Voerbakje over?

Wamy:
Ha mevrouw Katblad, gaat het een beetje? Zal ik even bij u binnenkomen? Nee?
Weet u dat ze mij al een paar keer hebben geroepen omdat ze dachten dat ik uw Boez was? Ah, u bent daarover ook gebeld? Ja, ik heb een witte punt aan mijn staart en bovendien heb ik geen zwart, heh? Nee, iemand noemde mij antraciet en dat vind ik wel mooi klinken, en vooral interessant.
Heeft u nog even?

Ja, want ik vroeg mij af wie nu het voerbakje van de Boez mag gebruiken tijdens zijn afwezigheid. U weet waar ik naar toe wil? U wilt er niet op in gaan? Ook niet als ik zeg dat ik vreselijke honger heb?

Ach, is dat niet Oscar die daar op die stoel ligt?
Hij wil niet met mij spelen en ik snap niet waarom hij dat niet wil. Hij was buiten vannacht? Alweer? Wil niet meer naar huis?
Merkwaardig ja. Maar ikzelf blijf ook wel nachtjes weg. Ja, dan ga ik op avontuur, klim over muurtjes en kruip onder poorten door en ga op visite hier en daar. Soms krijg ik wat te eten van mensen omdat ze denken dat ik verdwaald en zielig ben, en andere keren scheur ik vuilniszakken open als ik honger heb. U weet niet wat de mensen allemaal weggooien aan lekkere dingen!
Maar nog even over dat voerbakje, u blijft bij uw standpunt? Ik maak geen kans? Erg teleurstellend, maar dan moest ik maar weer eens gaan. Later, mevrouw Katblad!

En het werd niet eens zoveel later, want toen mevrouw K. even naar buiten ging om met iemand te praten, zag Wamy kans om onze keuken binnen te dringen en een paar snelle happen brokjes te nemen. Wij weten dat hij dat hij dat elders ook doet; hij laat zich door niets en niemand tegenhouden en wacht het geschikte moment af, de slimmerik. Hij weet ondertussen niet beter meer en heeft zich deze aparte levensstijl helemaal eigen gemaakt. Maar, misschien dat hij toch zou kunnen wennen aan een kattentrap? Voor als hij zijn wilde haren een beetje kwijt is geraakt en rond etenstijd naar zijn eigen huis wil gaan? Wie zal het zeggen, heh?
http://catladder.blogspot.com/