Niet te houden!

Wij hadden de Boez geadviseerd om tenminste vandaag nog binnen te blijven en goed uit te rusten, maar hij was niet te houden. Dus toen het slaapkamerraam op een kier stond, wist hij het raam verder te openen en ging op weg om een ouderwetse, gedegen dakinspectie te gaan doen.
Eerst ging hij bij Luna langs, en klom brutaal door haar raam naar binnen. Maar daar Luna waarschijnlijk niet thuis was (of niet in de slaapkamer), kwam Boez al weer snel naar buiten om verder rond te struinen op alle kleine dakjes, dakterrassen etc. Mevrouw Katblad, ondertussen wat bezorgd op haar eigen dakterras Boez volgend, hoorde hem alsmaar mrauw en purr roepen, wat waarschijnlijk betekent dat hij er zin in had en blij was. Dat deed ons alleen maar deugd.

Onze jongste reporter ging enthousiast te werk. Behalve de diverse dakterrasjes controleerde hij ook alle dakgoten en -pannen. En tussendoor bracht hij verslag uit. Wij hadden zo het idee dat hij het erg prettig vond dat wij hem volgden en belangstelling voor hem toonden of onze goedkeuring uitspraken, want hij bleef van zijn kant ook steeds contact houden met mevrouw Katblad.

Boez sloeg geen enkele plek over en was zich zeer bewust van de camera. Wij hopen nu dat alle aandacht van de afgelopen week hem niet in zijn bol is geslagen en dat hij beseft dat zijn verdwijning een serieuze gebeurtenis is geweest en dat hij zomaar had kunnen omkomen van de honger. Of dat anders mevrouw Katblad een zenuwinzinking had kunnen krijgen (het scheelde tenslotte al niet veel) en ook in dat geval waren de gevolgen niet te overzien geweest.

Toen de Boez klaar was met zijn dakinspectie, wilde hij graag water drinken uit de grote kuip voor het huis. Oscar en Cera hielden hem daarbij goed in de gaten, want ook zij beiden weten nu dat hij tot onverstandige dingen in staat is en blijkbaar niet in alle situaties goed voor zichzelf kan zorgen. Natuurlijk lette mevrouw Katblad ook heel goed op de kleine brokkenmaker, en hield hem derhalve constant in de smiezen.

In eerste instantie lijkt er niets met de Boez aan de hand te zijn, en dus zou je zomaar kunnen denken dat een hele week weggedoken in een garage geen gevolgen voor Boez heeft gehad. Zijn vacht glimt nog steeds, en nu hij zich al een paar keer goed heeft gewassen, ziet hij er best weer puik uit. Maar onder zijn dikke vacht voelen wij wel degelijk zijn botjes uitsteken, en als wij hem optillen weten wij dat hij qua gewicht een flinke jas heeft uitgedaan. De vijf kilo's zijn gereduceerd tot vier, schatten wij zo in. Boez is als een veertje zo licht.....
Vandaag stond in de mensenkrant van Leiden een bericht dat reporter Boezelmans gelukkig weer terecht was. Wij hebben ondertussen ook alle posters weggehaald en de diverse instanties zijn eveneens op de hoogte gebracht van zijn behouden thuiskomst. Toch werden wij vandaag enkele keren gebeld door bezorgde stadsgenoten die nog naar hem uitkeken en hem meenden gezien te hebben ergens in een tuin of hofje. Echt geweldig om te merken dat zoveel mensen zich bekommeren om vermiste poezen.... En ook werden wij vandaag gebeld door wildvreemde mensen om ons te feliciteren met het terugvinden van onze Boezelmans. Wat zijn er dan toch nog een hoop goeie, betrokken mensen op deze wereld, heh? Het geeft in elk geval weer wat meer vertrouwen in de mensheid.....