Loslaten!

Wij gingen maar weer eens met onze reporters naar de Hoftuin, en kregen de Boez zowaar mee. Ja, want even daarvoor, toen wij naar de Kruidentuin waren gegaan, was de Boez ter plekke direct onder een wielhuis gekropen en kwam daar niet meer onder vandaan tot wij weer naar huis gingen. Waarschijnlijk had dat met het lawaai van het verkeer op de gevaarlijke weg te maken, en omdat het in de Hoftuin lekker stil is en daar beslist geen verkeer komt (probeer maar eens je wielhuis door één van de twee poorten te proppen - een fiets komt er maar net door!), wilde de Boez wel een poging wagen...
Hij bleef aanvankelijk wel steeds in hoekjes en achter struiken zitten (zie midden op de foto) terwijl Japekop (voorgrond) van de gelegenheid gebruik maakte zijn ronde door de tuin te doen.

Verderop zaten de broers Panda en Harremans (van Hof is Vol) te wachten tot de gelegenheid zich voordeed onze reporters via een geweldadige uitzettingsactie de tuin uit te werken, maar daar mevrouw Katblad middenin de tuin op een muurtje was gaan zitten, durfden ze niet goed de strijd aan te binden. Dat kwam ons prima uit want wij hadden geen zin in heibel en waren er alleen maar op uit om de Boez weer langzaam te laten wennen aan de plekjes waar hij zo graag kwam voor zijn verdwijning.

Oscar kwam naast mevrouw Katblad liggen en vroeg om heel veel knuffels, die wij hem natuurlijk gaven omdat hij die gewoon verdient.....

En na een poosje was de Boez ook zover om achter de struiken vandaan te komen en ons te vergezellen.
Mevrouw Katblad bleef rustig zitten terwijl de twee vriendjes hun gang gingen op het zonovergoten plekje in het midden van de tuin.

En eindelijk, eindelijk was de Boez weer in voor een stoeipartij met zijn boezemvriendje Oscar. Boez had het initiatief genomen en Oscar liet hem maar een beetje begaan. Misschien had Os nu net op dit moment even geen zin in rollebollen, maar hij verzette zich niet en liet toe dat zijn vriendje aan hem ging liggen hangen en trekken.

En mevrouw Katblad kon het natuurlijk niet laten om heel veel foto's te maken van het stel...

En toen was de pret opeens voorbij. Er kwam een groepje schilders de poort door (terug van de middagpauze) en beide ventjes waren duidelijk bang voor deze mannen. Dus was het tijd om terug naar de redactie te gaan.

De jongens zooiden en klooiden nog een tijdje voor het huis rond de tafels, en toen zagen wij plots weer Oscar op het tafeltje voor het raam liggen en de Boez was verdwenen.
Mevrouw Katblad riep de Boez maar hij kwam niet. We keken eerst boven even snel in de slaapkamer, maar toen wij hem daar niet zagen sloeg de schrik weer om ons hart. Hij zou toch niet weer verdwenen zijn, heh? Hadden we hem te vroeg op straat gelaten? Was hij misschien weer ergens van zijn geschrokken en had hij zich wederom verstopt? We gingen naar de Hoftuin, keken voor de zekerheid ook in de Kruidentuin maar zagen de Boez niet. Dan toch nog maar een keer goed het huis doorzoeken? Een goed idee, want Boez was inderdaad onder het logeerbed gekropen. Waarom hij dat had gedaan weten wij helaas niet, maar blijkbaar was hij weer een beetje van slag geraakt door iets. Gelukkig dat hij nu gewoon naar zijn veilige huis was gegaan en dit keer geen domme dingen had gedaan. Maar bij mevrouw Katblad zat de schrik er wel weer even behoorlijk in.
"Loslaten!", roept dan de hoofdredacteur. Ja, want we kunnen niet bang blijven dat de Boez weer wat overkomt (daar hebben we alleen maar onszelf mee) en een beetje vertrouwen hebben in hem. Blijft dat Boezelmans een dartele, blije en energieke haarfabriek is die af en toe als een wilde rondspringt, of hij nu op het dak bezig is of in de straat loopt de zooien. Was hij maar zo kalm en cool als Oscar, heh?
Nee mevrouw Katblad, loslaten! Maar misschien kost dat wel een beetje tijd.....