Met de arm over de schutting

Gelukkig komt het mens van Gizmo vandaag weer terug van vakantie, want Giz mist haar heel erg. Ja, haar huisgenoot Sonny mist zijn mens ook wel, maar is beter in het sluiten van nieuwe vriendschappen en het slijmen tegen mevrouw Katblad; hij neemt dan ook ruim de tijd om haar aaien in ontvangst te nemen, geniet daar met volle teugen van en vraagt alsmaar om meer.
Maar Miss Giz dus niet. Zij zegt duidelijk tegen mevrouw K.: "jij haalt het niet bij mijn eigen mens", en gaat, zodra het luikje open is, op sjouw. Op de foto hiernaast is zij, na een paar hapjes ontbijt, alweer op weg om haar huis via het balkon te verlaten.

En hier gaat zij via de Oleander de schutting op. De takken buigen flink door, maar Giz is niet zwaar en dus gaat het net goed.

Vervolgens loopt zij een stukje over de schutting naar de plek waar zij naar beneden gaat springen (op een ander balkon), en dat balanceren op dat dunne randje kan zij erg goed, doet dat met zekere tred en ook nog eens zeer bevallig.

En hops, daar ging zij dan.
Mevrouw Katblad wenste haar nog een fijne dag toe en keerde zich om om te kijken wat Sonny ondertussen uitvoerde; hij prefereert de veiligheid van het eigen balkon en heeft geen behoefte om de Muizentuin te bezoeken. Misschien komt dat nog wel een keer als hij helemaal gewend is aan zijn omgeving; hij woont hier immers nog maar pas een paar maandjes!

Doch opeens hoorden wij een vreselijk gekrijs, en daar sprong Giz weer terug op de schutting! Ze was behoorlijk boos op de haarfabriek die daar aan de andere kant moest zitten, en natuurlijk was mevrouw Katblad heel erg nieuwsgierig naar de identiteit van de aanvaller. Maar ja, die schutting heh? Ze kon met camera nog wel een stapje hoger komen, maar daar hield het op. Ze moest dus een list verzinnen.

Wel, terwijl Gizmo wat tot rust was gekomen maar nog steeds bovenop zat, sloeg mevrouw K. haar arm met camera over de schutting en begon in het wilde weg te knippen. Van links naar rechts en weer terug, en dan zouden we toch met een beetje geluk de boosdoener gespot moeten hebben, niet?
Ze schoot zo'n tien plaatjes, en bij het terugkijken zagen wij op de foto hiernaast een klein boefje, in het midden helemaal bovenaan.
(Het balkon dat u hier ziet is trouwens dat van de buren; de huizen hier lopen een beetje langs en achter elkaar, zeg maar, dus Giz moet altijd via het balkon van deze buren naar de Muizentuin en vervolgens de Katbladstraat.)

Op een volgende foto zagen wij de boef weer. Komt hij u ook bekend voor? Wit puntje aan de staart? Ja, hij lijkt hier zwart wit maar hij is in werkelijkheid dus grijs wit. Weet u het nu?
Juist ja, Wamy!

Maar inmiddels was Wamy dermate ver weg dat Gizmo nu opnieuw de schutting af ging, en deze keer verdween zij snel en zonder oponthoud. Tenminste, wij hoorden geen gekrijs meer.

Sonny keek zijn huisgenote na, maar had geen enkel verlangen haar te volgen. Nee, hij volgde liever mevrouw Katblad terug naar binnen om nog even een flinke aaibeurt bij haar los te peuteren en een snoepstokje natuurlijk, want daar is hij dol op.
Wel Sonny, nu moet je weer korte tijd alleen blijven, zei mevrouw Katblad tegen hem. Maar ze beloofde dat dat echt niet meer voor lang zou zijn omdat het mens vast al druk bezig was met het pakken van haar koffer, en dan weer heel gauw naar haar lievelingen terug zou komen. Nee, ze nam geen nieuwe haarfabriekjes mee uit Egypte, al zou haar bagage vast wel een beetje naar vreemde katjes ruiken. Maar Sonny, niets van aantrekken want die poesjes waren voor de nodige troost omdat ze jou en Gizmo zo miste. Sonny zei alleen maar prrrrr, en nam nog een paar aaien in ontvangst, want daar kan je nooit genoeg van krijgen. En verder moest hij ook maar afwachten of wat mevrouw K. had gezegd wel de waarheid was, heh? Ja, zo is het maar net.