Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 7 april 2011

Loslaten!

Wij gingen maar weer eens met onze reporters naar de Hoftuin, en kregen de Boez zowaar mee. Ja, want even daarvoor, toen wij naar de Kruidentuin waren gegaan, was de Boez ter plekke direct onder een wielhuis gekropen en kwam daar niet meer onder vandaan tot wij weer naar huis gingen. Waarschijnlijk had dat met het lawaai van het verkeer op de gevaarlijke weg te maken, en omdat het in de Hoftuin lekker stil is en daar beslist geen verkeer komt (probeer maar eens je wielhuis door één van de twee poorten te proppen - een fiets komt er maar net door!), wilde de Boez wel een poging wagen...
Hij bleef aanvankelijk wel steeds in hoekjes en achter struiken zitten (zie midden op de foto) terwijl Japekop (voorgrond) van de gelegenheid gebruik maakte zijn ronde door de tuin te doen.

Verderop zaten de broers Panda en Harremans (van Hof is Vol) te wachten tot de gelegenheid zich voordeed onze reporters via een geweldadige uitzettingsactie de tuin uit te werken, maar daar mevrouw Katblad middenin de tuin op een muurtje was gaan zitten, durfden ze niet goed de strijd aan te binden. Dat kwam ons prima uit want wij hadden geen zin in heibel en waren er alleen maar op uit om de Boez weer langzaam te laten wennen aan de plekjes waar hij zo graag kwam voor zijn verdwijning.


Oscar kwam naast mevrouw Katblad liggen en vroeg om heel veel knuffels, die wij hem natuurlijk gaven omdat hij die gewoon verdient.....










En na een poosje was de Boez ook zover om achter de struiken vandaan te komen en ons te vergezellen.
Mevrouw Katblad bleef rustig zitten terwijl de twee vriendjes hun gang gingen op het zonovergoten plekje in het midden van de tuin.








En eindelijk, eindelijk was de Boez weer in voor een stoeipartij met zijn boezemvriendje Oscar. Boez had het initiatief genomen en Oscar liet hem maar een beetje begaan. Misschien had Os nu net op dit moment even geen zin in rollebollen, maar hij verzette zich niet en liet toe dat zijn vriendje aan hem ging liggen hangen en trekken.






En mevrouw Katblad kon het natuurlijk niet laten om heel veel foto's te maken van het stel...










En toen was de pret opeens voorbij. Er kwam een groepje schilders de poort door (terug van de middagpauze) en beide ventjes waren duidelijk bang voor deze mannen. Dus was het tijd om terug naar de redactie te gaan.

De jongens zooiden en klooiden nog een tijdje voor het huis rond de tafels, en toen zagen wij plots weer Oscar op het tafeltje voor het raam liggen en de Boez was verdwenen.
Mevrouw Katblad riep de Boez maar hij kwam niet. We keken eerst boven even snel in de slaapkamer, maar toen wij hem daar niet zagen sloeg de schrik weer om ons hart. Hij zou toch niet weer verdwenen zijn, heh? Hadden we hem te vroeg op straat gelaten? Was hij misschien weer ergens van zijn geschrokken en had hij zich wederom verstopt? We gingen naar de Hoftuin, keken voor de zekerheid ook in de Kruidentuin maar zagen de Boez niet. Dan toch nog maar een keer goed het huis doorzoeken? Een goed idee, want Boez was inderdaad onder het logeerbed gekropen. Waarom hij dat had gedaan weten wij helaas niet, maar blijkbaar was hij weer een beetje van slag geraakt door iets. Gelukkig dat hij nu gewoon naar zijn veilige huis was gegaan en dit keer geen domme dingen had gedaan. Maar bij mevrouw Katblad zat de schrik er wel weer even behoorlijk in.
"Loslaten!", roept dan de hoofdredacteur. Ja, want we kunnen niet bang blijven dat de Boez weer wat overkomt (daar hebben we alleen maar onszelf mee) en een beetje vertrouwen hebben in hem. Blijft dat Boezelmans een dartele, blije en energieke haarfabriek is die af en toe als een wilde rondspringt, of hij nu op het dak bezig is of in de straat loopt de zooien. Was hij maar zo kalm en cool als Oscar, heh?
Nee mevrouw Katblad, loslaten! Maar misschien kost dat wel een beetje tijd.....

4 opmerkingen:

Inge zei

Ik zou hetzelfde hebben als jij hoor! Ontzettend moeilijk om los te laten na de nare ervaring van afgelopen week.

Geweldig om de vriendjes weer samen te zien in de zon!

Trees zei

Heerlijk om te lezen, dat ze weer aan het stoeien zijn.
Voor jullie allebei kost het idd. wel wat tijd, denk ik, om alles te verwerken.
Wens je veel wijsheid en sterkte toe, (want is best wel moeilijk)
Gisteren was ik weggeweest, dus las vanmorgen het stukje in het Leidsch Dagblad van de Boez.

Hans zei

Ik weet uit ervaring hoe lang dat "loslaten" duurt. Dit is een heel logische reactie.

ina zei

Wat zult u geschrokken zijn, mevrouw Katblad, toen de Boez ineens weer weg was. En Oscar weer op het tafeltje..
Op deze foto's kun je goed zien dat Boezje flink is afgevallen.
De arme jongen. Goed eten, Boez, en geen domme dingen meer doen, en je mens niet meer zo laten schrikken.