Weer een dag voorbij.....

Vanochtend heeft mevrouw Katblad opnieuw overal kaartjes in brievenbussen gedaan met een foto van de Boez en "vermist" erbij. En dan vooral bij de Hofjes en huizen met tuinen, want wij vermoeden dat de Boez toch liever niet op de drukke wegen zal gaan lopen. En natuurlijk riepen wij weer zijn naam en keken brutaal bij mensen naar binnen als wij daar een haarfabriek dachten te zien. Want je weet maar nooit.....
Maar geen Boezelmanneke dus.
Vanmiddag werden wij gebeld door een dame van een wasserij. De chauffeur had een zwart-witte kat vlak voor zijn wielhuis zien oversteken, en die leek wel erg veel op de Boez. Maar ja, dat was dus wel weer gisteren. Natuurlijk ging mevrouw Katblad direct naar de aangewezen plek, maar na een uur rondrijden op de fiets, steeds stoppen en roepen, toch geen Boez te bekennen. Wel veel andere katten in alle maten en soorten. Tjonge, wat wonen er toch veel katten in Leiden. En allemaal even nieuwsgierig. Wat doet die mevrouw daar? Wie zoekt zij?
Allemaal kijken en vragende blikken. Konden zij maar helpen zoeken, heh? Grappig was wel dat wij steeds op verschillende plaatsen Bollewangen tegenkwamen. Zijn territorium is gigantisch.....
Toen weer een telefoontje. Iemand had de foto van de Boez zien staan op Amivedi, want toevallig liep er al een paar dagen een kat rond voor haar deur en die voldeed aan de beschrijving. Hij zag er verloren uit, kwam heel ongelukkig over en dus had ze hem eten gegeven en opgesloten in haar schuur. Zij woonde hemelsbreed wel een flink aantal kilometers van de Katbladstraat vandaan, en daartussen lagen verschillende drukke stadswegen. Mevrouw Katblad ging met het wielhuis en kattenmand op pad, ze voelde wel degelijk iets van hoop maar echt erin geloven kon ze niet.
De kat leek inderdaad erg op onze Boez, maar hij was het niet..... Iets dikkere kop, net even andere tekening, en de herkenning bleef uit. Hij had bovendien in zijn zwarte vacht op zijn rug een wit vlekje, en de Boez heeft dat niet.
Eén foto en beschrijving is eigenlijk ook niet genoeg, maar op de verschillende vermist/gevonden sites kun je slechts een enkele foto plaatsen. En voor een vreemde is het helemaal moeilijk om te beoordelen of de kat nu op de foto lijkt of niet. Het zijn de details, een enkel vlekje, de uitdrukking van de ogen, etc.

En dan nog het gevoel erbij. Het gedrag van de haarfabriek en zijn hele voorkomen.
Mevrouw Katblad kan ook niet elk vlekje van de vacht van de Boez beschrijven, want soms ontdekte zij nog nieuwe vlekjes, een zwart puntje ergens, het zwarte stukje tussen zijn oren waar een miniscuul wit streepje doorloopt.
Zonder te letten op de tekening van de kat in de schuur konden we al gelijk zeggen dat het niet de Boez was. Toch een behoorlijke teleurstelling....
We hopen natuurlijk wel dat ook dit poezebeest zijn huis zal terugvinden, en we hadden met hem te doen.
Ook de dame die dacht dat zij het mens had gevonden was zeer teleurgesteld. Ze zou de kat eten blijven geven en blijven zoeken naar de eigenaar....

het snuitje van de Boez, voor ons direct herkenbaar

Later zijn we toch nog met het wielhuis teruggereden naar de wijk waar de chauffeur van de wasserijauto hem meende gezien te hebben. En toen zagen we inderdaad een zwart-witte kat, maar in het geheel niet lijkend op de Boez.
Weer een dag voorbij zonder duidelijkheid of aanwijzingen. Oscar heeft steeds bij ons binnen gezeten of voor de deur en het raam gelegen. Cera bleef dichtbij huis en is niet naar de Kroeg geweest. Japekoppie en Tokkie Troy hebben hun diner afgeslagen. En zo is er weer een dag voorbij gegaan.....