Niet optillen svp!

U ziet niets bijzonders op deze foto? Wel, mevrouw Katblad zag eerst ook niets geks toen zij op de fiets de Katbladstraat in reed, maar gelukkig hoort zij goed. Ja, er klonk namelijk een bekend soort gekerm, altijd afkomstig inderdaad van een bekende haarfabriek die vaak op een bekende plek op het dak "gevangen" zit. Maar dit was echter de andere kant van de straat, op de hoek bij de Kruidentuin. Wel, mevrouw K. zette haar fiets neer en keek goed om zich heen, en omdat het gekerm van hoog kwam keek zij dus ook maar eens even goed naar boven. Geen kat op de daken te zien. Een raadsel dus. Maar net toen ze ging denken dat ze niet goed bij haar hoofd moest zijn, toen opeens zag zij de Os zitten.

Op een vensterbankrandje dus, gevaarlijk uit een raam hangend in een wildvreemd huis.
We bekeken even de situatie en kwamen tot de conclusie dat Os nooit vanaf het platte dak naar binnen had kunnen klimmen, ten eerste omdat de afstand te groot was maar ten tweede en bovendien omdat hij nooit op dat dak had kunnen komen, tenzij via ons slaapkamer-achterraam maar dat zat dicht. Het kon dus niet anders of hij moest gewoon via benedenraam of de voordeur naar binnen geglipt zijn, en vervolgens de trap hebben genomen. Nee, het waarom kennen wij ook niet.

Zeg Os, jij wilt zeker wel bevrijd worden, niet? Nou, dat zou inderdaad eens tijd worden, want Os zat daar al een flink aantal uren en had behoorlijke trek gekregen natuurlijk. Bovendien zat hij klem tussen raam en de luxaflex en ook dat was niet al te prettig.

Gelukkig was er iemand thuis!

Oscar wilde eerst de trap niet af en schoot in plaats daarvan het balkon op toen hij uit het raam was bevrijd, maar dat balkon geeft geen toegang tot een dak of boom, dus dat was erg onhandig van Os.
Tenslotte moest hij de trap worden afgedragen, en u kunt goed op de foto zien dat Os er niet van houdt om opgetild te worden. Het mens dat hem droeg liep dan ook aardig wat krassen op de armen op, maar Os kwam zo tenminste weer beneden en dat was natuurlijk het allerbelangrijkste, nietwaar?

Wel, het eerste wat Os deed toen hij op de begane grond was gearriveerd, was hard naar de redactie lopen voor wat broodnodige brokjes. En daar werd hij welkom geheten door Cera en de Boez, die hem al zo'n tijd hadden moeten missen. Os trok zich overigens weinig aan van de hartelijke begroeting, maar dat kwam natuurlijk omdat hij bijna dood was gegaan van de honger, en hij moest eerst eventuele verdere schade uiteraard voorkomen.... En na een paar flinke happen werd eerst mevrouw Katblad uitgebreid bedankt voor haar aandeel in zijn bevrijding, dat wil zeggen haar oplettendheid. Tjonge, wat kan die Os spinnen, zeg!