Na het mislukte proefexamen van Oscar, gingen wij met hem en Cera naar het Zooiplein om daar een beetje bij te komen van alle spanningen en vermoeienissen. Oscar was nog steeds een beetje onder de indruk van zijn falen, ondanks dat mevrouw Katblad hem had verteld dat het zijn schuld niet was en zij er het volste vertrouwen in had dat hij de volgende keer zou slagen.
Nou ja, dan maar even proberen een beetje afleiding te organiseren, heh? En daarom gingen we dus naar het Zooiplein.
Ja, erg lastig, dat vlooienspul in je nek! En nu begrepen we ook waarom Os om de paar meter zo nodig in het zand moest gaan liggen rollen. Het plekje in zijn nek werd overigens wel alsmaar viezer en viezer, maar dat gaat nu eenmaal zo; de Boez wordt daar ook altijd behoorlijk goor als hij net een behandeling heeft gehad. (Dat was overigens twee dagen geleden, en zoals altijd werd dat weer een heel gevecht omdat hij dacht dat wij hem wilden wurgen.)
Dat rollen van Os werkte erg aanstekelijk, want toen we omkeken om te zien waar Cera was gebleven, lag zij een eindje verderop hetzelfde te doen, al was het dan wel natuurlijk lekker in de zon.
(Ook Cera werd trouwens twee dagen terug met een pipetje verrast, maar zij maakte minder heibel dan onze andere haarfabrieken, al verzette ze zich wel toen het natte goedje op haar gevoelige huidje kwam.)
Dat gerol vond mevrouw Katblad maar niks (het duurde te lang en ze begon zich te vervelen), dus verzon ze iets leuks om te doen.
Ze ging naar het trapje van de glijbaan en ja hoor, daar kwam Cera al aanhobbelen. Eigenlijk wilde Cera gewoon een paar aaien van mevrouw Katblad, en de kortste weg naar mevr. K. toe was via de glijbaan omhoog.
Wij waarschuwden Cera nog dat de glijbaan glad was en dat het dus onverstandig was om haar nageltjes uit te slaan, maar Cera luisterde niet.
Ze gebruikte dus toch die nageltjes, en al krassend over het gladde oppervlak, steeds wegglijdend en dus heel stuntelig, kwam ze tenslotte zigzaggend bovenop.
Wel, we geloven niet dat Cera nu zoveel lol had in haar klimpartijtje, maar mevrouw Katblad moest in elk geval hartelijk lachen om het gekrabbel op het hellende vlak en de capriolen van Cera, dus zo was er tenminste één blij. En natuurlijk kreeg Cera haar beloning in de vorm van een paar lekkere, stevige aaien.
Oscar had uiteraard ook recht op wat knuffels, vooral omdat hij net zo'n teleurstelling achter de rug had en bezig was met de verwerking daarvan. Dus toen Cera naar beneden was gesprongen nam Os haar plaats in. Na zijn aaibeurt liep mevrouw Katblad om de glijbaan heen om zodoende Os over te halen weer eens op zijn buik naar beneden te glijden, gewoon voor de lol dus, heh?
Maar Os was nog steeds niet in goede doen en had geen zin in flauwe geintjes, kwam dan ook helaas (voor mevr. K. en haar camera) gewoon lopend naar beneden.
Wel, de twee reporters liepen nog een paar rondjes over het Zooiplein, snuffelden hier en daar wat en rolden uiteraard ook nog een paar keer in het zand.
En toen duidelijk was dat het nu toch echt zou blijven bij wat gezooi en geklooi, besloot mevrouw Katblad een kopje koffie te gaan drinken. En ja hoor, Cera en Oscar liepen braaf met haar mee, al was het alleen maar voor de gezelligheid, heh? Ja, en voor een paar brokjes uiteraard, maar dat spreekt voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten