Teleurstelling om gesloten Poezenloket

Iwan!
Jawel, deze flinkerd kwam zomaar (nou ja, ze had hem natuurlijk wel gepaaid) achter mevrouw Inge aan uit de Hoftuin naar de redactie toe.
Wij hadden hem al lange tijd niet meer mogen ontvangen in de Katbladstraat en waren daarom zeer verheugd over zijn bezoekje.
Iwan zelf echter had vooral erg veel klachten en andere zaken te melden, en was teleurgesteld over het feit dat het Poezenloket niet open was en hij daar dus zijn bezwaren niet kon deponeren.

Hij liep wat onrustig rond, besnuffelde onze planten en werd daarbij in de gaten gehouden door Oscar.

Wij schoten vele plaatjes van Iwan, maar steeds als wij de camera op hem richtten liep hij op de lens af omdat hij liever geaaid werd dan geportretteerd, en daar probeerde de fotograaf dan weer rekening mee te houden. Iwan kwam overigens ruim aan zijn trekken qua knuffels, maar dat spreekt vanzelf.

Igor was met zijn grote huisgenoot Iwan een eindje meegelopen, maar hij durfde tenslotte niet de Poort uit en stond aan de overkant van de straat een beetje eenzaam en verlaten naar ons te kijken. Natuurlijk riepen wij hem een aantal keren, probeerden hem over te halen de grote oversteek toch te maken, maar neen, te eng.

Oscar was bang voor de grote Iwan, en wij maakten deze foto van hem om u te laten zien hoe hij rondliep met een hanenkammetje in een poging zichzelf groter (en dus gevaarlijker) te doen voorkomen dan hij is. Nu moeten wij daar ook bij vertellen dat Oscar weliswaar een erg dikke vacht heeft, maar lang zijn zijn haren niet en vandaar dat zijn actie niet zo ontzettend veel succes had.

De Boez was eveneens bang voor Iwan, maar hij koos ervoor om in elkaar te duiken achter een paar plantenpotten, in de hoop dat de kanjer hem niet zou opmerken. Boez heeft dus wel lange haren maar meer dan een dikke staart hebben wij nog nooit bij hem gezien.

Wel, het zag ernaar uit dat geen van onze haarfabrieken zin had om nader kennis te maken met Iwan, maar daar had hij ook niet zo'n behoefte aan (hadden wij de indruk). Iwan wilde vooral even zijn verhaal kwijt en getroost worden (nee, waarvoor weten wij niet maar we deden het - troosten dus -  gewoon toch maar omdat hij er zo ongeveer om smeekte en wij dat niet kunnen weerstaan).
Wel, tenslotte moesten wij afscheid van deze grote vent nemen en vroegen hem gauw nog eens langs te komen. Hij kon echter niets beloven.

Toen we weer binnenkwamen bleek dat wij al die tijd waren gadegeslagen door Japekoppie (links) en Cera (rechts) vanaf onze tafel, en we werden met veel kabaal door hen ontvangen, want ze waren bang dat we Iwan misschien wel mee naar binnen genomen hadden. Maar dat was niet het geval dus  konden we hen geruststellen.

Als er trouwens een verkiezing komt van de grootste haarfabriek uit de katbladbuurt (GHK), dan zal Iwan vast en zeker gaan winnen. Tjongejonge, wat is die Iwan enorm! Hij ziet er momenteel trouwens prachtig en erg goed uit (dat was een poosje terug wel anders - door zijn ziekte), en we waren blij dat te kunnen constateren.