Tussen de straatstenen

Boven Cera, links Japekoppie en rechts Wamy


Tussen de straatstenen voor de redactie was een bijzonder lekker plekje. Tenminste, dat vonden alle haarfabrieken die dat plekje passeerden. Het bestond uit een driehoekje mos met wat gras, en iedereen wilde (nee moest!) er heel hard aan snuffelen.
Japekoppie ontdekte het plekje als eerste, had er al overheen liggen rollen en er verheerlijkt met zijn snuit langs gewreven. Vervolgens liep hij weg met zijn ogen dicht.... Cera was de volgende die zo nodig aan dat plekje moest snuffelen. Zij was ook erg enthousiast, maar wel al snel klaar, en rollen deed ze dit keer niet.

En tenslotte was Wamy aan de beurt. Hij raakte zo onder invloed dat hij languit op straat ging liggen, bovenop dat rare, maar o zo lekkere plekje. Af en toe kwam hij overeind en snuffelde even, dan weer ging hij erbij liggen met wazige blik.

Eigenlijk vond Japekop dat nu hij weer aan de beurt was, maar Wamy bleef daar maar liggen. Ja, bij dat plekje dus, heh? Normaal gesproken zou J. ontstemd raken (hij is nou niet bepaald het beste vriendje van Wamy), maar nu stond hij rustig te wachten tot Wamy eindelijk een keer opduvelde.
Gelukkig raakte Wamy op een gegeven ogenblik verzadigd van de geheimzinnige geur, en kreeg J. zijn zin. Wat er verder nog gebeurde bij dat lekkere plekje weten wij niet; mevrouw K. moest weer verder werken met de laptop. Enige tijd later waren alle haarfabrieken verdwenen en lag het plekje er verlaten bij. Ook later zagen wij hen niet meer bezig met dat bepaalde plekje. Waarschijnlijk was het lekkere eraf.....