Zo dichtbij... (2)

De Boez bleek onverzadigbaar w.b. aandacht en knuffels. Hij draaide met zijn lijfje alsmaar heen en weer zodat wij elk plekje van zijn vacht konden bereiken en strelen. Hij voelde trouwens wel een beetje vies aan, vettig en stoffig, en stonk een beetje. Maar als je een week in een hoek van een garage hebt gezeten kun je niet naar viooltjes ruiken, wel?

Wat wij nog vergaten te vertellen was dat Oscar tijdens de bevrijdingsactie heel rustig buiten de garage heen en weer liep, alsof hij het allemaal al wist en dus nergens van op keek. Achteraf lijkt het allemaal zo logisch. Hadden wij meer aandacht besteed aan het gedrag van Oscar, dan hadden we misschien een link kunnen leggen tussen de verdwijning van de Boez en Os' weigering om naar huis te gaan. Waarom bleef Oscar ook 's nachts liever buiten? Waarom ging hij niet meer naar de Kruidentuin en ook niet meer uit zichzelf naar het Zooiplein? Waarom lag hij de godganse dag voor ons huis en kwam hij zo weinig binnen om te eten (Os is de laatste dagen afgevallen; hij krijgt weer een beetje taille). Hij moet geweten/gevoeld hebben dat zijn vriendje vlakbij was, kon niets aan de situatie doen en heeft alsmaar liggen wachten tot zijn vriendje uit zichzelf uit die garage zou komen of daar werd weggehaald. (Wij vragen ons af hoelang de Boez dat verstoppen vol zou hebben gehouden als hij niet ontdekt was.....)

En toen de Boez weer veilig bij ons op de bank lag, liet Os ons met rust en speelde vrolijk rond onze buitentafel met zijn huisgenoot Lima.

Boez kwam langzaam tot rust. Viel in slaap op de bank naast mevrouw Katblad en droomde zich suf, lag te schokken en zijn snorharen trilden constant. En zo zaten wij een poosje samen en was er helemaal niets anders meer belangrijk.

En toen kwam Oscar, want nu was het zijn beurt om zijn vriendje te begroeten.
Heel voorzichtig rook hij aan de pootjes van de Boez. Ja, er hing inderdaad een vrij muffe geur rond de Boez, maar maakt niet uit, heh Os?

Oscar besnuffelde de Boez heel rustig en discreet, en kwam niet te dichtbij. En toen was het weer helemaal goed. Natuurlijk pikte Oscar nog even een paar brokjes mee voordat hij weer naar buiten ging; hij was er nu immers toch en sommige dingen gaan het makkelijkst als je het in één moeite door doet.

Oscar bleef nog een tijdje op het vloerkleed bij de bank liggen en ging er toen weer vandoor. De Boez kwam van de bank af en keek hem door het kattenluik na. Nee, Boez ging nog niet naar buiten, en dat lijkt ons ook helemaal niet verstandig. Oscar hebben wij de hele avond niet meer gezien, en wij vermoeden dat hij voor het eerst in tijden weer lekker binnen in zijn eigen huis heeft geslapen.....

Boezmansje heeft ondertussen vele kleine hapjes gegeten, we hebben hem een paar keer zien drinken en hij at wat snoepies en diverse snoepstaafjes. Hij gaf zelfs een speelgoedmuis een paar tikjes! En toen was het bedtijd voor hem.
Mevrouw Katblad bleef nog even op, maar toen zij later boven kwam lagen alle vier reporters verspreid over het bed en zij kon er nog maar net bij. Boez kroop natuurlijk direct onder het dekbed bij mevrouw Katblad, en toen kwam er van slapen een hele tijd niets want er moest geaaid en gesust worden.
Gedurende de nacht heeft de Boez diverse keren voor het slaapkamerraam gezeten om het dak in de gaten te houden. Wij denken dat Simba daar aan het zooien was omdat wij al een paar keer gestamp op ons dak hadden gehoord. Alles normaliseert zich verder weer een beetje. Boez wilde zijn ontbijt op het aanrecht en een snoepje toen mevrouw K. koffie ging maken. Oscar is alweer op bezoek geweest. Maar daarover de volgende keer meer.....