Als het effe kan

Voor het eerst dit jaar konden wij zonder winterjas aan onze buitentafel zitten voor een gezellig samenzijn. Onze haarfabrieken blieven dan wel geen thee, ze zijn er altijd als de kippen bij als er buiten wordt gezeten en ze hebben daar allemaal zo hun eigen redenen voor.

Charli was als eerste present en ging op de uitkijk zitten. En bovenop de tafel heb je uiteraard ook de beste plek en maak je zodoende de anderen duidelijk dat je het voor het zeggen hebt.

Japekoppie hoeft het niet zo nodig voor het zeggen te hebben; hij zoekt liever een plek uit dichtbij (eventueel) iets eetbaars, en dat doet hij natuurlijk omdat hij toegewijd voorproever is en het te eten object eerst goed moet bestuderen op kleur, vorm en geur. Deze keer lag er een stukje amandelcake (zelf gebakken door mw. K.), waarvan wij vonden dat hij dat beter niet kon eten. Maar Japekop zelf vond dus van wel.

Mevrouw Troy gaat altijd uit gewoonte daar zitten waar een waterbak staat, want anders is ze bang dat ze zomaar zou kunnen uitdrogen. Het is niet zo dat zij nu altijd persé maar met haar snuit in de nattigheid moet zitten, maar het is gewoon het idee en een soort neurose van haar, en dat heeft weer te maken met de ouderdom, denken wij. Bovendien heeft zij vanaf die plek een goed uitzicht over de straat, en ook dat is één van de voorwaarden voor haar welbevinden.

Cera en de Boez hadden andere dingen te doen, namelijk een beetje klooien en zooien (met elkaar), al was dat dan wél niet te ver van de tafel vandaan. Ja, ook zij houden natuurlijk van de gezelligheid en knusheid van onze buitentafel, maar ten eerste was het daar al behoorlijk vol en ten tweede was er nog iets anders aan de hand waardoor zij wat onrustig waren.

Want verderop zat de oorzaak van die onrust alweer bovenop het dak te kermen.
Ja, Oscar houdt ook van knusheid, maar als je maar steeds op het dak gaat zitten (waar je niet meer af kunt komen), dan mis je een hoop en dat is dan je eigen schuld, heh? Ach, die arme, domme Os....

Wel, onze voorproever kreeg dan uiteindelijk toch zijn zin, al was het niet onze bedoeling maar een goed geplande actie van hemzelf, en werd het voorproeven nu naproeven. Mevrouw Katblad had namelijk nog niet al haar verrukkelijke amandelcake achter haar kiezen laten verdwijnen, werd even afgeleid, en toen zij weer omkeek naar haar bordje had Japekop zijn slag geslagen.
Zo te zien vond hij de cake (met echte roomboter) erg lekker en dus was er geen kruimel van overgebleven.
Vlak daarna werd de bewolking wat dikker en kon de zon er niet meer doorheen, en dat scheelde opeens een paar graden. Voor de haarfabrieken maakt dat niet zoveel uit, maar de mensen gingen liever naar binnen. Zo kwam er dus een eind aan de eerste zitting aan de buitentafel, maar we hopen natuurlijk dat er nog vele van dergelijke momenten zullen komen in dit voorjaar. En daarna alstublieft nog een lekkere zomer, als het effe kan dus.