Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 3 april 2011

Klachten

Het is geen leuk onderwerp, maar te belangrijk om het niet aan te kaarten: er wordt door de dierenambulance alsmede de gemeente(reiniging) volgens zeggen erg onzorgvuldig omgegaan met dode huisdieren en de administratie van en communicatie over de chipnummers.
Zo kregen wij inmiddels enkele klachten binnen inzake het volgende.

De dierenambulance zou wel controleren op de aanwezigheid van een chip bij de gevonden (dode) katten, maar geeft die nummers vervolgens niet door aan de diverse instanties, zoals dierenmeldpunt, Amivedi en dierenasiel.
De gegevens over vermiste katten worden maar 2 maanden bewaard, terwijl het maar al te vaak voorkomt dat katten pas veel later worden gevonden.
Het is voorgekomen dat dode dieren in de vriezer werden gelegd zonder dat het chipnummer werd genoteerd. En als de vriezer vol is, worden de dieren naar de destructie gebracht.

Ook bij de gemeente (als er al gecontroleerd wordt op chips), gaat men zeer onzorgvuldig om met de gegevens. In elk geval worden de nummers ook hier niet doorgegeven aan de instanties waar de dieren als vermist genoteerd staan.

Het systeem werkt dus niet. Je mag als dierenbezitter blij zijn als je (alleen door alsmaar te bellen en dan nog....) erachter komt of je huisdier met chip werd gevonden, al heb je het bij alle instanties die er zijn als vermist opgegeven.

Nog een gruwelijk verhaal:
Opgehaalde dode dieren worden in een ton gegooid. Mag je zelf gaan zoeken of de jouwe daartussen ligt!

Dit is te gek voor woorden en er moet iets aan gedaan worden!
Wie heeft ook zoiets bespottelijks meegemaakt? Vertel het ons!
(Wordt vast en zeker vervolgd.)

3 opmerkingen:

ina zei

Volgens mij belt de dierenambulance direct naar de mensen die als eigenaar van een gevonden dier staan genoteerd bij de chip-registratie. Zo zijn wij ook een keer gebeld door hen toen onze Murphy (koeienpoes) was gevonden, helaas overleden, maar dan weet je wel waar je aan toe bent. Omdat wij Murphy nog wilden zien hadden ze hem uit de koeling gehaald en hem in een mandje gelegd, dat vond ik erg fijngevoelig.

Unknown zei

Las je stuk erover in de krant vanochtend. Goed punt, GroenLinks heeft afgelopen weekend al vragen ingediend hierover. Die worden aanstaande donderdag als het goed is beantwoord.

Anoniem zei

Wat mij niet helemaal duidelijk is, is wat de meerwaarde is van het doorgeven van chipnummers aan andere instanties.
Immers, als je een chipnummer hebt, dan ga je vervolgens dat nummer invoeren, en daar kunnen een aantal zaken uit naar voren komen.
1) De eigenaar heeft de registratie op orde, en vervolgens wordt er contact opgenomen en is de zaak afgehandeld.
2) De eigenaar heeft verzuimd mutaties door te geven, en is niet meer te achterhalen, niet door de dierenambulance, maar ook niet door andere organisaties.
Dan houdt het op.
Een chip is slechts zo goed als de registratie erachter!

Verder blijven gevonden en vermiste dieren 3 mnd in de administratie staan. Een belletje volstaat om de melding weer te actualiseren, en je kan weer drie maanden vooruit.

Hopelijk is eea zo wat duidelijker.