daar niet ongerust om. Als hij maar weer tevoorschijn kwam!

En Oscar gaf zijn vriendje alle tijd en ruimte, ging er gewoon bij zitten en wachtte tot Boez weer zover was om verder te spelen en stoeien.

Ze snuffelden samen op interessante plekjes............

en toen Oscar het centrum van de tuin indook, volgde Boez hem voorzichtig. Ja, het Boesje was zeer op zijn hoede maar dat vonden wij heel begrijpelijk. Het was immers nog maar een vier daagjes geleden dat hij uit de donkere garage was bevrijd en zoiets gaat niet in je kouwe eh.... vacht zitten, wel? Daarom dus.

Toen mevrouw Katblad aankondigde weer terug te gaan naar de redactie, vonden de twee reporters dat een prima idee. Ze hadden bijna een half uur lopen zooien in de tuin en dat was voor dit moment wel weer genoeg.

Op weg naar huis werd er nog een stevig robbertje gevochten, en ook dat was weer de normale gang van zaken.
Natuurlijk houdt mevrouw Katblad de Boez toch nog een beetje extra in de gaten. Later op de dag zat hij namelijk vlakbij de beruchte garage, terwijl wij dat voorlopig eigenlijk liever niet hebben. Mevrouw Katblad heeft die garage wat beter in de gaten gehouden en zag de afgelopen dagen alsmaar een wat zwaarder wielhuis in- en uitrijden, plus een motor (met veel lawaai). Eveneens kwam er een vrachtwielhuis een container ophalen voor de deur van de garage, en dat veroorzaakte een dusdanige gigantische herrie dat het geen wonder is dat Boez niet meer tevoorschijn durfde te komen toen hij zich eenmaal achterin achter de stellingen en dozen had verstopt. Maar laten we daar maar niet te vaak meer aan terugdenken.... Bovendien moeten de haarfabrieken zo langzamerhand maar weer eens aan het werk! Want we hebben wel een Katblad draaiende te houden, niet? Juist ja! Waar blijft het nieuws van de straat, jongens? Hoezo eerst een snoepie?