Welkom bij Het Leidsch Katblad
Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.
vrijdag 18 maart 2011
Geen meerkatten....
Elders gelezen (op Wikipedia namelijk):
Het stokstaartje (Suricata suricatta) is een klein roofdier dat tot de mangoesten behoort. Hij wordt ook wel "aardmannetje" genoemd. Het bewoont alle delen van de Kalahari in zuidelijk Afrika (Angola, Botswana, Namibië en Zuid-Afrika).
Wel, de twee op bijgaande foto zagen wij in Leiden in de Katbladstraat; misschien meegekomen in een vliegtuig? We lezen even verder.
In het Afrikaans (en het Engels) worden stokstaartjes "meerkat" genoemd. Daardoor wordt de naam 'meerkat' soms foutief in het Nederlands overgenomen uit films. Van alle mangoesten zijn de stokstaartjes de meest sociale. Het stokstaartje wordt niet bedreigd. In sommige Afrikaanse huizen kun je stokstaartjes aantreffen.
In Leidse huizen dus ook. We zijn nog niks wijzer en moeten dus nog verder lezen.
Stokstaartjes hebben elk afzonderlijke taken. Er is altijd 1 wachter in de groep met stokstaartjes. Een wachter staat altijd hoger dan de rest zodat hij meer ziet en dus goed op de hoogte is. Hij steunt daarbij op de achterpoten en op zijn staart.
Wel, dit hebben wij bij de zwart-witte en bruin-witte nog niet gezien. Ze zitten of liggen meestal met zijn tweeën naast elkaar, zoals (ongeveer) de stokstaartjes op de foto hiernaast (ook van het internet geplukt). We zijn er dus nog niet helemaal uit.
Er zijn verschillende alarmsignalen: een fluitend geluid, dat 'opgepast' betekent, en een blaffend geluid, waarna de waarschuwer en de rest van de groep rennen voor hun leven.
Fluiten en blaffen doen de twee van de eerste (en derde) foto niet. Dus dat klopt niet. Het rennen voor hun leven herkennen wij weer wel.
Een wachter beschikt over een goed gezichtsvermogen en kan al op grote afstand een ongevaarlijke gier onderscheiden van hun grootste vijand, de arend. Bij gevaar gaan alle stokstaartjes fanatiek graven; dit doen ze om een stofwolk te creëren die het roofdier op de vlucht jaagt. Als de aanvaller aanhoudt, voeren ze schijn- en echte aanvallen uit, waarbij ze spugen en bijten. Als ze aan de verliezende hand zijn en op de rug liggen, tonen ze hun tanden en halen agressief uit met hun klauwen.
Goed gezichtsvermogen ja, graven ook ja (maar dan vooral als er géén gevaar is), en de rest klopt ook vrij aardig. Nog maar even verder lezen dus.
Stokstaartjes eten voornamelijk slakken, spinnen en insecten, maar als ze de kans krijgen zouden ze ook knaagdieren of op de grond nestelende vogels en hun eieren eten. Ook hagedissen en kleine dieren behoren tot hun menu. Zelfs giftige dieren, zoals schorpioenen en gifslangen, zijn een echte lekkernij.
Dit laatste klopt weer niet, dat van die spinnen en knaagdieren wel. We moeten dus een heel speciaal soort in Leiden aangetroffen hebben.
Door hun razendsnelle reactievermogen kunnen stokstaartjes de giftanden bijna altijd ontwijken. Het stokstaartje heeft ook omnivore trekjes: ook plantaardig materiaal, zoals knollen en wortels, staat op zijn menu. Onze twee eten alleen qua groen maar nepeta!
Stokstaartjes zijn echter gierig wat betreft het voedsel. Als er een der diertjes een voedselbron gevonden heeft, zal het de prooi meestal alleen, op afstand van de groep verorberen. Komen de anderen toch dichterbij, dan gaat de eigenaar er grommend met de prooi vandoor. Alleen de zwakke en jonge dieren mogen mee-eten. Bij de grotere prooien, die ze met meerdere tegelijk doden, maken ze ruzie over wie wat krijgt. Drinken doen ze nauwelijks: al het vocht dat ze nodig hebben, halen ze uit hun voedsel.
Hier klopt ook heel veel van! Maar ook weer een hoop niet. Dat drinken, dat doen deze jongens dus wel, en soms nog fanatiek ook. En één van de twee is zeer slecht in het ontwijken van angels.
Misschien zijn het dan toch geen stokstaartjes?
Wij zochten nog even verder op internet, en moesten tot de conclusie komen dat het zwart-witte en wit-bruine exemplaar toch eigenlijk wel meer op een kat lijken. Dus helaas, wij hebben bij nader inzien geen bijzondere dieren uit het verre Afrika aangetroffen in de Katbladstraat. Maar deze twee lijken ook wel erg lief te zijn, al zijn ze een tikkie dom. Nou ja, je kunt ook niet alles hebben, heh?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Er is nog een gelijkenis: er is een televisie serie over een groep stokstaartjes (meerkat manor) en over de zwart- en bruin-witte versies verschijnt ook regelmatig nieuws.
Een reactie posten