Asielzoeker vangt bot

Nee heh? Weer een vreemde rooie op bezoek! En een andere dan afgelopen week (of weken), dat zag mevrouw Katblad natuurlijk gelijk.
En u raadt het al, ze ging direct met de camera naar buiten voor nader onderzoek.

Hai! Wie ben jij? Wil je niet zeggen?
Of wij aan logies met ontbijt doen? Wel poezebeest, toevallig zitten wij al helemaal vol! Nee, er komt ook geen plekkie vrij binnenkort, sorry!

Wel, deze rooie was erg teleurgesteld natuurlijk, want hij wilde graag een poosje uitrusten en een lekker hapje eten. Ach, wat een ellende nou, heh?

Ja, daar had je het al. Mevrouw Cera kwam net thuis en begon gelijk tegen de arme rooie te schelden. Dat was natuurlijk nergens voor nodig, maar peuter dat maar eens aan haar verstand.
En de Rooie mauwde zeer zielig terug om zo te vertellen dat hij/zij geen kwaad in de zin had en alleen maar zocht naar een veilig plekje en een klein hapje.
Doch Cera kende geen genade en bleef schelden. Nee, wij vonden dat helemaal niet aardig van haar maar we moeten daarbij ook vermelden dat wij niet hebben verstaan wat de Rooie eerder tegen haar had geroepen, en het kan best zijn dat dat niet door de beugel kon en misschien wel erg beledigend was geweest. In elk geval was het nu helemaal duidelijk dat wij de Rooie beslist geen onderdak konden aanbieden. Waar was hij/zij trouwens gebleven?

Ah, hij was een eindje verderop op straat gaan zitten, hopende dat Cera zou inbinden en zich zou verontschuldigen voor haar viswijfgedrag. Maar ondertussen kwamen andere haarfabrieken af op het gescheld van Cera. Ja, want normaal gesproken gaat zij namelijk niet zo tekeer, dus iedereen wilde met eigen ogen komen zien wat hier voor de redactie allemaal aan de hand was, en of ze hun steentje konden bijdragen op de één of andere manier, positief of negatief, want dat maakt niet uit heh?

Nee, want daar had je Wamy al, en die kwam natuurlijk niet om de begrijpende, grote broer uit te hangen maar meer om te kijken of hij nog wat olie op het vuur kon gooien.
Maar eerst moest hij natuurlijk weten wat voor vlees hij in de kuip had en op welke manier hij de ontstane chaos nog groter kon maken.

Wel, mevrouw Katblad had besloten om de arme asielzoeker wat brokjes aan te bieden, de Rooie nam ze dankbaar in ontvangst en begon direct lekker te knabbelen van het lekkers.
Tja, en toen had je dus de poppen aan het dansen, want Wamy had ook wel trek en vond dat hij meer recht had op bijvoeding dan de vreemdeling.

Zo ging dat dus: Wamy kwam grommend naderbij en begon gelijk al wat eetbaar was naar binnen te schrokken, en vergat daarbij natuurlijk niet gewoon door te blijven grommen.
De asielzoeker was het daar niet mee eens, blies en gromde terug maar moest toch voor zijn veiligheid een eindje uit de buurt gaan. Op de achtergrond ziet u Lima, die ook op het burengerucht was afgekomen, minder interesse had in de ruzie doch des te meer in de brokjes.
Kortom, mevrouw Katblad had de situatie totaal niet meer in de hand en moest toezien hoe de strijd werd gestreden.

Cera zat trouwens vlak daarboven op de vensterbank bij het Poezenloket verbaasd toe te kijken hoe e.e.a. zich ontwikkelde, en had niet de minste zin om zich met de zaak te bemoeien. Nieuwsgierig was zij wel en ook belust op een beetje sensatie, maar volgens mevrouw Katblad is elke haarfabriek dat.

De Rooie (vreemde) koos eieren voor zijn geld en moest er een eindje verderop op toezien hoe Wamy in snel tempo de brokjes wegwerkte. Lima zat vlak naast hem eveneens een beetje zielig te wezen, maar daar had Wamy natuurlijk lak aan.

Nu zou mevrouw K. mevrouw Katblad natuurlijk niet zijn, als zij even later niet alsnog de Rooie op een ander plekje wat brokjes had aangeboden, heh? Ja, toen Wamy was verdwenen omdat er toch niks meer te halen was dus.
Waar onze andere reporters ondertussen waren gebleven of uithingen?
De hemel mag het weten, maar wij doen dat dus niet. Nee, waarschijnlijk lag er een stel op bed, en zaten de Boez en zijn vriendje in de Kruidentuin, wie zal het zeggen.
Mevrouw Katblad ging tenslotte terug naar binnen, en toen zij een kwartiertje later weer naar buiten keek, was de Rooie verdwenen en de straat leeg.
Wij vragen ons ondertussen ernstig af of deze Rooie niet ergens heel erg wordt gemist.......